Album of the week Madvillain - Madvillainy [2004, Stones Throw Records]

Toch heerlijk dat een album van MCR even hard kan afgekraakt worden als Madvillainy.
mcr-my-chemical-romance.gif
 
Ik zie Madvillainy (en andere bekende albums) eerder als een muzikale collage. Dat mag allemaal wat wringen en contrasteren, en hoeft niet helemaal afgelikt of zelfs afgewerkt te zijn. Dat schetsmatige, onafgewerkte karakter brengt voor mij het 'ambacht' van al dat knip- en plakwerk mooier in de verf.
Interessante zienswijze!

@Nahrtent : al eens naar DJ Shadow geluisterd? Endtroducing is één van de beroemste hiphop-platen, ook enorm sample-heavy, maar misschien iets toegankelijker?
Nee, ik ken echt niets van hiphop.
Mijn favoriet album in het genre is Curtain Call: The Hits van Eminem, om u een idee te geven.
Bij 99% van de andere albums die ik probeer blijft het bij één keer, het is een genre waar ik echt enorm moeilijk een klik mee maak en ook de subcultuur roept alleen maar weerzin in mij op. Al heb ik dat laatste in mindere mate ook met metal, om eerlijk te zijn. Fantastische muziek maar het is gewoon één grote bende posers, man.

Aangezien het de komende weken blijkbaar weer een hoop gelegenheidstoeristen zijn die andere, meer waardige members hun moment in de spotlights gaan stelen, zal ik er dan eens naar luisteren - op voorwaarde dat ge mij er aan herinnert.

Ik heb door speakers geluisterd overigens, doe ik quasi altijd als ik de keuze heb.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Ja, dit vat het voor mij ook mooi samen.

Hiphop mag voor mij vrij stoffig klinken. Letterlijk dus: de muziek geeft me goesting om zelf te gaan cratediggen. Ik zie Madvillainy (en andere bekende albums) eerder als een muzikale collage. Dat mag allemaal wat wringen en contrasteren, en hoeft niet helemaal afgelikt of zelfs afgewerkt te zijn. Dat schetsmatige, onafgewerkte karakter brengt voor mij het 'ambacht' van al dat knip- en plakwerk mooier in de verf.

Nu, dat heeft me indertijd ook wat tijd gekost om daar in te geraken -- ook bij FlyLo's Los Angeles of Donuts en andere bekende (instrumentale) hiphop-albums is dat het geval.

@Nahrtent : al eens naar DJ Shadow geluisterd? Endtroducing is één van de beroemste hiphop-platen, ook enorm sample-heavy, maar misschien iets toegankelijker?

Edit: even een kort 'audiofiel'-zijstapje nog. Misschien luistert dit ook beter weg via speakers dan via headphones? Bij mij is dat iig zo. Via speakers creëer je letterlijk meer afstand tot de muziek zodat alles misschien wat beter samenvalt en gemakkelijker klikt?
Dat heb ik ook, sommige muziek klinkt super door headphones, maar brak door speakers en vice versa.
Hip-hop toch liever door speakers meestal.
 
Bij 99% van de andere albums die ik probeer blijft het bij één keer, het is een genre waar ik echt enorm moeilijk een klik mee maak en ook de subcultuur roept alleen maar weerzin in mij op. Al heb ik dat laatste in mindere mate ook met metal, om eerlijk te zijn. Fantastische muziek maar het is gewoon één grote bende posers, man.

Aangezien het de komende weken blijkbaar weer een hoop gelegenheidstoeristen zijn die andere, meer waardige members hun moment in de spotlights gaan stelen, zal ik er dan eens naar luisteren - op voorwaarde dat ge mij er aan herinnert.
Ik zal er aan proberen denken ;)

Wat betreft subculturen, dat heb je bij veel genres natuurlijk. Hier bv. grote fan van Punk en derivaten, maar ook geen behoefte om me te mengen tussen mensen die zich volledig identificeren met die subcultuur. Dat lijkt me in het algemeen nooit gezond. Maar zo'n discussie verder voeren opent misschien een doos van pandora..
 
Dit is samen met Stankonia van Outkast mijn favoriete hiphop plaat. Madvillainy is voor mij op het perfecte moment uitgekomen. Ik was rond 16 en hing veel rond op muziekfora waardoor ik enorm veel muziek ineens ontdekte en voor vanalles open stond. Deze plaat klonk als niets dat ik al gehoord had en was toen liefde op het eerste gehoor. Dat is alleen maar blijven groeien, ik zet ze om de paar weken nog eens op.

Het is een beetje moeilijk uit te leggen waarom ik dit verkies boven veel andere hiphop. Veel meer commerciële albums binnen het genre zien het allemaal groots met dure producties, een hoop high profile gastbijdragen en overdreven albumlengtes. Als die albums grote, steriele villa's zijn, is Madvillainy een knus appartement dat vol gestoken is met tweedehands spullen, souvenirs en rare shit. Ik kan begrijpen dat het daarom rommelig klinkt voor sommigen, maar voor mij is dat de charme ervan. De plaat klinkt alsof DOOM en Madlib er amper moeite in moesten steken, alsof ze gewoon even samen kwamen om cartoons te bekijken, weed te smoren en muziek te maken. Madvillainy komt daardoor in het begin over als een lappendeken van korte vignettes gebaseerd op verschillende stijlen die in de openingspost aangehaald worden. Pas als je vaker luistert, valt pas op hoe briljant de productie is om van alle samples en invloeden een geheel te maken en hoe goed de rhymes en lyrics van DOOM wel niet zijn. En ook een van de weinige albums waar de tussenstukjes perfect in het geheel passen en me nooit vervelen.

:thumb: Dik geschreven en vat goed samen wat ik ervan denk, maar niet in woorden kan uitbrengen.

Sowieso is ‘t een apart genre in de hiphop ook dat ook een apart publiek van aantrekt. Paar jaar geleden DOOM live gezien in VK in Bxl en ge voelt toch ook een ander sfeertje dan bij doorsnee (alt) hiphop gigs. Speels, niet te serieus, maar toch to the point.
 
Grote fan van het album. Het wordt mijn inziens terecht opgeworpen als één van de hiphop classics aller tijden.

Desalniettemin begrijp ik de mindere reacties hier. De beats zijn niet conventioneel en zoals @clercqie aanhaalt kan het voor het ongetrainde oor overkomen als onafgewerkt. Als je weet dat Madlib een gigantische geluidsnerd is dan weet je ook dat het allemaal intentioneel zo opgebouwd is. Perfectie klinkt niet steeds gekuist, dissonantie kan pure schoonheid zijn.

Ik zou voor de mensen die minder affiniteit hebben met hiphop de albums van MF Doom aanraden om die een kans te geven. Operation Doomsday en Mm...Food hebben conventionelere beats maar tonen wel heel goed wat voor lyric/rapwizard MF Doom was (RIPkes :( ).

Voor de rest verwijs ik naar de fantastische post van @FlyingHorseman . Ik was aan mijn zestien nog niet zo cool dat ik naar Madvillain luisterde, dat is te danken aan mijn OG hiphophead van een vriendin. De voorbije jaren enorm veel schade ingehaald en ik kan zeggen dat het genre moeiteloos naast rockmuziek kan staan in de muziekgeschiedenis. Een goudmijn is het.
 
Qua obscure platen is het recent wel afgenomen precies, top, van nichegedoe blijk ik toch wat vies.
Ik was begonnen met de video over Accordions lyrics, mij aangereikt door u via enkele muiskliks.
Is die analyse bevestigd of is dat slechts wat fanfiction? De links met bvb the third eye lijken me daar finterdun.
Het principe van glitter laten rijmen met shit-ta schijnt me ook geen graadmeter van de woordenschat die iemand bezitta.
Een coole ontleding van deze rapzang, al betwijfel ik wel of jullie die tekst zonder hulp op die manier
binnengieten in jullie gehoorgang, laat staan dat ik als noob zulke teksten van de eerste keer meevier.

Deze week geen oplijsting track by track, dat vult @Avondland met nijd en ongemak.
De hele plaat was me daarvoor ook simpelweg te veel een zootje, let wel: niet rijp genoeg voor mijn klikootje.
Het was doenbaar voor deze ene promotietoer, net zoals ik ook bij dat aantal luisterbeurten bij de Wu Tang zwoer.
Ik snap het uitzonderlijke zelfs na de uitleg hier nie, iets dat ik wel denk te horen bij onder andere Nas en Biggie.
Het deed me achteraf bekeken weinig, durf ik zelfs stellen buiten Raid nagenoeg niets?
Ook al klonken de samples geinig, en vielen de teksten me meer mee dan Brihangs verdiets,
ben ik voor dit type muziek allicht wat te azijnig, of gewoon niet gemaakt voor zulke beats.

De achtergrond van zo'n sample, toch na die enkele afspeelbeurt,
is het enige dat me, warempel, hier nog wel muzikale waarde inkleurt.
Doch voegt dat enkel wat toe aan de kunde en inzicht van de makers,
en doet het niets af aan de onverzettelijkheid van mijn smaakbewakers.
Voor de teksten kom ik tot min of meer uit op dezelfde stellingname,
na enkele van die rhyme bars heb ik het wel gehoord, ook de langzame.
Ik zal die kunde en genialiteit volgens jullie experten niet in twijfel trekken.
Op Stubru lieten ze Ian Thomas zonder schaamte ooit Kendrick nabekken,
dus dit is zonder twijfel een niveau dat dit plaatje moeiteloos overstijgt,
al wil ik dat mijn Spotify dit in het vervolg niet meer aanraadt maar stilzwijgt.

Een aardige ontgoocheling, toegegeven, na mijn in eerdere threads aangegeven anticipatie.
Mag ik u nog een schouderklop geven over de zwakke reactie over DOOM van uw bedrelatie?
Het is immers normaal dat anderen, hoe geliefd ook, u niet volgen in uw muzikale adoratie.
Net zoals forumleden naast respect ook antipathie mogen hebben voor uw keuze haar invasie.
Hopelijk kunt gij dus tegen dit beetje negatieve receptie, zowel van haar, mij en @Nahrtent,
en hult gij u niet weder in triestig zelfbeklag en deceptie, zoals die van vorig weekend.

ALL CAPS GAVIN


Toch een goede keuze, @shiftyke, ik zei bij Faith No More wel dat ik het eens zou opleggen maar dat was er twee weken later nog niet van gekomen. Echter werkelijk spijtig gezien de verwachtingen bij mezelf en de hype van anderen, maar het is wat het is. En we hebben weer eens iets anders gehoord in dit concept, plus een andere stijl voor de playlist.


Wat gerijm genre gloryhole storyboard
Nu heb ik gloryhole storyboard eens gegoogled en ik kwam precies toch enkel op foute sites uit. Tsjechische vooral.
 
Er is geen probleem met een goede afwisseling tussen obscure en bekendere platen. Constant obscure platen zou ook niet goed zijn, en ik denk dat de mensen die heel veel kennen van muziek over het algemeen al verwend zijn geweest. Ik haal nog wat de schade in, maar dit album heb ik toevallig een week of 2 geleden voor het eerst beluisterd, en dan geef ik liever een ander album dat ik nog niet beoordeeld de kans, gezien ik best nog wel achtersta met het beluisteren van de AOTW's, en gezien hip hop helaas (voorlopig) niet echt mijn genre is. Hoewel dat misschien nog kan komen.

FWIW ik zag wel potentie in het album, en ik zeg zeker niet dat het een slecht album is, maar voorlopig is het niet echt mijn stijl. Ik ben wel van plan om nog wel wat hip hop kansen een go te geven en een paar keer te beluisteren. Ook deze zal ik in de toekomst wel nog eens opleggen.

@Nahrtent : al eens naar DJ Shadow geluisterd? Endtroducing is één van de beroemste hiphop-platen, ook enorm sample-heavy, maar misschien iets toegankelijker?
@Nahrtent Enige "hip hop" album dat het bij mij voorlopig wél doet, FWIW, deels door dat het niet gewoon puur hip hop is. Misschien dat dat bij jou ook het geval kan zijn.

Verder heb ik nog minder met de subcultuur dan met het genre zelf. En een bepaalde reden waarom het me niet veel boeit, is omdat het me eigenlijk niet interesseert waarover ze rappen / zingen. Maar dat is eigenlijk bij alle muziek het geval, maar bij hip hop nog meer + ik kan het toch niet volgen wat ze zeggen.

FYI dat zal ook wel met persoon tot persoon verschillen natuurlijk, maar in het algemeen, niet echt mijn ding, die subcultuur.
 
Laatst bewerkt:
Qua obscure platen is het recent wel afgenomen precies, top, van nichegedoe blijk ik toch wat vies.
Ik was begonnen met de video over Accordions lyrics, mij aangereikt door u via enkele muiskliks.
Is die analyse bevestigd of is dat slechts wat fanfiction? De links met bvb the third eye lijken me daar finterdun.
Het principe van glitter laten rijmen met shit-ta schijnt me ook geen graadmeter van de woordenschat die iemand bezitta.
Een coole ontleding van deze rapzang, al betwijfel ik wel of jullie die tekst zonder hulp op die manier
binnengieten in jullie gehoorgang, laat staan dat ik als noob zulke teksten van de eerste keer meevier.

