Ik herinner het mij allemaal nog heel goed 
Op mijn 11de keek ik veel MTV, maar ik vond weinig goed. Ik vond dingen als The Prodigy (toen vaak op tv met Breathe en Firestarter) wel beestig.
Toen kwam Metallica met hun clip voor Until it Sleeps, en ik wist niet wat ik meemaakte. Ik hield de radio en tv constant in het oog om dat opnieuw te kunnen horen.
Toen bleek mijn nicht al langer fan te zijn, en zij had het nieuwe album Load. Bij mijn mémé daar naar geluisterd en ik had eindelijk mijn groep gevonden Ik kreeg de cd zelf voor mijn verjaardag, en langzaam maar zeker is het van daaruit uitgebreid. In de Oor-encyclopedie van mijn moeder alles over metal gaan opzoeken (of toch het weinige dat erover in stond), en als eerste bijkomende groep Megadeth gaan opzoeken in de winkel (voor obvious reasons). Was er eerst niet wild van, want "het klonk niet als Metallica" Ben het dan toch gaan appreciëren, en ben dan ook regelmatig langs de bibliotheek gepasseerd om cd's te lenen van Motorhead, Slayer, Sepultura, Anthrax en Motley Crue. Enkel van die laatste was ik geen fan, naar de andere groepen luister ik vandaag nog steeds.
Dan op mijn 12de het legendarische Metalopolis ontdekt op Studio Brussel. Elke woensdagavond 2 uur zeer gevarieerde metal, en ik nam alles op op cassettes, om compilatietjes te maken van de beste nummers (heb ze nog steeds ergens liggen). Daar dus fan geworden van veel groepen waar ik nog steeds fan van ben (Anathema bv). Iets dat ik wel altijd bijzonder heb gevonden: Katatonia werd daar nooit uitgezonden, die heb ik pas later ontdekt. Diabolical Masquerade speelden ze nochtans wel af en toe.
Iets later was er ook Wet & Wild op TMF. Ook daarvan heb ik nog een compilatie VHS liggen met 4 uur aan videoclips
Rond mijn 13de (ook via Metalopolis) dingen leren kennen als Ancient Rites, Dimmu Borgir, en dus ook Children of Bodom, en dan was er toch wel een specifiekere interesse in black metal aangewakkerd. Maar de "extremere" dingen als Immortal en Darkthrone waren nog wat te ontoegankelijk voor mij. Dat is iets later dan toch gekomen.
Nog een sleutelmoment was internet Mijn moeder had een heilige schrik voor de befaamde millennium bug, dus wij hebben pas een pc in huis gehaald in 2000. Toen is mijn huidige smaak zowat al in zijn plooi gevallen (al heb ik toen wel een Soulfly obsessie ontwikkeld, dat doet mij nu niet veel meer buiten de nostalgische waarde).
In 2002 ook wel een belangrijk moment meegemaakt: het debuut optreden van Kludde, in Aalst, volledig met corpsepaint en vuurspuwen. Dat had echt een indruk op mij nagelaten. Hetzelfde geldt ook voor Tim's Favourite, in datzelfde jaar. Naast Ancient Rites werden het meteen mijn 2 favoriete Belgische bands. Ik had op dat moment nog nooit een instrument in mijn handen gehad. In 2006 werd ik gevraagd als lead gitarist van Kludde, en in 2011 werd ik gevraagd als bassist van Tim's Favourite, eigenlijk een beetje wannzinnig hoe dat zo gelopen is.
Edit: nu-metal was populair bij mijn vrienden, en omdat ik er bij wou horen, wou ik dat ook graag goed vinden, maar dat lukte niet echt
Limp Bizkit vond ik voor een paar nummers wel nog oké, Linkin Park absoluut niet. Deftones beschouw ik niet als nu metal, maar dat is sinds mijn 15de tot vandaag altijd een van mijn favoriete bands geweest. Korn hun eerste 3 albums vind ik ook heel goed. Slipknot vind ik kak.
En over Iron Maiden gesproken: dat heb ik altijd gekend, maar nooit goed gevonden. Ben het eigenlijk pas de laatste 5 jaar wat gaan appreciëren, en het zijn bij mij vrij specifieke nummers (The Trooper is fantastisch, Aces High, en nog enkele). Maar Number of the Beast heb ik altijd een idioot nummer gevonden. Ik vond klassieke heavy metal sowieso maar niks, Iced Earth was een enorme uitzondering. Burnt Offerings is nog altijd 1 van de beste platen ooit imo.
