De Monkey Island-games behoorden in de jaren 90 tot de absolute top van het point and click-genre en ze weren uitgegeven door LucasArts. Bedenker Ron Gilbert heeft na de overname van LucasArts door Disney flink moeten onderhandelen om een nieuwe telg te mogen ontwikkelen. Uiteraard is hem dat uiteindelijk gelukt en kunnen we daar nu ook mee aan de slag op de PlayStation 5. Fijn om te weten: veel mensen die meewerkten aan de eerdere games, zijn nu ook voor deze sequel teruggekeerd. Moet Return to Monkey Island het van nostalgie hebben of schuilt er wel degelijk een goede game onder de vernieuwde grafische stijl?
Het verhaal begint in een pretpark waar we kennis maken met Boybrush, zoon van Guybrush en Elaine, die de avonturen van zijn vader naspeelt. Hij spoort zijn vader aan om nog eens te vertellen hoe hij het geheim van Monkey Island uiteindelijk ontrafeld heeft, en zo worden we in het verhaal gekatapulteerd. Threepwood is ervan overtuigd dat hij Monkey Island en diens geheim opnieuw kan vinden, maar die gedachte spookt ook door het hoofd van zijn aartsrivaal LeChuck. Na te gaan aankloppen bij de nieuwe leiders van Mêlée Island, die geen financiële steun aanboden, besluit Threepwood om zich gewoon bij LeChuck aan te sluiten. Als dat ook geen succes blijkt, gaat de sukkelige piraat langs bij oude en nieuwe personages om zijn doel te bereiken. Met succes …?
Where is Monkey Island?
De manier van het verhaal vertellen werkt hier verrassend goed, we zitten eigenlijk met een verhaal in een verhaal. Het helpt dus dat er afgewisseld wordt tussen Guybrush zijn verhaal, en het perspectief van zijn zoon in het heden. Het viel mij op dat de gebeurtenissen, conversaties en humor vaak erg gericht waren op oudere fans en games. Dat maakt het soms moeilijk voor nieuwkomers om 100% mee te zijn met alles wat Guybrush meemaakt of wie hij ontmoet. Ik heb de andere games nooit gespeeld en merkte soms dat wat meer achtergrondinfo helemaal niet overbodig had geweest. Teren op nostalgie mag, en zeker als de game zich daarvan bewust is, maar ik begrijp dat het sommige mensen snel tegensteekt. Die focus op nostalgie is iets wat LezZ ook opmerkte in zijn review. Toch had de game mij direct mee, vooral door het uitstekende stemmenwerk en de kinderlijke, simpele, mooie grafische stijl. De levels zijn stuk voor stuk erg gedetailleerd en een streling voor het oog.
Point en click is nooit een fijn genre geweest voor consoles, aangezien die games nu eenmaal gewoon beter spelen op pc. Een cursor op console is dan ook een no-go, en dat hebben ze hier geweten. Return to Monkey Island speelt heerlijk op de PlayStation 5 en de besturing kon niet beter zijn. Je bestuurt Guybrush zelf en je kan schakelen tussen interessante punten met de rechter analogstick. Als puzzels je ding niet zijn kan je in casual mode spelen. Ik denk dat dat voor nieuwkomers een welkome optie is, want het genre kent vrij speciale en vage puzzels. Ze bestaan meestal uit het combineren van items in je inventory of info onthouden die in conversaties gezegd wordt. In casual mode is het allemaal wat eenvoudiger en minder omslachtig. Als je fan bent van de schrijfstijl en conversaties kan je writers mode aanvinken, dat omschreven wordt als “meer blabla”. Meer moet je er ook niet van verwachten. Ik heb het héél snel terug uitgezet omdat het tempo compleet verpest werd.
Waar is de humor gebleven?
Ik was tijdens het reviewen van deze titel ook wel benieuwd naar de originele en ironische humor die kenmerkend was voor Monkey Island. Dat zou vroeger een van de voornaamste pluspunten geweest zijn en de reden waarom de reeks nog steeds zo populair is. Maar het is erg lastig om humor in games te schrijven zonder dat het afgezaagd wordt. Zo ook bij Return to Monkey Island, die er jammer genoeg niet in slaagde om een glimlach op mijn gezicht te toveren. Niet dat Gilbert geen comedy kan schrijven, want Thimbleweed Park had soms geslaagde moppen, maar bij deze werkte het om een of andere reden niet voor mij en waren de conversaties soms wat saai. Erg jammer.
Het verhaal begint in een pretpark waar we kennis maken met Boybrush, zoon van Guybrush en Elaine, die de avonturen van zijn vader naspeelt. Hij spoort zijn vader aan om nog eens te vertellen hoe hij het geheim van Monkey Island uiteindelijk ontrafeld heeft, en zo worden we in het verhaal gekatapulteerd. Threepwood is ervan overtuigd dat hij Monkey Island en diens geheim opnieuw kan vinden, maar die gedachte spookt ook door het hoofd van zijn aartsrivaal LeChuck. Na te gaan aankloppen bij de nieuwe leiders van Mêlée Island, die geen financiële steun aanboden, besluit Threepwood om zich gewoon bij LeChuck aan te sluiten. Als dat ook geen succes blijkt, gaat de sukkelige piraat langs bij oude en nieuwe personages om zijn doel te bereiken. Met succes …?
Where is Monkey Island?
De manier van het verhaal vertellen werkt hier verrassend goed, we zitten eigenlijk met een verhaal in een verhaal. Het helpt dus dat er afgewisseld wordt tussen Guybrush zijn verhaal, en het perspectief van zijn zoon in het heden. Het viel mij op dat de gebeurtenissen, conversaties en humor vaak erg gericht waren op oudere fans en games. Dat maakt het soms moeilijk voor nieuwkomers om 100% mee te zijn met alles wat Guybrush meemaakt of wie hij ontmoet. Ik heb de andere games nooit gespeeld en merkte soms dat wat meer achtergrondinfo helemaal niet overbodig had geweest. Teren op nostalgie mag, en zeker als de game zich daarvan bewust is, maar ik begrijp dat het sommige mensen snel tegensteekt. Die focus op nostalgie is iets wat LezZ ook opmerkte in zijn review. Toch had de game mij direct mee, vooral door het uitstekende stemmenwerk en de kinderlijke, simpele, mooie grafische stijl. De levels zijn stuk voor stuk erg gedetailleerd en een streling voor het oog.
Voor € 20 krijg je een geslaagde game die zijn geld dubbel en dik waard is.
Point en click is nooit een fijn genre geweest voor consoles, aangezien die games nu eenmaal gewoon beter spelen op pc. Een cursor op console is dan ook een no-go, en dat hebben ze hier geweten. Return to Monkey Island speelt heerlijk op de PlayStation 5 en de besturing kon niet beter zijn. Je bestuurt Guybrush zelf en je kan schakelen tussen interessante punten met de rechter analogstick. Als puzzels je ding niet zijn kan je in casual mode spelen. Ik denk dat dat voor nieuwkomers een welkome optie is, want het genre kent vrij speciale en vage puzzels. Ze bestaan meestal uit het combineren van items in je inventory of info onthouden die in conversaties gezegd wordt. In casual mode is het allemaal wat eenvoudiger en minder omslachtig. Als je fan bent van de schrijfstijl en conversaties kan je writers mode aanvinken, dat omschreven wordt als “meer blabla”. Meer moet je er ook niet van verwachten. Ik heb het héél snel terug uitgezet omdat het tempo compleet verpest werd.
Waar is de humor gebleven?
Ik was tijdens het reviewen van deze titel ook wel benieuwd naar de originele en ironische humor die kenmerkend was voor Monkey Island. Dat zou vroeger een van de voornaamste pluspunten geweest zijn en de reden waarom de reeks nog steeds zo populair is. Maar het is erg lastig om humor in games te schrijven zonder dat het afgezaagd wordt. Zo ook bij Return to Monkey Island, die er jammer genoeg niet in slaagde om een glimlach op mijn gezicht te toveren. Niet dat Gilbert geen comedy kan schrijven, want Thimbleweed Park had soms geslaagde moppen, maar bij deze werkte het om een of andere reden niet voor mij en waren de conversaties soms wat saai. Erg jammer.
Conclusie
Return to Monkey Island laat zien waarom dit soort games van LucasArts vroeger door velen gesmaakt werd. De personages zijn leuk, het stemmenwerk is top en de puzzels wat je er van kan verwachten. Voor € 20 kan je eigenlijk niet sukkelen, voor die correcte prijs krijg je een geslaagde game die zijn geld dubbel en dik waard is.
Pro
- Graphics zijn mooi
- Muziek en voice acting
Con
- Leunt iets te fel op het verleden
- Humor valt soms wat tegen
7
Over
Beschikbaar vanaf
8 november 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Puzzle
Ontwikkelaar
- Terrible Toybox
Uitgever
- Devolver Digital
