Na enkele keren uitgesteld te zijn, maakt Gangs of Sherwood eindelijk zijn opwachting. Dit is het nieuwste spel van het in Charleroi gelegen Appeal Studios. Deze studio kende in een vorig leven succes met Outcast, een spel dat zich liet opmerken als de eerste titel met een open 3D-wereld. Het aangekondigde vervolg zag helaas nooit het daglicht, al kreeg het spel wel een remake. Intussen kende Appeal Studios een doorstart en maakt het nu deel uit van THQ Nordic als Appeal Studios. Maar eerst brengen ze samen met Nacon deze vierspeler co-op actiegame op de markt. De lat werd onmetelijk hoog gelegd door de Gentenaren van Larian Studios, maar wie weet hadden we dit jaar een tweede Belgische game waar we trots op konden zijn.
In Gangs of Sherwood
kruip je, al dan niet samen met enkele andere spelers, in de huid van Robin Hood, Friar Tuck, Little John of Marian en neem je het op tegen de Sheriff of Nottingham. Hoewel dit vertrouwd in de oren klinkt, is dit niet het typische verhaal van Robin Hood dat je kent. De makers besloten de legende van de Prince of Thieves namelijk te overgieten met een serieuze scheut sciencefiction. In deze versie komt de Sheriff tijdens de kruistochten in het bezit van de steen der wijzen, hier ook wel de Lionheart genoemd. Dit zorgt niet enkel voor een snelle technologische evolutie maar laat de Sheriff ook toe om zijn soldaten uit te rusten met machines en allerlei andere spielerei om de bevolking te onderdrukken. Dit kunnen de Merry Men uiteraard niet zomaar laten gebeuren.
Straffer zelfs, ik heb het spel uitgespeeld met Robin op de normale moeilijkheidsgraad en was serieus teleurgesteld in hoe eenvoudig het spel was. Zelfs de vele bazen vormden geen enkele uitdaging met dit personage en enkelen wisten mij geen enkele keer te raken. Hun aanvallen zijn namelijk makkelijk te ontwijken met een ranged personage, waarbij je bijvoorbeeld met je boog kan schieten terwijl je in beweging blijft. Ik heb ook enkele missies geprobeerd op de Heroic-moeilijkheidsgraad en dit was eigenlijk niet veel beter. De vijanden hadden vooral meer leven en deden wat meer schade, waardoor ze hier meer aanvoelden als damage sponges. De enige missie die ik nog niet kon voltooien is de The Last Stand-missie. Dit is een van de twee speciale missies die je vrijspeelt na het voltooien van het verhaal en waarin je dertig groepen van vijanden na elkaar dient te verslaan.
De tweede missie die je op het einde vrijspeelt is de Tyrant's Pit, een boss rush-modus tegen de drie eindbazen van de hoofdstukken. Daarnaast speel je na het eerste hoofdstuk ook nog een extra missie vrij in de vorm van een speciaal baasgevecht. Gelukkig is het ontwerp van de meeste bazen wel vrij cool, al is het vaak ook niets dat we al niet eerder hebben gezien. Verder is het ook spijtig dat veel van de bazen bestaan uit de zogenaamde zonen van de Sheriff en zij niet meer zijn dan powered up soldaten. Na het verslaan van de baasvariant verschijnen zij vervolgens gewoon als een nieuw type van vijand waardoor hun status als baas wat verloedert in mijn ogen.
Verder kan het spel rekenen op een fijn gevechtssysteem dat wat weg heeft van titels zoals Devil May Cry of Bayonetta, waarbij je geëvalueerd wordt op hoe stijlvol je de gevechten beslecht. Bovendien heeft elk personage zijn eigen vechtstijl met een unieke specialiteit. Zo steunt Friar Tuck op charged attacks, heeft Robin Hood speciale Star Arrows die hij tevoorschijn tovert bij het uitvoeren van combo's, gooit Marian met magnetische messen die stacken en heeft een speciale Flux Trigger-aanval, en heeft Little John een Heat-systeem waarbij het belangrijk is om je invallen goed aan elkaar te linken. Uiteraard is er een heel upgradesysteem aanwezig waarbij je nieuw aanvallen en abilities kan kopen. Naarmate je stijgt in rang krijg je ook toegang tot een finishing move, extra slots om artefacts uit te rusten en rebel abilities die je tijdelijk sterke bonussen kunnen geven.
Dat je hier momenteel niet al te veel in ruil voor krijgt, is echter de keerzijde van de medaille. Door de zes uur durende campagne ben je zo heen en de drie extra missies voegen op zich niet veel speeltijd toe. Je hebt wel heel wat skills en kostuums die je vrij kan spelen, maar op lange termijn garandeert dit natuurlijk niet dat het spel zal blijven boeien. Bovendien wordt het geld niet per account maar per personage gerekend, waardoor je steeds het hele traject met elk personage zal moeten doorlopen. De vier personages, de multiplayerfocus en de kleine aftakkingen in de levels zorgen natuurlijk voor enige herspeelbaarheid. Maar het is raar om zoveel live service-elementen te zien in een spel dat dit eigenlijk niet is. Voor mij was het na een eerste playthrough dus genoeg en gaven de extra kostuums of het vrijspelen van alle skills niet voldoende motivatie om het spel te blijven spelen. De grootste vraag is dus welke toekomst de ontwikkelaars zien voor Gangs of Sherwood en of zij extra content zullen maken, want zonder dit vrees ik dat Gangs of Sherwood online snel een stille dood zal sterven.
In Gangs of Sherwood
Kort en niet zo krachtig
Het spel schotelt je een campagne voor die bestaat uit drie hoofdstukken met elk drie levels. Het verhaal dat hierbij wordt verteld is vrij eenvoudig, maar wordt wel op een leuke manier gebracht. Aan het begin van elke missie krijg je namelijk een poppentheater te zien waarbij Alan-a-Dale, de minstreel van de groep, op een speelse manier de situatie uit de doeken doet. Daarnaast heb je tijdens de missies zelf nog heel wat dialogen, wat natuurlijk cruciaal is voor het verhaal. Maar als je alleen speelt en de andere personages niet zichtbaar zijn, is het toch wat vreemd om hen te horen discussiëren. Verder is het spel perfect speelbaar in je eentje en kan je het zonder problemen uitspelen zonder hulp van andere spelers.Straffer zelfs, ik heb het spel uitgespeeld met Robin op de normale moeilijkheidsgraad en was serieus teleurgesteld in hoe eenvoudig het spel was. Zelfs de vele bazen vormden geen enkele uitdaging met dit personage en enkelen wisten mij geen enkele keer te raken. Hun aanvallen zijn namelijk makkelijk te ontwijken met een ranged personage, waarbij je bijvoorbeeld met je boog kan schieten terwijl je in beweging blijft. Ik heb ook enkele missies geprobeerd op de Heroic-moeilijkheidsgraad en dit was eigenlijk niet veel beter. De vijanden hadden vooral meer leven en deden wat meer schade, waardoor ze hier meer aanvoelden als damage sponges. De enige missie die ik nog niet kon voltooien is de The Last Stand-missie. Dit is een van de twee speciale missies die je vrijspeelt na het voltooien van het verhaal en waarin je dertig groepen van vijanden na elkaar dient te verslaan.
Het spel is perfect speelbaar in je eentje en je kan het vlot uitspelen zonder hulp van andere spelers.
De tweede missie die je op het einde vrijspeelt is de Tyrant's Pit, een boss rush-modus tegen de drie eindbazen van de hoofdstukken. Daarnaast speel je na het eerste hoofdstuk ook nog een extra missie vrij in de vorm van een speciaal baasgevecht. Gelukkig is het ontwerp van de meeste bazen wel vrij cool, al is het vaak ook niets dat we al niet eerder hebben gezien. Verder is het ook spijtig dat veel van de bazen bestaan uit de zogenaamde zonen van de Sheriff en zij niet meer zijn dan powered up soldaten. Na het verslaan van de baasvariant verschijnen zij vervolgens gewoon als een nieuw type van vijand waardoor hun status als baas wat verloedert in mijn ogen.
Combolicious
Verder is Gangs of Sherwood natuurlijk een spel dat het best tot zijn recht komt als je samenspeelt met enkele vrienden. Heb je even niemand in de buurt, dan kan je makkelijk ook online samenspelen met willekeurige spelers. Als je online speelt, host je automatisch een nieuwe sessie wanneer je een missie selecteert en kunnen andere spelers je vervoegen. Anderzijds vind je in het menu onder Social snel een overzicht van de beschikbare sessies. Tijdens het reviewen van het spel waren het aantal sessies zoals verwacht zeer beperkt, maar ik heb gelukkig enkele potjes online kunnen spelen en dit verliep eigenlijk zeer vlot.Verder kan het spel rekenen op een fijn gevechtssysteem dat wat weg heeft van titels zoals Devil May Cry of Bayonetta, waarbij je geëvalueerd wordt op hoe stijlvol je de gevechten beslecht. Bovendien heeft elk personage zijn eigen vechtstijl met een unieke specialiteit. Zo steunt Friar Tuck op charged attacks, heeft Robin Hood speciale Star Arrows die hij tevoorschijn tovert bij het uitvoeren van combo's, gooit Marian met magnetische messen die stacken en heeft een speciale Flux Trigger-aanval, en heeft Little John een Heat-systeem waarbij het belangrijk is om je invallen goed aan elkaar te linken. Uiteraard is er een heel upgradesysteem aanwezig waarbij je nieuw aanvallen en abilities kan kopen. Naarmate je stijgt in rang krijg je ook toegang tot een finishing move, extra slots om artefacts uit te rusten en rebel abilities die je tijdelijk sterke bonussen kunnen geven.
Toekomstbestendig?
Wat de missies zelf betreft, kunnen we zeggen dat zij niet de origineelste zijn en vooral wat variatie missen. De meeste missies verwachten immers dat je van punt A naar punt B loopt op een zo goed als lineair pad. Af en toe kom je een zijpad tegen of een gebied waarbij Robin/Marian en Friar Tuck/Little John op een aparte manier voorbij een obstakel gaan, maar hun paden komen zo goed als meteen weer samen. Gelukkig is het af en toe leuk om een lineair actiespel zonder veel toeters en bellen te spelen, en op zo'n momenten is Gangs of Sherwood ideaal. Bovendien worden we bij momenten getrakteerd op enkele indrukwekkende locaties, zoals je hierboven op de afbeeldingen kan zien. Grafisch is het spel verder zeker in orde, maar het kan zich natuurlijk niet meten met de groten der aarde. Maar langs de andere kant verwachtte ik dit ook niet, zeker gezien dit spel vrij redelijk geprijsd te vinden is in tijden waar AAA-games intussen al gemiddeld zeventig tot tachtig euro kosten.Dat je hier momenteel niet al te veel in ruil voor krijgt, is echter de keerzijde van de medaille. Door de zes uur durende campagne ben je zo heen en de drie extra missies voegen op zich niet veel speeltijd toe. Je hebt wel heel wat skills en kostuums die je vrij kan spelen, maar op lange termijn garandeert dit natuurlijk niet dat het spel zal blijven boeien. Bovendien wordt het geld niet per account maar per personage gerekend, waardoor je steeds het hele traject met elk personage zal moeten doorlopen. De vier personages, de multiplayerfocus en de kleine aftakkingen in de levels zorgen natuurlijk voor enige herspeelbaarheid. Maar het is raar om zoveel live service-elementen te zien in een spel dat dit eigenlijk niet is. Voor mij was het na een eerste playthrough dus genoeg en gaven de extra kostuums of het vrijspelen van alle skills niet voldoende motivatie om het spel te blijven spelen. De grootste vraag is dus welke toekomst de ontwikkelaars zien voor Gangs of Sherwood en of zij extra content zullen maken, want zonder dit vrees ik dat Gangs of Sherwood online snel een stille dood zal sterven.
Conclusie
Is Gangs of Sherwood een goede game? Dat is moelijk te zeggen. De ambities waren duidelijk groter dan het eindresultaat zelf en het spel is een beetje zoals fastfood: het geeft voldoening op het moment zelf, maar je blijft al snel op je honger zitten. Ik heb mij met andere woorden zeker geamuseerd met het spel, maar dit plezier was van veel te korte duur en zodra het uitgespeeld was, verdween het al snel naar mijn achterhoofd.
Pro
- Leuke gameplay
- Vier diverse speelstijlen
- Enkele indrukwekkende locaties
- Herspeelbaarheid
Con
- Te kort
- Te makkelijk
- Te weinig variatie in de missies en vijanden
6
Over
Beschikbaar vanaf
30 november 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 5
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
Ontwikkelaar
- Appeal Studios
Uitgever
- Nacon
