Terwijl JRPG's steeds verder evolueren en niet alleen visueel maar ook op het vlak van gameplay steeds spectaculairder uit de hoek komen, zijn er ook tal van titels die teruggrijpen naar de gouden generatie van het genre midden jaren negentig, toen reeksen zoals Final Fantasy, Star Ocean, SaGa en Mana hoogtij vierden. Zo krijgen we naast de vele remasters en remakes ook nostalgische titels voorgeschoteld zoals Octopath Traveler, Chained Echoes en het nog te verschijnen Sea of Stars.
Trinity Trigger
van ontwikkelaar Three Rings past perfect in dit rijtje. De makers omschrijven hun spel zelf als een actie-RPG met de look en feel van iconische RPG's uit de jaren '90. De geest van bijvoorbeeld Secret of Mana is hier inderdaad niet veraf. Het is een soort van rollenspel dat het wiel niet opnieuw probeert uit te vinden en de speler vooral een vertrouwde ervaring wilt voorschotelen door gebruik te maken van de fundamenten die werden gelegd door de klassiekers in het genre.
Zoals je kan raden, is het verhaal van Trinity Trigger niet bijzonder origineel. Meer zelfs, het toonde bijvoorbeeld heel wat raakvlakken met een spel dat ik recent speelde: Fairy Fencer F: Refrain Chord. In beide spellen staat een strijd tussen een goede en een kwade god centraal en moet het hoofdpersonage wapens verzamelen die op hun wereld zijn terechtgekomen. Zowel de Triggers als de Fairies in Fairy Fencer zijn een vereenzelviging van de goddelijke wapens die met je kunnen praten en je zal doorheen het spel aan het verzamelen slaan. Hierbij word je bijgestaan en tegengewerkt door mensen die dezelfde krachten hebben als jij. Er zijn natuurlijk ook heel wat verschillen tussen de spellen, maar deze gelijkenissen vond ik alvast opvallend. Verder zal je natuurlijk nog heel wat clichés uit het JRPG-genre zien terugkomen in het verhaal.
De verschillende gebieden die samen Trinitia vormen, de spelwereld van Trinity Trigger, zijn net als het verhaal en de personages typische locaties in dit soort spellen. Je begint in een rustig dorpje gelegen aan een bossig gebied en je doorkruist als snel een woestijn, een besneeuwde berg, ondergrondse mijnen, een koninklijke stad en een lavagebied. Niets nieuws dus, maar het leuke is wel dat het spel dankzij de Armas een uitleg geeft waarom bijvoorbeeld een woestijn vlak naast een besneeuwd gebied ligt. In de meeste spellen wordt hier gewoon overgekeken. Verder doorloop je deze gebieden in een vrij lineaire manier. Hierbij blinkt het spel niet bepaald uit in leveldesign, met enkel een zijmissie of een nieuw geopend deel in een Armas die je een reden geven om een reeds bezocht gebied opnieuw te betreden. Zelfs de Armas, die de dungeons van dit spel zijn, zijn vrij simplistische doolhoven met slechts één weg vooruit en eenvoudige puzzels die voornamelijk op schalekaars steunen.
In het algemeen voelt de ervaring die Trinity Trigger te bieden heeft eigenlijk aan als een hapklare snack in plaats van een volwaardige drie- of vijfgangenmenu. Het spel voelt toegankelijk en vrij kleinschalig aan, en je kan het voltooien in een dikke tien à vijftien uur, afhankelijk van hoeveel zijmissies je doet. Op zich is dit geen slechte zaak, maar de adviesprijs van € 49,99 lijkt helemaal niet in lijn met de ervaring die het spel biedt. Daarnaast zullen de graphics hier ook geen potten breken, al heeft het spel wel een charmante, rustgevende en uitnodigende stijl. Daarom vind ik het spijtig dat het all-star team achter Trinity Trigger, met artiesten die hebben meegewerkt aan Secret of Mana, Xenoblade Chronicles, Octopath Traveler, .hack en Chrono Cross, niet meer wist te halen uit deze productie.
Trinity Trigger
Gezocht: voorbestemd persoon om de wereld te redden
In Trinity Trigger speel je als Cyan, een jongeman die op een dag in contact komt met een Trigger, een klein wezentje dat zich kan transformeren in verschillende wapens. Wanneer hij niet veel later Elise tegenkomt, een andere Trigger-gebruiker, vertelt ze hem dat hij de Warrior of Chaos is, een avatar in de eeuwige strijd tussen de goden van chaos en orde. Hoewel het zijn lotsbestemming is om te vechten met de Warrior of Order, hoopt Elise een andere manier te vinden om deze strijd te beslechten zodat hij zijn lot kan ontlopen. Maar niet iedereen wilt dit duel voorkomen ...Zoals je kan raden, is het verhaal van Trinity Trigger niet bijzonder origineel. Meer zelfs, het toonde bijvoorbeeld heel wat raakvlakken met een spel dat ik recent speelde: Fairy Fencer F: Refrain Chord. In beide spellen staat een strijd tussen een goede en een kwade god centraal en moet het hoofdpersonage wapens verzamelen die op hun wereld zijn terechtgekomen. Zowel de Triggers als de Fairies in Fairy Fencer zijn een vereenzelviging van de goddelijke wapens die met je kunnen praten en je zal doorheen het spel aan het verzamelen slaan. Hierbij word je bijgestaan en tegengewerkt door mensen die dezelfde krachten hebben als jij. Er zijn natuurlijk ook heel wat verschillen tussen de spellen, maar deze gelijkenissen vond ik alvast opvallend. Verder zal je natuurlijk nog heel wat clichés uit het JRPG-genre zien terugkomen in het verhaal.
Originaliteit gewenst
Dat het verhaal originaliteit mist, wil natuurlijk niet zeggen dat het niet leuk is om te volgen. Een groot deel van het spel zal je wel van locatie naar locatie sturen om in de Armas, de reuzachtige goddelijke wapens, op zoek te gaan naar nieuwe vormen voor je Triggers. Maar tussenin krijg je gelukkig enige intrige en drama voorgeschoteld. Bovendien helpen het meer dan degelijke stemmenwerk, zowel voor de Japanse als de Engelstalige stemmen, en enkele geweldige personages natuurlijk met de appreciatie van het verhaal. Het ontwerp van de personages is net als de rest van het spel vrij klassiek voor het genre en voor de liefhebbers van Pokémon is er nog een leuke bonus. Het design van de Triggers werd gedaan door drie artiesten die meewerkten aan Pokémon en dat valt onmiddellijk op aan hun ontwerp.Dat het verhaal originaliteit mist, wil natuurlijk niet zeggen dat het niet leuk is om te volgen.
De verschillende gebieden die samen Trinitia vormen, de spelwereld van Trinity Trigger, zijn net als het verhaal en de personages typische locaties in dit soort spellen. Je begint in een rustig dorpje gelegen aan een bossig gebied en je doorkruist als snel een woestijn, een besneeuwde berg, ondergrondse mijnen, een koninklijke stad en een lavagebied. Niets nieuws dus, maar het leuke is wel dat het spel dankzij de Armas een uitleg geeft waarom bijvoorbeeld een woestijn vlak naast een besneeuwd gebied ligt. In de meeste spellen wordt hier gewoon overgekeken. Verder doorloop je deze gebieden in een vrij lineaire manier. Hierbij blinkt het spel niet bepaald uit in leveldesign, met enkel een zijmissie of een nieuw geopend deel in een Armas die je een reden geven om een reeds bezocht gebied opnieuw te betreden. Zelfs de Armas, die de dungeons van dit spel zijn, zijn vrij simplistische doolhoven met slechts één weg vooruit en eenvoudige puzzels die voornamelijk op schalekaars steunen.
Leuk tussendoortje
Naast de dorpjes bezoeken en elk gebied verkennen, zal je verder heel wat vijanden tegenkomen om te bevechten. De gevechten in Trinity Trigger verlopen in real time en vinden plaats op de gewone map. Je team bestaat uit drie personages en tijdens het spelen kan je vrij wisselen tussen hen. Leuker is natuurlijk dat je dit spel zelfs met twee andere spelers kan spelen in co-op-modus. Het vechten zelf deed me wat denken aan Cat Quest, waarin je een eenvoudige hack and slash-formule voorgeschoteld krijgt en je vijandelijke aanvallen probeert te ontwijken, waarbij zwaardere aanvallen worden aangegeven door rode markeringen. Elk wapen heeft een aantal basisaanvallen die je in een driestapscombo plaatst en uitvoert met één actieknop. Doordat je andere acties beperkt zijn, komen de gevechten veelal neer op het gebruik van slechts twee actieknoppen, wat na een tijdje helaas weinig bevredigend werkt. Waar ik mij ook aan ergerde tijdens de gevechten waren steeds diezelfde slagzinnetjes die de personages roepen, zoals "Take this". In het Japans viel dit gelukkig mee, maar in het Engels werkte het echt storend.In het algemeen voelt de ervaring die Trinity Trigger te bieden heeft eigenlijk aan als een hapklare snack in plaats van een volwaardige drie- of vijfgangenmenu. Het spel voelt toegankelijk en vrij kleinschalig aan, en je kan het voltooien in een dikke tien à vijftien uur, afhankelijk van hoeveel zijmissies je doet. Op zich is dit geen slechte zaak, maar de adviesprijs van € 49,99 lijkt helemaal niet in lijn met de ervaring die het spel biedt. Daarnaast zullen de graphics hier ook geen potten breken, al heeft het spel wel een charmante, rustgevende en uitnodigende stijl. Daarom vind ik het spijtig dat het all-star team achter Trinity Trigger, met artiesten die hebben meegewerkt aan Secret of Mana, Xenoblade Chronicles, Octopath Traveler, .hack en Chrono Cross, niet meer wist te halen uit deze productie.
Conclusie
Trinity Trigger is een kleinschalige en charmante JRPG die geïnspireerd is op de klassieke Japanse rollenspellen uit het SNES- en PlayStation-tijdperk. Het spel kleurt braaf binnen de lijntjes en komt helaas weinig origineel uit de hoek. Op een aantal vlakken komt het spel ook wat simplistisch over, zoals het leveldesign en het gevechtssysteem. Maar wie op zoek is naar een ontspannende en beknopte JRPG, zal zich met Trinity Trigger enkele uurtjes zoet kunnen houden, al zou ik wel wachten op een prijsdaling alvorens het spel aan te kopen.
Pro
- Charmante personages
- Leuke visuele stijl
- Ontspannende ervaring
- Co-op-modus
Con
- Gevechten geven weinig voldoening
- Variatie in de missies
- Verhaal mist originaliteit
- Simplistisch spelontwerp
- Herhalende slagzinnetjes tijdens de aanvallen
6
Over
Beschikbaar vanaf
16 mei 2023
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- JRPG
Ontwikkelaar
- Three Rings
Uitgever
- FuRyu Corporation
- XSEED Games
