Hoewel Zorro op een gegeven moment van wereldwijde populariteit genoot, zij het via de TV-serie van de jaren ‘90 of de films met onder meer Antonio Banderas, vonden weinig ontwikkelaars zich toen geroepen om videogames te maken. Recent ontvingen we Zorro the Chronicles bijvoorbeeld, maar het merendeel van de resterende pogingen werden praktisch een eeuwigheid geleden tot leven gewekt. Een schamele oogst met andere woorden, terwijl ze op het eerste zicht bijna allemaal op gelicenseerde shovelware lijken, oftewel goedkoop gemaakte spellen die louter op de markt werden gedumpt om van een bekende naam te profiteren. Schermen komt daarenboven erg zelden aan bod als een vechtstijl in interactieve media, met als voornaamste uitzondering sportspellen in het teken van de Olympische Spelen. Kortom, concepten waarmee de industrie amper experimenteerde … totdat Fireplace Games besloot om met een mengelmoes van beide niches te debuteren!
Fireplace Games bedacht En Garde! in feite als een bescheiden studentenproject en hun eerste commerciële release bleef sowieso in de buurt ervan, weliswaar als een versie die naar eigen zeggen van kop tot teen werd herwerkt. Men bewaarde echter de protagonist, de zelfverzekerde Adalia de Volador, evenals haar rol in het simplistische verhaal. Zij voelt zich namelijk geroepen om de corrupte Count-Duke (plus zijn leger) herhaaldelijk te bekampen, zodat de lokale bevolking een leven zonder onderdrukking of armoede kan leiden. Een Spaanse Robin Hood met andere woorden, net als Zorro zelve, maar er zijn verdere overeenkomsten. Fireplace Games wist maar al te goed dat de charme van diens origines ook in een flexibel gevoel voor humor lag, en met als gevolg ontwierpen ze het geheel van En Garde! rondom dit essentieel ingrediënt. Het is haast onmogelijk om niet te glimlachen zodra je de overdreven accenten van alle karakters hoort, of wanneer je de onbekwame slechteriken tegen het lijf loopt, maar het is de actie die hier de meeste contributies levert.
Even ter verduidelijking: voor gevechten met diepgang kun je beter terecht bij bijvoorbeeld Capcoms Devil May Cry V of Tango Gameworks' Hi-Fi RUSH. Vergeleken met die ambitieuze titels is En Garde! eerlijk gezegd minder genuanceerd, wat ik enkel zeg om op dit moment potentiële verwachtingen te temperen. Ik genoot ten zeerste van deze game, juist omdat de factoren in de vorige alinea goed op elkaar inspelen, ongeacht de lagere complexiteit. Parries uitvoeren, ‘unblockable’ aanvallen met een ‘dodge’ ontwijken en doorgaans nadenken hoe je verschillende opportuniteiten met x of y object kunt creëren, zorgt doorheen de campagne voor veel plezier. Laat staan dat het tempo van de levels quasi altijd een vlot ritme volhoudt! Het uitvoeren van al je manoeuvres, inclusief het oprapen van iets, is bovendien nooit ingewikkeld, dus het duurt niet lang vooraleer je de basis van de gameplay onder de knie krijgt. Toch aarzelt het spel niet om een vleugje uitdaging te voorzien, evenals optionele objectieven die gezamenlijk als motivatie dienen om allerlei mechanics aan te wenden. Vrees er echter niet voor dat En Garde! té taai voor jou zal zijn, want men implementeerde drie moeilijkheidsgraden en een paar Assist Mode-features. Daarnaast loopt de camera zelden in de weg en met de besturing zit het ook snor, hoewel de ontwikkelaars vooral gamepads aanraden in plaats van toetsenbord en muis, welke je alle twee kunt herconfigureren.
Eén onderwerp moet echter nog besproken worden, alvorens ik mijn conclusie typ. Volgde je de discussies van de laatste twee jaren, dan merkte je waarschijnlijk wel op dat "performantie" het gemiddelde gesprek tussen computer-eigenaars overschaduwt. Zo horen we jammer genoeg veel te vaak over hoe competente gameplay werd verziekt door de povere opbouw van een pc-port, vooral wanneer een spel op de Unreal Engine 4 of 5 draait. Relevante informatie omdat Fireplace Games voor de technologie van Epic Games koos, wat me aanvankelijk ongerust maakte, maar gelukkig slaagden de ontwikkelaars erin om hun spel naar behoren te optimaliseren. Mijn verouderde pc (met daarin een GTX 1080ti en een i7-7700K @ 4.20 GHz) kon 95% van de tijd een framerate van zestig frames per seconde volhouden, dit terwijl het merendeel van de grafische instellingen op High of Ultra stonden. Reconstructie-features zoals nVidia DLSS ontbreken daarentegen, maar zelfs zonder zulke functies had ik geen pech met shader compilation-haperingen of dergelijke gebreken. In het huidige klimaat is dit een noemenswaardige prestatie, want En Garde! heeft een aantrekkelijk voorkomen dankzij diens kleurrijke visuals, cartoony animaties en een art style die niet gauw zal verouderen.
Fireplace Games bedacht En Garde! in feite als een bescheiden studentenproject en hun eerste commerciële release bleef sowieso in de buurt ervan, weliswaar als een versie die naar eigen zeggen van kop tot teen werd herwerkt. Men bewaarde echter de protagonist, de zelfverzekerde Adalia de Volador, evenals haar rol in het simplistische verhaal. Zij voelt zich namelijk geroepen om de corrupte Count-Duke (plus zijn leger) herhaaldelijk te bekampen, zodat de lokale bevolking een leven zonder onderdrukking of armoede kan leiden. Een Spaanse Robin Hood met andere woorden, net als Zorro zelve, maar er zijn verdere overeenkomsten. Fireplace Games wist maar al te goed dat de charme van diens origines ook in een flexibel gevoel voor humor lag, en met als gevolg ontwierpen ze het geheel van En Garde! rondom dit essentieel ingrediënt. Het is haast onmogelijk om niet te glimlachen zodra je de overdreven accenten van alle karakters hoort, of wanneer je de onbekwame slechteriken tegen het lijf loopt, maar het is de actie die hier de meeste contributies levert.
"When tyrants ride high, and govern with fear..."
Qua gameplay leunt En Garde! in de richting van een 3D-beat ‘em up zoals Sifu, zonder roguelite-elementen welteverstaan en met een hogere nadruk op mobiliteit. Adalia moet regelmatig groepen van soldaten in haar ééntje afweren, maar zulke confrontaties verlopen desondanks niet op een oneerlijke manier. Net vanwege de acrobatische toeren die Adalia moeiteloos kan uithalen, kan ze zichzelf telkens verdedigen, dit met behulp van de omgeving. Door middel van kleine voorwerpen, tonnen, meubelen en nog veel meer kun je menigtes in een mum van tijd in bedwang houden, terwijl Adalia erg vaardig is in het hanteren van een floret, haar favoriete handwapen bij uitstek. Haar natuurlijke behendigheid komt eveneens van pas om snel van positie te veranderen, zodat je het aantal vijanden kunt verdelen of omzeilen wanneer je het risico loopt om omsingeld te worden. Combineer dit met de Panache-technieken – speciale vaardigheden die je pas kunt gebruiken nadat je de oppositie vaak genoeg treft – en je hebt in En Garde! méér dan voldoende ruimte om stijlvol te triomferen!Je hebt in En Garde! méér dan voldoende ruimte om stijlvol te triomferen!
Even ter verduidelijking: voor gevechten met diepgang kun je beter terecht bij bijvoorbeeld Capcoms Devil May Cry V of Tango Gameworks' Hi-Fi RUSH. Vergeleken met die ambitieuze titels is En Garde! eerlijk gezegd minder genuanceerd, wat ik enkel zeg om op dit moment potentiële verwachtingen te temperen. Ik genoot ten zeerste van deze game, juist omdat de factoren in de vorige alinea goed op elkaar inspelen, ongeacht de lagere complexiteit. Parries uitvoeren, ‘unblockable’ aanvallen met een ‘dodge’ ontwijken en doorgaans nadenken hoe je verschillende opportuniteiten met x of y object kunt creëren, zorgt doorheen de campagne voor veel plezier. Laat staan dat het tempo van de levels quasi altijd een vlot ritme volhoudt! Het uitvoeren van al je manoeuvres, inclusief het oprapen van iets, is bovendien nooit ingewikkeld, dus het duurt niet lang vooraleer je de basis van de gameplay onder de knie krijgt. Toch aarzelt het spel niet om een vleugje uitdaging te voorzien, evenals optionele objectieven die gezamenlijk als motivatie dienen om allerlei mechanics aan te wenden. Vrees er echter niet voor dat En Garde! té taai voor jou zal zijn, want men implementeerde drie moeilijkheidsgraden en een paar Assist Mode-features. Daarnaast loopt de camera zelden in de weg en met de besturing zit het ook snor, hoewel de ontwikkelaars vooral gamepads aanraden in plaats van toetsenbord en muis, welke je alle twee kunt herconfigureren.
"A hero must rise. With courage that even a mask won't disguise!"
