Mentaal Welzijn

[Nijntje]

@mac-bc ik zie hier veelvuldig gezegd wordt dat ge moet oppassen want dat ge gaat crashen als ge zo voor doet. imo zijt ge al aant crashen, en nog geen klein beetje. Ga vandaag nog naar de dokter, zeg wat ge hier hebt gezegd en stribbel niet tegen als die u een maand thuis schrijft. En een maand thuis niet om alles in uw hoofd af te werken maar een maand thuis om niets te doen, in uw bed te liggen en leeg te zijn. En daarna kunt ge eens gaan kijken wat mogelijk is, al dan niet met hulp van een therapeut.

Dat is bullshit. Dokter die u random thuisschrijft. Uitstel van executie. Als je in een slechte mindset zit, gaat thuis de muren oplopen niet helpen. Dan moet je professionele begeleiding zoeken.

Er is maar 1 goed advies als je in dergelijke state of mind zit @mac-bc , ga praten met een psycholoog. Probeer zo wat perpectief te krijgen en frustraties te leren verwerken/plaatsen.

Hoeveel uren werk je dan per week? Ik zit ook met uitzonderlijke uren, vermoeidheid, reflux baby (wel aan het beteren) maar ik ga gewoon in drive mode. Zolang ik doordoe geen issue. Het is als ik een dag thuis ben dat ik altijd stikkapot ben. Ik heb daar een ander mechanisme maar het feit dat uw kinderen het opmerken is alarm fase rood.

Go talk to someone and fix it.

 

[MisterV]

Dat is bullshit. Dokter die u random thuisschrijft. Uitstel van executie. Als je in een slechte mindset zit, gaat thuis de muren oplopen niet helpen. Dan moet je professionele begeleiding zoeken.

Dit is absoluut géén bullshit. Dat babbelen met een psycholoog vraagt enorm veel energie, zowel de sessies als de "naverwerking" in uw kop. Het is eerst opladen (ja, met niks doen) en pas daarna heel uw boelke aanpakken. Als je er op tijd bij bent is dat "niks doen" niet nodig maar eerlijk gezegd denk ik dat hij dat punt allang voorbij is.

 

[Sneeuwstorm]

Dat wil ik principieel niet.
Ziekteverlof is voor échte ziektes. Niet voor zaken die je zelf nog in de hand kunt hebben.

Waar ik wél over nadenk is een soort sabbat-periode tussen twee jobs. Of om ouderschapsverlof even full-time te gaan nemen ofzo.

Lijkt mij nochtans het eerste dat ge gaat moeten doen: ziekteverlof om eerst op uw effen te komen vooraleer ge kunt nadenken hoe ge uw problemen gaat aanpakken. Op de lange duur ga je anders compleet crashen. Je kunt niet thuiskomen oververmoeid en dan nog eens een oplossing zoeken of ander werk beginnen te zoeken, want dat vraagt ook tijd en energie.

 

[Nijntje]

Dit is absoluut géén bullshit. Dat babbelen met een psycholoog vraagt enorm veel energie, zowel de sessies als de "naverwerking" in uw kop. Het is eerst opladen (ja, met niks doen) en pas daarna heel uw boelke aanpakken. Als je er op tijd bij bent is dat "niks doen" niet nodig maar eerlijk gezegd denk ik dat hij dat punt allang voorbij is.

agree to disagree

Uw eigen gedachten laten pingpongen tegen de muren thuis, dat brengt ook geen rust.
Als je ziek bent wachten ze ook niet eerst dat je kan rusten om dan pas antibiotica voor te schrijven.

Start the cure, fix it. De energie die dat vraagt lijkt me maar beperkt. Het is een drempel mentaal omdat mensen zich daarvoor schamen. Terwijl er nog nooit zo weinig taboe geweest is over mentaal welzijn als vandaag. Ergens is dit deel van het algemene probleem. Altijd het hele gebullshit er rond. Ben je fysiek ziek? Ga naar een huisarts. Ben je mentaal niet ok? Ga met een psycholoog praten. Is geen rocket science. Met pamperen los je problemen niet op.

@mac-bc, just do it. Hoe sneller je de issues aanpakt, hoe sneller je ze kan tackelen.
Best of luck!

 

[anders.]

Een combinatie he. Zonder enige vorm van begeleiding thuis gaan zitten heeft ook geen zin (het is niet dat zijn problemen thuis verdwijnen he. Daar lopen de kinderen rond...).
Eerst naar psycholoog, die zal misschien zeggen om thuis te zitten, misschien ook net niet.

 

[Tha_nOn]

Als je ziek bent wachten ze ook niet eerst dat je kan rusten om dan pas antibiotica voor te schrijven.

Meer en meer tegenwoordig, antibiotica werd vaak te snel voorgeschreven. Daar zijn al veel campagnes over gegaan.

Uw opdeling van fysiek ziek= huisarts en mentaal niet ok= psycholoog slaat ook op niet veel.
(en sessies met een psycholoog kunnen absoluut veel energie kosten)

En ja, als ge nog reserve hebt, moet ge niet thuiszitten en kunt ge naar een psycholoog gaan om op die manier kleine ingrijpen te gaan doen om het allemaal draaglijker te maken. Maar als ge volledig vast zit dan is het eerste wat zal gebeuren: thuiszetten. Er is geen marge, er is geen reserve. Mac-bc heeft geeneens tijd (in zijn hoofd) om met een psycholoog te gaan babbelen.

maar bon, we moeten het niet eens zijn hoor, alleen zijn er hier genoeg stemmen die uit persoonlijke en professionele ervaring net hetzelfde zeggen

 

[Nijntje]

Ja hier verschillen we dus enorm van mening.

Ik geloof niet in dat uitzonderlijke gepamper en de grote mentaliteitshift die er de laatste paar jaar is gekomen.
Je helpt niet iemand met die rustig over zijn rugje te wrijven.

Als je nog in staat bent om te 'functioneren' en je nog uw job kan uitoefenen, dan kan je ook naar de dokter rijden.
'Daar heeft die geen tijd voor' slaat echt op niks. Ik zit nog makkelijk met 60u weken en dat is dan al minder dan vroeger. Toen ik gezondheidsklachten had, was mijn eerste reflex ook van ''shit, not good'' en meteen geschakeld en naar de dokter.
Ik ga zelden naar een dokter, heb zelfs geen vaste huisarts al sinds men tienerjaren maar als ik weet dat er echt iets niet ok is, ga ik ook gewoon meteen. Is bij mentaal welzijn evenzeer het geval. Op zijn is niet meer uit uw bed geraken. Als je nog kan gaan werken en functioneren, kan je ook naar de dokter. Period. Al de rest is gezever

 

[Sylverscythe]

Ja hier verschillen we dus enorm van mening.

Ik geloof niet in dat uitzonderlijke gepamper en de grote mentaliteitshift die er de laatste paar jaar is gekomen.
Je helpt niet iemand met die rustig over zijn rugje te wrijven.

Als je nog in staat bent om te 'functioneren' en je nog uw job kan uitoefenen, dan kan je ook naar de dokter rijden.
'Daar heeft die geen tijd voor' slaat echt op niks. Ik zit nog makkelijk met 60u weken en dat is dan al minder dan vroeger. Toen ik gezondheidsklachten had, was mijn eerste reflex ook van ''shit, not good'' en meteen geschakeld en naar de dokter.
Ik ga zelden naar een dokter, heb zelfs geen vaste huisarts al sinds men tienerjaren maar als ik weet dat er echt iets niet ok is, ga ik ook gewoon meteen. Is bij mentaal welzijn evenzeer het geval. Op zijn is niet meer uit uw bed geraken. Als je nog kan gaan werken en functioneren, kan je ook naar de dokter. Period. Al de rest is gezever

Ik snap met de beste wil van de wereld niet wat er net uitzonderlijk gepamper is aan thuiszitten als je ziek bent, maar goed dat is dan ook maar een van de toondove uitspraken in deze post. Ik vraag me af wat die dokter zou doen.

 

[MisterV]

Ik geloof niet in dat uitzonderlijke gepamper en de grote mentaliteitshift die er de laatste paar jaar is gekomen.
Je helpt niet iemand met die rustig over zijn rugje te wrijven.

Nee inderdaad, ik ga mijn eigen post hieronder nog eens quoten, vertel mij eens hoe je in deze toestand efkes nog een klapke kunt gaan doen met de psycholoog over heel uw rugzak. Dan is thuiszitten idd een hoop gepamper en over het rugje wrijven

Als je wil weten hoe het hier is gegaan, letterlijk van de ene op de andere dag: Geen kortetermijngeheugen meer (inclusief eten dat zwartgeblakerd in de pan ligt omdat ik was vergeten dat ik eten aan het maken was), niet meer in staat auto te rijden, een half uur naar de winkel gaan betekende minstens 6 uur recupereren, teksten kon ik alleen nog fonetisch schrijven, constante black-outs, rondwandelen en niet meer weten waar je bent en wat je aan het doen bent, ... Ik heb maandenlang alarmen moeten zetten omdat ik anders vergat mijn kinderen van school te halen.

 

[Nijntje]

Ik snap met de beste wil van de wereld niet wat er net uitzonderlijk gepamper is aan thuiszitten als je ziek bent, maar goed dat is dan ook maar een van de toondove uitspraken in deze post. Ik vraag me af wat die dokter zou doen.

Ik wil maar zeggen dat het weer de typische houding is van, rust maar thuis wat uit manneke. Dat bedoel ik specifiek met dat gepamper, terwijl de enige juiste reflex hier is: GA NAAR DE PSYCHOLOOG. Van wat ik hier gelezen hebt, lijkt me dat niemand hier gekwalificeerd is om iemand te begeleiden of te adviseren in geval van mentale issues.

Dat maakt per definitie letterlijk alleen mijn advies hier nuttig: ga aub naar een psycholoog zodat je het weer op de rails krijgt.
Al de rest is compleet irrelevant.

 

[exCite]

Ik wil maar zeggen dat het weer de typische houding is van, rust maar thuis wat uit manneke. Dat bedoel ik specifiek met dat gepamper, terwijl de enige juiste reflex hier is: GA NAAR DE PSYCHOLOOG. Van wat ik hier gelezen hebt, lijkt me dat niemand hier gekwalificeerd is om iemand te begeleiden of te adviseren in geval van mentale issues.

Dat maakt per definitie letterlijk alleen mijn advies hier nuttig: ga aub naar een psycholoog zodat je het weer op de rails krijgt.
Al de rest is compleet irrelevant.

Maar wat jij nu zegt, dat wordt hier toch niet gezegd?
Er wordt hier duidelijk gezegd, ga naar je huisarts, die gaat je waarschijnlijk thuisschrijven en zoek DAN ook hulp bij een psycholoog.

 

[MisterV]

Van wat ik hier gelezen hebt, lijkt me dat niemand hier gekwalificeerd is om iemand te begeleiden of te adviseren in geval van mentale issues.

Gij ook niet. Dus dit:

Dat maakt per definitie letterlijk alleen mijn advies hier nuttig

Mag je dan ook achterwege laten.

 

[Tha_nOn]

Ik wil maar zeggen dat het weer de typische houding is van, rust maar thuis wat uit manneke. Dat bedoel ik specifiek met dat gepamper, terwijl de enige juiste reflex hier is: GA NAAR DE PSYCHOLOOG. Van wat ik hier gelezen hebt, lijkt me dat niemand hier gekwalificeerd is om iemand te begeleiden of te adviseren in geval van mentale issues.

Dat maakt per definitie letterlijk alleen mijn advies hier nuttig: ga aub naar een psycholoog zodat je het weer op de rails krijgt.
Al de rest is compleet irrelevant.

want uw credentials zijn?

Op zijn is niet meer uit uw bed geraken.

Dus uw advies is: verderdoen (en naar de psych gaan) tenzij ge niet meer uit uw bed geraakt. Er zit heus wel meer tussen dan dat; Als ge wacht tot ge helemaal crasht (zie ook misterv zijn verhaal) dan zit ge zo diep dat het ook veel moeilijker, en veel meer tijd kost om daar weer uit te raken (en lang thuiszitten is weer een risico op niet meer aan het werken te geraken). Er is absoluut een periode voor dat crashen waar iemand meer nodig heeft dan enkel naar een psycholoog gaan en waar ge nog kunt ingrijpen door iemand tijdelijk even thuis te zetten.

 

[Eland]

Een combinatie he. Zonder enige vorm van begeleiding thuis gaan zitten heeft ook geen zin (het is niet dat zijn problemen thuis verdwijnen he. Daar lopen de kinderen rond...).
Eerst naar psycholoog, die zal misschien zeggen om thuis te zitten, misschien ook net niet.

Niet akkoord met de volgorde, al vermoed ik dat ik mijn eigen mindset mogelijk op anderen projecteer. Thuiszitten is voor mij aanvankelijk uitrusten en hoogstens dingen doen waarmee ge uw verdachten verzet tot ge de fut hebt om uw onderliggend probleem aan te pakken, waarbij een psycholoog wel kan helpen. Een psycholoog kan u dus imo net in eerste instantie heel weinig helpen, tenzij ge eeeecht iemand nodig hebt die tegen u zegt dat ge eeeeecht eerst moet herstellen voor ge het probleem kunt aanpakken.

Edit: Ik maak even de analogie met een sportblessure als gevolg van (langdurige) overbelasting. In eerste instantie doe je het daar ook heel rustig mee aan tot de acute pijn weg is. Vanaf het moment waarop je terug deftig kan bewegen, en liefst zo snel mogelijk, kan je aan de onderliggende oorzaak (zwakke spieren, slechte houding, ...) werken om de overbelasting in de toekomst te voorkomen.

 

[Kjelleke]

Ik wil maar zeggen dat het weer de typische houding is van, rust maar thuis wat uit manneke. Dat bedoel ik specifiek met dat gepamper, terwijl de enige juiste reflex hier is: GA NAAR DE PSYCHOLOOG. Van wat ik hier gelezen hebt, lijkt me dat niemand hier gekwalificeerd is om iemand te begeleiden of te adviseren in geval van mentale issues.

Dat maakt per definitie letterlijk alleen mijn advies hier nuttig: ga aub naar een psycholoog zodat je het weer op de rails krijgt.
Al de rest is compleet irrelevant.

En wat maakt jij dan gekwalificeerd om die uitspraken te doen?
Ben je zelf al in die situatie terecht gekomen of dicht bij iemand gestaan die in de situatie zit?

Zoals ik al verschillende keren heb opgemerkt, ga je redelijk snel door de bocht en lijkt alles voor u redelijk zwart/wit.

 

[Nijntje]

En wat maakt jij dan gekwalificeerd om die uitspraken te doen?
Ben je zelf al in die situatie terecht gekomen of dicht bij iemand gestaan die in de situatie zit?

Zoals ik al verschillende keren heb opgemerkt, ga je redelijk snel door de bocht en lijkt alles voor u redelijk zwart/wit.

Kunnen we hier wel is serieus blijven? Dit begint echt belachelijk te worden.

Ik ben dus volgens een aantal hier niet gekwalificeerd genoeg om te zeggen: als je mentale issues hebt, ga dan consulteren bij een psychiater of psycholoog? This is a joke right? Ik ben niet geschikt om te adviseren dat je met mensen moet gaan praten die daar specifiek WEL in gespecialiseerd zijn? Die zullen ook zeggen of je naast therapie ook nog extra rust thuis nodig hebt of eventueel medicatie. Als je kanker hebt ga je toch ook niet eerst bij de huisarts langs om te zien of die u nog doorverwijst? Dan ga je rechtstreeks naar de oncoloog. Het is niet dat het probleem niet gediagnostiseerd is: mentaal welzijn. En bij welke gespecialiseerde experts moet je daarvoor zijn? Juist ja, psycholoog of psychiater.

This is what is wrong with society in a nutshell. Ongezien dit.

 

[Tha_nOn]

Maar dat is niet wat gij zegt. Ge zegt dat het absoluut ongehoord is dat iemand zou thuisgeschreven worden bij mentale problemen tenzij dit gezegd wordt door een psycholoog. Dat is zever. Uw huisarts is de persoon bij utistek om dat in te schatten, daarvoor dient een huisarts. En ookal denkt gij dat het niet waar is, die pauze is vaak nodig om een acute situatie stop te zetten. En bij een acute situatie, gaat ge naar uw huisarts. Nu, misschien is de situatie niet zo acuut bij mac-bc, dat is moeilijk te beoordelen op wat lappen tekst op een forum (naar mijn mening wel).

Hulp zoeken bij psychische problemen

Heel wat mensen krijgen vroeg of laat af te rekenen met geestelijke gezondheidsproblemen. Maar er zijn weinig mensen die werkelijk hulp zoeken voor hun problemen. Nochtans is de stap naar hulp minder groot dan u denkt.

www.vlaanderen.be

Eerstelijns hulp​

Als u met een psychologisch probleem kampt, neemt u best eerst contact op met de huisarts. Uw huisarts kent u immers het beste en heeft een goed zich op uw achtergrond en voorgeschiedenis.

 

[Nijntje]

Maar dat is niet wat gij zegt. Ge zegt dat het absoluut ongehoord is dat iemand zou thuisgeschreven worden bij mentale problemen tenzij dit gezegd wordt door een psycholoog. Dat is zever. Uw huisarts is de persoon bij utistek om dat in te schatten, daarvoor dient een huisarts. En ookal denkt gij dat het niet waar is, die pauze is vaak nodig om een acute situatie stop te zetten. En bij een acute situatie, gaat ge naar uw huisarts. Nu, misschien is de situatie niet zo acuut bij mac-bc, dat is moeilijk te beoordelen op wat lappen tekst op een forum (naar mijn mening wel).

Hulp zoeken bij psychische problemen

Heel wat mensen krijgen vroeg of laat af te rekenen met geestelijke gezondheidsproblemen. Maar er zijn weinig mensen die werkelijk hulp zoeken voor hun problemen. Nochtans is de stap naar hulp minder groot dan u denkt.

www.vlaanderen.be

Eerstelijns hulp​

Als u met een psychologisch probleem kampt, neemt u best eerst contact op met de huisarts. Uw huisarts kent u immers het beste en heeft een goed zich op uw achtergrond en voorgeschiedenis.

Neen, ik zeg dat niet. Ik zeg dat dat vaak meteen gedaan wordt en dat vlot wordt geschreven. Vaak onterecht maar in de gevallen dat het wel terecht is, zoals bv Mac-BC waar alle alarmbellen af gaan, dat je dan niet moet zeggen ga eerst is bij de huisarts en laat u een maand thuiszetten om te zien of het betert. Ga meteen naar een psycholoog of psychiater. Dat is duidelijk noodzakelijk.

En een random tekst op een overheidswebsite, er is ook zoiets al gezond verstand.
De overheid adviseert ook een gesprek met een tabakoloog om te stoppen met roken terwijl de kans op rookstop via een tabakoloog ook ridiculous laag is. Ga meteen naar de dokter die u kan helpen en vraag of er nog zaken extra nodig zijn zoals rust of opvolging van een huisarts. Dat is hoe je het aanpakt, niet in de andere richting.

 

[Kjelleke]

Ik wil maar zeggen dat het weer de typische houding is van, rust maar thuis wat uit manneke. Dat bedoel ik specifiek met dat gepamper, terwijl de enige juiste reflex hier is: GA NAAR DE PSYCHOLOOG. Van wat ik hier gelezen hebt, lijkt me dat niemand hier gekwalificeerd is om iemand te begeleiden of te adviseren in geval van mentale issues.

Dat maakt per definitie letterlijk alleen mijn advies hier nuttig: ga aub naar een psycholoog zodat je het weer op de rails krijgt.
Al de rest is compleet irrelevant.

En wat maakt jij dan gekwalificeerd om die uitspraken te doen?
Ben je zelf al in die situatie terecht gekomen of dicht bij iemand gestaan die in de situatie zit?

Zoals ik al verschillende keren heb opgemerkt, ga je redelijk snel door de bocht en lijkt alles voor u redelijk zwart/wit.

Kunnen we hier wel is serieus blijven? Dit begint echt belachelijk te worden.

Ik ben dus volgens een aantal hier niet gekwalificeerd genoeg om te zeggen: als je mentale issues hebt, ga dan consulteren bij een psychiater of psycholoog? This is a joke right? Ik ben niet geschikt om te adviseren dat je met mensen moet gaan praten die daar specifiek WEL in gespecialiseerd zijn? Die zullen ook zeggen of je naast therapie ook nog extra rust thuis nodig hebt of eventueel medicatie. Als je kanker hebt ga je toch ook niet eerst bij de huisarts langs om te zien of die u nog doorverwijst? Dan ga je rechtstreeks naar de oncoloog. Het is niet dat het probleem niet gediagnostiseerd is: mentaal welzijn. En bij welke gespecialiseerde experts moet je daarvoor zijn? Juist ja, psycholoog of psychiater.

This is what is wrong with society in a nutshell. Ongezien dit.

Mijn punt is net dat je zegt dat niemand hier gekwalificeerd lijkt om iemand te begeleiden. Om daarna pissed te zijn over 'the wrong with society' als ik u diezelfde vraag stel? Enough said.

Je geeft me ook geen antwoord op de vraag of je al zelf in de situatie bent terecht gekomen of dicht bij iemand hebt gestaan.

Weet je zelf wel hoe de normale procedure is van iemand die hulp kan zoeken met de problematiek van Mac-bc ?
Die gaat eerst naar de dokter om mogelijks doorverwezen te worden naar psycholoog/psychiater of persoon kan een tijd thuis geplaatst worden. De dokter moet zelf oordelen wat het meest geschikt is. Het is goed mogelijk dat de psycholoog overgeslagen word en er meteen een psychiater bezoek aangeraden werd. Dus je moet niet iedereen hier met de grond gelijk maken omdat ze adviseren om eerst naar een dokter te gaan.
Zoek maar een psycholoog die instant een moment vrij heeft zonder doorverwezen te worden van een dokter..

Diezelfde stappen hebben wij ook ondernomen toen wij WEL in diezelfde situatie zaten met mijn vrouw. Dus helaas kan ik wel meespreken uit ervaring.

 

[Tha_nOn]

Interventies bij overspanning en burn-out

www.henw.org

Eerste adviezen (fase 1)​

De begeleiding van overspannen patiënten moet de eigen kracht ondersteunen en de zelfredzaamheid bevorderen. De patiënt wordt benaderd als probleemeigenaar. Dat wil niet zeggen dat de patiënt er alleen voor staat. Een groot aantal hulpverleners en instanties kan worden ingeschakeld om hulp te verlenen: bedrijfsarts, (bedrijfs)maatschappelijk werk, vakbond, advocaat, psycholoog, coach, schuldhulpverlening, en uiteraard de huisarts en POH-ggz. De belangrijkste adviezen zijn:

• Accepteer de overspanning. Acceptatie is een absoluut vereiste om de problematiek te kunnen oplossen. De huisarts kan de patiënt stimuleren zijn omgeving te vertellen dat hij overspannen is. Dat helpt bij de acceptatie.
• In het begin zijn rust en ontspanning belangrijk. De patiënt weet vaak het beste wat bij hem werkt om te ontspannen. Afleiding en actieve vormen van ontspanning (bijvoorbeeld wandelen of een klusje doen) zijn vaak beter uitvoerbaar dan passievere vormen, zoals ontspanningsoefeningen of gewoon rusten.
• Rust en ontspanning zijn niet voldoende voor herstel. De patiënt zal ook zijn stress moeten aanpakken. Dat kan alleen door ermee bezig te zijn. Dit dient over de dag bewust te worden afgewisseld met rust, ontspanning of afleiding.
• De patiënt moet de overspanning stapsgewijs aanpakken. De eerste stap bestaat uit het in kaart brengen van wat er aan stress speelt, waar het mis is gegaan. In een later stadium kan de patiënt naar oplossingen zoeken. In het begin moet de patiënt niet proberen meteen oplossingen te bedenken.
• Het is belangrijk om een vaste dagstructuur aan te houden, met ruimte voor noodzakelijke activiteiten, zoals verzorging van de kinderen, boodschappen doen, het huis opruimen en sociale contacten onderhouden.

Neen, ik zeg dat niet. Ik zeg dat dat vaak meteen gedaan wordt en dat vlot wordt geschreven. Vaak onterecht maar in de gevallen dat het wel terecht is, zoals bv Mac-BC waar alle alarmbellen af gaan, dat je dan niet moet zeggen ga eerst is bij de huisarts en laat u een maand thuiszetten om te zien of het betert. Ga meteen naar een psycholoog of psychiater. Dat is duidelijk noodzakelijk.

Als er acuut moet ingegrepen worden gaat gij zeggen: maak eerst een afspraak met een psycholoog?

Er is hier ook niemand die zegt 'zie of het betert'. Ik heb hoogstens gezegd dat met wat rust er misschien enige ruimte komt voor mac-bc om zelf in te grijpen op een aantal dingen omdat hij zelf aangaf dat hij nog oplossingen zag maar er gewoon niet aan toe kwam.