De Schotse heuvels ... vol geschiedenis ... vol prachtige landschappen ... vol gevaarlijke klippen ... vol verhalen. Als het tienermeisje Moira moet je de pracht en de moeilijkheden van deze heuvels trotseren om voor de aanvang van een magisch festival de vuurtoren van je oom Hamish te bereiken.
Dit dynamisch en meeslepend avontuur werd ontwikkeld en uitgebracht door het Britse Inkle Studios. Zij zijn ook verantwoordelijk voor het alom geprezen mobiele reisspel 80 Days en de succesvolle adventure game Heaven's Vault. Ook hier ligt hun focus op verhaalvertelling en prachtig design. A Highland Song is dan ook een visueel uitstekende platformer waarin je de verhalen van de Schotse Hooglanden al klimmend ontrafelt. De game is sinds 5 december beschikbaar voor de Nintendo Switch en de pc, en al mist het momenteel nog het verificatielabel van Steam zelf, is het perfect om op de Steam Deck te spelen.
Ook visueel wordt met een prachtig schilderachtige, maar nog steeds gedetailleerde stijl een gevoel van vrijheid en van leven in het nu meegegeven. De afbrokkelende kiezeltjes in een rotsformatie, alsook de minilawines bij het spartelen door de sneeuw, voegen leven toe. Maar, niet zoveel als de zon die doorheen de dag steeds zijn positie in de skybox verplaatst en de hemel indrukwekkend verkleurt. De goddelijke lichtstralen van de vroege ochtend, de magische, contrastvolle paarse nachten en de rustgevende lichtblauwe hemelen overdag zorgden elk voor taferelen die ik keer op keer wou vastleggen. Specifiek het bereiken van toppen is een heerlijk gevoel. De verscheidene heuvels zijn namelijk met gebruik van parallax over elkaar gelaagd om een diepte weer te geven die je een kriebeltje in de buik geeft die gelijkaardig is aan die die je bij imposante vergezichten in het echte leven krijgt. Ook Moira's animaties bij het springen, klauteren en nog veel meer, geven veel persoonlijkheid en charme mee. Dat klimmen en springen gebeurt op een best traditionele manier: met een staminabalk en een springknop. A Highland Song's basiscontroles zijn niets baanbrekend, maar een andere zaak is diens secundaire features die het avontuur wel wat frisser doen voelen.
Er is namelijk ook een tijdsmanagementaspect: het is de bedoeling om binnen de zeven in-game dagen Moira's tocht naar de zee te vervolledigen. Op de zevende dag neemt namelijk Beltane plaats. Daarbij staan sommige natuurlijke omstandigheden je in de weg: 's nachts is alles moeilijker te zien. Navigeren en weersomstandigheden kunnen dan je energie sneller doen afnemen. Sterker nog, Moira's maximum energiebalk zal afnemen als zij kiest om te slapen in een oncomfortabele plek. De limiet van zeven dagen maakt je eerder paniekerig dan dat het je toelaat om van de natuur te genieten De tijdslimiet is bedoeld om ervoor te zorgen dat de speler zo efficiënt mogelijk een pad vindt zonder elke hoek van de map te willen vinden. Verschillende plaatsen kunnen namelijk in verschillende playthroughs ontdekt worden. Maar de tijdslimiet van zeven dagen gaat in tegen de relaxerende aard van de game - de speler forcerend om verwoed voor aanwijzingen te zoeken naar de volgende doorgang, in plaats van van de tocht te genieten. Met andere woorden moet je al wat speedrunning strats bijeenhalen om het ware einde zelfs te zien, en als iemand die graag zijn tijd neemt, kon dit element mij niet behagen. Zoveel hoeken van de map zijn daarnaast tijdverspilling: het zijn doodlopende paden als je niet precies het juiste object gevonden hebt.
Het staat wel als testament voor de impact dat een schijnbaar kleine designbeslissing kan hebben: de game maakt niet duidelijk of je zelfs door zal kunnen spelen eens de zeven dagen voorbij zijn, waardoor het spelen enorm krampachtig nerveus wordt. De helft van mijn eerste playthrough heb ik weinig genoten omdat die frustrerende tijdslimiet zoveel van mijn mentale energie opnam. Die doodlopende routes en verwarrende mappen zouden allemaal geen zo'n probleem zijn zonder de timer die die uitwijkingen als tijdverspilling doen voelen. Daarom wil ik wel duidelijk maken wat ik uiteindelijk wel ontdekte: je kan wel degelijk verder spelen na het uitlopen van de zandloper, al zal het einde dat je krijgt iets minder belonend zijn. Wel denk ik dat de voorkennis dat het om een zachte limiet gaat, de speelervaring veel vreugdevoller maken en spelers zelfs zonder wrok motiveren om meermaals te spelen. Mijn tweede playthrough, waarin je een paar van je objecten en kaarten behoudt, naast natuurlijk meer begrip van de klim-, verken- en tijdsmechanics, was dan ook veel vreugdevoller. Deze playthrough bracht de pracht en energie van A Highland Song veel duidelijker naar boven, incluis een verrassend mooi "ware" einde.
Dit dynamisch en meeslepend avontuur werd ontwikkeld en uitgebracht door het Britse Inkle Studios. Zij zijn ook verantwoordelijk voor het alom geprezen mobiele reisspel 80 Days en de succesvolle adventure game Heaven's Vault. Ook hier ligt hun focus op verhaalvertelling en prachtig design. A Highland Song is dan ook een visueel uitstekende platformer waarin je de verhalen van de Schotse Hooglanden al klimmend ontrafelt. De game is sinds 5 december beschikbaar voor de Nintendo Switch en de pc, en al mist het momenteel nog het verificatielabel van Steam zelf, is het perfect om op de Steam Deck te spelen.
Heuvels vol verhalen
Wanneer Moira van het huis van haar moeder, met wie ze het nooit heeft kunnen vinden, wegloopt, begint een tocht vol natuurlijke pracht en leven, maar ook vol stress en gevaar. Als Moira zal je in deze adventure platformer de heuvels en rotsen van de Schotse Hooglanden beklimmen om de vuurtoren van Moira's fantasievolle oom Hamish te bereiken zodat je samen de magie van het traditioneel Keltische vruchtbaarheidsfestival Beltane kan beleven. Doorheen Moira's tocht zullen conversaties tussen haar en haar oom op de achtergrond spelen. Daarin worden inspirerende oude folkloreverhalen gedeeld die je als speler kan linken met de wereld rondom je. Zo leer je bijvoorbeeld over de Kelpies, een waterwezen die zijn gedaante kan veranderen, en vraag je je af of dat wel enkel een zeehond was die je in het water hebt gezien ... Zowel de warme vertelstemmen als de gehele audio-ervaring is immersief en van hoge kwaliteit. Ook de frisse wind en Moira's gehijg wanneer ze uitgeput raakt, zijn duidelijk en realistisch. Zo ook de aanstekelijke volksmuziek die als soundtrack wordt gebruikt. Deze instrumentele composities van Laurence Chapman (die ook componeerde voor Total War, Heaven's Vault en Mask of the Rose) en Schotse folkgroepen Fourth Moon en Talisk worden vaak vergezeld door zalige ritmesegmenten waarin Moira samen met een hert, met de wind in haar haar, over de stappen en rotsen met de muziek mee sprint.Ook visueel wordt met een prachtig schilderachtige, maar nog steeds gedetailleerde stijl een gevoel van vrijheid en van leven in het nu meegegeven. De afbrokkelende kiezeltjes in een rotsformatie, alsook de minilawines bij het spartelen door de sneeuw, voegen leven toe. Maar, niet zoveel als de zon die doorheen de dag steeds zijn positie in de skybox verplaatst en de hemel indrukwekkend verkleurt. De goddelijke lichtstralen van de vroege ochtend, de magische, contrastvolle paarse nachten en de rustgevende lichtblauwe hemelen overdag zorgden elk voor taferelen die ik keer op keer wou vastleggen. Specifiek het bereiken van toppen is een heerlijk gevoel. De verscheidene heuvels zijn namelijk met gebruik van parallax over elkaar gelaagd om een diepte weer te geven die je een kriebeltje in de buik geeft die gelijkaardig is aan die die je bij imposante vergezichten in het echte leven krijgt. Ook Moira's animaties bij het springen, klauteren en nog veel meer, geven veel persoonlijkheid en charme mee. Dat klimmen en springen gebeurt op een best traditionele manier: met een staminabalk en een springknop. A Highland Song's basiscontroles zijn niets baanbrekend, maar een andere zaak is diens secundaire features die het avontuur wel wat frisser doen voelen.
Een natuurtocht of een race tegen de klok?
Een van de dingen die A Highland Song qua gameplay onderscheidt van andere 2D-platformers is diens vele mogelijke paden. Je zal allesbehalve enkel van links naar rechts klimmen en springen: al begin en eindig je op dezelfde plek, er zijn vele routes die je kan nemen door je tocht naar de zee. Dat zal veel te maken hebben met de objecten die je onderweg vindt. Eigenlijk werkt navigatie in A Highland Song als een serie schatkistjachten, maar dan met een doorgang naar het volgende eiland als prijs in plaats van een kist vol plunder. Doorheen je avontuur zal je kaarten vinden die je op de toppen van heuvels kan vergelijken met je omgeving. Zo kan een kaart een berg tonen met daarin een specifieke locatie die een geheime doorgang naar een andere heuvel bevat. Door die kaart te vergelijken met de vormen en gebouwen van elke heuvel rondom je, kan je die locatie markeren en zo ook de correcte naam van die berg vinden. Het is een interessante en natuurlijke additie aan het platformen die perfect past bij de exploratieve en herspeelbare natuur van de game waarbij je in één tocht slechts een paar van de 36 heuvels zal beklimmen. Wel leidt het ook naar minder aangename momenten waar je een duidelijke doorgang vindt, maar je deze niet mag gebruiken omdat je hem niet via een kaart gemarkeerd hebt. Op zich een kleine irritatie, maar die wordt wel verergerd door een andere belangrijke mechanic ...Heuveltoppen geven een kriebelgevoel in de buik net als bij echte vergezichten.
Er is namelijk ook een tijdsmanagementaspect: het is de bedoeling om binnen de zeven in-game dagen Moira's tocht naar de zee te vervolledigen. Op de zevende dag neemt namelijk Beltane plaats. Daarbij staan sommige natuurlijke omstandigheden je in de weg: 's nachts is alles moeilijker te zien. Navigeren en weersomstandigheden kunnen dan je energie sneller doen afnemen. Sterker nog, Moira's maximum energiebalk zal afnemen als zij kiest om te slapen in een oncomfortabele plek. De limiet van zeven dagen maakt je eerder paniekerig dan dat het je toelaat om van de natuur te genieten De tijdslimiet is bedoeld om ervoor te zorgen dat de speler zo efficiënt mogelijk een pad vindt zonder elke hoek van de map te willen vinden. Verschillende plaatsen kunnen namelijk in verschillende playthroughs ontdekt worden. Maar de tijdslimiet van zeven dagen gaat in tegen de relaxerende aard van de game - de speler forcerend om verwoed voor aanwijzingen te zoeken naar de volgende doorgang, in plaats van van de tocht te genieten. Met andere woorden moet je al wat speedrunning strats bijeenhalen om het ware einde zelfs te zien, en als iemand die graag zijn tijd neemt, kon dit element mij niet behagen. Zoveel hoeken van de map zijn daarnaast tijdverspilling: het zijn doodlopende paden als je niet precies het juiste object gevonden hebt.
Het staat wel als testament voor de impact dat een schijnbaar kleine designbeslissing kan hebben: de game maakt niet duidelijk of je zelfs door zal kunnen spelen eens de zeven dagen voorbij zijn, waardoor het spelen enorm krampachtig nerveus wordt. De helft van mijn eerste playthrough heb ik weinig genoten omdat die frustrerende tijdslimiet zoveel van mijn mentale energie opnam. Die doodlopende routes en verwarrende mappen zouden allemaal geen zo'n probleem zijn zonder de timer die die uitwijkingen als tijdverspilling doen voelen. Daarom wil ik wel duidelijk maken wat ik uiteindelijk wel ontdekte: je kan wel degelijk verder spelen na het uitlopen van de zandloper, al zal het einde dat je krijgt iets minder belonend zijn. Wel denk ik dat de voorkennis dat het om een zachte limiet gaat, de speelervaring veel vreugdevoller maken en spelers zelfs zonder wrok motiveren om meermaals te spelen. Mijn tweede playthrough, waarin je een paar van je objecten en kaarten behoudt, naast natuurlijk meer begrip van de klim-, verken- en tijdsmechanics, was dan ook veel vreugdevoller. Deze playthrough bracht de pracht en energie van A Highland Song veel duidelijker naar boven, incluis een verrassend mooi "ware" einde.
Conclusie
A Highland Song schept een duidelijke identiteit met zijn schilderachtige maar gedetailleerde landschappen, zijn oppeppende folkmuziek, en zijn warme stemacteurs die de Schotse cultuur, folklore en persoonlijkheid uitademen. Ook de gameplay zelf, waarin je diverse heuvels aan de Schotse kust navigeert en beklimt met behulp van schatkaarten, is net als de simpele ritmische minigame waarin je samen met een hert door de valleien springt, een verademing. Alles vertelt je om één te zijn met de natuur en de culturen die er ooit bestonden. Alles behalve één ding: je krijgt zeven dagen (in-game, dat vertaalt naar zo'n drie tot zes uren) om je reis te vervolledigen. Op de zevende dag vindt Beltane plaats, een Keltisch vruchtbaarheidsfestival, waardoor je een veel minder betekenisvol einde te zien krijgt als je deze zevende dag overschrijdt. En vanwege doodlopende paden en de verwarrende, enorme mappen is het onwaarschijnlijk dat je je bestemming op tijd bereikt. Wel gebruikt A Highland Song deze klok om spelers aan te zetten om meermaals te spelen. Vanwege de vele heuvels en verhaaltjes om te ontdekken, is er inderdaad veel unieke content om in meerdere sessies te spelen. Toch is het jammer dat de focus van de game op speedrunning is gezet wanneer de troef van de rest van de game juist een relaxerendere tocht is waarin je vooral je tijd moet nemen. Het voornaamste blijft dat als je die timer even kan wegdenken, A Highland Song een immersieve, leerrijke en prachtige ervaring te bieden heeft.
Pro
- Plezierige platforming en exploratie
- Uiteenzetting van Schotse folklore
- Prachtige pittoreske landschappen en skyboxes
- Warme, intieme stemacteurs
- Folkmuziek die je een sprong in je stap geeft; letterlijk!
- Herspeelbaar, veel unieke content
- Geen bug of hapering te bekennen, op zowel pc als Steam Deck
Con
- Interne klok zet onaangename druk op de speler
- Doodlopende paden
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
5 december 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
Genre
- Adventure
- Platformer
Ontwikkelaar
- Inkle
Uitgever
- Inkle
Website
Laatst bewerkt:
