Post - / math - / experimental / indie rock

Ik ben wel meteen helemaal mee. Wall of Eyes klinkt veel meer als een mooi geheel dan de eerste, die had misschien wel wat meer instant killer nummers. Deze nieuwe gaat sowieso nog groeien maar Teleharmonics vind ik nu al waanzinnig mooi. Enige minpuntje is dat het laatste nummer wat impact mist na Bending Hectic.
Ik begin er langzaam maar zeker in te komen na meer (veel) luisterbeurten. Het blijft wel een harde noot om te kraken. Er is eigenlijk zo goed als nergens een catchy deuntje of refreintje waarmee het echt blijft hangen en dat je meetrekt door het album. Maar zoals @FlyingHorseman zorgt dit wel voor een prachtig coherent geheel.

De opener/titelnummer teert op een lichte drumbeat die dient als fundament waar almaar verder wordt op gebouwd. Daarna komt Teleharmonic wat echt een prachtig mooi, zwevend nummer is. Maar de 2 toppertjes op het album zijn wel Read The Room en Under Our Pillows. Beiden zijn zowat rond hetzelfde stramien opgebouwd. Jachtige post-punkachtige gitaren in het eerste deel, dan valt het stil en krijg je een tweede deel jammen op een motorik beat. Bij Under Our Pillows volgt dan nog een ambient/soundscape coda. Heerlijk. Ambachtelijke songsmederij en progressive rock avant la lettre 👌.

Friend Of A Friend is ook een nummer dat gegroeid is bij mij. Een redelijk jazzy nummer dat mooi wordt aangevuld met strijkers en een heerlijk samenspel tussen de piano en de basgitaar. Lichte hinten naar Radiohead's Pyramid Song. Ook I Quit, dat vooral opvalt door de strijkers en de stuiterende beats, is weer een zeer mooi nummer. Bending Hectic kenden we al een tijdje met zijn prachtige climax.
You Know Me! is ook weer een prachtige afsluiter waarin ik een beetje Radiohead's Codex hoor. Voortgestuwd door die piano en lichte beat.

Ik heb nu 2x naar Radiohead verwezen maar The Smile heeft toch genoeg zijn eigen smoel, vind ik. Het spontane van hun debuut heeft hier meer plaats gemaakt voor bedachtzaamheid, somberheid en de prachtige schoonheid van nummers als Skrting On The Surface en Free In The Knowledge waarop ze hier voortborduren. Nog meer aangevuld met prachtige strijkersarrangementen. Van mij mogen ze meer samenwerken met Sam Petts-Davies! Ook wel much kudos to Tom Skinner's drumwerk. Dat is soms complex maar subtiel genoeg en tegelijkertijd ook iets kenmerkend van de band. En als laatste wil ik enkel nog zeggen dat Yorke's stem op deze plaat echt prachtig klinkt.
 
Ook een nieuwe van Chelsea Wolfe die met een donkere Portishead-achtige sound komt. Ook eentje om te checken!


Ook een leuk plaatje van Ducks ltd., sunshine jangle pop/rock.


En deze kan evengoed bij experimentele elektronica staan, nieuw album van Kali Malone!

 
:unsure: Vreemde collab... Een band vond ik heel erg goed toen ik 16 en verliefd was, de andere band zijn titanen in het genre en hebben enkele albums die je raken in het diepste van je ziel. Je mag zelf uitmaken wie welke is. Dit werkt goed voor enkele nummers (Ocean Avenue, Transmission Home) maar niet voor een heel album.
 
Net terug van Sprints en English Teacher. Morgen spelen ze in de Trix, gaat dat zien. Twee heel straffe opkomende bands.
 
Voor wie graag alle Switched On compilaties van Stereolab in 1 keer binnenhaalt. Deze worden verzameld en heruitgebracht volgende maand.

Ik zou mij toch ook eens moeten verdiepen in die band. Maar wie heeft de tijd voor zo'n uitgebreid repertoire :unsure:.
 
Voor wie graag alle Switched On compilaties van Stereolab in 1 keer binnenhaalt. Deze worden verzameld en heruitgebracht volgende maand.

Ik zou mij toch ook eens moeten verdiepen in die band. Maar wie heeft de tijd voor zo'n uitgebreid repertoire :unsure:.
Beginnen bij het begin, gewoon je tijd nemen. :p

Ik heb al die compilaties al liggen, RIP spaargeld.
 
Voor wie graag alle Switched On compilaties van Stereolab in 1 keer binnenhaalt. Deze worden verzameld en heruitgebracht volgende maand.

Ik zou mij toch ook eens moeten verdiepen in die band. Maar wie heeft de tijd voor zo'n uitgebreid repertoire :unsure:.
Ik heb vorig jaar via Bleep de run van Transient Bursts... tot en met Cobra and Phases... op CD in huis gehaald. Da's voor mij wat de belangrijkste output. Controversiële opinie natuurlijk maar de Switched On reeks vind ik toch meer voor de echte diehards
 

Toch teleurstellend imo. Misschien dat ik teveel het oude geluid had verwacht.
Ik heb vanochtend op de trein geluisterd en ik vond er eigenlijk maar niets aan. Wat een slog... :unsure:


Ik heb toch dringend nood aan een echte klepper die het muziekjaar eens echt goed van start laat gaan. Dichtste dat voorlopig in de buurt komt voor me is die laatste Ty Segall..
 
Terug
Bovenaan