Laat mij meteen met de deur in huis vallen en stellen dat ik PlatinumGames hoog in het vaandel draag. Deze Japanners hebben enkele van mijn favoriete actiespellen op hun naam staan. De oprichters van de studio, Shinji Mikami, Atsushi Inaba en Hideki Kamiya, zijn namelijk verantwoordelijk voor titels zoals Bayonetta, Astral Chain, Metal Gear Rising: Revengeance en niet in het minst NieR: Automata, waarvoor ze samenwerkten met culticoon Taro Yoko. Zelfs daarvoor kunnen spellen als God Hand, Okami, Viewtiful Joe en zelfs Devil May Cry aan hen worden toegeschreven, toen ze nog deel uitmaakten van Clover Studio of Capcom.
Ik was dan ook in mijn nopjes om te ontdekken dat de studio niet enkel werkte aan Bayonetta 3, maar ook een volledig nieuwe IP met de klinkende naam Babylon’s Fall
. Die laatste vormt wel een groot keerpunt in de catalogus van de studio, want voor het eerst in zijn geschiedenis zou het een spel maken waarbij de singleplayervaring plaats moet maken voor een online game as a service-ervaring. In mijn preview kon je al lezen dat mijn eerste kennismaking met Babylon’s Fall niet geheel van een leien dakje verliep. Intussen werd het spel op de wereld losgelaten en was het tijd om te ontdekken wat dit online actiespel echt in zijn mars heeft. Gezien dit een coöperatief spel is, deed ik dit uiteraard niet alleen, maar met Sir. K, wiens mening je onderaan deze review kan vinden!
Naar de top
In Babylon’s Fall kruip je in de huid van een Sentinel, een gevangene van het Keizerrijk die werd overgebracht naar New Babylonia om de Ziggurat, de reusachtige toren die over de stad uitkijkt te heroveren. Hiervoor word je uitgerust met een speciaal relikwie, de Gideon Coffin, die je bovenmenselijke krachten geeft. Het Keizerrijk wil de immense schatten en technologie die de toren herbergt opeisen, maar stuitte hierbij op de huidige inwoners van de toren. Bovendien breekt er een mysterieuze ziekte uit door de zogenaamde blauwe zon, een artificiële zon aan de top van de Ziggurat. Jouw taak als Sentinel is eenvoudig: bereik de top van de toren en breng een einde aan de blauwe zon en de verschillende vijandelijke facties.
Wanneer je het spel opstart, zal je als allereerste een personage aanmaken. Hierbij krijg je de keuze uit drie facties. Maar meer dan bepalen met welk wapen je start lijkt dit momenteel niet te doen, want ongeacht de factie die je kiest, kan je personage alle wapens en uitrusting beschikbaar in het spel gebruiken. Vervolgens kom je terecht in de Sentinel HQ aan de voet van de toren (denk aan de Tower in Destiny 2), de social place waar je andere spelers ontmoet, maar ook bijvoorbeeld de winkel, de blacksmith en het missiebord zal vinden. Aan dit missiebord zal je de missies in het spel selecteren. Initieel zijn dit enkel de verhaalmissies, maar naarmate je vordert in het spel zal je ook optionele missies en endgame content kunnen selecteren. De toren zelf is opgedeeld in zes diverse locaties, waarbij je begint in het meer traditionele middeleeuwse Civic Cloister en je eindigt in de stratosfeer met de Helioscope.
Eens je de eerste missies begint te doorspelen, zal je al snel merken dat er iets schort aan Babylon’s Fall. Elke missie is namelijk opgebouwd volgens hetzelfde stramien: je loopt doorheen een lineair level waarbij je op vaste plaatsen moet vechten tegen groepjes vijanden die je niet kan voorbijlopen. Deze gevechten worden Chapters genoemd en je prestatie in deze gevechten wordt beoordeeld, waarbij je ernaar streeft om Pure Platinum te behalen. Eens je zo enkele van deze levels hebt doorlopen, mag je het opnemen tegen de eindbaas van het gebied. Het gebrek aan variatie in het leveldesign laat zich zeer snel voelen, want elk level volgt diezelfde formule, zelfs de optionele Skirmish-missies die je later zult vrijspelen. Doordat het verhaal ook niet bepaald interessant is, behalve in het tweede gebied, wordt het verhaal uitspelen helaas al snel een sleur. Bovendien worden veel, vaak interessante mechanismen en andere soorten missies pas later in het spel vrijgespeeld, wat niet echt voordelig is voor de spelervaring in de eerste uurtjes.
Valt dit nog te redden?
Helaas is dit niet het enige element waarop je het spel kan afrekenen. Zo kozen de makers voor een meer kunstzinnige visuele stijl gebaseerd op de middeleeuwse olieverfschilderijen. Het zorgt voor een unieke look waarbij zeker de achtergronden er regelmatig uniek uitzien. Maar visueel is het niet allemaal top te noemen en vooral de personagemodellen stellen teleur. Zeker tijdens de tussentitels had ik meer dan eens het gevoel dat ik een PlayStation 3-spel aan het spelen was. Persoonlijk vind ik de visuele stijl meer passend voor een singleplayer spel en vaak moest ik zelfs denken aan de obscure PS3-titel El Shaddai: The Ascension of the Metatron, een spel waarmee Babylon's Fall die artistieke finesse alsook ook de manier waarop het Bijbelse invloeden met fantasie en sciencefiction in het verhaal combineert, deelt.
Babylon's Fall is echter een coöperatief spel waarbij je met drie andere spelers kan samenspelen. Daarom denk ik dat het spel baat zou hebben gehad met meer traditionele graphics, al was het maar om de populariteit van het spel op te krikken. Want het aantal spelers lijkt momenteel eerder aan de lage kant te liggen (op Steam ligt het spelersaantal bijvoorbeeld gemiddeld rond de 600 spelers). Als je een missie met matchmaking start, zal je meer in je eentje beginnen aan een missie dan met andere spelers. Al betert dit gelukkig wel naar het einde van het spel toe, waarbij je vooral bij de Skirmish-missies en de endgame content al sneller andere spelers vindt. Wil je met een vriend samenspelen, dan gaat het er helaas net iets omslachtiger aan toe. Een van jullie moet namelijk een missie selecteren en vervolgens moeten de andere spelers die missie kiezen onder Party Quest op het missiebord. Niet alleen is dit iets dat je iedere keer moet doen, maar tenzij je in een privélobby bent, loop je ook de kans dat een van de plaatsen in het team ingenomen wordt door een willekeurig persoon. Waarom er niet gewoon een party-systeem werd geïmplementeerd, is me dan ook volledig een raadsel. De multiplayer is gelukkig wel het element waar Babylon's Fall in uitblinkt, met dank aan zijn unieke en flitsende gevechten. Vooral enkele van de baasgevechten zijn absolute hoogtepunten en het is op deze momenten dat de magie van PlatinumGames het meeste voelbaar is.
Om tot slot de olifant in de kamer te benoemen: het grootste struikelblok is de prijs van Babylon’s Fall. Het spel wordt namelijk verkocht aan een volwaardige retailprijs, maar zit werkelijk vol met zogenaamde freemium-elementen zoals microtransacties, virtuele valuta en een battle pass. Dit is dan ook PlatinumGames’ eerste poging om een live-service game te maken. Maar in een landschap waar je spellen zoals Destiny 2, Warframe, Path of Exile, Genshin Impact, Dauntless en andere consorten gratis kan spelen, vraagt Babylon’s Fall een hoge instapprijs voor een spel waarvan je geen idee hebt hoe lang de levensduur is en momenteel lijkt die niet echt rooskleurig. Het feit dat je de eerste battle pass gratis krijgt, lijkt een kleine soelaas. De aangekondigde road map voor het eerste seizoen, met onder andere een NieR: Automata-samenwerking, weet gelukkig ook enige interesse op te wekken. Of dit alles voldoende zal zijn om de speler geïnvesteerd te houden in Babylon’s Fall zal de toekomst moeten uitwijzen.
De mening van Sir. K
Mythische locaties, spectrale wapens, een RPG boordevol actie en dit allemaal in een visueel aantrekkelijke stijl die inspiratie put uit middeleeuwse olieverfschilderijen. Het klonk als muziek in mijn oren toen de vraag gesteld werd of ik samen met FreakyJP aan de slag wou gaan met Babylon’s Fall. Vol enthousiasme begon ik aan de uitdaging. Helaas bleek de ervaring al snel tegen te vallen. Al van bij het kiezen van een factie was het niet meteen duidelijk welke implicaties mijn keuze zou hebben. Ook het verhaal zelf bleek enorm verwarrend. Je bent gevangen genomen, krijgt opeens een Gideon Coffin ingeplant die je toelaat om speciale wapens te hanteren en maakt deel uit van de Sentinels … Dat het verhaal niet de grote sterkte zou worden, had ik al snel door. Op naar de gameplay dan!
Een eerste uitdaging vond ik vooral in het vinden van een party om quests te vervolledigen. Dat de activiteit nog niet erg groot is, spreekt voor zich, maar dat je al snel alleen aan je quest begint als je niemand vindt en dus niet meer kunt annuleren vond ik vaak vervelend. Gelukkig was FreakyJP er nog en konden we ook regelmatig eens met twee of uitzonderlijk met meer aan de slag. Ook de gameplay zelf bleek een uitdaging en werd al snel repetitief. Hoewel sommige gevechten best goed zijn uitgewerkt (voornamelijk de boss fights), bleek er weinig uitdaging te vinden in de levels zelf. Alles voelde snel eentonig en ondanks de leuke artstyle, bleken ook de graphics eerder ondermaats. Waar ik wel positiever over kan zijn, is de eigenlijke combat. Door de verschillende wapenopties heb je veel mogelijkheden om te kiezen hoe je je gevechten aangaat. Al had een optie om je wapens te testen alvorens te equiperen wel leuk geweest. Daarenboven is ook de soundtrack erg geslaagd. Deze past zeer goed bij het spel en zorgt er toch enigszins voor dat je je in een ‘mythische’ omgeving waant.
Heel erg positief kan ik dus helaas niet zijn over Babylon’s Fall, maar tóch moet ik toegeven dat ik nog steeds zin heb om het spel terug op te starten en verder te vorderen. Dat betekent dat er toch elementen aanwezig zijn die mij voldoende geboeid weten te houden. Hopelijk weet PlatinumGames toch nog te verrassen bij verdere game updates, al vrees ik dat het grote publiek snel zal afhaken.
Ik was dan ook in mijn nopjes om te ontdekken dat de studio niet enkel werkte aan Bayonetta 3, maar ook een volledig nieuwe IP met de klinkende naam Babylon’s Fall
Naar de top
In Babylon’s Fall kruip je in de huid van een Sentinel, een gevangene van het Keizerrijk die werd overgebracht naar New Babylonia om de Ziggurat, de reusachtige toren die over de stad uitkijkt te heroveren. Hiervoor word je uitgerust met een speciaal relikwie, de Gideon Coffin, die je bovenmenselijke krachten geeft. Het Keizerrijk wil de immense schatten en technologie die de toren herbergt opeisen, maar stuitte hierbij op de huidige inwoners van de toren. Bovendien breekt er een mysterieuze ziekte uit door de zogenaamde blauwe zon, een artificiële zon aan de top van de Ziggurat. Jouw taak als Sentinel is eenvoudig: bereik de top van de toren en breng een einde aan de blauwe zon en de verschillende vijandelijke facties.
Wanneer je het spel opstart, zal je als allereerste een personage aanmaken. Hierbij krijg je de keuze uit drie facties. Maar meer dan bepalen met welk wapen je start lijkt dit momenteel niet te doen, want ongeacht de factie die je kiest, kan je personage alle wapens en uitrusting beschikbaar in het spel gebruiken. Vervolgens kom je terecht in de Sentinel HQ aan de voet van de toren (denk aan de Tower in Destiny 2), de social place waar je andere spelers ontmoet, maar ook bijvoorbeeld de winkel, de blacksmith en het missiebord zal vinden. Aan dit missiebord zal je de missies in het spel selecteren. Initieel zijn dit enkel de verhaalmissies, maar naarmate je vordert in het spel zal je ook optionele missies en endgame content kunnen selecteren. De toren zelf is opgedeeld in zes diverse locaties, waarbij je begint in het meer traditionele middeleeuwse Civic Cloister en je eindigt in de stratosfeer met de Helioscope.
Het verhaal uitspelen wordt al snel een sleur.
Eens je de eerste missies begint te doorspelen, zal je al snel merken dat er iets schort aan Babylon’s Fall. Elke missie is namelijk opgebouwd volgens hetzelfde stramien: je loopt doorheen een lineair level waarbij je op vaste plaatsen moet vechten tegen groepjes vijanden die je niet kan voorbijlopen. Deze gevechten worden Chapters genoemd en je prestatie in deze gevechten wordt beoordeeld, waarbij je ernaar streeft om Pure Platinum te behalen. Eens je zo enkele van deze levels hebt doorlopen, mag je het opnemen tegen de eindbaas van het gebied. Het gebrek aan variatie in het leveldesign laat zich zeer snel voelen, want elk level volgt diezelfde formule, zelfs de optionele Skirmish-missies die je later zult vrijspelen. Doordat het verhaal ook niet bepaald interessant is, behalve in het tweede gebied, wordt het verhaal uitspelen helaas al snel een sleur. Bovendien worden veel, vaak interessante mechanismen en andere soorten missies pas later in het spel vrijgespeeld, wat niet echt voordelig is voor de spelervaring in de eerste uurtjes.
Valt dit nog te redden?
Helaas is dit niet het enige element waarop je het spel kan afrekenen. Zo kozen de makers voor een meer kunstzinnige visuele stijl gebaseerd op de middeleeuwse olieverfschilderijen. Het zorgt voor een unieke look waarbij zeker de achtergronden er regelmatig uniek uitzien. Maar visueel is het niet allemaal top te noemen en vooral de personagemodellen stellen teleur. Zeker tijdens de tussentitels had ik meer dan eens het gevoel dat ik een PlayStation 3-spel aan het spelen was. Persoonlijk vind ik de visuele stijl meer passend voor een singleplayer spel en vaak moest ik zelfs denken aan de obscure PS3-titel El Shaddai: The Ascension of the Metatron, een spel waarmee Babylon's Fall die artistieke finesse alsook ook de manier waarop het Bijbelse invloeden met fantasie en sciencefiction in het verhaal combineert, deelt.
Babylon's Fall is echter een coöperatief spel waarbij je met drie andere spelers kan samenspelen. Daarom denk ik dat het spel baat zou hebben gehad met meer traditionele graphics, al was het maar om de populariteit van het spel op te krikken. Want het aantal spelers lijkt momenteel eerder aan de lage kant te liggen (op Steam ligt het spelersaantal bijvoorbeeld gemiddeld rond de 600 spelers). Als je een missie met matchmaking start, zal je meer in je eentje beginnen aan een missie dan met andere spelers. Al betert dit gelukkig wel naar het einde van het spel toe, waarbij je vooral bij de Skirmish-missies en de endgame content al sneller andere spelers vindt. Wil je met een vriend samenspelen, dan gaat het er helaas net iets omslachtiger aan toe. Een van jullie moet namelijk een missie selecteren en vervolgens moeten de andere spelers die missie kiezen onder Party Quest op het missiebord. Niet alleen is dit iets dat je iedere keer moet doen, maar tenzij je in een privélobby bent, loop je ook de kans dat een van de plaatsen in het team ingenomen wordt door een willekeurig persoon. Waarom er niet gewoon een party-systeem werd geïmplementeerd, is me dan ook volledig een raadsel. De multiplayer is gelukkig wel het element waar Babylon's Fall in uitblinkt, met dank aan zijn unieke en flitsende gevechten. Vooral enkele van de baasgevechten zijn absolute hoogtepunten en het is op deze momenten dat de magie van PlatinumGames het meeste voelbaar is.
Om tot slot de olifant in de kamer te benoemen: het grootste struikelblok is de prijs van Babylon’s Fall. Het spel wordt namelijk verkocht aan een volwaardige retailprijs, maar zit werkelijk vol met zogenaamde freemium-elementen zoals microtransacties, virtuele valuta en een battle pass. Dit is dan ook PlatinumGames’ eerste poging om een live-service game te maken. Maar in een landschap waar je spellen zoals Destiny 2, Warframe, Path of Exile, Genshin Impact, Dauntless en andere consorten gratis kan spelen, vraagt Babylon’s Fall een hoge instapprijs voor een spel waarvan je geen idee hebt hoe lang de levensduur is en momenteel lijkt die niet echt rooskleurig. Het feit dat je de eerste battle pass gratis krijgt, lijkt een kleine soelaas. De aangekondigde road map voor het eerste seizoen, met onder andere een NieR: Automata-samenwerking, weet gelukkig ook enige interesse op te wekken. Of dit alles voldoende zal zijn om de speler geïnvesteerd te houden in Babylon’s Fall zal de toekomst moeten uitwijzen.
De mening van Sir. K
Mythische locaties, spectrale wapens, een RPG boordevol actie en dit allemaal in een visueel aantrekkelijke stijl die inspiratie put uit middeleeuwse olieverfschilderijen. Het klonk als muziek in mijn oren toen de vraag gesteld werd of ik samen met FreakyJP aan de slag wou gaan met Babylon’s Fall. Vol enthousiasme begon ik aan de uitdaging. Helaas bleek de ervaring al snel tegen te vallen. Al van bij het kiezen van een factie was het niet meteen duidelijk welke implicaties mijn keuze zou hebben. Ook het verhaal zelf bleek enorm verwarrend. Je bent gevangen genomen, krijgt opeens een Gideon Coffin ingeplant die je toelaat om speciale wapens te hanteren en maakt deel uit van de Sentinels … Dat het verhaal niet de grote sterkte zou worden, had ik al snel door. Op naar de gameplay dan!
Ondanks de leuke artstyle, bleken ook de graphics eerder ondermaats.
Een eerste uitdaging vond ik vooral in het vinden van een party om quests te vervolledigen. Dat de activiteit nog niet erg groot is, spreekt voor zich, maar dat je al snel alleen aan je quest begint als je niemand vindt en dus niet meer kunt annuleren vond ik vaak vervelend. Gelukkig was FreakyJP er nog en konden we ook regelmatig eens met twee of uitzonderlijk met meer aan de slag. Ook de gameplay zelf bleek een uitdaging en werd al snel repetitief. Hoewel sommige gevechten best goed zijn uitgewerkt (voornamelijk de boss fights), bleek er weinig uitdaging te vinden in de levels zelf. Alles voelde snel eentonig en ondanks de leuke artstyle, bleken ook de graphics eerder ondermaats. Waar ik wel positiever over kan zijn, is de eigenlijke combat. Door de verschillende wapenopties heb je veel mogelijkheden om te kiezen hoe je je gevechten aangaat. Al had een optie om je wapens te testen alvorens te equiperen wel leuk geweest. Daarenboven is ook de soundtrack erg geslaagd. Deze past zeer goed bij het spel en zorgt er toch enigszins voor dat je je in een ‘mythische’ omgeving waant.
Heel erg positief kan ik dus helaas niet zijn over Babylon’s Fall, maar tóch moet ik toegeven dat ik nog steeds zin heb om het spel terug op te starten en verder te vorderen. Dat betekent dat er toch elementen aanwezig zijn die mij voldoende geboeid weten te houden. Hopelijk weet PlatinumGames toch nog te verrassen bij verdere game updates, al vrees ik dat het grote publiek snel zal afhaken.
Conclusie
Met Babylon's Fall probeert PlatinumGames een stap te zetten in de wereld van live-service games door haar vertrouwde actievolle gameplay te combineren met de online formule die we kennen van bijvoorbeeld Destiny 2 of Warframe. Helaas is het een uitstapje in mineur geworden door het teleurstellende leveldesign, de matige graphics en de repetitieve aard van het spel. Hoewel er enig potentieel schuilt in het spel, zal Babylon's Fall staan of vallen naargelang de spelersbasis en om deze voldoelde groot te krijgen, heeft PlatinumGames duidelijk nog wat werk aan de winkel.
Pro
- Heerlijke muziek
- Baasgevechten
- Endgame content en toekomstige updates
Con
- Leveldesign
- Repetitief
- Grafisch niet top
- Geen party-systeem
5
Over
Beschikbaar vanaf
4 maart 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- Hack and slash
- RPG
Ontwikkelaar
- PlatinumGames Inc
Uitgever
- Square Enix
