Dat het soms de moeite loont om een game pas na de release te reviewen bewijst Capcom alvast met Dragon's Dogma 2. Wie de berichtgeving rond deze nieuwe sequel wat volgt, weet dat er heel wat te doen is rond het spel en dit zowel in positieve als negatieve zin. Dragon's Dogma 2 is immers geen alledaagse actie-RPG en zowel de uitgever als de ontwikkelaar hebben enkele opvallende keuzes gemaakt bij het tot stand komen van deze game. Hoewel er vaak een duidelijke visie achter veel van deze elementen zit, komen zij de ervaring niet altijd ten goede.
De visie waarover we het hebben, is die van Hideaki Itsuno en zijn team, die met Dragon's Dogma 2
ons het spel willen voorschotelen dat ze met het eerste deel in gedachten hadden maar niet volledig konden realiseren. Dragon's Dogma zelf dateert intussen alweer van 2012 en behoort samen met zijn Dark Arisen-DLC alvast tot de klassiekers van het genre, maar twaalf jaar is een lange periode en de industrie zit niet stil. Kan deze nieuwe iteratie van de Dragon's Dogma-formule vandaag de dag ook nog overtuigen?
De kern van de gameplay is ook grotendeels ongewijzigd gebleven. Je maakt je personage aan met behulp van een zeer robuuste character creator-modus en kiest een Vocation (klasse), die je later naar hartelust kan wisselen met andere vrijgespeelde Vocations. Daarnaast maak je ook zelf één Pawn aan, een AI companion die je zal vergezellen op je reis. Je kan je laten bijstaan door twee andere Pawns die je rekruteert uit de rift en die door andere spelers (of Capcom) werden aangemaakt. Deze Pawn kan je aansturen met vier eenvoudige commands, maar zij hebben vooral ook hun eigen willetje en leren steeds bij. Dit wil zeggen dat als je bijvoorbeeld een nieuw gebied verkent met een Pawn van iemand anders die hier al is geweest, dat die Pawn je aanwijzingen zal geven over een gevaarlijke grot of een zeldzame schat die je hier kan vinden. Verder legt het spel ook een grote nadruk op het rondtrekken en verkennen in deze wereld door fast travel te beperken en en je een uitdagende open wereld voor te schotelen.
Wie de vorige Dragon's Dogma heeft gespeeld, weet dat de gevechten met deze mythische wezens ook vaak hoogtepunten zijn in het spel. Zij vereisen heel wat inspanning en om hen vlot neer te krijgen moet je je focussen op de zwaktes van deze monsters. Een griffioen moet je bijvoorbeeld stevig op zijn bek slaan, terwijl een Ogre gevoelig is aan vuur. Daarnaast kan je deze reusachtige monsters ook beklimmen en dankzij het grijpsysteem van het spel kan je ze ook duwen. Kleinere vijanden zoals goblins of bandieten kan je zelfs oppakken en gooien. Het gevechtssysteem zit alvast geweldig in elkaar en nodigt uit om te experimenteren. De aanvallen zelf voelen gewichtig en visceraal aan, en naarmate je nieuwe skills en Vocations vrijspeelt, krijg je heel wat mogelijkheden om de vijanden een kopje kleiner te maken. Het enige wat ik soms wat miste, was een lock on-functie.
Andere vreemde keuzes die het spelplezier mogelijks kunnen bederven, zijn bijvoorbeeld het beperkte gewicht dat je personage kan dragen, wat heel wat inventory management vereist. Iets anders dat je ervaring kan bederven is de Dragonsplague, een ziekte die je Pawns kunnen oplopen en dat er uiteindelijk kan voor zorgen dat een hele stad kan worden uitgeroeid als je hier geen aandacht aan besteedt. Hoewel dit een fascinerend concept is in het spel, kan dit wel je savegame verpesten als het zou gebeuren. Zeker gezien je zeer beperkt bent wat betreft savegames. Je hebt namelijk maar één savegame, al heb je ook een soort van backup telkens wanneer je slaapt in een herberg of je huis. Maar deze savegame overschrijft ook je normale savegame als je deze laadt. Bovendien lanceerde het spel zelfs zonder de mogelijkheid om een nieuw spel te starten, al zou dit binnenkort via een patch wel aangepakt worden. Maar laat me alvast toegeven dat het savegame-systeem mij toch enkele keren hoofdpijn heeft bezorgd.
Een laatste element dat ik nog wil aanhalen, is een van de zaken waar er na de release nog het meeste commotie over was. Capcom nam immers de dubieuze keuze om na de lancering microtransacties toe te voegen aan het spel en deze beperken zicht niet tot cosmetische items. Enkele van deze items die je kan kopen zijn bijvoorbeeld extra Rift Crystals (RC) om Pawns te summonen, Wakestones waarmee je jezelf of NPC's tot leven kan wekken of een Portcrystal, waarmee je de fast travel-functie kan gebruiken. Deze microtranacties zijn op meerdere vlakken problematisch. Eerst en vooral waren zij niet aangekondigd en werden ze pas toegevoegd aan de store na het embargo van de reviews. Ten tweede zijn dit soort microtransacties in mijn ogen not done in een singleplayer spel en wordt hiermee een gevaarlijke trend gezet. Zeker in het begin van het spel zal je niet makkelijk toegang hebben tot RC, wakestones of Portcrystals, waardoor je de indruk kan krijgen dat Capcom deze bewust schaars heeft gemaakt om je te dwingen deze via de store aan te kopen. Uiteindelijk heb je deze microtransacties niet echt nodig en zijn ze vooral een shortcut voor zij die het niet erg vinden om geld weg te gooien om de ervaring iets te vereenvoudigen. Maar je kan moeilijk ontkennen dat deze microtransacties bedrieglijk kunnen overkomen.
De visie waarover we het hebben, is die van Hideaki Itsuno en zijn team, die met Dragon's Dogma 2
Bekend terrein
Laten we meteen met de deur in huis vallen: zij die het eerste deel geweldig vonden, zullen meer dan waarschijnlijk ook genieten van deze sequel. Het totaalpakket blijft immers trouw an wat het origineel ons te bieden had. Het verhaal gaat bijvoorbeeld nog steeds over het cyclische lot tussen jouw personage, de Arisen, en de draak die hij of zij voorbestemd is om te verslaan. Als Arisen is het bovendien jouw recht om als Sovran te heersen over het koninkrijk Vermund. Alleen, er zit al iemand anders als Sovran op de troon en het is aan jou om te bewijzen dat jij de echte Arisen bent en niet de bedrieger. Gelukkig kan je rekenen op de kapitein van de stadswacht en met zijn hulp kan je de nodige bewijsstukken verzamelen. Je onderzoek neemt je mee naar het naburige rijk Battahl, waar je de ware toedracht achter deze valse Sovran en de draak ontdekt.Het spel legt een grote nadruk op het rondtrekken en verkennen in deze wereld.
De kern van de gameplay is ook grotendeels ongewijzigd gebleven. Je maakt je personage aan met behulp van een zeer robuuste character creator-modus en kiest een Vocation (klasse), die je later naar hartelust kan wisselen met andere vrijgespeelde Vocations. Daarnaast maak je ook zelf één Pawn aan, een AI companion die je zal vergezellen op je reis. Je kan je laten bijstaan door twee andere Pawns die je rekruteert uit de rift en die door andere spelers (of Capcom) werden aangemaakt. Deze Pawn kan je aansturen met vier eenvoudige commands, maar zij hebben vooral ook hun eigen willetje en leren steeds bij. Dit wil zeggen dat als je bijvoorbeeld een nieuw gebied verkent met een Pawn van iemand anders die hier al is geweest, dat die Pawn je aanwijzingen zal geven over een gevaarlijke grot of een zeldzame schat die je hier kan vinden. Verder legt het spel ook een grote nadruk op het rondtrekken en verkennen in deze wereld door fast travel te beperken en en je een uitdagende open wereld voor te schotelen.
Uitblinkers
Deze wereld is waarschijnlijk een van de sterkste punten van Dragon's Dogma 2. Zij voelt zeer levendig aan door de dynamische aard van de game. Zo is er bijvoorbeeld een dag- en nachtcyclus waarbij je 's nachts andere gevaren tegenkomt dan overdag en zijn de steden bevolkt met tal van personages die hun eigen ding doen. Maar wat bij mij vooral een glimlach op het gezicht toverde, was de onvoorspelbare aard van gebeurtenissen in het spel. Zo was ik op een geven moment aan het wandelen naar een missiegebied en kwam ik onderweg een Oxcart, een soort van transportkoets, tegen. In de hoop snellen op mijn bestemming te geraken, stapte ik in de Oxcart en wanneer we wat verder waren dook er uit het niets een griffioen op die de koets vernielde. Een ander voorbeeld is wanneer ik na een nachtje door te brengen in de herberg naar buiten stapte en merkte dat er een Ogre in de stad was geraakt en hier ravage aan het aanrichten was.Wie de vorige Dragon's Dogma heeft gespeeld, weet dat de gevechten met deze mythische wezens ook vaak hoogtepunten zijn in het spel. Zij vereisen heel wat inspanning en om hen vlot neer te krijgen moet je je focussen op de zwaktes van deze monsters. Een griffioen moet je bijvoorbeeld stevig op zijn bek slaan, terwijl een Ogre gevoelig is aan vuur. Daarnaast kan je deze reusachtige monsters ook beklimmen en dankzij het grijpsysteem van het spel kan je ze ook duwen. Kleinere vijanden zoals goblins of bandieten kan je zelfs oppakken en gooien. Het gevechtssysteem zit alvast geweldig in elkaar en nodigt uit om te experimenteren. De aanvallen zelf voelen gewichtig en visceraal aan, en naarmate je nieuwe skills en Vocations vrijspeelt, krijg je heel wat mogelijkheden om de vijanden een kopje kleiner te maken. Het enige wat ik soms wat miste, was een lock on-functie.
Stoïcijnse ervaring
Dit was echter het minste van mijn zorgen tijdens het spelen. Capcom heeft er namelijk voor gekozen om het spel een zekere vorm van realisme te geven, maar dit gaat helaas vaak ten koste van het spelplezier. Tijdens de gevechten word je zelf bijvoorbeeld makkelijk op de grond gegooid of verdwaasd, wat niet enkel het tempo uit de gevechten haalt maar er ook voor kan zorgen dat je stun locked wordt terwijl er vijf vijanden je aanvallen waardoor je niets kan doen buiten toekijken hoe je personage het loodje legt. Ik ben ook een paar keer gestorven doordat een monster me van een klif gooide of zelfs doordat een griffioen er vandoor vloog terwijl ik er nog opzat, maar zo'n zaken neem je er bij en maken de ervaring speciaal. Waar ik minder fan van was, is het gebrek aan variatie in de normale vijanden, zeker wanneer je op de hoofdwegen blijft. Hierbij zal je om de twintig meter een groepje goblins, harpies, wolven, hagedissen of bandieten tegenkomen. Na een tijdje begon dit voor mij wel wat te vervelen.Een gebrek aan variatie in de normale vijanden, zeker wanneer je op de hoofdwegen blijft.
Andere vreemde keuzes die het spelplezier mogelijks kunnen bederven, zijn bijvoorbeeld het beperkte gewicht dat je personage kan dragen, wat heel wat inventory management vereist. Iets anders dat je ervaring kan bederven is de Dragonsplague, een ziekte die je Pawns kunnen oplopen en dat er uiteindelijk kan voor zorgen dat een hele stad kan worden uitgeroeid als je hier geen aandacht aan besteedt. Hoewel dit een fascinerend concept is in het spel, kan dit wel je savegame verpesten als het zou gebeuren. Zeker gezien je zeer beperkt bent wat betreft savegames. Je hebt namelijk maar één savegame, al heb je ook een soort van backup telkens wanneer je slaapt in een herberg of je huis. Maar deze savegame overschrijft ook je normale savegame als je deze laadt. Bovendien lanceerde het spel zelfs zonder de mogelijkheid om een nieuw spel te starten, al zou dit binnenkort via een patch wel aangepakt worden. Maar laat me alvast toegeven dat het savegame-systeem mij toch enkele keren hoofdpijn heeft bezorgd.
Keerzijde van de medaille
Wat je mogelijks ook hoofdpijn kan bezorgen, is de performance van het spel. Op console beoogt het spel immers een framerate van 30 fps, iets dat helaas geen garantie is, zeker als je in een van de grote steden bent of er veel actie op het scherm is. De kans is groot dat je dan enkele framedrops zal opmerken. Gelukkig zou de aankomende patch deze problemen ook al wat verbeteren door onder andere de optie te geven om de framerate te vergrendelen opf 30 fps en de keuze om bijvoorbeeld ray-tracing uit te schakelen. Verder heeft het spel op PlayStation 5 ook te kampen met vreselijke pop-up en kan het zelfs zijn dat als je stilstaat in een stad er gewoon personages uit het niets voor jouw neus verschijnen. Veel van deze personages lijken trouwens willekeurige creaties uit de character creator, waardoor ze er over het algemeen niet geweldig uitzien. De Beastren, mensachtigen die lijken op katten, zien er grappig genoeg nog het meest indrukwekkend uit in vergelijking met de menselijke personages. Verder had ik ook nog heel wat cameraproblemen, zeker in benauwde ruimtes en wanneer er schermvullende effecten zoals ijsmagie wordt gebruikt, waardoor je werkelijk niets meer ziet met momenten.Een laatste element dat ik nog wil aanhalen, is een van de zaken waar er na de release nog het meeste commotie over was. Capcom nam immers de dubieuze keuze om na de lancering microtransacties toe te voegen aan het spel en deze beperken zicht niet tot cosmetische items. Enkele van deze items die je kan kopen zijn bijvoorbeeld extra Rift Crystals (RC) om Pawns te summonen, Wakestones waarmee je jezelf of NPC's tot leven kan wekken of een Portcrystal, waarmee je de fast travel-functie kan gebruiken. Deze microtranacties zijn op meerdere vlakken problematisch. Eerst en vooral waren zij niet aangekondigd en werden ze pas toegevoegd aan de store na het embargo van de reviews. Ten tweede zijn dit soort microtransacties in mijn ogen not done in een singleplayer spel en wordt hiermee een gevaarlijke trend gezet. Zeker in het begin van het spel zal je niet makkelijk toegang hebben tot RC, wakestones of Portcrystals, waardoor je de indruk kan krijgen dat Capcom deze bewust schaars heeft gemaakt om je te dwingen deze via de store aan te kopen. Uiteindelijk heb je deze microtransacties niet echt nodig en zijn ze vooral een shortcut voor zij die het niet erg vinden om geld weg te gooien om de ervaring iets te vereenvoudigen. Maar je kan moeilijk ontkennen dat deze microtransacties bedrieglijk kunnen overkomen.
Conclusie
Dragon's Dogma 2 is geen alledaagse actie-RPG en zal daarom ook niet iedereen aanspreken. Het spel bevat veel opvallende spelmechanismes die voor een unieke ervaring zorgen, maar die ook het spelplezier kunnen hinderen als je niet met de juiste mindset het spel induikt. Daarnaast wordt het spel ook geplaagd door een ondermaatse performance, bedrieglijke microtransacties en een bizar savegame-systeem. Al beloofde Capcom gelukkig wel om via updates beterschap te brengen.
Pro
- Gevechtssysteem dat uitnodigt om te experimenteren
- Sfeervolle en dynamische spelwereld
- Pawn-systeem
- Epische gevechten tegen fabelachtige monsters
Con
- Ondermaatse performance
- Dubieuze microtransacties
- Gameplay designkeuzes die de spelervaring kunnen hinderen
- Weinig variatie in standaard vijanden
- Lelijke personagemodellen
- Savesysteem
7
Over
Beschikbaar vanaf
22 maart 2024
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- RPG
Ontwikkelaar
- Capcom
Uitgever
- Capcom
.
