Games die op een interactieve methode een verhaal vertellen, komen praktisch net zo vaak voor als dat de zon schijnt. Op zich geen klacht, want geregeld toveren ontwikkelaars toch iets uit hun mouw dat andere mediavormen niet even makkelijk kunnen repliceren, zoals bijvoorbeeld de constante ongerustheid van een The Legend of Zelda: Majora’s Mask. Niettegenstaande zulke aangeboren mogelijkheden, besluiten relatief weinig ontwikkelingsbedrijven om de status quo in dit opzicht achterwege te laten, en opteren ze vaak liever voor een comfortzone die de eigentijdse principes van cinema na-aapt. Zeker als men een peperdure, bombastische belevenis tracht te verkopen. Een aanpak die natuurlijk wel een terechte plaats in de industrie heeft, maar zelf heb ik daar minder interesse in... Behind the Frame: The Finest Scenery leek me dus op het lijf geschreven!
De narratieve invalshoek visualiseert een eenvoudig concept: wat drijft een jonge schilder achter het tot stand brengen van kunstwerken? Met als gevolg kruip je in de virtuele huid van net zo iemand in haar flat, met als aandachtspunt een oudere, bruuske buur met z’n corpulente kat. In de stijl van een (weliswaar gelimiteerde) point and click adventure kun je dus onderdelen van haar appartement onderzoeken om meer inzicht van haar gedachtengang te krijgen, evenals haar vooruitblik naar de toekomst, terwijl je vervolgens schetsen tekent, schilderijen vervolledigt en puzzels oplost.
Painters don’t make mistakes. We just have happy accidents.
Mechanisch diepgaand zijn deze voorgaande elementen eerlijk gezegd niet: oplossingen worden bijna altijd onmiddellijk aangegeven door hints via de omgeving of binnen in je journaal, en het illustreren van een afbeelding is ofwel telkens de muiscursor van zij tot zij bewegen, of een bepaald kenmerk de juiste kleur geven. Af en toe misschien even iets opsporen of op een komisch korte tijd drie keer toast met een eitje oppeuzelen (gepaard met een kopje koffie), maar meer bestaat er werkelijk niet. Een heuse nabootsing van Photoshop of dergelijke software verwachtte ik uiteraard niet voor de kunstvolle momenten; gelukkig zelfs, anders had een artistieke lomperd zoals ondergetekende het spel allicht nooit kunnen voltooien! M’n punt is echter dat zulke onderdelen opzettelijk oppervlakkige functies met zich meedragen en louter als inleiding dienen voor het opbouwen van de volgende sequentie in het verhaal.
Dat is nu gedeeltelijk prima, want het kleine team van het Taiwanese Silver Lining Studio compenseerde dit enigszins met een charmante uitstraling. Geslaagde handgetekende animaties apprecieer ik bijna altijd - verwacht echter geen enorme productiewaarden - en de geschilderde achtergronden ogen mooi genoeg. Bovendien is de instrumentale muziek behoorlijk smaakvol en vermeed men een script met ondragelijke sacharine taferelen. “Kick back and relax” is een relevant motto bij uitstek voor dit soort game, en de emoties die de ontwikkelaars trachten uit te drukken, kwamen helder over. M’n voornaamste klachtpunt, zonder dat ik me nader ga uitleggen want anders steek ik zo de spoilergrens over, is dat de wendingen nogal voorspelbaar ontplooiden. Of het bestaan van zogenaamde plot twists überhaupt noodzakelijk was voor het manifesteren van een interessanter verhaal, valt hier te betwisten. De focus van de campaign richtte zich voornamelijk op iemands alledaagse leven en de waarden van een hechte vriendschap, wat men theoretisch gesproken in voldoende richtingen kon duwen, maar ach...
De narratieve invalshoek visualiseert een eenvoudig concept: wat drijft een jonge schilder achter het tot stand brengen van kunstwerken? Met als gevolg kruip je in de virtuele huid van net zo iemand in haar flat, met als aandachtspunt een oudere, bruuske buur met z’n corpulente kat. In de stijl van een (weliswaar gelimiteerde) point and click adventure kun je dus onderdelen van haar appartement onderzoeken om meer inzicht van haar gedachtengang te krijgen, evenals haar vooruitblik naar de toekomst, terwijl je vervolgens schetsen tekent, schilderijen vervolledigt en puzzels oplost.
Painters don’t make mistakes. We just have happy accidents.
Mechanisch diepgaand zijn deze voorgaande elementen eerlijk gezegd niet: oplossingen worden bijna altijd onmiddellijk aangegeven door hints via de omgeving of binnen in je journaal, en het illustreren van een afbeelding is ofwel telkens de muiscursor van zij tot zij bewegen, of een bepaald kenmerk de juiste kleur geven. Af en toe misschien even iets opsporen of op een komisch korte tijd drie keer toast met een eitje oppeuzelen (gepaard met een kopje koffie), maar meer bestaat er werkelijk niet. Een heuse nabootsing van Photoshop of dergelijke software verwachtte ik uiteraard niet voor de kunstvolle momenten; gelukkig zelfs, anders had een artistieke lomperd zoals ondergetekende het spel allicht nooit kunnen voltooien! M’n punt is echter dat zulke onderdelen opzettelijk oppervlakkige functies met zich meedragen en louter als inleiding dienen voor het opbouwen van de volgende sequentie in het verhaal.
Behind the Frame: The Finest Scenery heeft z’n hart op de juiste plaats, maar...
Dat is nu gedeeltelijk prima, want het kleine team van het Taiwanese Silver Lining Studio compenseerde dit enigszins met een charmante uitstraling. Geslaagde handgetekende animaties apprecieer ik bijna altijd - verwacht echter geen enorme productiewaarden - en de geschilderde achtergronden ogen mooi genoeg. Bovendien is de instrumentale muziek behoorlijk smaakvol en vermeed men een script met ondragelijke sacharine taferelen. “Kick back and relax” is een relevant motto bij uitstek voor dit soort game, en de emoties die de ontwikkelaars trachten uit te drukken, kwamen helder over. M’n voornaamste klachtpunt, zonder dat ik me nader ga uitleggen want anders steek ik zo de spoilergrens over, is dat de wendingen nogal voorspelbaar ontplooiden. Of het bestaan van zogenaamde plot twists überhaupt noodzakelijk was voor het manifesteren van een interessanter verhaal, valt hier te betwisten. De focus van de campaign richtte zich voornamelijk op iemands alledaagse leven en de waarden van een hechte vriendschap, wat men theoretisch gesproken in voldoende richtingen kon duwen, maar ach...
Conclusie
Normaliter schrijf ik meer gedetailleerde recensies, maar hiervoor moest ik klaarblijkelijk een uitzondering maken. Enerzijds betreur ik helemaal niet dat Silver Lining Studio comfortabel genoeg was om de game te eindigen wanneer ze daar zin in hadden - iedereen speelde ooit wel iets dat tien uur vroeger kon afsluiten - maar anderzijds mochten de developers de formule gerust verder duwen. Behind the Frame: The Finest Scenery heeft z’n hart op de juiste plaats, maar wegens diens korte looptijd van nauwelijks anderhalf uur (zonder enige replay value nota bene) is het moeilijk om in te beelden dat dit voor velen een blijvende indruk zal achterlaten. Eens de credits begonnen te draaien, dacht ik dat het een aangenaam project was met een oprechte houding betreffende het gekozen hoofdonderwerp, maar tegelijk besefte ik dat net die prettige sfeer verreweg z’n sterkste troef was. Ik heb respect voor het eindresultaat, maar hopelijk kwakt men volgende keer meer verf op het gameplay doek...
Pro
- Charmerende kwaliteiten
- Elegante soundtrack
- Verhaal rekt zichzelf niet uit
Con
- Zeer korte duur
- Weinig gameplay
- Geen reden om opnieuw te spelen
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
25 augustus 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Mobile
- PC
Ontwikkelaar
- Silver Lining Studio
Uitgever
- Akupara Games
Website
Laatst bewerkt:
