Een squad. De homies. Min moaten. Welke naam je het ook wil geven, het leven is prettiger als je het niet helemaal alleen moet doorlopen. Ik was enkele weekends geleden op FACTS en daar zag je hoe leuk het was als je in een groepje aan de slag kon met allerhande indrukwekkende cosplays. Maar ook gewoon aan het einde van de dag eens een berichtje kunnen sturen en weten dat iemand oprecht wel wil weten hoe het gaat, het klinkt melig, maar het is wel zo leuk. In de wereld van de verbeelding is het niet anders. Een dwerg helemaal alleen, één hobbit, zelfs geen olijke tweeling maar een olijk enig kind? Bijlange zo handig niet. Nee, voor missies allerhande is het veel leuker om met een gezelschap te zijn. Terra Memoria is zo een game waar je met een aantal personages aan de slag gaat. Vriendschappen voor het leven of toch liever in je uppie? We ontdekken het samen!
Terra Memoria kwam op 27 maart uit voor Nintendo Switch, pc, Xbox X|S, PlayStation 5 en macOS. Ik gamede deze op mijn Switch.
Voor Terra Memoria kiest men een geüpdatete pixel art-stijl - die erg leuk past voor de zes compagnons de route - en een combo van humanoid en antropomorfe dieren als personages. Wat zoveel wil zeggen als je krijgt alle charme van een retrogevoel, maar wel met duidelijk uitgewerkte en herkenbare karakters en mooie, geanimeerde achtergronden. Het gebruik van forced perspective geeft een dimensionaal gevoel dat heel origineel overkomt, eigenlijk is de speler al bij het allereerste frame gecharmeerd (deze speler dan toch, en ik spreek uiteraard voor iedereen). Door de speler direct met de deur in huis te laten vallen, er zijn al zaken in gang gezet voor jij er bij komt, komt het direct over dat je in een magische wereld bent terechtgekomen. In zoverre, natuurlijk, dat nog niet duidelijk is uit het feit dat je een pratende neushoorn blijkt te zijn ... (onder andere, je neemt uiteindelijk de controle over het hele gezelschap en gebruikt ieders unieke capaciteiten).
Omdat we met meerdere figuurtjes (Moshang, Alto, Syl, Meta, Edson en Opal) aan de slag zijn, zijn we ook bezig met een heel aantal missies door elkaar. Er is een mooi overzichtelijk systeem van stempelkaartjes waardoor je nooit het noorden kwijtraakt en ook de moed niet als een quest wat moeilijker loopt, want er is altijd wel iets anders om even je aandacht aan te schenken. Wanneer je een beetje gevechtsmoe bent, kan je terecht in de slaapplaatsen die onderweg te vinden zijn. Hier zit een origineel elementje in rond koken. Natuurlijk moet een noeste groep strijders eten en daarom is het handig als je een beetje ritme in de vingers hebt (La Moutarde begon immers haar catalogus met een rhythm-based spel, de voorliefde hiervoor zit ook nog in TM). Naast koken is er ook soms nood aan crafting, wat hier neerkomt op DIY-met-spierballen: een spoorweg opnieuw aanleggen, de barricades voor een stad terug aanleggen? In geen tijd fiksen onze helden dat! Daarnaast krijgen we ook vaak een boek voor de neus waarin we waardvolle informatie en feiten terugvinden over het leven en de inwoners van Constance (de stad) en Terra. Deze zijn het lezen waard want vlot geschreven en vaak grappig. Er valt heel veel te leren en vanuit de developers is duidelijk veel tijd en liefde gekropen in het opzetten van deze magische wereld. Uiteindelijk ben je een dikke twintig uur zoet, langer als je voor de honderd procent gaat wel te verstaan. Terra Memoria geeft je daar een knappe, warme speelervaring voor terug.
Terra Memoria kwam op 27 maart uit voor Nintendo Switch, pc, Xbox X|S, PlayStation 5 en macOS. Ik gamede deze op mijn Switch.
The important thing is the journey
Voor Terra Memoria gaan we de mosterd halen bij studio La Moutarde. Deze fransoosjes zijn al sinds 2014 actief in de indiegame-industrie en maakten al een uitstekende eerste indruk met Old School Musical (2018). Een knettergekke retro-style waar je door middel van ritme (denk Guitar Hero) de twee hoofdpersonages van het spel door allerhande gevechten moet loodsen. Een bijzonder originele insteek en eentje die ondanks vele bugs ook op behoorlijk wat bijval kon rekenen. In 2023 kondigden ze de komst van de sophomore (de tweede, zeg nu nog dat ik u niets bijleer) telg Terra Memoria aan, waar op de sociale mediakanalen toch met verwachting naar uitgekeken werd. Hoe graag ik ook nog wat meer over La Moutarde had gezegd, tenslotte is een Franse studio toch wel tof, er is niet zoveel over te vinden. Op zoek gaan naar François Bertrand is een beetje als zoeken naar Jan Janssen. Samen met Anthony Expert, Mony Cazamea en Yponeko en Clement Garcia is hij dream maker bij LM en als we eerlijk zijn is dat toch een beetje het belangrijkste. Ze zijn duidelijk erg blij om te doen wat ze doen.Voor Terra Memoria kiest men een geüpdatete pixel art-stijl - die erg leuk past voor de zes compagnons de route - en een combo van humanoid en antropomorfe dieren als personages. Wat zoveel wil zeggen als je krijgt alle charme van een retrogevoel, maar wel met duidelijk uitgewerkte en herkenbare karakters en mooie, geanimeerde achtergronden. Het gebruik van forced perspective geeft een dimensionaal gevoel dat heel origineel overkomt, eigenlijk is de speler al bij het allereerste frame gecharmeerd (deze speler dan toch, en ik spreek uiteraard voor iedereen). Door de speler direct met de deur in huis te laten vallen, er zijn al zaken in gang gezet voor jij er bij komt, komt het direct over dat je in een magische wereld bent terechtgekomen. In zoverre, natuurlijk, dat nog niet duidelijk is uit het feit dat je een pratende neushoorn blijkt te zijn ... (onder andere, je neemt uiteindelijk de controle over het hele gezelschap en gebruikt ieders unieke capaciteiten).
We must stand together and stand constant
Het mooie Terra was vredevol zijn leventje aan het leiden, tot een samenloop van omstandigheden wel tot actie dwong. Niet alleen werd een oude vijand plots weer wakker (erg on brand voor oude vijanden), maar er is ook een tekort aan magische kristallen die van groot belang zijn voor het voortbestaan en de veiligheid van de streek. Gelukkig heeft Terra een rijke traditie in magie en toverkunst en wordt die traditie nog steeds van meesters op leerlingen overgedragen. Er kan dus gebruikgemaakt worden van een groep dappere avonturiers die samen de strijd en de zoektocht zullen aangaan. De speler gaat op tocht doorheen het rijk en krijgt missies en side quests, de hele tijd bijlerend wat de leden van de groep allemaal in hun mars hebben, en al vechtend, knutselend en bouwend proberen we de eindmeet te halen. Het vechten is volgens het turn-based systeem waardoor je echt baat hebt bij het goed kennen van je personages en het uitplannen van wie waar wat met het beste resultaat kan doen. Kies je een krachtige aanval die meer tijd kost eer je opnieuw aan de beurt bent, of ga je voor snellere beurten waar je wel meer werk mee zal hebben? De stenen tijdslijn onderaan het scherm toont je wie wanneer weer zal aanvallen, een uitstekende tool om vooruit te denken. Zeker omdat zelfs relatief 'kleine' vijanden erg resistent durven te zijn (het lef!). Gelukkig toont elke aanval ook op welk vlak je vijand nu zwak is, dat kan gaan van vuur of water tot tijdelijk voor álles kwetsbaar zijn. Het enige minpuntje hier is grafisch: de vijand lijkt zo maar wat in het rond aan te vallen. Je verliest HP terwijl de bliksem - bij wijze van spreken - in het struikgewas ging. De aanvallen vanuit de speler hebben dit probleem dan weer niet.Er valt heel veel te leren en vanuit de developers is duidelijk veel tijd en liefde gekropen in het opzetten van deze magische wereld.
Omdat we met meerdere figuurtjes (Moshang, Alto, Syl, Meta, Edson en Opal) aan de slag zijn, zijn we ook bezig met een heel aantal missies door elkaar. Er is een mooi overzichtelijk systeem van stempelkaartjes waardoor je nooit het noorden kwijtraakt en ook de moed niet als een quest wat moeilijker loopt, want er is altijd wel iets anders om even je aandacht aan te schenken. Wanneer je een beetje gevechtsmoe bent, kan je terecht in de slaapplaatsen die onderweg te vinden zijn. Hier zit een origineel elementje in rond koken. Natuurlijk moet een noeste groep strijders eten en daarom is het handig als je een beetje ritme in de vingers hebt (La Moutarde begon immers haar catalogus met een rhythm-based spel, de voorliefde hiervoor zit ook nog in TM). Naast koken is er ook soms nood aan crafting, wat hier neerkomt op DIY-met-spierballen: een spoorweg opnieuw aanleggen, de barricades voor een stad terug aanleggen? In geen tijd fiksen onze helden dat! Daarnaast krijgen we ook vaak een boek voor de neus waarin we waardvolle informatie en feiten terugvinden over het leven en de inwoners van Constance (de stad) en Terra. Deze zijn het lezen waard want vlot geschreven en vaak grappig. Er valt heel veel te leren en vanuit de developers is duidelijk veel tijd en liefde gekropen in het opzetten van deze magische wereld. Uiteindelijk ben je een dikke twintig uur zoet, langer als je voor de honderd procent gaat wel te verstaan. Terra Memoria geeft je daar een knappe, warme speelervaring voor terug.
Conclusie
Bravo voor studio La Moutarde. Met Terra Memoria brengen ze een uitermate solide turn-based fantasy game op de markt. Er is overduidelijk veel moeite en denkwerk in de hele backstory van Terra gekropen, het naslagwerk dat je kan verzamelen doorheen het spel is hier een heel mooi voorbeeld van. De speler neemt op zichzelf de controle over zes personages in handen, elk van wie een nieuwe skill set in het spel wordt gebracht. Je kan je medereizigers dan onderling gaan combineren om in de gevechten maximaal van alle krachten te kunnen profiteren. Er komt wel wat strategisch denkwerk aan te pas, want je kan krachtig of snel gaan, maar idealiter natuurlijk allebei. De tijdlijn toont je precies welke resultaten je kan verwachten, hoeveel beurten je kwijtraakt bij welke acties, en hierdoor leer je best veel over het maximaliseren van wat je in je arsenaal hebt. De speler groeit mee met het spel. Door het element van koken (energie opdoen als team) speels te maken en door het originele element van bouw- (of knutsel-)missies wordt Terra Memoria nooit saai. Nee, het is geen nieuw warm water of gesneden brood, maar het spel ziet er erg mooi uit, cozy zouden we zeggen mocht het een boek zijn, en het inleefpercentage is hoog. Geschikt voor jongere gamers, voor fans van een retro-element en voor wie gewoon graag strategisch de strijd aan gaat. Een mooie tweede telg van een veelbelovende studio.
Pro
- Grafisch erg mooi
- Leuk dat er extra, wat speelsere, elementen in zitten
- Tijdlijn om je gevechtskeuzes en gevolgen te zien is heel goed gevonden
Con
- Geen grote vernieuwing voor het genre
9
Over
Beschikbaar vanaf
27 maart 2024
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- RPG
Ontwikkelaar
- La Moutarde
Uitgever
- Dear Villagers