Deze week geen oplijsting track by track, dat vult @Avondland met nijd en ongemak.
De hele plaat was me daarvoor ook simpelweg te veel een zootje, let wel: niet rijp genoeg voor mijn klikootje.
Het was doenbaar voor deze ene promotietoer, net zoals ik ook bij dat aantal luisterbeurten bij de Wu Tang zwoer.
Ik snap het uitzonderlijke zelfs na de uitleg hier nie, iets dat ik wel denk te horen bij onder andere Nas en Biggie.
Het deed me achteraf bekeken weinig, durf ik zelfs stellen buiten Raid nagenoeg niets?
Ook al klonken de samples geinig, en vielen de teksten me meer mee dan Brihangs verdiets,
ben ik voor dit type muziek allicht wat te azijnig, of gewoon niet gemaakt voor zulke beats.

De achtergrond van zo'n sample, toch na die enkele afspeelbeurt,
is het enige dat me, warempel, hier nog wel muzikale waarde inkleurt.
Doch voegt dat enkel wat toe aan de kunde en inzicht van de makers,
en doet het niets af aan de onverzettelijkheid van mijn smaakbewakers.
Voor de teksten kom ik tot min of meer uit op dezelfde stellingname,
na enkele van die rhyme bars heb ik het wel gehoord, ook de langzame.
Ik zal die kunde en genialiteit volgens jullie experten niet in twijfel trekken.
Op Stubru lieten ze Ian Thomas zonder schaamte ooit Kendrick nabekken,
dus dit is zonder twijfel een niveau dat dit plaatje moeiteloos overstijgt,
al wil ik dat mijn Spotify dit in het vervolg niet meer aanraadt maar stilzwijgt.

Een aardige ontgoocheling, toegegeven, na mijn in eerdere threads aangegeven anticipatie.
Mag ik u nog een schouderklop geven over de zwakke reactie over DOOM van uw bedrelatie?
Het is immers normaal dat anderen, hoe geliefd ook, u niet volgen in uw muzikale adoratie.
Net zoals forumleden naast respect ook antipathie mogen hebben voor uw keuze haar invasie.
Hopelijk kunt gij dus tegen dit beetje negatieve receptie, zowel van haar, mij en @Nahrtent,
en hult gij u niet weder in triestig zelfbeklag en deceptie, zoals die van vorig weekend.

ALL CAPS GAVIN


Toch een goede keuze, @shiftyke, ik zei bij Faith No More wel dat ik het eens zou opleggen maar dat was er twee weken later nog niet van gekomen. Echter werkelijk spijtig gezien de verwachtingen bij mezelf en de hype van anderen, maar het is wat het is. En we hebben weer eens iets anders gehoord in dit concept, plus een andere stijl voor de playlist.



Nu heb ik gloryhole storyboard eens gegoogled en ik kwam precies toch enkel op foute sites uit. Tsjechische vooral.
You've peaked, you can go home now.
 
Deze heb ik vroeger al eens gehoord maar ik denk dat ik moeilijk overweg kon met de fragmentarische plakwerk.
Ik heb wel een cd van Viktor Vaughn die ik al jaren niet beluisterd heb. Klinkt die dan misschien gestructureerder waardoor ik die aangeschaft heb? Ik weet wat te doen. Die cd is blijkbaar al een serieuze stuiver waard, net zoals veel andere MF releases.
 
Euhm, ik ga hier wel niet rappen :unsure:.

Ten huize Lint zijn we aan het verven geslagen. Dus deze plaat stond op bij het werk.
Ik vond het moeilijk te volgen, de lyrics dan toch. En daar volg ik @Gavin... ik zie de genialiteit van doom (met kleine letters moet het toch heh @shiftyke?) niet. Het was zeker beter dan Wu Tang, wat mij echt niet lag. Hier ontbreekt gelukkig dat posturing.
Maar bon ik zal nog eens terug koppelen als ik echt aandachtig heb kunnen luisteren, want het is echt niet fair hierop al een conclusie te trekken.

Maar de beats en samples, hoh jongens daar ben ik wel mee hoor!!! Die vond ik oprecht geweldig. Ik weet niet of mijn muur strak geschilderd zal zijn, maar er zal wel een bepaalde flow in zitten :love:. Ik apprecieer het druk gesample en de warrige brij heel hard. Het "algemeen verhaal van de plaat" komt zo ook goed door, wat een meesterlijk niveau en controle van de producer indiceert :thumb:.

Mijn vriendin (ge denkt toch niet dat ik alleen ga verven) vond het maar meh. Maar mijn muziek zet ze meestal af. Dus dat is een puntje voor @shiftyke/DOOM.
 