Op mijn 11de keek ik veel MTV, maar ik vond weinig goed. Ik vond dingen als The Prodigy (toen vaak op tv met Breathe en Firestarter) wel beestig.
Toen kwam Metallica met hun clip voor Until it Sleeps, en ik wist niet wat ik meemaakte. Ik hield de radio en tv constant in het oog om dat opnieuw te kunnen horen.
Toen bleek mijn nicht al langer fan te zijn, en zij had het nieuwe album Load. Bij mijn mémé daar naar geluisterd en ik had eindelijk mijn groep gevonden
Ik kreeg de cd zelf voor mijn verjaardag, en langzaam maar zeker is het van daaruit uitgebreid. In de Oor-encyclopedie van mijn moeder alles over metal gaan opzoeken (of toch het weinige dat erover in stond), en als eerste bijkomende groep Megadeth gaan opzoeken in de winkel (voor obvious reasons). Was er eerst niet wild van, want "het klonk niet als Metallica" Ben het dan toch gaan appreciëren, en ben dan ook regelmatig langs de bibliotheek gepasseerd om cd's te lenen van Motorhead, Slayer, Sepultura, Anthrax en Motley Crue. Enkel van die laatste was ik geen fan, naar de andere groepen luister ik vandaag nog steeds.Dan op mijn 12de het legendarische Metalopolis ontdekt op Studio Brussel. Elke woensdagavond 2 uur zeer gevarieerde metal, en ik nam alles op op cassettes, om compilatietjes te maken van de beste nummers (heb ze nog steeds ergens liggen). Daar dus fan geworden van veel groepen waar ik nog steeds fan van ben (Anathema bv). Iets dat ik wel altijd bijzonder heb gevonden: Katatonia werd daar nooit uitgezonden, die heb ik pas later ontdekt. Diabolical Masquerade speelden ze nochtans wel af en toe.
Iets later was er ook Wet & Wild op TMF. Ook daarvan heb ik nog een compilatie VHS liggen met 4 uur aan videoclips
Rond mijn 13de (ook via Metalopolis) dingen leren kennen als Ancient Rites, Dimmu Borgir, en dus ook Children of Bodom, en dan was er toch wel een specifiekere interesse in black metal aangewakkerd. Maar de "extremere" dingen als Immortal en Darkthrone waren nog wat te ontoegankelijk voor mij. Dat is iets later dan toch gekomen.
Nog een sleutelmoment was internet
Mijn moeder had een heilige schrik voor de befaamde millennium bug, dus wij hebben pas een pc in huis gehaald in 2000. Toen is mijn huidige smaak zowat al in zijn plooi gevallen (al heb ik toen wel een Soulfly obsessie ontwikkeld, dat doet mij nu niet veel meer buiten de nostalgische waarde).In 2002 ook wel een belangrijk moment meegemaakt: het debuut optreden van Kludde, in Aalst, volledig met corpsepaint en vuurspuwen. Dat had echt een indruk op mij nagelaten. Hetzelfde geldt ook voor Tim's Favourite, in datzelfde jaar. Naast Ancient Rites werden het meteen mijn 2 favoriete Belgische bands. Ik had op dat moment nog nooit een instrument in mijn handen gehad. In 2006 werd ik gevraagd als lead gitarist van Kludde, en in 2011 werd ik gevraagd als bassist van Tim's Favourite, eigenlijk een beetje wannzinnig hoe dat zo gelopen is.
Edit: nu-metal was populair bij mijn vrienden, en omdat ik er bij wou horen, wou ik dat ook graag goed vinden, maar dat lukte niet echt
Limp Bizkit vond ik voor een paar nummers wel nog oké, Linkin Park absoluut niet. Deftones beschouw ik niet als nu metal, maar dat is sinds mijn 15de tot vandaag altijd een van mijn favoriete bands geweest. Korn hun eerste 3 albums vind ik ook heel goed. Slipknot vind ik kak.
En over Iron Maiden gesproken: dat heb ik altijd gekend, maar nooit goed gevonden. Ben het eigenlijk pas de laatste 5 jaar wat gaan appreciëren, en het zijn bij mij vrij specifieke nummers (The Trooper is fantastisch, Aces High, en nog enkele). Maar Number of the Beast heb ik altijd een idioot nummer gevonden. Ik vond klassieke heavy metal sowieso maar niks, Iced Earth was een enorme uitzondering. Burnt Offerings is nog altijd 1 van de beste platen ooit imo.
