Als je beseft dat je een extremere visie hebt hierover én je je nog kan verzoenen met die van Groen, zou je misschien moeten denken dat die Groen stem de conservatievere stem was?

Als er landen zijn waar deze praktijk verboden is, dan is 0 de conservatieve stem die wellicht ook z'n redenen heeft, 2 jaar het compromis en 10 jaar een verregaande liberalisering waar je vragen bij mag stellen.
Relatief gesproken was de Groene stem, in dit geval inderdaad de conservatievere stem, dat klopt, maar die was daar ook weer in eerste instantie als vertegenwoordiger van de regering, waar Groen in dit geval de wet even wilt uitstellen tot (bioethische) experten geraadpleegd zijn. Ik had liever ook een conservatiever ethicus gehoord, dan de (vrouwelijke) professor die er in dit geval aanwezig was.
 
MIjn vader is in een verkeersongeval gestorven tijdens het begin van de zwangerschap. Heb ook nooit echt iemand gehad die ik als (stief)vader kan beschouwen.

Kan me helemaal niet vinden in jouw uitleg.
Opgroeien in een liefdevol nest zal altijd veel belangrijker zijn dan van welk geslacht er x aantal personen zijn. Dus hoe het egoistisch is om een kind geen vader te ´gunnen´ daar snap ik echt niks van.
Ben er voor de rest ook heel gewoon doorgekomen hoor, geen paniek :wink:

Heb niet het gevoel dat ik iets heb gemist, en dat is vooral dankzij mijn moeder die een fantastische ´job´ gedaan heeft. Mede door veel over mijn vader te vertellen, Ervaringen te delen, etc..

Licht andere situatie, maar ik ben zeker dat mensen die hiervoor kiezen ook niet over 1 nacht ijs gaan.

Helemaal mee eens. Deze vrouw heeft er (hoogstwaarschijnlijk) heel goed over nagedacht, waardoor je weet dat dat kind gaat opgroeien in een warm gezin. Je kan problemen hebben met dat ze een alleenstaande moeder gaat zijn (tenzij ze snel een nieuwe partner vindt), en dat is een valide punt. Maar er zijn zoveel vrouwen die zwanger geraken, maar waarvan de 'man' tegen de geboorte al lang met de noorderzon is verdwenen, en die hun kind ook goed kunnen opvoeden. Sorry @KnightOfCydonia, maar we moeten niet doen alsof een typische 'vaderfiguur' (i.e. de heteroman in de relatie) zo onmisbaar is voor een kind. Wat telt, is een warme 'moederfiguur', en laat dat nu een cis-vrouw, een femme homo, etc. zijn.

Moest je echt problemen hebben met in welke situaties kinderen opgroeien, dan zou je eerder kijken naar op welke leeftijd sommige mensen nog ouder worden, of de toestand qua armoede, verslavingen, etc. Maarja, daar botsen we dan ineens op het "recht op kinderen krijgen".
Zoals al gezegd, dit kind gaat wrs opgroeien in een warm nest, dus ik snap de fuss eigenlijk niet. Het is, denk ik, de technologie waar mensen zoals gewoonlijk weer in paniek door schieten.
 
Als er landen zijn waar deze praktijk verboden is, dan is 0 de conservatieve stem die wellicht ook z'n redenen heeft, 2 jaar het compromis en 10 jaar een verregaande liberalisering waar je vragen bij mag stellen.
Relatief gesproken was de Groene stem, in dit geval inderdaad de conservatievere stem, dat klopt, maar die was daar ook weer in eerste instantie als vertegenwoordiger van de regering, waar Groen in dit geval de wet even wilt uitstellen tot (bioethische) experten geraadpleegd zijn. Ik had liever ook een conservatiever ethicus gehoord, dan de (vrouwelijke) professor die er in dit geval aanwezig was.
Het compromis is nu blijkbaar 10 jaar. Er zijn wss wel stemmen te vinden die voor minder willen, net zoals er stemmen zijn die voor meer willen gaan (blijkbaar in de USA géén limiet: https://www.scientificamerican.com/article/making-babies-after-death/).
 
het mag over de inhoud gaan, niet over vermeende partijdigheid van moderatie
Ik ga me hier niet moeien in dit debat, maar je zegt dan weer zoiets als dit waarop ik toch even wil reageren:

Als je denkt dat alles en iedereen die tegen jouw vaak (laten we eerlijk zijn) vrij tot zeer conservatieve meningen is dat doet omdat ze politiek correct willen zijn of omdat ze op een of andere manier bespeeld zijn door de media dan ga je je inderdaad nog heel vaak 'langs alle kanten mogen verdedigen'. Zou het misschien ook niet kunnen dat jouw meningen en opvattingen, wanneer ze allemaal opgeteld worden, gewoon niet gedragen worden door de meerderheid van de bevolking?

Wanneer bepaalde stemmen hier verdwijnen, wanneer er in de media weinig aandacht is voor andere stemmen in bepaalde debatten, wanneer sommigen zoals jijzelf dit weeral gaan politiseren en afkomen met een duw richting het extreem-rechts verdomhoekje (zie één van je volgende paragrafen), is het natuurlijk gemakkelijk om in de illusie te leven dat wat resteert wel gedragen moet worden door de meerderheid van de bevolking natuurlijk. Ik zal je dezelfde wijsheid meegeven als Loser op dat vlak: het is niet omdat hier nog meer mensen overblijven die jou gelijk geven, dat die meer gelijk hebben, en ook zaken als de waarheid buiten dit forum, worden niet noodzakelijk bepaald door het aantal gelovers in iets.

Ik zie toch echt (afhankelijk van de thread) die 'tegenstand' uit zowat alle windrichtingen komen, en heel vaak heb jij de neiging om iets wat vooral gestuurd wordt door jouw eigen buikgevoel/mening neer te zetten als wetenschappelijk vaststaand feit. Dan is er natuurlijk al meer kans op mensen die je 'aanvallen' dan wanneer je gewoon je mening komt neerschrijven, want uiteraard mag je een mening hebben die tegen 'de mainstream' ingaat, zolang het maar niet neerkomt op racisme of andere illegale zaken.

Ik heb dit nochtans vrij duidelijk gekaderd vanuit mijn subjectieve ervaring. Is het een wetenschappelijk feit in dit geval? Ethiek is geen harde wetenschap natuurlijk, en als je naar studies gaat kijken over de gezinssamenstelling dan zal je er zelfs vinden die stellen dat lesbische koppels zelfs een beetje beter presteren dan heterokoppels... maar hier gaat het over een ethische keuze om een kind op de wereld te zetten van een overleden vader, daar mag je zowel ethisch vragen bij stellen, en als je het géén probleem vindt (laten we dit dan maar het "mainstream" standpunt noemen), dan moet je nog met héél wat juridische bezwaren afrekenen:

En dan nog, nogal wiedes dat je je moet 'verdedigen' wanneer je een mening komt posten in een politiek forum. Post dan gewoon niet als je dat niet wilt doen? Ik wil hier geen hele polemiek starten en als je vindt dat dit er over gaat dan stuur je me maar een PM en verwijder ik het bericht, maar ik vind toch echt dat jij soms vijanden zit te zoeken waar er geen zijn.

Met kunnen verdedigen, ik kan niet 5-6 verschillende posten die allemaal één verschillende zinnetje tegelijkertijd eruit pikken, allemaal met evenveel aandacht gaan lezen, opsplitsen in paragrafen en vervolgens uitgebreid reageren. Dit kan ik na een tijdje gewoon niet meer volgen. Daarom dat ik één grote post maakte met bullet points, want sommige mensen zeggen uiteindelijk hetzelfde.
Ik heb géén enkel probleem met kritiek, geef andere mensen op sommige punten overigens ook gewoon gelijk (beter een BAM zoals deze, dan een toxisch heterokoppel), en ben niet beroerd om m'n ongelijk toe te geven in andere situaties.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Ik moet me weer langs bijna alle kanten verdedigen precies, logisch ergens wanneer je een bewust averechts standpunt poneert dat ingaat tegen de hoera-sfeer in de media over dit soort zaken en het politiek correcte denken, waarbij ideaalbeelden ongewenst zijn.




  • Uiteraard is wél geboren worden, doorgaans beter dan niet geboren worden vanuit het perspectief van dat specifieke kind.
    Alleen in het geval van drugsbaby's en dergelijke of chronische ziekten kan je daar een lans breken dat niet geboren worden soms beter kan zijn. Maar in dit specifieke scenario heeft die vrouw waarschijnlijk een kinderwens voor X aantal kinderen. Dit kind dat nu geboren wordt met sperma van een dode vader, neemt daarbij de plaats in van een kind dat wél met een liefdevolle vader had kunnen opgroeien.
    ...
  • Met de logica dat wél geboren worden altijd beter is, kunnen we maar beter de NIPT test die alle vrouwen nu doen snel verbieden, want veruit de meesten gaan daar kiezen om kindjes met chronische ziektes zoals Down, wél gaan aborteren, om nadien terug voor een gezond kind te gaan. Je moet ergens ook ethisch consequent zijn in hoe je met moderne geneeskunde/technologie omgaat.
    ...
  • Sommigen voelen zich natuurlijk snel aangesproken, omdat ze zelf goed zijn opgegroeid in een niet traditionele situatie. En inderdaad, je ziet tegenwoordig veel voorbeelden hoe het ook kan lukken met een alleenstaande moeder en een goed netwerk (over de extra financiële tegemoetkoming van de rest van de samenleving zullen we maar zwijgen). Maar ik noemde het niet voor niets een ideaal, ik durf inderdaad zeggen dat met een goede vader in het plaatje het nog béter zou kunnen zijn. Dit niet durven zeggen is alsof ik zou zeggen dat ik mijn opvoeding evenwaardig had kunnen vinden zonder mijn vader, en dat is absoluut niet het geval. Stoute mening natuurlijk die niet in het politiek correcte wereldbeeld van tegenwoordig past.
    ...
  • Vergelijkingen met slechte vaders/moeders, etc. zijn hier niet van tel, zoals aangehaald kan je dan evengoed gaan vergelijken met toxische alleenstaande moeders die landlopers als vaders voor hun kinderen hebben uitgekozen, zo ken ik er ook.
    ...
  • Homo-ouders zijn wéér iets anders, daar gaat het overigens ook voor minstens een deel over adoptie... daar is wél een tweede ouder, en ik vermoed dat daar ook wel iets meer gewaakt gaat worden over voorbeeldfiguren van het andere geslacht. Dit kan bij deze post-mortem bevruchting natuurlijk zonder twijfel ook, maar daarbij is er wél een alternatief dat niet inhoudt dat de moeder/vader van seksuele oriëntatie moet veranderen.
    ...
  • Je moet de ironie wel appreciëren dat sommigen vragen stellen of het wel een goed idee is dat een vader die bijna met één been in het graf staat omdat die 70 is zoals Herman Brusselmans (met alle respect voor de man), en z'n zoon of dochter mogelijks nooit 20, laat staan 30 zal zien worden. Maar een vader - mag ik het zeggen: met al véél méér dan één been i 't graf? (onbedoelde Yevgueni referentie) - waarvan je bij conceptie al met 100% zekerheid weet dat die er bij de geboorte, laat staan de 1e verjaardag nooit zal zijn?
    ...
  • Dat dit kind van post mortem bevruchting ook nog voor een stukje moet dienen om de overleden partner te vervangen, is nog zo'n ethisch probleem wat toch verdient om even stil bij te staan. Heb eens op madame Bakster haar IG gekeken, lijkt me toch dat dit hier meespeelt. En dit met alle begrip voor de tragedie die ze heeft meegemaakt: een partner van 10 jaar waarmee je een kinderwens had verliezen.
    Het is inderdaad wonderbaarlijk dat de wetenschap zo ver staat, maar je moet je als wetenschapper op dit vlak altijd de vraag stellen of zelfs wanneer je iets kan doen, je het ook moet doen? (dit is een Jurassic Park referentie voor wie het niet door heeft, no shame)

Ik vrees wel dat vergelijkingen maken tussen kindjes met aandoeningen zoals Down, die boven komen na een NIPT test en deze zaak, niet meteen op veel begrip gaat stuiten bij veel mensen hoor.

Ik vind zoiets echt geen vergelijk met een moeder die als alleenstaande een kind wenst. Want je benadrukt hier steeds maar weer het "morbide", dat de bevruchting dus komt van het sperma van haar overleden man en het kind dus geen vader heeft, maar wat is het verschil met een anonieme spermadonor? Ik zie daar echt geen verschil in, dus dan zou je dat laatste ook als egoïstisch en not done moeten aanzien?
 
Het compromis is nu blijkbaar 10 jaar. Er zijn wss wel stemmen te vinden die voor minder willen, net zoals er stemmen zijn die voor meer willen gaan (blijkbaar in de USA géén limiet: https://www.scientificamerican.com/article/making-babies-after-death/).

Zolang de wetgeving niet gestemd is, is het compromis tot nader order 2 jaar. Een sprong van 2 jaar naar 10 is ook al meteen vrij groot.
Petra De Sutter's argument dat je het zo gelijk stelt met andere projecten vind ik wel valabel (gelijk aan IVF embryo's bij gewone koppels) maar ze zei tegelijkertijd ook terecht dat dit een invloed zou kunnen hebben op het relationele leven van de moeder in de toekomst natuurlijk.

Dat artikel dat je quote had ik al eens gelezen, en stelt ook duidelijk dat het in héél wat andere landen wél verborden is.
Vrijheid blijheid in de V.S. (maar dan wél geen social security benefits van de dode vader voor de kinderen, zie mijn link), maar verboden elders: Frankrijk, Duitsland, Zweden... totalitaire, ondemocratische en extreemrechtse regimes natuurlijk...
 
Ik vrees wel dat vergelijkingen maken tussen kindjes met aandoeningen zoals Down, die boven komen na een NIPT test en deze zaak, niet meteen op veel begrip gaat stuiten bij veel mensen hoor.

Ik zal maar weer opletten vooraleer sommigen zich beledigd voelen... Dat is een pertinente vergelijking want je gebruikt in beide gevallen moderne technologieën om de zwangerschap te sturen en je komt in de praktijk tot het gevolg dat jouw stelling dat het altijd beter is om wél geboren te worden, door véél mensen niet ondersteund wordt.

Ik vind zoiets echt geen vergelijk met een moeder die als alleenstaande een kind wenst. Want je benadrukt hier steeds maar weer het "morbide", dat de bevruchting dus komt van het sperma van haar overleden man en het kind dus geen vader heeft, maar wat is het verschil met een anonieme spermadonor? Ik zie daar echt geen verschil in, dus dan zou je dat laatste ook als egoïstisch en not done moeten aanzien?

Je kan inderdaad stellen dat dat verschil niet zo groot is. De emotionele extra lading van de foto van de overleden vader op de kast (figuurlijk gesproken) kan zowel een meerwaarde als een nadeel zijn, dat lijkt me moeilijk in te schatten.

Maar opnieuw: er zijn ook landen waar anoniem donorschap gewoon verboden is intussen, zoals Nederland, en met redenen. Onder meer om kinderen de kans te geven hun biologische vader alsnog op te sporen en te leren kennen. Deze kans wordt bij post-mortem bevruchting al meteen uitgesloten natuurlijk.
 
idem bij een gezonde relatie met de mama?

Zucht... perfect vergelijkbaar natuurlijk... die zaak overnemen kan je dus wél weigeren, zelfs bij een zéér ongezond hoge druk, een overleden vader kan je niet meer écht leren kennen. Zelfs een anonieme spermadonor zou je eventueel nog kunnen opsporen.

Met alle respect voor alle andere mogelijke denkbare constellaties van gezinnen: van kinderen die hun vader of moeder ontnomen werd door het noodlot, bij wie één van de ouders of zelfs beide gewoon niet aan hun plichten tegemoet kwamen, homokoppels, etc.
maar als je er bij voorbaat voor kiest om je kind zo op de wereld te zetten, wanneer er dus wél betere alternatieven zijn, dan plaats ik daar een vraagteken bij, punt.
 
Ik moet me weer langs bijna alle kanten verdedigen precies, logisch ergens wanneer je een bewust averechts standpunt poneert dat ingaat tegen de hoera-sfeer in de media over dit soort zaken en het politiek correcte denken, waarbij ideaalbeelden ongewenst zijn.
@RidderBauknecht heeft hierop al min of meer mijn mening verwoord. Ik vind dat je jezelf nogal serieus neemt als de "wetenschappelijke stem" die tegen het gekke politiek correcte denken moet ingaan. Terwijl je posts toch vooral gevuld zijn met eigen referentiekaders en meningen. Als je liever je mening niet verdedigt kan je altijd een van de vele social media gebruiken.

  • Uiteraard is wél geboren worden, doorgaans beter dan niet geboren worden vanuit het perspectief van dat specifieke kind.
    Alleen in het geval van drugsbaby's en dergelijke of chronische ziekten kan je daar een lans breken dat niet geboren worden soms beter kan zijn. Maar in dit specifieke scenario heeft die vrouw waarschijnlijk een kinderwens voor X aantal kinderen. Dit kind dat nu geboren wordt met sperma van een dode vader, neemt daarbij de plaats in van een kind dat wél met een liefdevolle vader had kunnen opgroeien.
    ...
Sorry, maar is dat nu wetenschap zoiets? Lijkt me toch vooral filosofie hoor, dit kind "neemt de plaats in" van en kind dat wél een liefdevolle vader had kunnen hebben. Wat? Want het staat vast dat deze vrouw wel een andere man zou vinden waarmee ze kinderen wil, en dit wordt nu onmogelijk gemaakt ofzo? Vreemde benadering.
  • Met de logica dat wél geboren worden altijd beter is, kunnen we maar beter de NIPT test die alle vrouwen nu doen snel verbieden, want veruit de meesten gaan daar kiezen om kindjes met chronische ziektes zoals Down, wél gaan aborteren, om nadien terug voor een gezond kind te gaan. Je moet ergens ook ethisch consequent zijn in hoe je met moderne geneeskunde/technologie omgaat.
    ...
Beetje het op flessen trekken wanneer het argument vooral is dat een moeder die ook gewoon tot de middenklasse behoort in een welstellend land en die bewust voor een kind kiest, eigenlijk al een zekere garantie is. Ik wil je best volgen in dat deze situatie "beter" zou zijn met een liefhebbende vader/2de partner...maar dat lijkt me wel meteen een ideale situatie die zelfs in België vele kinderen niet hebben.
  • Sommigen voelen zich natuurlijk snel aangesproken, omdat ze zelf goed zijn opgegroeid in een niet traditionele situatie. En inderdaad, je ziet tegenwoordig veel voorbeelden hoe het ook kan lukken met een alleenstaande moeder en een goed netwerk (over de extra financiële tegemoetkoming van de rest van de samenleving zullen we maar zwijgen). Maar ik noemde het niet voor niets een ideaal, ik durf inderdaad zeggen dat met een goede vader in het plaatje het nog béter zou kunnen zijn. Dit niet durven zeggen is alsof ik zou zeggen dat ik mijn opvoeding evenwaardig had kunnen vinden zonder mijn vader, en dat is absoluut niet het geval. Stoute mening natuurlijk die niet in het politiek correcte wereldbeeld van tegenwoordig past.
    ...
En jij voelt je niet aangesproken en bekijkt het niet gewoon vanuit jouw oogpunt waarin je in een klassiek gezin bent opgegroeid? En dan vooral, hoe kan je nu een rationeel argument opbouwen vanuit je eigen opvoeding waarbij je betrokken partij bent?

Dat weer framen als "ocharme ik met mijn stoute mening" is ook zo ongeloofelijk kinderachtig en verbitterd hé. Grow up.
  • Vergelijkingen met slechte vaders/moeders, etc. zijn hier niet van tel, zoals aangehaald kan je dan evengoed gaan vergelijken met toxische alleenstaande moeders die landlopers als vaders voor hun kinderen hebben uitgekozen, zo ken ik er ook.
    ...
Ja, dat kan, maar het punt is denk ik om naar gemiddelden en populaties te kijken, niet naar één anekdotisch postief of negatief voorbeeld. En dan vind ik het altijd vreemd hoe de (veelal conservatieve) visie van mensen soms is dat ze problemen zien bij dit soort situaties, terwijl een klassiek koppel dat ondoordacht aan kinderen begint dan veelal passeert.

Algemeen denk ik dat als je aan de ideale situatie moet voldoen om een kind te maken, je een meerderheid van de mensen in dit land/op de planeet niet zou gehad hebben. Je kan zeggen dat dit een goede zaak zou zijn, maar gezien de realiteit is wat ze is vind ik deze situatie nog wel redelijk ok hoor.
  • Homo-ouders zijn wéér iets anders, daar gaat het overigens ook voor minstens een deel over adoptie... daar is wél een tweede ouder, en ik vermoed dat daar ook wel iets meer gewaakt gaat worden over voorbeeldfiguren van het andere geslacht. Dit kan bij deze post-mortem bevruchting natuurlijk zonder twijfel ook, maar daarbij is er wél een alternatief dat niet inhoudt dat de moeder/vader van seksuele oriëntatie moet veranderen.
    ...
Ik denk dat zowel de lijdensweg van een partner met terminale kanker, die sperma laat invriezen, als de hele medische omkadering daarna om zwanger te raken, ook wel een hoop "cowboys" zal ontmoedigen hoor.
  • Je moet de ironie wel appreciëren dat sommigen vragen stellen of het wel een goed idee is dat een vader die bijna met één been in het graf staat omdat die 70 is zoals Herman Brusselmans (met alle respect voor de man), en z'n zoon of dochter mogelijks nooit 20, laat staan 30 zal zien worden. Maar een vader - mag ik het zeggen: met al véél méér dan één been i 't graf? (onbedoelde Yevgueni referentie) - waarvan je bij conceptie al met 100% zekerheid weet dat die er bij de geboorte, laat staan de 1e verjaardag nooit zal zijn?
    ...
Goh, naar het meemaken van aftakeling en verlies is er wel nogal een verschil denk ik.
  • Dat dit kind van post mortem bevruchting ook nog voor een stukje moet dienen om de overleden partner te vervangen, is nog zo'n ethisch probleem wat toch verdient om even stil bij te staan. Heb eens op madame Bakster haar IG gekeken, lijkt me toch dat dit hier meespeelt. En dit met alle begrip voor de tragedie die ze heeft meegemaakt: een partner van 10 jaar waarmee je een kinderwens had verliezen.
    Het is inderdaad wonderbaarlijk dat de wetenschap zo ver staat, maar je moet je als wetenschapper op dit vlak altijd de vraag stellen of zelfs wanneer je iets kan doen, je het ook moet doen? (dit is een Jurassic Park referentie voor wie het niet door heeft, no shame)
Dat is inderdaad een ethisch debat, dat denk ik eigenlijk al de facto gevoerd is gezien ik niet meteen veel controverse hoor hierover.


Ik vind je verbitterde calimero-toon in deze en volgende posts eigenlijk niet passen in een serieus debat. Als je elke post moet zinspelen op al wat je zogezegd niet mag zeggen of wie je gaat beledigen, zou het kunnen dat je misschien geen argumenten hebt?
 
Laatst bewerkt:
Ik zal maar weer opletten vooraleer sommigen zich beledigd voelen... Dat is een pertinente vergelijking want je gebruikt in beide gevallen moderne technologieën om de zwangerschap te sturen en je komt in de praktijk tot het gevolg dat jouw stelling dat het altijd beter is om wél geboren te worden, door véél mensen niet ondersteund wordt.



Je kan inderdaad stellen dat dat verschil niet zo groot is. De emotionele extra lading van de foto van de overleden vader op de kast (figuurlijk gesproken) kan zowel een meerwaarde als een nadeel zijn, dat lijkt me moeilijk in te schatten.

Maar opnieuw: er zijn ook landen waar anoniem donorschap gewoon verboden is intussen, zoals Nederland, en met redenen. Onder meer om kinderen de kans te geven hun biologische vader alsnog op te sporen en te leren kennen. Deze kans wordt bij post-mortem bevruchting al meteen uitgesloten natuurlijk.

Heeft niks met beledigd voelen te maken. Je maakt een vergelijking tussen een moeder die een perfect gezond kind op de wereld wilt brengen, zij het zonder vaderfiguur én het op de wereld zetten van kinderen met (zware) aandoeningen. Dat zijn appels en peren en is imo gewoon een compleet ander debat. Jij maakte zelf die oneerlijke vergelijking, "dan kunnen we maar beter de NIPT testen afschaffen want het maakt toch weinig uit", want ik zeg nergens dat het altijd, in elke situatie, beter is geboren te worden dan niet. Bij kinderen met (zware) aandoeningen gaat dat in elk geval voor mij al niet op. Je maakt dus een vergelijking die niemand maakt om je punt ergens kracht bij te zetten, maar het zijn zoals gezegd voor mij gewoon 2 compleet verschillende debatten.

Ik vind dat jouw stelling eigenlijk gewoon neerkomt op "een kind moet een moeder én vader hebben, klaar". En zowat elke keuze waarbij dat niet zo zou zijn zou, wanneer je jouw lijn doortrekt, dan eigenlijk not done en egoïstisch zijn. Dat is imo een wel heel erg conservatieve en oubollige houding.
 
@RidderBauknecht heeft hierop al min of meer mijn mening verwoord. Ik vind dat je jezelf nogal serieus neemt als de "wetenschappelijke stem" die tegen het gekke politiek correcte denken moet ingaan. Als je liever je mening niet verdedigt kan je altijd een van de vele social media gebruiken.
En ik heb me hier toch verdedigd? Ik zou het niet op social media onder eigen naam doen, neen. Kwestie van geen problemen te krijgen op werk of in de kennissenkring.

Sorry, maar is dat nu wetenschap zoiets? Lijkt me toch vooral filosofie hoor, dit kind "neemt de plaats in" van en kind dat wél een liefdevolle vader had kunnen hebben. Wat? Want het staat vast dat deze vrouw wel een andere man zou vinden waarmee ze kinderen wil, en dit wordt nu onmogelijk gemaakt ofzo? Vreemde benadering.

Dat lijkt me logisch ja, dat je als vrouw met een kinderwens, die géén partner meer heeft, dan een andere man zoekt. Dit hergebruiken van sperma van een overleden partner is net "nieuw" in dit verhaal.

Beetje het op flessen trekken wanneer het argument vooral is dat een moeder die ook gewoon tot de middenklasse behoort in een welstellend land en die bewust voor een kind kiest, eigenlijk al een zekere garantie is. Ik wil je best volgen in dat deze situatie "beter" zou zijn met een liefhebbende vader/2de partner...maar dat lijkt me wel meteen een ideale situatie die zelfs in België vele kinderen niet hebben.

Klopt... en idealen zijn er om na te streven.
En jij voelt je niet aangesproken en bekijkt het niet gewoon vanuit jouw oogpunt waarin je in een klassiek gezin bent opgegroeid? En dan vooral, hoe kan je nu een rationeel argument opbouwen vanuit je eigen opvoeding waarbij je betrokken partij bent?

Dat weer framen als "ocharme ik met mijn stoute mening" is ook zo ongeloofelijk kinderachtig en verbitterd hé. Grow up.

Kinderachtig, verbitterd, ... wie is er nu aan het schelden? Als je nog eens zo reageert, reageer ik alvast niet meer.

Rationeel argument opbouwen? Je zal als je gaat zoeken ook studies vinden dat er meer problemen zijn bij kinderen van alleenstaande ouders, ja. Al is dat moeilijk los te koppelen van zaken als financiële situatie, etc. Ik heb géén zin om hier parallel dat debat over BAM/BOM moeders ook nog eens te gaan voeren.

Tuurlijk ben ik betrokken partij geweest bij mijn opvoeding. Vandaar dat ik ook subjectief zei dat ik mijn opvoeding me niet zou kunnen voorstellen zonder mijn vader, en dat ik het een egoïstische keuze vind, dat een vrouw zoals de deze, een kind op de wereld zet, zonder dat die ooit z'n vader echt zal kunnen leren kennen.

Ja, dat kan, maar het punt is denk ik om naar gemiddelden en populaties te kijken, niet naar één anekdotisch postief of negatief voorbeeld.

Moeilijk om hier natuurlijk een studie te gaan voeren over voldoende grote populaties, en ander maal is dit weer zo'n voorbeeld waar bepaalde onderzoeksuitkomsten natuurlijk "onwenselijk" gaan zijn, en je het politieke niet makkelijk los kan koppelen van het wetenschappelijke.

Ik denk dat zowel de lijdensweg van een partner met terminale kanker, die sperma laat invriezen, als de hele medische omkadering daarna om zwanger te raken, ook wel een hoop "cowboys" zal ontmoedigen hoor.

Alle empathie voor alles wat er vooraf gaat aan dat verhaal, maar dat maakt uiteindelijk geen verschil wanneer het op de conceptie van dat kind aankomt. Voor hetzelfde geld was de vader in dit verhaal omgekomen bij een ongeval en lag hem in coma. Kon je ook dit probleem hebben.

Goh, naar het meemaken van aftakeling en verlies is er wel nogal een verschil denk ik.

Ik ben gelukkig dat ik één van m'n grootvaders wél nog gekend heb, maar had desondanks de andere ook graag gekend. De pijn van het verlies had ik er wel bij genomen hoor. Dus ik vind dit maar een behoorlijk zwakke repliek.

Dat is inderdaad een ethisch debat, dat denk ik eigenlijk al de facto gevoerd is gezien ik niet meteen veel controverse hoor hierover.

Lijkt mij dat het de facto niet gevoerd is, als je in andere landen, die ook democratisch zijn, héél andere regelgeving hebt.
Hier wordt die uitbreiding van 2 jaar na 10 jaar ook maar snel-snel ingevoerd na een hashtag op social media en een opiniestuk in de Flair.
Maak dat mee, ben het weer eens eens met Groen: graag eerst de mening van meerdere experten.

Ik vind je verbitterde calimero-toon in deze en volgende posts eigenlijk niet passen in een serieus debat. Als je elke post moet zinspelen op al wat je zogezegd niet mag zeggen of wie je gaat beledigen, zou het kunnen dat je misschien geen argumenten hebt?

Als je dergelijke verwijten moet gebruiken om jouw argumenten kracht bij te zetten, zegt dat misschien ook iets over de jouwe? Het is helemaal geen "calimero" toon als je gewoon zegt dat een bepaalde mening in een debat ontbreekt. Zoals ik zei: er zijn landen waar deze praktijk voorlopig nog verboden is, ooit is hier ook bewust gekozen voor een limiet van 2 jaar. Waarom dan nu enkel iemand uitnodigen wiens mening in de praktijk zelfs "oneindig" zou zijn? Waarom moet de persoon die als mening heeft dat een vader, of bij uitbreiding een mee-ouder, wél een meerwaarde is voor een kind, iemand zijn die héél voorzichtig moet zijn met zijn mening?
 
  • Leuk
Waarderingen: math
Heeft niks met beledigd voelen te maken. Je maakt een vergelijking tussen een moeder die een perfect gezond kind op de wereld wilt brengen, zij het zonder vaderfiguur én het op de wereld zetten van kinderen met (zware) aandoeningen. Dat zijn appels en peren en is imo gewoon een compleet ander debat. Jij maakte zelf die oneerlijke vergelijking, "dan kunnen we maar beter de NIPT testen afschaffen want het maakt toch weinig uit", want ik zeg nergens dat het altijd, in elke situatie, beter is geboren te worden dan niet. Bij kinderen met (zware) aandoeningen gaat dat in elk geval voor mij al niet op. Je maakt dus een vergelijking die niemand maakt om je punt ergens kracht bij te zetten, maar het zijn zoals gezegd voor mij gewoon 2 compleet verschillende debatten.

Als jouw stelling niet is dat het altijd beter is geboren te worden, dan niet. Dan heb je gelijk met deze kritiek.
Desondanks: ouders doen tegenwoordig nu éénmaal aan gezinsplanning en mikken op een ideaal aantal kinderen.

Ik vind dat jouw stelling eigenlijk gewoon neerkomt op "een kind moet een moeder én vader hebben, klaar". En zowat elke keuze waarbij dat niet zo zou zijn zou, wanneer je jouw lijn doortrekt, dan eigenlijk not done en egoïstisch zijn. Dat is imo een wel heel erg conservatieve en oubollige houding.

Conservatief is precies een scheldwoord geworden op dit vlak. In een wereld zonder IVF zou deze vrouw ook gewoon een nieuwe man hebben moeten zoeken, om aan haar kinderwens tegemoet te komen. Als je dan vervolgens moderne technologie inzet, mag je je afvragen of dat "nodig" is. In een wereld met complexe noden, als alleenstaande ouder (en dus de facto vaak nog de moeder), een kind op de wereld zetten dat zelfs nooit de kans zal hebben zijn/haar vader te kennen, ja, dat vind ik eerder egoïstisch en not done.

Ik vind een moeder en vader die allebei zich inzetten voor een kind nog altijd een ideaal ja. Is dat anekdotisch of is dat biologie? Tja...
Niet élke situatie die daar vanaf wijkt, vind ik daarom "not done en egoïstisch", met adoptie, homo-ouders, nieuw samengestelde gezinnen, etc. heb ik allemaal géén problemen mee. Alleenstaande ouders komen uiteraard ook soms gewoon in die situatie door het noodlot, of doordat een betrouwbare partner "plots" verandert en het gezin beter af is er zonder. Hier wordt er echter bij voorbaat een zwaar ingrijpende keuze gemaakt, enkel mogelijk door moderne technologie, waar je je de vraag kan stellen of er geen alternatieven zouden kunnen zijn... zeker op een termijn van 10 (!) jaar.
 
Noot van de moderatie: als die posts zo worden opgeknipt dat het meer een gekissebis en heen-en-weer wordt waar amper nog een touw aan vast te knopen is, is het soms beter om een stapje terug te nemen.

Geen verplichting, gewoon aangeven dat dat de discussie aangenamer en inhoudelijker kan doen verlopen.
 
Als er landen zijn waar deze praktijk verboden is, dan is 0 de conservatieve stem die wellicht ook z'n redenen heeft, 2 jaar het compromis en 10 jaar een verregaande liberalisering waar je vragen bij mag stellen.

Nogmaals;
Vanuit je eigen redenatie zou ik echter wel denken dat het optrekken van de termijn naar 10 jaar of langer juist positief is. Dan staat een vrouw niet langer onder tijdsdruk die hen dwingt snel te beslissen. Op 10 jaar kan er veel veranderen en kan je de dood van een partner al veel beter plaatsen en is de kans dat je iemand nieuw leert kennen ook veel groter. Moest dat aan het einde van die termijn toch niet het geval zijn kan je dan nog altijd opteren voor zo'n zwangerschap.
 
En ik heb me hier toch verdedigd? Ik zou het niet op social media onder eigen naam doen, neen. Kwestie van geen problemen te krijgen op werk of in de kennissenkring.

Dat lijkt me logisch ja, dat je als vrouw met een kinderwens, die géén partner meer heeft, dan een andere man zoekt. Dit hergebruiken van sperma van een overleden partner is net "nieuw" in dit verhaal.


Klopt... en idealen zijn er om na te streven.

Kinderachtig, verbitterd, ... wie is er nu aan het schelden? Als je nog eens zo reageert, reageer ik alvast niet meer.

Rationeel argument opbouwen? Je zal als je gaat zoeken ook studies vinden dat er meer problemen zijn bij kinderen van alleenstaande ouders, ja. Al is dat moeilijk los te koppelen van zaken als financiële situatie, etc. Ik heb géén zin om hier parallel dat debat over BAM/BOM moeders ook nog eens te gaan voeren.

Tuurlijk ben ik betrokken partij geweest bij mijn opvoeding. Vandaar dat ik ook subjectief zei dat ik mijn opvoeding me niet zou kunnen voorstellen zonder mijn vader, en dat ik het een egoïstische keuze vind, dat een vrouw zoals de deze, een kind op de wereld zet, zonder dat die ooit z'n vader echt zal kunnen leren kennen.


Moeilijk om hier natuurlijk een studie te gaan voeren over voldoende grote populaties, en ander maal is dit weer zo'n voorbeeld waar bepaalde onderzoeksuitkomsten natuurlijk "onwenselijk" gaan zijn, en je het politieke niet makkelijk los kan koppelen van het wetenschappelijke.


Alle empathie voor alles wat er vooraf gaat aan dat verhaal, maar dat maakt uiteindelijk geen verschil wanneer het op de conceptie van dat kind aankomt. Voor hetzelfde geld was de vader in dit verhaal omgekomen bij een ongeval en lag hem in coma. Kon je ook dit probleem hebben.


Ik ben gelukkig dat ik één van m'n grootvaders wél nog gekend heb, maar had desondanks de andere ook graag gekend. De pijn van het verlies had ik er wel bij genomen hoor. Dus ik vind dit maar een behoorlijk zwakke repliek.


Lijkt mij dat het de facto niet gevoerd is, als je in andere landen, die ook democratisch zijn, héél andere regelgeving hebt.
Hier wordt die uitbreiding van 2 jaar na 10 jaar ook maar snel-snel ingevoerd na een hashtag op social media en een opiniestuk in de Flair.
Maak dat mee, ben het weer eens eens met Groen: graag eerst de mening van meerdere experten.


Als je dergelijke verwijten moet gebruiken om jouw argumenten kracht bij te zetten, zegt dat misschien ook iets over de jouwe? Het is helemaal geen "calimero" toon als je gewoon zegt dat een bepaalde mening in een debat ontbreekt. Zoals ik zei: er zijn landen waar deze praktijk voorlopig nog verboden is, ooit is hier ook bewust gekozen voor een limiet van 2 jaar. Waarom dan nu enkel iemand uitnodigen wiens mening in de praktijk zelfs "oneindig" zou zijn? Waarom moet de persoon die als mening heeft dat een vader, of bij uitbreiding een mee-ouder, wél een meerwaarde is voor een kind, iemand zijn die héél voorzichtig moet zijn met zijn mening?
Kijk, voor mijn part nodig je inderdaad ook "tegenstemmen" uit op het debat, dat zou inderdaad maar fair zijn. Mijn probleem zit een beetje bij het feit dat de rode lijn in ook deze post toch vooral is dat er een soort agenda zou heersen. Allez, hoera-stemming, onwenselijke onderzoeksresultaten, enz. Voor mij staat zoiets evengoed een deftige discussie in de weg hoor, aangezien je beginpositie lijkt te zijn dat je in de verdediging zit. Sorry dat ik dat calimero noem, maar zo komt het wel over. Net zoals de continue zinspelingen op "ik zeg niet wat ik denk want dan gaan mensen zich beledigd voelen" voor mij onnodig verbitterd overkomen. Als je al die zaken uit je post haalt, zou dat een verbetering zijn, en zou je ook meer reacties op de inhoud krijgen.

Voor mij is dit gewoon een "feitje" in de media dat een emotionele reactie losmaakt bij de mensen, en als gevolg krijg je dan oproepen tot steekvlampolitiek. De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze opgediend wordt denk ik. Trouwens vind ik die termijn optrekken ook net iets dat een meer rationele keuze net mogelijk maakt, in plaats van mensen die nog in rouw zijn met een deadline te confronteren. Als je dan leest dat die 2 jaar eerder arbitrair werd gekozen, wat is de waarde daarvan dan uiteindelijk (ik zie dat @DaFreak hetzelfde hier al geeft gezegd).

Ik vind over het algemeen jouw posts zeker een meerwaarde, en de "conservatieve stem" is trouwens nodig in dit debat (of in elk ander). Maar ik denk dat je hier ook wel gewoon wordt geconfronteerd met de klassiek Belgische passiviteit op dat vlak, ik heb wel vaker het idee dat wij zeer progressieve wetten kennen omdat de brede bevolking er zich niets van aantrekt, terwijl we misschien eerder conservatief van aard zijn.
 
Ik ga hier niet beginnen quoten want daar is geen beginnen meer aan, maar zou het geen idee zijn om zoals in dat Amerikaans artikel ergens stond een minimumperiode na overlijden vast te leggen waarbinnen dat sperma niet kan gebruikt worden. Verleng dan bijvoorbeeld de termijn naar 5 jaar of weet ik veel, maar je kan de eerste 2 jaar na overlijden niks doen. Zo vermijd je inderdaad al zaken waarbij dat eerder een emotionele/impulsieve beslissing zou zijn, want dat lijkt me toch geen ideale situatie. Dat is hier misschien wel het geval want ze klaagt aan dat de termijn te kort is, dus de kans bestaat dat ze 't (deels) heeft gedaan omdat de mogelijkheid anders zou wegvallen.
Verder kan ik me ergens wel vinden in 't idee dat een kind idealiter 2 ouders heeft. Of dat MV/MM/VV moet zijn maakt me niet uit.
Studies genoeg die aantonen dat kinderen daar algemeen gezien beter uitkomen dan bij éénoudergezinnen.
 
Grotendeels akkoord alleen weet ik niet of er studies bestaan die het onderscheid maken tussen een kind dat bewust vanaf dag 1 in een één-oudersituatie opgroeit omdat de ouder specifiek een kind wil versus een situatie waar dat per ongeluk gebeurt. Want dat is ook wel een factor denk ik?
 
Mij lijkt het dat een warme en liefdevolle thuissituatie hebben de grootste factor is voor het welzijn van het kind. Het aantal ouders, of hun geslacht lijkt me, zeker op langere termijn, hier wel ondergeschikt aan. Niet onbelangrijk, maar wel relatief minder. Het belang van een goed ondersteunend netwerk lijkt me ook significant. Grootouders, Peters en Meters, goede vrienden, etc. kunnen ook allemaal als rolmodellen optreden

Een tegenargument dat ik hier nog niet heb zien passeren op het argument dat mevr. Bakster maar een nieuwe partner moet zoeken ipv de weg te volgen die ze nu doet, is dat dat ook wel enige tijd kan duren. Hoe ouder, hoe meer kansen op complicaties tijdens de zwangerschap en hoe meer kansen op aandoeningen bij het kind. Ouder worden (in leeftijd) , it ain't pretty.

Dan kan je opwerpen dat ze dan maar haar kinderwens helemaal moet opbergen, maar persoonlijk vind ik de situatie nu eigenlijk geen probleem. Is idd helemaal analoog aan ivf met spermadonor voor mij.


Verder, ik snap eigenlijk echt niet wat heel deze discussie te maken heeft met discriminatie van mannen?
 
Laatst bewerkt:
Ik ga hier niet beginnen quoten want daar is geen beginnen meer aan, maar zou het geen idee zijn om zoals in dat Amerikaans artikel ergens stond een minimumperiode na overlijden vast te leggen waarbinnen dat sperma niet kan gebruikt worden. Verleng dan bijvoorbeeld de termijn naar 5 jaar of weet ik veel, maar je kan de eerste 2 jaar na overlijden niks doen. Zo vermijd je inderdaad al zaken waarbij dat eerder een emotionele/impulsieve beslissing zou zijn, want dat lijkt me toch geen ideale situatie.
Ik denk dat zoiets er al is (als je de link volgt in de oorspronkelijke post om het artikel te lezen wordt er in een insert een ander artikel gelinkt):
Volgens de huidige wetgeving moet Laura na het overlijden van haar man zes maanden wachten met een vruchtbaarheidsbehandeling. De termijn voor een bevruchtingstraject ligt dan weer op twee jaar.
Lijkt me wel wat tijdsdruk op te leggen, dus volgens mij is die termijn verlengen net goed om een weldoordachte beslissing te nemen.
 
Grotendeels akkoord alleen weet ik niet of er studies bestaan die het onderscheid maken tussen een kind dat bewust vanaf dag 1 in een één-oudersituatie opgroeit omdat de ouder specifiek een kind wil versus een situatie waar dat per ongeluk gebeurt. Want dat is ook wel een factor denk ik?
En ook, niets is "statisch".

Ik ken iemand die wilt graag eigen kinderen hebben. Komt een jaar geleden uit een langdurige relatie en heeft nog geen nieuwe partner gevonden. Daarmee wordt er nu al door deze persoon bekeken om op een andere manier zwanger te worden. Dat wilt echter niet zeggen dat er geen partner bij kan komen. Integendeel. Er wordt ook actief gedate.

Ik kan er wel ergens inkomen dat als iemand zegt "Ik moet absoluut nooit meer een partner hebben." en daar heel extreem in is, dat dit nadelig kan zijn. Maar dan denk ik : Dat is bij alle extremen het geval.

Mijn gedacht zou zijn dat vele BAM/BOM's uiteindelijk wel openstaan voor een partner.
 
Terug
Bovenaan