Zegt het spel Egglia: Legend of the Redcap jou iets? Mij zei het voordat ik aan deze review begon alvast niets. Het spel was namelijk een mobile game die werd uitgebracht in 2017, maar de dienstverlening voor het spel kwam nog geen jaar later al ten einde. Er werd een offlineversie van het spel ter beschikking gesteld, maar gelukkig hield het verhaal voor Egglia daar niet op. De makers besloten immers om het spel ook naar de Nintendo Switch te brengen.
Geheel onlogisch leek deze keuze niet, want achter Egglia schuilt heel wat talent en het zou zonde zijn om hun creativiteit in de obscuriteit te laten verdwijnen. Brownies Inc., de studio achter Egglia maar ook Doraemon: Story of Seasons, bestaat namelijk uit mensen die hebben meegewerkt aan iconische JRPG's zoals Legend of Mana, SaGa Frontier, Romancing SaGa 3, Trails of Mana, Vagrant Story, Final Fantasy VIII en XI, en Live a Live, nog zo'n JRPG die bij ons nooit werd uitgebracht maar binnenkort een remaster krijgt. Het leest een beetje als een naslagwerk van de klassieke JRPG's, dus waren de verwachtingen redelijk hoog wanneer ik aan dit spel begon.
Gachapon, wasda?
Voordat ik dieper inga op het spel zelf, wil ik het eerst even hebben over het Japanse fenomeen gachapon en meerbepaald gacha games. Gachapon kennen we bij ons ook als die speelgoedautomaten in de winkel bijvoorbeeld, waar je geld insteekt en draait aan een hendel om een willekeurig speeltje te krijgen. In Japan zijn deze automaten razend populair en worden de items in de capsules vaak als verzamelobjecten beschouwd. Dit idee van verzamelobjecten heeft zich ook vertaald naar de mobile gamingmarkt, wat leidde tot het ontstaan van gacha games. Het probleem is dat deze gacha games vaak ontworpen zijn om de speler zo traag mogelijk progressie te laten maken en om geld te laten spenderen aan tijdelijk verkrijgbare personages via lootboxmechanismen. Spellen zoals Granblue Fantasy en Genshin Impact zijn beruchte voorbeelden van dit genre, waarbij die laatste bijvoorbeeld erin slaagde om maar liefst honderd miljoen dollar op te halen in de eerste week na de release.
Gezien de populariteit van het JRPG-genre, nemen deze gacha games niet verwonderlijk vaak deze vorm aan en dit was ook het geval voor Egglia: Legend of the Redcap. Egglia Rebirth lijkt vervolgens een port te zijn van de offline versie van deze mobile game waarbij de games as a service-elementen achterwege werden gelaten. De keerzijde van de medaille is dat veel van de kenmerkende elementen van zo'n typische gacha-JRPG hier nog steeds aanwezig zijn. Dit gaat dan bijvoorbeeld over mechanismen zoals het oproepen van willekeurige geesten die je bijstaan tijdens een gevecht. Hiervoor heb je in deze versie zowel geld als bepaalde grondstoffen nodig. Deze geesten kan je levelen en er is ook een concept dat awakening noemt, waarbij je ze evolueert naar een sterkere versie. Voor zowel het levelen als de awakening van je geesten heb je bepaalde grondstoffen nodig en om bijvoorbeeld kristallen of aardappelen te laten groeien heb je tijd nodig, iets dat je dan weer kan overslaan met een ander item. Verder kunnen twee personages je tijdens de gevechten vergezellen, maar na elk level verliezen zij stamina en dit krijg je maar langzaamaan terug. Deze levels die je doorloopt zijn bovendien zeer kort en hebben weinig te maken met het verhaal. Net zoals in soortgelijke spellen, dienen zij vooral als opvulling tussen de cutscenes die het verhaal uit de doeken doen.
A Tribute to Mana
Al deze elementen lieten initieel een wrange nasmaak tijdens het spelen na, maar gelukkig zijn deze hindernissen minder storend dan in rasechte gacha games. Door de structuur van het spel was Egglia: Rebirth het beste genietbaar in kortere sessies, als een JRPG in snackvorm als het ware. De tijdsrestricties spelen op deze manier minder een rol en door de korte levels heb je een hoog pick up and play-gehalte. De gameplay tijdens deze levels liet wel wat te wensen over, want voordat je jouw beurt aanvat, wordt er een dobbelsteen gerold die bepaalt hoeveel plaatsen je mag bewegen over het hexagonale gridveld. Persoonlijk vond ik dit een zeer vreemd mechanisme dat voor een onnodige vorm van willekeur en zelfs dode beurten kan zorgen. Verder is de gameplay opvallend simpel, met turn-based gevechten en een beperkt aantal skills dat je kan gebruiken. Naast het vechten, zal je in de levels eigenlijk vooral bezig zijn met het openen van schatkisten en het hakken van bomen om zo verschillende houtsoorten te verzamelen.
Al dit hout zal je nodig hebben om je thuisbasis verder te ontwikkelen en naar je eigen smaak in te richten. In Egglia speel je als een Redcap goblin die terechtkomt in het koninkrijk Egglia. Dit koninkrijk werd door zijn heerser verstopt in magische eieren om de vernietiging van het land te voorkomen. Het enige dat overbleef is een klein stukje grond waar je twee personages ontmoet die je hulp inroepen om het land te herstellen, niet toevallig omdat jij de kracht hebt om deze eieren te openen. Op het stuk grond bevindt zich een huis dat zal dienen als je uitvalsbasis dat je zal laten uitgroeien tot een dorp waar de talrijke personages die je zal tegenkomen, zullen wonen. Deze personages zijn vaak het hoogtepunt van het spel door hun charmante uiterlijk en vaak opvallende karakter. Tijdens de verschillende ontmoetingen komt er ook een goede dosis humor aan te pas, waardoor het spel een welgekomen luchtig karakter heeft.
Wie de tekenstijl van de personage ziet, zal bovendien onmiddellijk denken aan de stijl van de Mana-reeks, die de grootste inspiratiebron voor dit spel lijkt te zijn. De tekenstijl, de kleurrijke graphics en het personageontwerp lijken zo uit een klassiek Mana-spel weggelopen te zijn, net zoals de gezellige muziek die klinkt wanneer je jezelf doorheen de diverse gebieden begeeft. De manier waarop jij zelf de wereld opnieuw vormgeeft, is zelfs klakkeloos overgenomen uit Legend of Mana. De ontwikkelaars steken hun intenties en inspiratiebronnen duidelijk niet onder stoelen of banken weg. Wat het spel mist aan originaliteit, maakt het meer dan goed met zijn charmante sfeer en leuke visuele stijl. Fans van de Mana-reeks zullen zich bijgevolg helemaal thuisvoelen in Egglia: Rebirth.
Geheel onlogisch leek deze keuze niet, want achter Egglia schuilt heel wat talent en het zou zonde zijn om hun creativiteit in de obscuriteit te laten verdwijnen. Brownies Inc., de studio achter Egglia maar ook Doraemon: Story of Seasons, bestaat namelijk uit mensen die hebben meegewerkt aan iconische JRPG's zoals Legend of Mana, SaGa Frontier, Romancing SaGa 3, Trails of Mana, Vagrant Story, Final Fantasy VIII en XI, en Live a Live, nog zo'n JRPG die bij ons nooit werd uitgebracht maar binnenkort een remaster krijgt. Het leest een beetje als een naslagwerk van de klassieke JRPG's, dus waren de verwachtingen redelijk hoog wanneer ik aan dit spel begon.
Gachapon, wasda?
Voordat ik dieper inga op het spel zelf, wil ik het eerst even hebben over het Japanse fenomeen gachapon en meerbepaald gacha games. Gachapon kennen we bij ons ook als die speelgoedautomaten in de winkel bijvoorbeeld, waar je geld insteekt en draait aan een hendel om een willekeurig speeltje te krijgen. In Japan zijn deze automaten razend populair en worden de items in de capsules vaak als verzamelobjecten beschouwd. Dit idee van verzamelobjecten heeft zich ook vertaald naar de mobile gamingmarkt, wat leidde tot het ontstaan van gacha games. Het probleem is dat deze gacha games vaak ontworpen zijn om de speler zo traag mogelijk progressie te laten maken en om geld te laten spenderen aan tijdelijk verkrijgbare personages via lootboxmechanismen. Spellen zoals Granblue Fantasy en Genshin Impact zijn beruchte voorbeelden van dit genre, waarbij die laatste bijvoorbeeld erin slaagde om maar liefst honderd miljoen dollar op te halen in de eerste week na de release.
Gezien de populariteit van het JRPG-genre, nemen deze gacha games niet verwonderlijk vaak deze vorm aan en dit was ook het geval voor Egglia: Legend of the Redcap. Egglia Rebirth lijkt vervolgens een port te zijn van de offline versie van deze mobile game waarbij de games as a service-elementen achterwege werden gelaten. De keerzijde van de medaille is dat veel van de kenmerkende elementen van zo'n typische gacha-JRPG hier nog steeds aanwezig zijn. Dit gaat dan bijvoorbeeld over mechanismen zoals het oproepen van willekeurige geesten die je bijstaan tijdens een gevecht. Hiervoor heb je in deze versie zowel geld als bepaalde grondstoffen nodig. Deze geesten kan je levelen en er is ook een concept dat awakening noemt, waarbij je ze evolueert naar een sterkere versie. Voor zowel het levelen als de awakening van je geesten heb je bepaalde grondstoffen nodig en om bijvoorbeeld kristallen of aardappelen te laten groeien heb je tijd nodig, iets dat je dan weer kan overslaan met een ander item. Verder kunnen twee personages je tijdens de gevechten vergezellen, maar na elk level verliezen zij stamina en dit krijg je maar langzaamaan terug. Deze levels die je doorloopt zijn bovendien zeer kort en hebben weinig te maken met het verhaal. Net zoals in soortgelijke spellen, dienen zij vooral als opvulling tussen de cutscenes die het verhaal uit de doeken doen.
A Tribute to Mana
Al deze elementen lieten initieel een wrange nasmaak tijdens het spelen na, maar gelukkig zijn deze hindernissen minder storend dan in rasechte gacha games. Door de structuur van het spel was Egglia: Rebirth het beste genietbaar in kortere sessies, als een JRPG in snackvorm als het ware. De tijdsrestricties spelen op deze manier minder een rol en door de korte levels heb je een hoog pick up and play-gehalte. De gameplay tijdens deze levels liet wel wat te wensen over, want voordat je jouw beurt aanvat, wordt er een dobbelsteen gerold die bepaalt hoeveel plaatsen je mag bewegen over het hexagonale gridveld. Persoonlijk vond ik dit een zeer vreemd mechanisme dat voor een onnodige vorm van willekeur en zelfs dode beurten kan zorgen. Verder is de gameplay opvallend simpel, met turn-based gevechten en een beperkt aantal skills dat je kan gebruiken. Naast het vechten, zal je in de levels eigenlijk vooral bezig zijn met het openen van schatkisten en het hakken van bomen om zo verschillende houtsoorten te verzamelen.
Al dit hout zal je nodig hebben om je thuisbasis verder te ontwikkelen en naar je eigen smaak in te richten. In Egglia speel je als een Redcap goblin die terechtkomt in het koninkrijk Egglia. Dit koninkrijk werd door zijn heerser verstopt in magische eieren om de vernietiging van het land te voorkomen. Het enige dat overbleef is een klein stukje grond waar je twee personages ontmoet die je hulp inroepen om het land te herstellen, niet toevallig omdat jij de kracht hebt om deze eieren te openen. Op het stuk grond bevindt zich een huis dat zal dienen als je uitvalsbasis dat je zal laten uitgroeien tot een dorp waar de talrijke personages die je zal tegenkomen, zullen wonen. Deze personages zijn vaak het hoogtepunt van het spel door hun charmante uiterlijk en vaak opvallende karakter. Tijdens de verschillende ontmoetingen komt er ook een goede dosis humor aan te pas, waardoor het spel een welgekomen luchtig karakter heeft.
Fans van de Mana-reeks zullen zich helemaal thuisvoelen in Egglia: Rebirth.
Wie de tekenstijl van de personage ziet, zal bovendien onmiddellijk denken aan de stijl van de Mana-reeks, die de grootste inspiratiebron voor dit spel lijkt te zijn. De tekenstijl, de kleurrijke graphics en het personageontwerp lijken zo uit een klassiek Mana-spel weggelopen te zijn, net zoals de gezellige muziek die klinkt wanneer je jezelf doorheen de diverse gebieden begeeft. De manier waarop jij zelf de wereld opnieuw vormgeeft, is zelfs klakkeloos overgenomen uit Legend of Mana. De ontwikkelaars steken hun intenties en inspiratiebronnen duidelijk niet onder stoelen of banken weg. Wat het spel mist aan originaliteit, maakt het meer dan goed met zijn charmante sfeer en leuke visuele stijl. Fans van de Mana-reeks zullen zich bijgevolg helemaal thuisvoelen in Egglia: Rebirth.
Conclusie
Met Egglia: Rebirth heeft een mobile game die de verwachtingen destijds niet wist in te lossen een tweede kans gekregen. Wie zich over de gebreken eigen aan de zogenaamde gacha games en het vreemde dobbelelement in de gameplay kan zetten, zal een charmant en ontspannend eerbetoon aan de iconische Mana-reeks ontdekken, vol met fascinerende personages en grappige dialogen.
Pro
- Artwork
- Personages
- Charmante sfeer
- Heerlijke muziek
Con
- Simpele gameplay
- Mechanismen van mobile gaming
- Speelt misschien iets teveel leentjebuur
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
10 februari 2022
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
Genre
- JRPG
Ontwikkelaar
- Brownies Inc.
Uitgever
- Brownies Inc.