Het team bij Fireplace Games nam al bij al de juiste fundamentele beslissingen op het vlak van gameplay, met een relatief hoge graad van polish à propos. Desalniettemin heb ik enkele minieme klachten, beginnende met de automatische lock-on die (volgens mijn voorkeuren) te agressief reageert. Er schuilen instellingen in het Options-menu die dit gedrag zouden verminderen, maar daar merkte ik helaas weinig van, tenzij ik iets verkeerd deed. Daarbovenop maakte diezelfde lock-on het soms moeilijker om buiten het bereik van vijanden weg te lopen, wat men hopelijk ook in een patch zal verfijnen. Ten slotte wenste ik voor een tikkeltje meer herspeelbaarheid, hoewel de Arena Mode hierbij ten minste helpt. In deze modus vecht je per categorie in een vaste hoeveelheid arena’s, en na iedere voltooide arena mag je één positieve modifier selecteren. Zo’n modifier verbetert een bepaalde eigenschap van Adalia, zoals pakweg meer kansen om te genezen, maar dit wordt simultaan gebalanceerd met een negatieve modifier per positieve instantie. Verre van een slechte toevoeging en dermate geschikt voor korte speelsessies, maar ik had graag een score-gerichte Arcade Mode (zie DOOM 2016) of een Speedrun Mode met globale leaderboards gezien. Hopelijk aanwinsten voor de toekomst!De ontwikkelaars slaagden erin om hun spel naar behoren te optimaliseren.
Eén onderwerp moet echter nog besproken worden, alvorens ik mijn conclusie typ. Volgde je de discussies van de laatste twee jaren, dan merkte je waarschijnlijk wel op dat "performantie" het gemiddelde gesprek tussen computer-eigenaars overschaduwt. Zo horen we jammer genoeg veel te vaak over hoe competente gameplay werd verziekt door de povere opbouw van een pc-port, vooral wanneer een spel op de Unreal Engine 4 of 5 draait. Relevante informatie omdat Fireplace Games voor de technologie van Epic Games koos, wat me aanvankelijk ongerust maakte, maar gelukkig slaagden de ontwikkelaars erin om hun spel naar behoren te optimaliseren. Mijn verouderde pc (met daarin een GTX 1080ti en een i7-7700K @ 4.20 GHz) kon 95% van de tijd een framerate van zestig frames per seconde volhouden, dit terwijl het merendeel van de grafische instellingen op High of Ultra stonden. Reconstructie-features zoals nVidia DLSS ontbreken daarentegen, maar zelfs zonder zulke functies had ik geen pech met shader compilation-haperingen of dergelijke gebreken. In het huidige klimaat is dit een noemenswaardige prestatie, want En Garde! heeft een aantrekkelijk voorkomen dankzij diens kleurrijke visuals, cartoony animaties en een art style die niet gauw zal verouderen.
Conclusie
De kwaliteit van En Garde! dringt haast onmiddellijk door en ikzelf was al vlug aan boord op basis van de figuurlijke vruchten dat het concept afwerpte. Gooi een granaat in een kookpot en omstanders zullen niet alleen achterover vallen (vanwege de explosie uiteraard), maar diezelfde pot zal alsook de lucht in vliegen en uiteindelijk op één van je tegenstanders landen. Verblind een CPU-vijand door een gebraden kip naar iemands hoofd te werpen, of een emmer! Schop iemand in de nabijheid van een stel trappen en ze zullen als een klungel even blijven rollen, compleet met spottende slapstick-geluiden. Zulke anekdotes vertelden me dat “entertainment” op het lijf van Fireplace Games geschreven stond, want zowel de gameplay als de rest van En Garde! straalt een onbeschaamde, flamboyante personaliteit uit. Tuurlijk, het spel is niet even uitgebreid als de beste concurrenten, maar de speelse attitude en de situaties die je op spontane wijze vorm kunt geven, fungeren hier als een gepaste compensatie. Wel moet men in mijn opinie specifieke aspecten (zoals de automatische lock-on) nog een beetje bijschaven, maar ach, het zijn geen immense minpunten waar ik lang over kan mopperen. Hoe dan ook, En Garde! klasseer ik als een aangename verrassing en ik kijk in ieder geval uit naar het tweede project van Fireplace Games!
Pro
- Spontaniteit van de gameplay
- Voortdurend grappig
- De audio, zij het de muziek, stemmen of geluidseffecten
- Ziet er mooi uit én draait bovendien vlotjes
Con
- Automatische lock-on stoort
- Kon extra replay value gebruiken
- Voor sommigen zal de lagere diepgang een minpunt zijn
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
16 augustus 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Action
- Fighter
Ontwikkelaar
- Fireplace Games
Uitgever
- Fireplace Games
