Preview: Songs of Silence

Strategy games zijn veelal een onverwelkomend nichegedoe. Dingen zoals opmerkelijke art styles, soundtracks of verhalen moet je er vaak niet bij verwachten. Vandaar is deze strategy game met RPG-elementen, genaamd Songs of Silence, een verademing.

Deze veelzijdige game heb ik op gamescom voor een uur lang mogen beproeven. Hoe meer ik zag, hoe dichter ik ook bij het scherm aan ging leunen. Duitse ontwikkelaar Chimera Entertainment dient ook als de uitgever en had hiervoor ervaring met woordspelletjes en Hidden Object-games; dit is dus een heel ander beest. Als Songs of Silence jou ook aanspreekt, kan je die in oktober uitproberen op de Steam Strategy Fest. In kwartaal één of twee van 2024 zal Songs of Silence uitkomen op de pc.


Kaarten van goud​

Songs of Silence onderscheidt zich als strategy game al onmiddellijk met zijn focus op het verhaal en zijn niet te negeren prachtige art style. In de stijl van art nouveau wordt een wereld geschetst waarin twee fantasierijken in eeuwig conflict met elkaar zitten. Het Rijk van het Licht bestaat uit mensen en dieren zoals we die kennen (maar toch ook wat maatschappelijke verschillen hebben - zo berijden deze volkeren geen paarden, maar enkel stieren). Het Rijk van het Duister bestaat uit levensvormen die ondergronds zijn geëvolueerd en dus geen ogen hebben. Maar beide rijken worden verstoord door de komst van een derde element: het Rijk van de Corruptie, dat alles dreigt te verwoesten. In het verhaal zal je meerdere personages kunnen bespelen van meerdere Rijken en zal je zo ook belangrijke gebeurtenissen van verschillende oogpunten kunnen meemaken. In de demo die ik speelde, nam ik de controle over van Lorelai, de leider van een bende vluchtelingen in het Rijk van het Licht. Zij is - naast een degelijke voice-over - prachtig vormgegeven door een karakterportret in de games' typerende stijl. De wereldkaart en de slagen die erin zullen plaatsvinden, spelen zich dan wel af in een 3D-stijl die niet erg opvalt. De 2D cutscenes, karakterportretten, speelkaarten en andere elementen zijn echter goddelijk om naar te kijken vanwege een luxueuze, gedetailleerde handgeschilderde aanpak waar een groot deel van het budget duidelijk naartoe ging. Een ander pronkstuk van het spel is diens componist: Hitoshi Sakimoto. Sakimoto heeft zijn naam reeds onder legendarische titels zoals Final Fantasy Tactics, Final Fantasy XII en Valkyria Chronicles gezet. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tijdens de demo niet veel op de muziek gelet heb, dus hier kan ik weinig aan toevoegen.

De 2D cutscenes, karakterportretten en speelkaarten zijn goddelijk om naar te kijken vanwege hun luxueuze, handgeschilderde stijl.


De reden dat ik weinig op de muziek lette is natuurlijk deels omdat ik best geknepen werd door de gameplay. Naast je standaard tile-based maps waar best veel strategische opties in verscholen zitten (zoals onzichtbaarheid in het bos, en veranderd gedrag van de vijand wanneer ze geen andere richtingen meer op kunnen), bestaat Songs of Silence namelijk ook grotendeels uit RPG deck building. Zo heeft elk hoofdpersonage een eigen formatie van vechters die ze over de map sturen. Die formatie kan je uiteraard best gedetailleerd aanpassen, maar de hoofdpersonages kunnen ook kaarten kopen, vinden of upgraden die de formatie op bepaalde vlakken versterkt maar ook de speelstijl van dat personage wijzigt. Die kaarten kan je buiten het slagveld activeren om een extra vechter in je formatie te ontgrendelen, of net tijdens gevechten op het juiste moment, en tegen de juiste vijand gebruiken om de overwinning waarschijnlijker te maken. Personages van het Licht- en het Duisterrijk hebben ook volledig andere kaarten tot hun beschikking, waardoor je speelstijl doorheen de campaign van zo'n twintig uur, best kan variëren. Buiten die campaign, is er voor diegenen die erg van deze gameplay houden, ook de Skirmishes Mode, waarin je met vrienden kleinere gegenereerde maps aanpakt en elke keer een ander deck kan samenstellen.

Conclusie

Deze strategy game heeft mij, die normaal niets van strategy moet hebben, toch te pakken. De prachtige 2D art en de diversiteit van systemen, waaronder heel wat RPG-elementen, zijn hierbij voornaam. Dat de soundtrack gecomponeerd is door Hitoshi Sakimoto kan ook alleszins geen kwaad en de stemmencast doet ook goed werk. Een ambitieus project voor een ontwikkelaar die voordien vooral casual games maakte, maar wat ik er al van gezien heb, smaakt al zeker naar meer.

Over

Beschikbaar vanaf

TBA

Gespeeld op

  1. PC

Beschikbaar op

  1. PC

Genre

  1. RPG
  2. Strategy

Ontwikkelaar

  1. Chimera Entertainment

Uitgever

  1. Chimera Entertainment
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan