Desondanks is onze samenleving ook nu nog goed bezig met mannen overbodig te maken. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben zonder vader, heb hem gelukkig nu nog zelfs. Om nog eens een politiek ongetwijfeld incorrecte mening neer te plaatsen:
Je mag het van vele vrouwen waarschijnlijk niet eens zeggen, maar deze vrouw is gewoonweg een egoïste. Ze zal wel een héél mooi verhaaltje vertellen aan haar kind later, van hoe graag ze zijn/haar vader zag, maar ze heeft getekend voor 100% zekerheid dat het kind zijn/haar vader nooit ofte nimmer zal kennen. Je kan zeggen dat het op zich niet veel anders is dan een anonieme donor, buiten wat meer morbide (pun intended), maar toch...

Vandaag ging het erover in De Afspraak, en hoewel ik géén voetbalfan ben, was er gelukkig een voetballer aanwezig om een vrouwelijke professor ethiek, een vrouwelijk staatssecretaris (die er toegegeven een meer genuanceerde mening op nahoudt) en een advocaat die hoe kan het ook anders denkt in termen van contracten... erop te wijzen dat een vader belangrijk is, en dat kinderen op de wereld zetten met donorsperma van een overleden partner/man, misschien gewoonweg een erg egoïstisch idee is naar het kind toe van een "bewust alleenstaande" moeder?

Men trachtte dan nog dat debat "genderneutraal" te verpakken, terwijl als ik me niet vergis er recent een voorbeeld (bron) in de media was van een, laten we het een alleenstaande mannelijke wensvader noemen, die een eiceldonor en draagmoeder gevonden had, maar de fertiliteitskliniek wou hem niet helpen. In de praktijk is dit dus een vooral egoïstisch en vrouwelijk BAM/BOM debat. Het moet verschrikkelijk erg zijn om je partner te verliezen als je net aan kinderen wou beginnen, maar ik zou zeggen: neem tijd om te rouwen, maar zoek daarna een andere man, en gun je kinderen een papa.
 
Jongens een jaar later school laten starten lijkt me nu niet direct het beste antwoord. Dan start je sowieso met een jaar achterstand op meisjes. Dan arriveer je ook een jaar later op de arbeidsmarkt en ga je dus financieel achterop hinken, een verschil dat door de groei van kapitaal op termijn enkel groter zal worden. Dan lijkt het me interessanter om een extra jaar in te lassen voor jongens waarin op een meer speelse manier "les" gegeven wordt, jongens die wel goed mee zijn zouden dan eventueel sneller een jaar kunnen overslagen om zo toch met de meisjes mee te kunnen.

Het zou sowieso een goede zaak zijn meer mannen te kunnen strikken als leerkracht en verpleger maar dan gaan we die beroepen serieus moeten opwaarderen want die verdienen over het algemeen niet zo goed als jobs die we onterecht als typisch mannelijk zien. Ook daarin schuilt een deel van het probleem omdat mannen in het breed aan die jobs een stigma hebben gekoppeld als; het is voor vrouwen dus mannen die daarin werken zijn vrouwelijker. Er lopen heel wat campagnes die dat beeld proberen te keren maar ogenschijnlijk zonder al te veel success. Ik denk dat hogere verloning een betere strategie zou zijn.

Alhoewel er enorme vooruitgang geboekt is wordt het opvoeden van kinderen net zoals huishoudelijke taken nog altijd te vaak gezien als een taak voor moeder de vrouw. Dat bijsturen is duidelijk een werk van lange adem maar ik denk niet dat je kan zeggen dat we dat niet aan het proberen zijn.

Ik denk dat het merendeel van de problemen voortkomen uit onze voorbijgestreefde ideeen van wat "man zijn" is of zou moeten zijn. Kijk naar Jordan Peterson, Shapiro, Alex Jones, Andrew Tate, die streven allemaal naar een terugkeer naar dat oude beeld wat mannen helemaal de dieperik in zou storten. Die verergeren de problematiek door te hameren op het idee dat de man terug "mannelijk" moeten worden wat in hun ogen een stoere vechtersbaas is die zijn wil durft opleggen. We moeten eigenhandig onze problemen oplossen en hulp zoeken of vragen is een teken van zwakte. Het is vrij duidelijk dat we net meer onze emotionele talenten moeten ontwikkelen om bijvoorbeeld die HEAL jobs of vaderschap aantrekkelijker te maken.

Met dat stuk over "redshirting" jongens en de opwaardering van HEAL jobs kan ik het nog (groten)deels eens zijn, dat eerste is een gevaarlijke keuze die ook negatief kan uitpakken op een aantal vlakken (jongens en meisjes even gescheiden onderwijs bieden kan dan een mooi alternatief bieden), en dat tweede, ja financiële opwaardering kan (zoals in het filmpje aangehaald) daar waarschijnlijk beter werken dan goedkope marketing campagnes.

Maar het laatste stuk van je post, DaFreak is gewoon een opeenstapeling van clichés langs de andere kant, waarbij je mannelijkheid verketterd tot clichés als "vechterbaas" en er gewoon van maakt dat de oplossing dan maar is dat mannen meer moeten zijn als vrouwen...

Mannen moeten inderdaad ook de kans krijgen hun emotionele talenten te ontwikkelen, welkom zijn in jobs als onderwijzer of verpleger... maar met eigenhandig bepaalde problemen aanpakken, en je "mannetje" kunnen staan is nu ook weer niets mis. Een vrouw kan in dat opzicht ook haar "mannelijke" eigenschappen ontwikkelen en een vechtersbaas zijn, ondanks dat mannen op dat vlak biologisch in het voordeel zijn (gemiddeld gesproken).
 
Desondanks is onze samenleving ook nu nog goed bezig met mannen overbodig te maken. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben zonder vader, heb hem gelukkig nu nog zelfs. Om nog eens een politiek ongetwijfeld incorrecte mening neer te plaatsen:
Je mag het van vele vrouwen waarschijnlijk niet eens zeggen, maar deze vrouw is gewoonweg een egoïste. Ze zal wel een héél mooi verhaaltje vertellen aan haar kind later, van hoe graag ze zijn/haar vader zag, maar ze heeft getekend voor 100% zekerheid dat het kind zijn/haar vader nooit ofte nimmer zal kennen. Je kan zeggen dat het op zich niet veel anders is dan een anonieme donor, buiten wat meer morbide (pun intended), maar toch...

Vandaag ging het erover in De Afspraak, en hoewel ik géén voetbalfan ben, was er gelukkig een voetballer aanwezig om een vrouwelijke professor ethiek, een vrouwelijk staatssecretaris (die er toegegeven een meer genuanceerde mening op nahoudt) en een advocaat die hoe kan het ook anders denkt in termen van contracten... erop te wijzen dat een vader belangrijk is, en dat kinderen op de wereld zetten met donorsperma van een overleden partner/man, misschien gewoonweg een erg egoïstisch idee is naar het kind toe van een "bewust alleenstaande" moeder?

Men trachtte dan nog dat debat "genderneutraal" te verpakken, terwijl als ik me niet vergis er recent een voorbeeld (bron) in de media was van een, laten we het een alleenstaande mannelijke wensvader noemen, die een eiceldonor en draagmoeder gevonden had, maar de fertiliteitskliniek wou hem niet helpen. In de praktijk is dit dus een vooral egoïstisch en vrouwelijk BAM/BOM debat. Het moet verschrikkelijk erg zijn om je partner te verliezen als je net aan kinderen wou beginnen, maar ik zou zeggen: neem tijd om te rouwen, maar zoek daarna een andere man, en gun je kinderen een papa.
MIjn vader is in een verkeersongeval gestorven tijdens het begin van de zwangerschap. Heb ook nooit echt iemand gehad die ik als (stief)vader kan beschouwen.

Kan me helemaal niet vinden in jouw uitleg.
Opgroeien in een liefdevol nest zal altijd veel belangrijker zijn dan van welk geslacht er x aantal personen zijn. Dus hoe het egoistisch is om een kind geen vader te ´gunnen´ daar snap ik echt niks van.
Ben er voor de rest ook heel gewoon doorgekomen hoor, geen paniek :wink:

Heb niet het gevoel dat ik iets heb gemist, en dat is vooral dankzij mijn moeder die een fantastische ´job´ gedaan heeft. Mede door veel over mijn vader te vertellen, Ervaringen te delen, etc..

Licht andere situatie, maar ik ben zeker dat mensen die hiervoor kiezen ook niet over 1 nacht ijs gaan.
 
MIjn vader is in een verkeersongeval gestorven tijdens het begin van de zwangerschap. Heb ook nooit echt iemand gehad die ik als (stief)vader kan beschouwen.

Kan me helemaal niet vinden in jouw uitleg.
Opgroeien in een liefdevol nest zal altijd veel belangrijker zijn dan van welk geslacht er x aantal personen zijn. Dus hoe het egoistisch is om een kind geen vader te ´gunnen´ daar snap ik echt niks van.
Ben er voor de rest ook heel gewoon doorgekomen hoor, geen paniek :wink:

Heb niet het gevoel dat ik iets heb gemist, en dat is vooral dankzij mijn moeder die een fantastische ´job´ gedaan heeft. Mede door veel over mijn vader te vertellen.

Licht andere situatie, maar ik ben zeker dat mensen die hiervoor kiezen ook niet over 1 nacht ijs gaan.

Maar mocht jouw moeder de keuze gehad hebben, dan zou jouw vader meer dan waarschijnlijk niet zijn omgekomen in een verkeersongeval. Dat was een tragiek van 't lot.

Dat je desondanks goed bent opgegroeid is een knappe prestatie, maar het maakt de keuze van een vrouw om een kind op de wereld te zetten van een vader die al dood is zelfs voor er conceptie heeft plaatsgevonden, niet minder egoïstisch.

Jij had nog een kans op een vader en die is jouw door het noodlot ontnomen. Deze madame Baxter kiest voor een kind met 0,00 % kans om ooit zijn of haar biologische vader te kennen.

Dit soort wetgeving is gewoon de 'waardeloosheid' van vaders betonneren, een foute keuze wat mij betreft want ik kan me het leven zonder vader niet voorstellen, dus duidelijk wél een meerwaarde.

Je kan misschien slagen voor een examen met een 12/20, maar ik heb bij 't studeren en plannen altijd gemikt op een onderscheiding of meer. Met die logica zou ik dus ook nooit met opzet een kind op de wereld willen zetten met maar één ouder tenzij de omstandigheden zoals bij jou er daartoe dwingen.
 
Laatst bewerkt:
Ik denk dat deze vrouw ook wel liever had gehad dat haar partner nog bij de geboorte was hoor, even tragisch toch?

Ik snap gewoon niet waar het egoisme vandaan komt.
Joiw visie is dat kinderen zonder vader sowieso slechter af zijn dan met, wat gewoon niet waar is.

Denk dat je iets teveel afgaat op je eigen situatie waar je geen leven zonder uw vader kunt voorstellen, wat normaal is omdat je hem al heel je leven kent. Je kan dat dus helemaal niet inschatten.

Verder vind ik je vergelijking met slagen met 12 op 20 ipv met onderscheiding vrij misplaatst.

Verder ga ik er niet meer op in. Je focust veel te veel op het ´te weinig´ of ´ontbreken´ van iets, terwijl dat voor de betrokken personen waarschijnlijk niet de focus is.
 
Laatst bewerkt:
Een kind laten geboren worden dat bepaalde dingen zal missen, maakt je beslissing niet meteen egoïstisch. Dat is echt een absurde redenering. Dan kan je beter elk kind dat geboren wordt egoïstisch noemen, geen enkel kind heeft daar namelijk om gevraagd om uw kind te zijn, zeker al in Afrika ofzo waar kinderen veel minder kansen hebben dan hier. Hier kan je ook al zeggen "a jullie hebben een ocmw loon, een laag IQ of een chronische ziekte? jullie zijn al boven de 40? kinderen nemen is egoïstisch voor jullie!!".

Een kind dat hier geboren wordt van een alleenstaande moeder krijgt waarschijnlijk meer kansen en minder miseri in zijn leven dan 80% van de andere kinderen die geboren worden op de ganse wereld die wel een vader en moeder hebben.
 
Als er alternatieven beschikbaar zijn, zoals wél gewoon eerst rouwen en dan een nieuwe partner zoeken is dat wel degelijk een egoïstische keuze waarbij je niet denkt aan het belang van het kind, maar aan je eigen belang.
Idem wat betreft andere zaken die je aanhaalt, met op bepaalde andere vlakken als het kan je leven eerst op orde zetten vooraleer je aan kinderen begint denk ik dan.

Zal een kind van een BAM/BOM moeder met een stevig sociaal netwerk en financiële zekerheid desondanks beter af zijn als menig andere kinderen in koppels waar er wél een slechte vader (en/of moeder) aanwezig is, en/of waar er minder kansen zijn? Absoluut, maar dat zijn oneerlijke referentiepunten, waar cru gesteld de lat anders ligt.
Desondanks neemt dit niet weg dat er nog altijd een beter alternatief denkbaar is, waarbij dat kind ook nog een kans op een vader zou hebben. Dit is het belang van de moeder (die per se een kind van die dode vader wilt) vooropstellen op het belang van het kind. Er zijn niet voor niets wel nog landen waar dit soort praktijken verboden zijn, vind het niet bepaald positief dat wij dit in België nu gaan optrekken naar 10 jaar.

Mocht dit van géén enkel belang zijn overigens, kan je je afvragen waarom zoveel donorkinderen nog op zoek gaan naar hun biologische donor? Dat probleem stelt zich hier natuurlijk niet, maar met als cynische verklaring dat de donor al dood was om mee te starten, tof!
 
  • Leuk
Waarderingen: math
Maar het laatste stuk van je post, DaFreak is gewoon een opeenstapeling van clichés langs de andere kant, waarbij je mannelijkheid verketterd tot clichés als "vechterbaas" en er gewoon van maakt dat de oplossing dan maar is dat mannen meer moeten zijn als vrouwen...

Dat is niet hoe ik er naar kijk maar het beeld dat de nieuwe generatie rechtse influencers proberen op te hangen. Zij zien de jonge mannen van vandaag niet als vrijgevochten maar vervrouwelijkt en strijden daar tegen. Het idee dat emotioneel zijn zou betekenen dat we meer als vrouwen moeten zijn is imo juist een groot deel van dat probleem. We moeten dat leren loskoppelen van gender. Vrouwen zijn reeds veel meer vrijgevochten en kunnen veel gemakkelijker kwaliteiten die vorige generaties met mannelijkheid associeerden op zich nemen. Mannen lopen daarin nog een heel stuk achter en worden al snel als zwak of "nichterig" gezien als ze niet aan het oubollige beeld van mannelijkheid voldoen.

Ivm je redenatie betreffende donorsperma van overleden persoon kan ik je wel deels volgen alhoewel ik er op zich geen probleem mee heb. Vanuit je eigen redenatie zou ik echter wel denken dat het optrekken van de termijn naar 10 jaar of langer juist positief is. Dan staat een vrouw niet langer onder tijdsdruk die hen dwingt snel te beslissen. Op 10 jaar kan er veel veranderen en kan je de dood van een partner al veel beter plaatsen en is de kans dat je iemand nieuw leert kennen ook veel groter. Moest dat aan het einde van die termijn toch niet het geval zijn kan je dan nog altijd opteren voor zo'n zwangerschap.
 
Laatst bewerkt:
Ik kan @KnightOfCydonia wel volgen in zijn redenering eerlijk gezegd.

Ikzelf zou die keuze alvast nooit maken/gemaakt hebben omdat een kind, wat mij betreft, uit liefde hoort geboren te worden van beide partners. Ik vrees dat zo een kind al met een "taak" geboren wordt: "jij moet je papa fier maken, jij moet ervoor zorgen dat ik je papa niet vergeet,..."
Nuja, er worden helaas veel kinderen geboren met een taak... "Jij moet onze relatie redden" op nr 1 helaas.
 
Als er alternatieven beschikbaar zijn, zoals wél gewoon eerst rouwen en dan een nieuwe partner zoeken is dat wel degelijk een egoïstische keuze waarbij je niet denkt aan het belang van het kind, maar aan je eigen belang.
Idem wat betreft andere zaken die je aanhaalt, met op bepaalde andere vlakken als het kan je leven eerst op orde zetten vooraleer je aan kinderen begint denk ik dan.

Zal een kind van een BAM/BOM moeder met een stevig sociaal netwerk en financiële zekerheid desondanks beter af zijn als menig andere kinderen in koppels waar er wél een slechte vader (en/of moeder) aanwezig is, en/of waar er minder kansen zijn? Absoluut, maar dat zijn oneerlijke referentiepunten, waar cru gesteld de lat anders ligt.
Ik ben blij dat je het aanhaalt, maar waarom zouden dat oneerlijke referentiepunten zijn? Als je met "referentie" bedoelt, de norm. Dan correct. Dat is niet de norm. Maar waarom zou je daar niet mee mogen vergelijken? Het belangrijkste bij "BOM" is het stukje "bewust". En als de keuze echt heel bewust gemaakt wordt, is deze persoon vaak beter voorbereid dan een koppel dat deze keuze niet heel bewust maakt, wat vaak genoeg gebeurd.

Een "BOM" zal statistisch gezien welicht vaker een goede voorbereiding hebben, dus ook voor de uitzonderingssituaties. (Neen, ook niet altijd.) Daar zorgt dat stukje "bewust" voor.
Desondanks neemt dit niet weg dat er nog altijd een beter alternatief denkbaar is, waarbij dat kind ook nog een kans op een vader zou hebben. Dit is het belang van de moeder (die per se een kind van die dode vader wilt) vooropstellen op het belang van het kind. Er zijn niet voor niets wel nog landen waar dit soort praktijken verboden zijn, vind het niet bepaald positief dat wij dit in België nu gaan optrekken naar 10 jaar.

Mocht dit van géén enkel belang zijn overigens, kan je je afvragen waarom zoveel donorkinderen nog op zoek gaan naar hun biologische donor? Dat probleem stelt zich hier natuurlijk niet, maar met als cynische verklaring dat de donor al dood was om mee te starten, tof!
Als je altijd naar "een beter denkbaar alternatief" moet gaan, dan mag je bij wijze van spreken nooit kinderen op de wereld zetten. Dat vind ik dan eerder "oneerlijk".

Het is te lang geleden dat ik me er in verdiept heb. Maar je gaat naar mijn mening te hard door op je eigen mening, terwijl wetenschap zover ik het me herinner tegenspreekt dat dit zo belangrijk is. (Al is dat inderdaad moeilijk te onderzoeken.) Juist omdat het stukje "bewust" zo belangrijk is.

Pas op, ik snap dat je standpunt veel waarheid lijkt te bevatten als je zaken heel simplistisch voorstelt. Maar zoals we bij veel andere zaken ook zien, is de realiteit meestal een heel stuk minder zwart-wit. Waar ik misschien nog het meeste "aanstoot" aanneem is het stukje "vaderfiguur", het geslacht er zo aan vasthangen. Of vooral, wat is nu het belangrijkste, de "vader" of het gegeven dat men het "alleen" doet ipv met twee. Dat zijn twee losstaande gegevens die in het betoog hierboven wat door elkaar gegooid worden lijkt me.
 
Laatst bewerkt:
Dit doet me wat denken aan de discussie die werd gevoerd toen homo-adoptie werd mogelijk gemaakt. Toen was er ook de vrees dat die kinderen zouden tekortkomen doordat zij een moederfiguur moesten missen.

Nu blijkt dit in de praktijk volgens mij heel goed mee te vallen. Zoals hier reeds aangehaald, kiezen zo'n mensen inderdaad heel bewust voor kinderen, zodat die wellicht de beste zorg en opvoeding zullen krijgen.

Persoonlijk heb ik eerder wat moeite met mannen die op heel late leeftijd nog aan kinderen beginnen, zoals Herman Brusselmans (bijna 70 jaar). Zal dat kind onbezorgd kunnen opgroeien?
 
Ik snap niet zo goed hoe je kan denken dat een kind beter af is wanneer het........niet geboren wordt? :unsure:

Alléja, dan is het geen kind hé. Dan is het niks. Dus dan is het niet beter of slechter af, want het bestaat gewoon niet.

Je geeft een kind een kans op een leven. En een kind met 2 moeders, 2 vaders of 1 ouder (moeder of vader) kan een even goede of betere opvoeding of leven krijgen dan een kind met traditionele moeder en vader. Belangrijkste is dat die ouder(s), welk geslacht of met hoeveel dan ook, het kind met al hun inzet, liefde en goede bedoelingen opvoeden.

Er zijn idd genoeg voorbeelden waarbij de gezinssituatie, met een moeder én vader, zodanig slecht is, dat dit nefast en ronduit negatief is voor de opvoeding van het kind. Of pakweg een gezin waar de vader nooit thuis is wegens werk en naar het kind met moeite omkijkt, laat staan dat het kind liefde en genegenheid krijgt. Is het kind dan beter af, omdat het wel beide ouders, moeder én vader, heeft? Mij lijkt het niet. Maar je kan de keuze voor een kind, wetende dat het in een niet ideale situatie gaat terechtkomen, ook egoïstisch noemen van de moeder als je deze zaak ook egoïstisch vindt.

Pas op, een éénoudergezin kan ook gerust niet goed zijn voor het kind, ik ken zo ook een bewust alleenstaande moeder die haar kind quasi afzondert van de maatschappij en het eigenlijk behandelt als haar partner in het leven, "wij tegen de wereld" en dat lijkt me ook niet gezond. Maar dat zijn individuele situaties die imo weinig te maken hebben met het al dan niet alleen een kind krijgen of opvoeden.
 
Laatst bewerkt:
Ik moet me weer langs bijna alle kanten verdedigen precies, logisch ergens wanneer je een bewust averechts standpunt poneert dat ingaat tegen de hoera-sfeer in de media over dit soort zaken en het politiek correcte denken, waarbij ideaalbeelden ongewenst zijn.

Ik snap niet zo goed hoe je kan denken dat een kind beter af is wanneer het........niet geboren wordt? :unsure:

Alléja, dan is het geen kind hé. Dan is het niks. Dus dan is het niet beter of slechter af, want het bestaat gewoon niet.

Je geeft een kind een kans op een leven. En een kind met 2 moeders, 2 vaders of 1 ouder (moeder of vader) kan een even goede of betere opvoeding of leven krijgen dan een kind met traditionele moeder en vader. Belangrijkste is dat die ouder(s), welk geslacht of met hoeveel dan ook, het kind met al hun inzet, liefde en goede bedoelingen opvoeden.

Er zijn idd genoeg voorbeelden waarbij de gezinssituatie, met een moeder én vader, zodanig slecht is, dat dit nefast en ronduit negatief is voor de opvoeding van het kind. Of pakweg een gezin waar de vader nooit thuis is wegens werk en naar het kind met moeite omkijkt, laat staan dat het kind liefde en genegenheid krijgt. Is het kind dan beter af, omdat het wel beide ouders, moeder én vader, heeft? Mij lijkt het niet. Maar je kan de keuze voor een kind, wetende dat het in een niet ideale situatie gaat terechtkomen, ook egoïstisch noemen van de moeder als je deze zaak ook egoïstisch vindt.

Pas op, een éénoudergezin kan ook gerust niet goed zijn voor het kind, ik ken zo ook een bewust alleenstaande moeder die haar kind quasi afzondert van de maatschappij en het eigenlijk behandelt als haar partner in het leven, "wij tegen de wereld" en dat lijkt me ook niet gezond. Maar dat zijn individuele situaties die imo weinig te maken hebben met het al dan niet alleen een kind krijgen of opvoeden.
Dit doet me wat denken aan de discussie die werd gevoerd toen homo-adoptie werd mogelijk gemaakt. Toen was er ook de vrees dat die kinderen zouden tekortkomen doordat zij een moederfiguur moesten missen.

Nu blijkt dit in de praktijk volgens mij heel goed mee te vallen. Zoals hier reeds aangehaald, kiezen zo'n mensen inderdaad heel bewust voor kinderen, zodat die wellicht de beste zorg en opvoeding zullen krijgen.

Persoonlijk heb ik eerder wat moeite met mannen die op heel late leeftijd nog aan kinderen beginnen, zoals Herman Brusselmans (bijna 70 jaar). Zal dat kind onbezorgd kunnen opgroeien?

  • Uiteraard is wél geboren worden, doorgaans beter dan niet geboren worden vanuit het perspectief van dat specifieke kind.
    Alleen in het geval van drugsbaby's en dergelijke of chronische ziekten kan je daar een lans breken dat niet geboren worden soms beter kan zijn. Maar in dit specifieke scenario heeft die vrouw waarschijnlijk een kinderwens voor X aantal kinderen. Dit kind dat nu geboren wordt met sperma van een dode vader, neemt daarbij de plaats in van een kind dat wél met een liefdevolle vader had kunnen opgroeien.
    ...
  • Met de logica dat wél geboren worden altijd beter is, kunnen we maar beter de NIPT test die alle vrouwen nu doen snel verbieden, want veruit de meesten gaan daar kiezen om kindjes met chronische ziektes zoals Down, wél gaan aborteren, om nadien terug voor een gezond kind te gaan. Je moet ergens ook ethisch consequent zijn in hoe je met moderne geneeskunde/technologie omgaat.
    ...
  • Sommigen voelen zich natuurlijk snel aangesproken, omdat ze zelf goed zijn opgegroeid in een niet traditionele situatie. En inderdaad, je ziet tegenwoordig veel voorbeelden hoe het ook kan lukken met een alleenstaande moeder en een goed netwerk (over de extra financiële tegemoetkoming van de rest van de samenleving zullen we maar zwijgen). Maar ik noemde het niet voor niets een ideaal, ik durf inderdaad zeggen dat met een goede vader in het plaatje het nog béter zou kunnen zijn. Dit niet durven zeggen is alsof ik zou zeggen dat ik mijn opvoeding evenwaardig had kunnen vinden zonder mijn vader, en dat is absoluut niet het geval. Stoute mening natuurlijk die niet in het politiek correcte wereldbeeld van tegenwoordig past.
    ...
  • Vergelijkingen met slechte vaders/moeders, etc. zijn hier niet van tel, zoals aangehaald kan je dan evengoed gaan vergelijken met toxische alleenstaande moeders die landlopers als vaders voor hun kinderen hebben uitgekozen, zo ken ik er ook.
    ...
  • Homo-ouders zijn wéér iets anders, daar gaat het overigens ook voor minstens een deel over adoptie... daar is wél een tweede ouder, en ik vermoed dat daar ook wel iets meer gewaakt gaat worden over voorbeeldfiguren van het andere geslacht. Dit kan bij deze post-mortem bevruchting natuurlijk zonder twijfel ook, maar daarbij is er wél een alternatief dat niet inhoudt dat de moeder/vader van seksuele oriëntatie moet veranderen.
    ...
  • Je moet de ironie wel appreciëren dat sommigen vragen stellen of het wel een goed idee is dat een vader die bijna met één been in het graf staat omdat die 70 is zoals Herman Brusselmans (met alle respect voor de man), en z'n zoon of dochter mogelijks nooit 20, laat staan 30 zal zien worden. Maar een vader - mag ik het zeggen: met al véél méér dan één been i 't graf? (onbedoelde Yevgueni referentie) - waarvan je bij conceptie al met 100% zekerheid weet dat die er bij de geboorte, laat staan de 1e verjaardag nooit zal zijn?
    ...
  • Dat dit kind van post mortem bevruchting ook nog voor een stukje moet dienen om de overleden partner te vervangen, is nog zo'n ethisch probleem wat toch verdient om even stil bij te staan. Heb eens op madame Bakster haar IG gekeken, lijkt me toch dat dit hier meespeelt. En dit met alle begrip voor de tragedie die ze heeft meegemaakt: een partner van 10 jaar waarmee je een kinderwens had verliezen.
    Het is inderdaad wonderbaarlijk dat de wetenschap zo ver staat, maar je moet je als wetenschapper op dit vlak altijd de vraag stellen of zelfs wanneer je iets kan doen, je het ook moet doen? (dit is een Jurassic Park referentie voor wie het niet door heeft, no shame)
 
Laatst bewerkt:
Ik kan @KnightOfCydonia wel volgen in zijn redenering eerlijk gezegd.

Ikzelf zou die keuze alvast nooit maken/gemaakt hebben omdat een kind, wat mij betreft, uit liefde hoort geboren te worden van beide partners. Ik vrees dat zo een kind al met een "taak" geboren wordt: "jij moet je papa fier maken, jij moet ervoor zorgen dat ik je papa niet vergeet,..."
Nuja, er worden helaas veel kinderen geboren met een taak... "Jij moet onze relatie redden" op nr 1 helaas.

Voor de duidelijkheid, ik vind dat wat jij op nr. 1 zet praktisch even erg.
Een doel voor een kind... tja, op sommige vlakken is daar niets mis mee, genre: "ik hoop dat mijn zoon/dochter de familiezaak overneemt."

Ik wil zelfs verregaand qua doel: "savior baby's" verdedigen, waarbij men eigenlijk net embryo's screent zodat de nieuwe baby kan dienen als donor voor een bestaand ziek kind, mits héél goede opvolging zowel pre-IVF als na de geboorte, zodat dat kind niet enkel en alleen een reddingsboei is voor een bestaand kind.

Maar post-mortem bevruchting? Ik vind het cru gesteld morbide op z'n minst, en feitelijk weinig respectvol naar de rol van vaders of bij uitbreiding mee-ouders toe.
Dit een anoniem forum zijnde, kan je hier zo'n mening nog neerzetten. Ik zou dit met zoveel alleenstaande moeders en poco denken op social media nooit onder m'n eigen naam durven posten.
 
Voor de duidelijkheid, ik vind dat wat jij op nr. 1 zet praktisch even erg.
Een doel voor een kind... tja, op sommige vlakken is daar niets mis mee, genre: "ik hoop dat mijn zoon/dochter de familiezaak overneemt."
ik zie niet in wat daar minder mis mee is. Da's voor veel mensen wat ze verstaan onder "je moet je papa fier maken", in de levende-versie-van-de-papa dan.

Ik ben blij dat mijn vader me nooit gepushed heeft om zijn kantoor over te nemen.
 
Typerend voor de VRT en De Afspraak is ook weer dat er in dit "debat" de facto géén conservatievere stem was uitgenodigd om de andere visie daarop eens toe te lichten. De ethicus die aanwezig was, was gewoon ronduit pro. De staatssecretaris was vanuit haar positie als politicus en ervaring als fertiliteitsexpert in een vorig leven gelukkig verrassend genuanceerd, voor iemand van Groen eigenlijk een mooie "centrum" positie waar ik me ook nog mee zou kunnen verzoenen als er dan toch een compromis moet zijn... maar die 2 jaar was dan al een déél van dat compromis en die worden er nu 10! Denk dat Petra De Sutter overschot van gelijk heeft als ze zegt dat dit dermate lang bewaren van sperma, ook een stevige invloed kan hebben op de relaties die die moeder nog gaat aangaan in de komende jaren (nog meer dan dat een overleden partner reeds weegt op je toekomstige partnerkeuzes).
...
Maar de man die zei dat kinderen ook baat hebben bij een vader? die was daar als voetbalcommentator, iets over de miserie bij Anderlecht... je zag aan z'n reactie praktisch dat hij het verstandig bewust tot de essentie beperkte. Had ik hier misschien beter ook gedaan, ik kan ook moeilijk op 5-6 verschillende mensen tegelijk reageren.
 
Typerend voor de VRT en De Afspraak is ook weer dat er in dit "debat" de facto géén conservatievere stem was uitgenodigd om de andere visie daarop eens toe te lichten. ... waar ik me ook nog mee zou kunnen verzoenen als er dan toch een compromis moet zijn...
Als je beseft dat je een extremere visie hebt hierover én je je nog kan verzoenen met die van Groen, zou je misschien moeten denken dat die Groen stem de conservatievere stem was?
 
ik zie niet in wat daar minder mis mee is. Da's voor veel mensen wat ze verstaan onder "je moet je papa fier maken", in de levende-versie-van-de-papa dan.

Ik ben blij dat mijn vader me nooit gepushed heeft om zijn kantoor over te nemen.

Omdat dat een keuze is waar dat kind onderuit kan bij een gezonde relatie met de ouders. Ik ken voorbeelden waar de vraag gesteld is, maar de zaak toch niet overgegeven is, omdat de ouders de keuze van het kind respecteerden.

Als jij je vaders kantoor had willen overnemen had je het mogelijks wél mogen doen? Maar het moest niet, perfect toch?

Dit is wel maar wéér een detail in deze discussie, maar soit.
 
Ik ga me hier niet moeien in dit debat, maar je zegt dan weer zoiets als dit waarop ik toch even wil reageren:
Ik moet me weer langs bijna alle kanten verdedigen precies, logisch ergens wanneer je een bewust averechts standpunt poneert dat ingaat tegen de hoera-sfeer in de media over dit soort zaken en het politiek correcte denken, waarbij ideaalbeelden ongewenst zijn.

Als je denkt dat alles en iedereen die tegen jouw vaak (laten we eerlijk zijn) vrij tot zeer conservatieve meningen is dat doet omdat ze politiek correct willen zijn of omdat ze op een of andere manier bespeeld zijn door de media dan ga je je inderdaad nog heel vaak 'langs alle kanten mogen verdedigen'. Zou het misschien ook niet kunnen dat jouw meningen en opvattingen, wanneer ze allemaal opgeteld worden, gewoon niet gedragen worden door de meerderheid van de bevolking?

Ik zie toch echt (afhankelijk van de thread) die 'tegenstand' uit zowat alle windrichtingen komen, en heel vaak heb jij de neiging om iets wat vooral gestuurd wordt door jouw eigen buikgevoel/mening neer te zetten als wetenschappelijk vaststaand feit. Dan is er natuurlijk al meer kans op mensen die je 'aanvallen' dan wanneer je gewoon je mening komt neerschrijven, want uiteraard mag je een mening hebben die tegen 'de mainstream' ingaat, zolang het maar niet neerkomt op racisme of andere illegale zaken.

Maar moet daar dan echt dat constante toontje van 'ik versus de rest' bij? Je deed het onlangs nog door het modteam te beschuldigen van partijdigheid, je doet het nu eigenlijk weer door te alluderen op een of ander media'complot' en een overdreven PC forum of weet ik veel. Bijna een kwart van dit forum geeft aan op VB te gaan stemmen, een ander kwart op N-VA, dat zijn nu toch echt niet de wokies of de PC people zou ik denken?

En dan nog, nogal wiedes dat je je moet 'verdedigen' wanneer je een mening komt posten in een politiek forum. Post dan gewoon niet als je dat niet wilt doen? Ik wil hier geen hele polemiek starten en als je vindt dat dit er over gaat dan stuur je me maar een PM en verwijder ik het bericht, maar ik vind toch echt dat jij soms vijanden zit te zoeken waar er geen zijn.
 
Terug
Bovenaan