Post - / math - / experimental / indie rock

Vrijdag albums van The Smile (nog beter dan hun debuut naar het schijnt) en Ty Segall (Manipulator part II volgens Norman Records).

Hell yesssss. :love:

Die nieuwe van glass beach waar iedereen zo enthousiast over is vind ik wel geen zak aan. :unsure:
 
Vrijdag albums van The Smile (nog beter dan hun debuut naar het schijnt) en Ty Segall (Manipulator part II volgens Norman Records).
More Ty! De singles heb ik maar geskipt in de veronderstelling dat er gauw een album zou volgen maar dat heeft wel even geduurd. Meer in de stijl van Manipulator is altijd welkom, ik zie @Fusetea al watertanden…
 
More Ty! De singles heb ik maar geskipt in de veronderstelling dat er gauw een album zou volgen maar dat heeft wel even geduurd. Meer in de stijl van Manipulator is altijd welkom, ik zie @Fusetea al watertanden…
Inderdaad een leuk album, maar watertanden... :unsure: Draai het ook nog weinig en dan zijn het de paar losse tracks die ik het beste vind, al kan dat aan het seizoen liggen. Manipulator is meer een typisch zomeralbum imo.

EDIT: het is wel een goeie trigger om het nog eens op te zetten. :unsure:
Ben ook wel benieuwd naar dat nieuwe album als ik het zo lees.
 
Laatst bewerkt:
More Ty! De singles heb ik maar geskipt in de veronderstelling dat er gauw een album zou volgen maar dat heeft wel even geduurd. Meer in de stijl van Manipulator is altijd welkom, ik zie @Fusetea al watertanden…
Degelijke plaat!

Maar ik heb het gevoel dat Ty over zijn piek heen is. Zijn streak van 2009 tot 2014 was geweldig, daarna is het te veel hit or miss geweest. Slaughterhouse blijft mijn favoriete album denk ik, gevolgd door Melted, Twins en Manipulator. En dan heb je nog de collab met White Fence (Hair) en Mikal Cronin (Reverse Shark Attack). Good times. :love:
 
De nieuwe van The Smile is een taaie brok. Verwacht geen electronica als The Same, een gejaagd nummer als Thin Thing, een funky baslijn als op The Smoke en al helemaal geen uitbarstingen als You Will Never Work In Television Again.
Dit is een stukje gelaagder. Zeker het trio Teleharmonic - Read The Room - Under Our Pillows zal wat luisterbeurten nodig hebben voor de klik er is. Het album klinkt wel meer als een geheel als de voorganer. Het titelnummer/opener is een wat toegankelijker nummer dat je binnenlokt en dan vraag je u af waar je in bent beland. Hier zal ik wel een tijdje zoet mee zijn.
 
Serieuze QOTSA-vibes op die laatste Ty plaat, me dunkt. Luistert fijn weg maar is voor me wat te lang.. Maar zeker iets dat ik nog verder zal opleggen.

Die nieuwe The Smile is hier voorlopig slechts lauw onthaald. Daar is me na de eerste paar luisterbeurten weinig van bijgebleven, eerlijk gezegd.. Niet echt concreet aantoonbaar waarom dat zou zijn, want in the moment vind ik het goede nummers. Maar ze vervliegen gelijk nogal snel
 
...

Die nieuwe The Smile is hier voorlopig slechts lauw onthaald. Daar is me na de eerste paar luisterbeurten weinig van bijgebleven, eerlijk gezegd.. Niet echt concreet aantoonbaar waarom dat zou zijn, want in the moment vind ik het goede nummers. Maar ze vervliegen gelijk nogal snel
Ja, dat gevoel heb ik momenteel ook een beetje. Misschien wordt het beter na nog wat meer luisterbeurten.
 
Ik ben wel meteen helemaal mee. Wall of Eyes klinkt veel meer als een mooi geheel dan de eerste, die had misschien wel wat meer instant killer nummers. Deze nieuwe gaat sowieso nog groeien maar Teleharmonics vind ik nu al waanzinnig mooi. Enige minpuntje is dat het laatste nummer wat impact mist na Bending Hectic.
 
Degelijke plaat!

Maar ik heb het gevoel dat Ty over zijn piek heen is. Zijn streak van 2009 tot 2014 was geweldig, daarna is het te veel hit or miss geweest. Slaughterhouse blijft mijn favoriete album denk ik, gevolgd door Melted, Twins en Manipulator. En dan heb je nog de collab met White Fence (Hair) en Mikal Cronin (Reverse Shark Attack). Good times. :love:
Maybe so, hij is ook wel wat minder productief dan hij geweest is. Maar het gemiddelde blijft nog steeds erg hoog. Harmonizer, een van zijn recentste platen, vind ik persoonlijk bij zijn beste werk. Waxman, wat een reuze schijf. En live met de Freedom Band is het altijd feest. Al hoop ik nog steeds dat hij voor de verandering nog eens zou touren met de Slaughterhouse-era line-up. DIDDY WAH DIDDYY!!!!

Three Bells intussen ook al beluisterd, vind het toch wel een goed album!
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan