De Disgaea-reeks is altijd al een vreemde eend in de bijt geweest binnen het tactische RPG-genre. In die zin dat de reeks haast een parodie is op het genre, terwijl het nog steeds een complexe en diepgaande spelervaring wil aanbieden. Met het intussen zesde hoofddeel in de reeks sleutelt Nippon Ichi niet teveel aan de gekende formule zodat fans weten wat ze kunnen verwachten, al zijn er wel enkele toevoegingen die de ervaring voor nieuwkomers toegankelijker moeten maken.
Heb je al eens een Disgaea-spel gespeeld, dan weet je meteen waaraan je je mag verwachten. Droge humor en een goede dosis fanservice worden gecombineerd met tactische gameplay waarbij het motto “bigger is better” geldt. Wat dacht je bijvoorbeeld van een level cap van 99,999,999 of de mogelijkheid om meer dan een miljard schadepunten toe te brengen. Disgaea 6: Defiance of Destiny is een spel waarin overdrijven een kunst is.
Opgeven staat niet in het woordenboek
Net als de andere spellen in de Disgaea-franchise, speelt Disgaea 6 zich af in de Netherworld. Hier maken we kennis met Zed, een zombie die helemaal onderaan de ladder staat en een antiheld pur sang is die zichzelf als doel heeft gesteld om de God of Destruction te vernietigen. Iets waar niemand voor hem in geslaagd is. Hij heeft hier uiteraard zijn eigen beweegredenen voor en het feit dat hij betoverd is met een spreuk die hem sterker maakt iedere keer dat hij sterft, zorgt ervoor dat hij zijn queeste onverbiddelijk verderzet. Maar iedere keer dat je herrijst na te sterven door de God of Destruction, kom je in een andere dimensie van de Netherworld terecht.
Ondertussen word je bijgestaan door een hele groep bonte en kleurrijke personages die je ontmoet in deze dimensies en die elk hun eigen drijfveren hebben om je groep te vervoegen. Zo heb je naast je loyale kompaan Cerberus, een geniale zombiehond die je de Super Reincarnation-spreuk aanleerde, ook nog bijvoorbeeld een zingende prinses die denkt dat je haar droomprins bent en dat jullie moeten trouwen, of een Power Rangers-achtige heldin die strijdt tegen demonen om haar kijkcijfers te verhogen. De vaak geestige scènes tussen deze personages vormen voor mij persoonlijk het hoogtepunt van het spel.
Aanpassen naar eigen smaak
Naast de personages die deel uitmaken van het verhaal, kan je nog een hele resem andere personages aanmaken en toevoegen aan je team. Hierbij kan je kiezen uit een zeer ruime selectie van rollen, gaande van Black Mages, Warriors en Martial Artists tot Samurai en Prinnies. Jawel, ieders favoriete dienaars en kanonnenvoer zijn uiteraard weer van de partij. Voor zij die Prinny niet kennen, dit pinguïn-achtige wezen is zowat de mascotte van Nippon Ichi Software en staat garant voor heel wat grappige momenten.
Elke klasse heeft natuurlijk zijn eigen voordelen en aanvallen en Disgaea 6 biedt je tal van mogelijkheden om je personages aan te passen en te versterken. Dit gaat van een Juice Bar waar je geld en mana spendeert om te drinken en zo in levels te stijgen en een Skill Shop waar je talenten en bonussen kan kopen en versterken tot het vormen van squads in de Squad Shop, wat personages bonussen geeft afhankelijk van het type squad waar je ze in steekt. Het meest bizarre element blijft voor mij de Item World. Elk item dat je kan dragen, heeft een parallel universum in zich dat je kan bezoeken. Als je hier alle vijanden verslaat, dan maak je dit item sterker, terwijl je team zelf ook nog eens XP verdient natuurlijk. Ben jij iemand die graag personages ontwikkelt en experimenteert met je team, dan kom je met Disgaea 6 zeker aan je trekken.
To grind or not to grind
Zoals je zou kunnen vermoeden, gaat het ontwikkelen van je personages ook wel gepaard met heel wat grinding. Om dit wat te vergemakkelijken hebben de ontwikkelaars een auto-mode en een dubbele snelheid-mode toegevoegd. Daarnaast kan je gevechten ook automatisch laten herstarten. Dit maakt dat je in sneltempo levels kan bijeensprokkelen zonder zelf veel moeite te doen. Voor sommigen zal dit misschien afbreuk doen aan de spelervaring, maar Disgaea 6 is een spel waar alles draait om excessen. Bovendien zijn in Japan mobiele spellen zoals gacha-RPG's, die zwaar leunen op herhaling, grinden en auto-modes, ontzettend populair. Ergens is het dus logisch dat de makers ideeën van deze genres verwerken in hun spel dat draait rond personageontwikkeling, en waren deze extra's ook al aanwezig in de mobiele versie van Disgaea 1 Complete.
De auto-mode is bovendien niet zo simpel als ze doet uitschijnen. Dankzij het Demonic Intelligence-systeem kan je de acties van elk individueel teamlid bepalen. Zo kan je bijvoorbeeld instellen dat een personage de dichtstbijzijnde vijand die door een ander teamlid wordt aangevallen mee aanvalt. Tenzij het personage minder dan 30% leven heeft, dan moet hij zichzelf genezen. Dit soort bevelen instellen, zorgt voor een hele strategische uitdaging op zichzelf. Je kan het misschien nog het beste vergelijken met het Gambit-systeem uit Final Fantasy 12.
Solide basis
Ondanks dit alles, verlopen de gevechten zelf vrij standaard. Je zet je teamleden op het terrein dat bestaat uit een grid-systeem waarover je beweegt. Ieder personage heeft een basisaanval en speciale talenten die ze kunnen gebruiken. Verder kan je ook verdedigen en items gebruiken, de gebruikelijke dingen dus. Elementen die Disgaea toevoegt aan het genre zijn onder meer de mogelijkheid om personages op te pakken en te gooien, waardoor je meer afstand kan overbruggen. Behalve als je een Prinny gooit, zij exploderen doodleuk. Daarnaast is het ook verstandig om met verschillende personages één vijand aan te vallen omdat je zo combo aanvallen krijgt. Dit helpt ook om de bonusmeter te vullen en hoe hoger deze is aan het einde van het gevecht, hoe meer prijzen je krijgt voor het voltooien van de stage.
De stages zijn op zich niet al te groot, en de ene is al mooier ontworpen dan de andere. Vooral de eerste wereld van de Prinnies is vrij teleurstellend. De stages werken vaak met hoogteverschillen en af en toe zijn er ook objecten of bepaalde objectieven waarmee je in interactie kan gaan. Door de kleinschaligheid van de stages en de hoeveelheid aanwezige personages, kan het soms wel wat lastig zijn om een iemand te selecteren. Disgaea beperkt je immers niet tot het inzetten van vier personages tijdens het gevecht, waardoor het wel eens onoverzichtelijk durft te worden. De hoogteverschillen maakten het soms ook lastig om je teamleden te verplaatsen. Bovendien ben je verplicht om je personages handmatig te oriënteren voordat je een aanval kan doen. Dit is nogal omslachtig, normaal zou je verwachten dat je personage automatisch draait naar de vijand die je wilt aanvallen. Hier was dus voor mij nog wat werk aan de winkel.
Naast de Switch-versie, verscheen het spel in Japan ook voor de PlayStation 4. Tijdens het spelen op de Switch, wordt al snel duidelijk dat dit niet het primaire platform was voor de makers. Disgaea 6 draait namelijk zeer ondermaats op de Switch. Het spel heeft drie modi waarin het kan draaien, maar kiezen is verliezen in dit geval. In de Quality-modus draait het spel aan de native resolutie, maar is het aantal frames per seconde ondermaats en speelt het helemaal niet vloeiend. In Performance kan je rekenen op een goede framerate, maar de beelden zijn zo wazig als het maar kan zijn. Volgens mij is dit zelfs geen 540p meer. De beste keuze lijkt de Balanced-mode, maar hier maak je een compromis zowel op vlak van de resolutie als de framerate.
Gelukkig kan het spel nog rekenen op een leuke visuele stijl met knap ontworpen personages, volledig in 3D trouwens deze keer. Naast de stijl van het spel, is ook de muziek bijzonder aanstekelijk. Leuke deuntjes vergezellen de gevechten en praatscènes, en het liedje dat speelt wanneer je in de centrale hub bent, I love it! Petje af ook voor het Engelstalige stemmenwerk. Meestal zet ik de stemmen in het Japans wanneer dit mogelijk is, maar hier zijn de Engelse stemmen zo geweldig dat ik ze zelfs verkies boven de Japanse stemmen.
Heb je al eens een Disgaea-spel gespeeld, dan weet je meteen waaraan je je mag verwachten. Droge humor en een goede dosis fanservice worden gecombineerd met tactische gameplay waarbij het motto “bigger is better” geldt. Wat dacht je bijvoorbeeld van een level cap van 99,999,999 of de mogelijkheid om meer dan een miljard schadepunten toe te brengen. Disgaea 6: Defiance of Destiny is een spel waarin overdrijven een kunst is.
Opgeven staat niet in het woordenboek
Net als de andere spellen in de Disgaea-franchise, speelt Disgaea 6 zich af in de Netherworld. Hier maken we kennis met Zed, een zombie die helemaal onderaan de ladder staat en een antiheld pur sang is die zichzelf als doel heeft gesteld om de God of Destruction te vernietigen. Iets waar niemand voor hem in geslaagd is. Hij heeft hier uiteraard zijn eigen beweegredenen voor en het feit dat hij betoverd is met een spreuk die hem sterker maakt iedere keer dat hij sterft, zorgt ervoor dat hij zijn queeste onverbiddelijk verderzet. Maar iedere keer dat je herrijst na te sterven door de God of Destruction, kom je in een andere dimensie van de Netherworld terecht.
Ondertussen word je bijgestaan door een hele groep bonte en kleurrijke personages die je ontmoet in deze dimensies en die elk hun eigen drijfveren hebben om je groep te vervoegen. Zo heb je naast je loyale kompaan Cerberus, een geniale zombiehond die je de Super Reincarnation-spreuk aanleerde, ook nog bijvoorbeeld een zingende prinses die denkt dat je haar droomprins bent en dat jullie moeten trouwen, of een Power Rangers-achtige heldin die strijdt tegen demonen om haar kijkcijfers te verhogen. De vaak geestige scènes tussen deze personages vormen voor mij persoonlijk het hoogtepunt van het spel.
Aanpassen naar eigen smaak
Naast de personages die deel uitmaken van het verhaal, kan je nog een hele resem andere personages aanmaken en toevoegen aan je team. Hierbij kan je kiezen uit een zeer ruime selectie van rollen, gaande van Black Mages, Warriors en Martial Artists tot Samurai en Prinnies. Jawel, ieders favoriete dienaars en kanonnenvoer zijn uiteraard weer van de partij. Voor zij die Prinny niet kennen, dit pinguïn-achtige wezen is zowat de mascotte van Nippon Ichi Software en staat garant voor heel wat grappige momenten.
Disgaea 6 biedt je tal van mogelijkheden om je personages aan te passen en te versterken.
Elke klasse heeft natuurlijk zijn eigen voordelen en aanvallen en Disgaea 6 biedt je tal van mogelijkheden om je personages aan te passen en te versterken. Dit gaat van een Juice Bar waar je geld en mana spendeert om te drinken en zo in levels te stijgen en een Skill Shop waar je talenten en bonussen kan kopen en versterken tot het vormen van squads in de Squad Shop, wat personages bonussen geeft afhankelijk van het type squad waar je ze in steekt. Het meest bizarre element blijft voor mij de Item World. Elk item dat je kan dragen, heeft een parallel universum in zich dat je kan bezoeken. Als je hier alle vijanden verslaat, dan maak je dit item sterker, terwijl je team zelf ook nog eens XP verdient natuurlijk. Ben jij iemand die graag personages ontwikkelt en experimenteert met je team, dan kom je met Disgaea 6 zeker aan je trekken.
To grind or not to grind
Zoals je zou kunnen vermoeden, gaat het ontwikkelen van je personages ook wel gepaard met heel wat grinding. Om dit wat te vergemakkelijken hebben de ontwikkelaars een auto-mode en een dubbele snelheid-mode toegevoegd. Daarnaast kan je gevechten ook automatisch laten herstarten. Dit maakt dat je in sneltempo levels kan bijeensprokkelen zonder zelf veel moeite te doen. Voor sommigen zal dit misschien afbreuk doen aan de spelervaring, maar Disgaea 6 is een spel waar alles draait om excessen. Bovendien zijn in Japan mobiele spellen zoals gacha-RPG's, die zwaar leunen op herhaling, grinden en auto-modes, ontzettend populair. Ergens is het dus logisch dat de makers ideeën van deze genres verwerken in hun spel dat draait rond personageontwikkeling, en waren deze extra's ook al aanwezig in de mobiele versie van Disgaea 1 Complete.
De auto-mode is bovendien niet zo simpel als ze doet uitschijnen. Dankzij het Demonic Intelligence-systeem kan je de acties van elk individueel teamlid bepalen. Zo kan je bijvoorbeeld instellen dat een personage de dichtstbijzijnde vijand die door een ander teamlid wordt aangevallen mee aanvalt. Tenzij het personage minder dan 30% leven heeft, dan moet hij zichzelf genezen. Dit soort bevelen instellen, zorgt voor een hele strategische uitdaging op zichzelf. Je kan het misschien nog het beste vergelijken met het Gambit-systeem uit Final Fantasy 12.
Solide basis
Ondanks dit alles, verlopen de gevechten zelf vrij standaard. Je zet je teamleden op het terrein dat bestaat uit een grid-systeem waarover je beweegt. Ieder personage heeft een basisaanval en speciale talenten die ze kunnen gebruiken. Verder kan je ook verdedigen en items gebruiken, de gebruikelijke dingen dus. Elementen die Disgaea toevoegt aan het genre zijn onder meer de mogelijkheid om personages op te pakken en te gooien, waardoor je meer afstand kan overbruggen. Behalve als je een Prinny gooit, zij exploderen doodleuk. Daarnaast is het ook verstandig om met verschillende personages één vijand aan te vallen omdat je zo combo aanvallen krijgt. Dit helpt ook om de bonusmeter te vullen en hoe hoger deze is aan het einde van het gevecht, hoe meer prijzen je krijgt voor het voltooien van de stage.
De stages zijn op zich niet al te groot, en de ene is al mooier ontworpen dan de andere. Vooral de eerste wereld van de Prinnies is vrij teleurstellend. De stages werken vaak met hoogteverschillen en af en toe zijn er ook objecten of bepaalde objectieven waarmee je in interactie kan gaan. Door de kleinschaligheid van de stages en de hoeveelheid aanwezige personages, kan het soms wel wat lastig zijn om een iemand te selecteren. Disgaea beperkt je immers niet tot het inzetten van vier personages tijdens het gevecht, waardoor het wel eens onoverzichtelijk durft te worden. De hoogteverschillen maakten het soms ook lastig om je teamleden te verplaatsen. Bovendien ben je verplicht om je personages handmatig te oriënteren voordat je een aanval kan doen. Dit is nogal omslachtig, normaal zou je verwachten dat je personage automatisch draait naar de vijand die je wilt aanvallen. Hier was dus voor mij nog wat werk aan de winkel.
Performance- vs Quality-mode
Belabberde prestatieNaast de Switch-versie, verscheen het spel in Japan ook voor de PlayStation 4. Tijdens het spelen op de Switch, wordt al snel duidelijk dat dit niet het primaire platform was voor de makers. Disgaea 6 draait namelijk zeer ondermaats op de Switch. Het spel heeft drie modi waarin het kan draaien, maar kiezen is verliezen in dit geval. In de Quality-modus draait het spel aan de native resolutie, maar is het aantal frames per seconde ondermaats en speelt het helemaal niet vloeiend. In Performance kan je rekenen op een goede framerate, maar de beelden zijn zo wazig als het maar kan zijn. Volgens mij is dit zelfs geen 540p meer. De beste keuze lijkt de Balanced-mode, maar hier maak je een compromis zowel op vlak van de resolutie als de framerate.
Gelukkig kan het spel nog rekenen op een leuke visuele stijl met knap ontworpen personages, volledig in 3D trouwens deze keer. Naast de stijl van het spel, is ook de muziek bijzonder aanstekelijk. Leuke deuntjes vergezellen de gevechten en praatscènes, en het liedje dat speelt wanneer je in de centrale hub bent, I love it! Petje af ook voor het Engelstalige stemmenwerk. Meestal zet ik de stemmen in het Japans wanneer dit mogelijk is, maar hier zijn de Engelse stemmen zo geweldig dat ik ze zelfs verkies boven de Japanse stemmen.
Conclusie
Disgaea 6: Defiance of Destiny blijft grotendeels op vertrouwd terrein, al voegt het wel elementen toe die het toegankelijker moet maken voor nieuwkomers en de sleur uit het grinden proberen te halen. De Nintendo Switch-versie is technisch echter zwaar teleurstellend en laat nog maar eens zien waarom velen onder ons al enige tijd aan het hopen zijn op een Pro-versie van de console.
Pro
- Verslavende gameplay
- Lekker droge humor
- Leuke personages en verhaal
Con
- Technisch ondermaats
- Onoverzichtelijkheid tijdens gevechten
7
Over
Beschikbaar vanaf
29 juni 2021
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
Ontwikkelaar
- Nippon Ichi Software
Uitgever
- NIS America
Website
Laatst bewerkt:
