Met de huidige oorlog en corona heeft iedereen nood aan wat positief en vrolijk nieuws. Voor allen die de huidige ellende willen vergeten en dromen van mooie zomers in een vredevolle wereld, kan ik alvast aanraden 35MM niet te spelen. 35MM is een indiegame gemaakt door Noskov Sergey en uitgebracht door studio Sometimes You en kan je best beoordelen als een depressief slow-paced avontuur in de grauwe bossen van Rusland nadat een virus de bevolking bijna volledig vernietigd heeft. Een en al melancholie, droevigheid en mysterie. 35MM werd oorspronkelijk in 2016 op PC uitgebracht en vindt nu zijn weg naar alle consoles.
In 35MM speel je als een Russische overlevende, Petrovich, die samen met zijn vriend op zoek gaat naar ???. In het begin is het absoluut niet duidelijk wat het doel is van het avontuur of naar wat beide heren op zoek zijn. Je start je avontuur in een verlaten hut waar je nog enkele spullen kan vinden en daarna ga je op pad naar het onbekende. Gaandeweg kom je meer te weten over de tragedie die de bevolking heeft gedecimeerd. Het is het begin van een ongeveer vijf uur durende zoektocht die je langs verlaten dorpen, spoorwegen, ondergrondse tunnels en steden brengt. Nooit kom je erachter wat de band is tussen beide heren en hoe ze elkaar hebben ontmoet. De beperkte informatie die je gaandeweg verzamelt, zorgt er wel voor dat je nieuwsgierigheid blijft aanhouden. Na afloop van het verhaal betrap ik me erop dat ik toch geëmotioneerd ben, de maker slaagde erin om een zeer droevig verhaal neer te zetten waarbij je gaandeweg meevoelt met onze Russische vriend. Doorheen het avontuur neem je ook een aantal beslissingen die later een impact hebben op het einde van het verhaal. Er zijn vier verschillende eindes mogelijk waardoor het herspelen van het spel wordt aangemoedigd.
Visueel en sound
We gaan jammer genoeg een tijdje terug in 35MM. De game werd oorspronkelijk uitgebracht op PC in 2016 en is anno 2022 amper aangepast aan de huidige generatie consoles. Visueel blijven we met een game uit de PS3 generatie. Dit neemt niet weg dat de wereld in 35MM “mooi” wordt voorgesteld. De donkere bossen, leegstaande gebouwen of dorpen ademen een en al tristesse uit. Ook de personages zien er gedateerd uit, maar dragen bij tot het algemeen gevoel van somberheid. Je hebt een notitieboekje als inventaris waar je je gereedschappen, wapens en eten in terug kan vinden. Pas later merkte ik op dat bloedvlekken op het notitieboekje tekenen waren om het nodige voedsel of medicatie te nemen.
Het hoofdpersonage is fotograaf en kan op elk manier foto’s nemen van de wereld rondom hem. Door deze toevoeging sta je bewust regelmatig stil en bewonder je de grauwe omgeving. Verwacht geen kleurenspektakel, alles is grijs, donker en een beetje groen. Tijdens je avontuur word je ook begeleid door aangrijpende muziek. Als liefhebber van filmmuziek kon ik echt genieten van de achtergrondmuziek. De sound is iets beperkter, voetstappen klinken soms helemaal anders en sommige geluiden blijven zich herhalen.
Roadmovie
35MM kan je vooral bestempelen als een walking simulator en slow-paced avontuur met de nodige puzzels en mysterie. Het is geen survivalgame waarbij je Fallout-gewijs alle materialen moet verzamelen. Er zijn ook enkele scenes met quicktime-events en shooting, maar deze zijn zeer beperkt en voelen gebrekkig en onnodig. Tijdens het verhaal heb je wel altijd een horrorgevoel door de wereld waarin je wandelt maar gemuteerde mensen of zombies kom je niet tegen. Een traumatische ervaring van vijftien jaar terug (The Suffering voor de kenners) zorgt ervoor dat ik nog altijd alle horrorgames vermijd. Enkele keren werd ik wel verrast (tot groot jolijt van mijn vrouw), maar het horrorgevoel zit hem vooral in het mysterie van het verhaal. 35MM laat je vooral zelf de wereld ontdekken en voorziet geen tutorials. De enkele tips die je krijgt van je metgezel zijn zeer beperkt. 35MM moedigt aan zelf op ontdekking te gaan en kan je best beschouwen als een roadmovie doorheen de verlaten desolate wereld op zoek naar leven of doel in het leven. Neem gerust je tijd om je in te leven in de wereld van 35MM, anders zal je snel de eindgeneriek zien.
In 35MM speel je als een Russische overlevende, Petrovich, die samen met zijn vriend op zoek gaat naar ???. In het begin is het absoluut niet duidelijk wat het doel is van het avontuur of naar wat beide heren op zoek zijn. Je start je avontuur in een verlaten hut waar je nog enkele spullen kan vinden en daarna ga je op pad naar het onbekende. Gaandeweg kom je meer te weten over de tragedie die de bevolking heeft gedecimeerd. Het is het begin van een ongeveer vijf uur durende zoektocht die je langs verlaten dorpen, spoorwegen, ondergrondse tunnels en steden brengt. Nooit kom je erachter wat de band is tussen beide heren en hoe ze elkaar hebben ontmoet. De beperkte informatie die je gaandeweg verzamelt, zorgt er wel voor dat je nieuwsgierigheid blijft aanhouden. Na afloop van het verhaal betrap ik me erop dat ik toch geëmotioneerd ben, de maker slaagde erin om een zeer droevig verhaal neer te zetten waarbij je gaandeweg meevoelt met onze Russische vriend. Doorheen het avontuur neem je ook een aantal beslissingen die later een impact hebben op het einde van het verhaal. Er zijn vier verschillende eindes mogelijk waardoor het herspelen van het spel wordt aangemoedigd.
Visueel en sound
We gaan jammer genoeg een tijdje terug in 35MM. De game werd oorspronkelijk uitgebracht op PC in 2016 en is anno 2022 amper aangepast aan de huidige generatie consoles. Visueel blijven we met een game uit de PS3 generatie. Dit neemt niet weg dat de wereld in 35MM “mooi” wordt voorgesteld. De donkere bossen, leegstaande gebouwen of dorpen ademen een en al tristesse uit. Ook de personages zien er gedateerd uit, maar dragen bij tot het algemeen gevoel van somberheid. Je hebt een notitieboekje als inventaris waar je je gereedschappen, wapens en eten in terug kan vinden. Pas later merkte ik op dat bloedvlekken op het notitieboekje tekenen waren om het nodige voedsel of medicatie te nemen.
Het hoofdpersonage is fotograaf en kan op elk manier foto’s nemen van de wereld rondom hem. Door deze toevoeging sta je bewust regelmatig stil en bewonder je de grauwe omgeving. Verwacht geen kleurenspektakel, alles is grijs, donker en een beetje groen. Tijdens je avontuur word je ook begeleid door aangrijpende muziek. Als liefhebber van filmmuziek kon ik echt genieten van de achtergrondmuziek. De sound is iets beperkter, voetstappen klinken soms helemaal anders en sommige geluiden blijven zich herhalen.
Roadmovie
35MM kan je vooral bestempelen als een walking simulator en slow-paced avontuur met de nodige puzzels en mysterie. Het is geen survivalgame waarbij je Fallout-gewijs alle materialen moet verzamelen. Er zijn ook enkele scenes met quicktime-events en shooting, maar deze zijn zeer beperkt en voelen gebrekkig en onnodig. Tijdens het verhaal heb je wel altijd een horrorgevoel door de wereld waarin je wandelt maar gemuteerde mensen of zombies kom je niet tegen. Een traumatische ervaring van vijftien jaar terug (The Suffering voor de kenners) zorgt ervoor dat ik nog altijd alle horrorgames vermijd. Enkele keren werd ik wel verrast (tot groot jolijt van mijn vrouw), maar het horrorgevoel zit hem vooral in het mysterie van het verhaal. 35MM laat je vooral zelf de wereld ontdekken en voorziet geen tutorials. De enkele tips die je krijgt van je metgezel zijn zeer beperkt. 35MM moedigt aan zelf op ontdekking te gaan en kan je best beschouwen als een roadmovie doorheen de verlaten desolate wereld op zoek naar leven of doel in het leven. Neem gerust je tijd om je in te leven in de wereld van 35MM, anders zal je snel de eindgeneriek zien.
Conclusie
Het leuke van reviews schrijven is dat je games speelt uit genres waar je anders nooit aandacht voor hebt. 35MM is mijn eerste ervaring met een slow-paced walking simulator waarbij het verhaal en avontuur belangrijk zijn. De sombere leefwereld en de prachtige muziek bezorgden mij regelmatig kippenvel en tijdens het “korte” avontuur was ik oprecht nieuwsgierig naar het mysterie rond onze Russische vriend. Natuurlijk zijn de graphics niet meer van de huidige generatie, maar op geen enkel moment voelde dit persoonlijk als een beperking. Quicktime-events en shooting zijn in mijn ogen totaal overbodig en het tempo zal voor sommigen te laag liggen.
Pro
- Aangrijpend verhaal met verschillende eindes
- Lage prijs
- Aangrijpende muziek
- Mysterieus verhaal …
Con
- … die voor sommigen te traag verloopt
- Graphics op PS3-niveau
- Vrij kort verhaal
- Schieten en quicktime-events zijn klungelig
7
Over
Beschikbaar vanaf
2 maart 2022
Gespeeld op
- PlayStation 4
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Genre
- Adventure
- Walking simulator
Uitgever
- Sometimes You