De wereld stopt even met draaien, ik pink letterlijk een traantje weg, mijn vriendin kijkt bedenkelijk. Ik probeer het uit te leggen maar het kan haar uiteraard niets schelen.
Reden genoeg om even je te distantiëren van je vriendin. Niet dat ik het aanraad :tongue:, maar mijn volumeknop zou op 0 hebben gestaan voor een tijdje, mocht eender wie bij het overlijden van een artiest die je in je hart draagt, zo'n negatieve bijklank geven aan droefenis.
Sommigen begrijpen scheppingsrijk werk niet, maar je moet wel begrip en medeleven tonen als Jan Bart vermoordt in een Vlaamse serie :help:.
 
Hiphop is allesbehalve mijn ding, ik ken er ook zeer zeer weinig van.
Ik had de naam 'MF DOOM' al wel eens zien passeren, en altijd als ik het zie intrigeert die naam mij wel, omdat ik eerst dacht dat het misschien iets doom metal was :D maar ik heb er dus nooit eerder iets effectief van beluisterd.
Als ik dan zie dat het een album is met 22 nummers waarvan de meeste niet over de 2 minuten komen ben ik al skeptisch. Vooral omdat ik wel een voorliefde heb voor nummers van 10 minuten of (veel) langer.
Maar bon. Na een eerste luisterbeurt, het is nog wel ok? Het irriteert mij niet, dat is al straf voor hiphop. Het heeft wel iets chills, het bevalt mij ook al wel beter als Wu-Tang deed toen ik dat probeerde bij classic artists :unsure: (ik luister dan ook liever naar dit als naar dat vorige AOTW eigenlijk :unsure: )
Ik heb wel niet echt op de teksten gelet, want dat doe ik over het algemeen niet bij het luisteren naar muziek.
 
Bekend met DOOM via Bobbito en ook DJ Grazzhoppa uit Brugge en dit album natuurlijk van voor naar achteren beluisterd toen het uitkwam. Aan een leek de appeal van 'dope' underground hiphop uitleggen is niet evident, je moet de kunstvorm leren appreciëren, een kick halen uit de punchline als poëzie, verhalen vertellen, sarcastische humor en de ondertoon van 'keeping it real' zonder potsierlijk te zijn. De teksten zijn er wel voor 50% verantwoordelijk voor dat de mainstream press dit massaal in hun top 10 van het jaar zette.

Zoals Exile On Main Street (Rolling Stones) wordt gezien als een 'slordig' album zo is deze dat ook, producer Madlib beheerst de stiel zodanig dat klassieke structuren hem niet meer boeien; de SCHETS wordt verheven tot het skelet van de track, het zoeken naar nooit eerder gebruikte samples tot kunstvorm verheven en altijd maar weer anders willen klinken dan de competitie.

BTW een album dat uitkwam rond dezelfde tijd en evenzeer conventies van hiphop op z'n kop zette is 'Beauty & The Beat' van Edan, zeer kaleidoscopisch, alle samples komen uit de psychedelische rock en hij laat alle stoerdoenerij achterwege, voor wie allergisch is aan een stoer ghetto sfeertje, jongleren met lyrics is het voornaamste zoals bij de godfather van deze stijl: Rakim.

Krijgen we nog een non-believer overstag....?
 
BTW een album dat uitkwam rond dezelfde tijd en evenzeer conventies van hiphop op z'n kop zette is 'Beauty & The Beat' van Edan, zeer kaleidoscopisch, alle samples komen uit de psychedelische rock en hij laat alle stoerdoenerij achterwege, voor wie allergisch is aan een stoer ghetto sfeertje, jongleren met lyrics is het voornaamste zoals bij de godfather van deze stijl: Rakim.
Blij dat je deze hier aandacht geeft, Willy. Ook één van mijn favorieten maar ik heb de indruk dat deze vandaag de dag wat minder ter sprake gebracht wordt? Zal er deels wel mee te maken hebben dat Edan helaas hierna nog maar weinig van zich heeft laten horen.

Deze stond trouwens op mijn shortlist van een handvol platen voor AOTW.

 
Blij dat je deze hier aandacht geeft, Willy. Ook één van mijn favorieten maar ik heb de indruk dat deze vandaag de dag wat minder ter sprake gebracht wordt? Zal er deels wel mee te maken hebben dat Edan helaas hierna nog maar weinig van zich heeft laten horen.

Deze stond trouwens op mijn shortlist van een handvol platen voor AOTW.

Classic album, die plaat heeft alles.
 
Als iemand die vaak albums van een handvol lange nummers luistert, moet ik toegeven dat de track listing er nogal overweldigend uitzag. Damn, dit zijn veel nummers. Oké, het zijn nog geen Anal Cunt toestanden van +- 40 nummers. Maar, damn. Maakt het voor mij moeilijk om iets over specifieke nummers te zeggen.

Om het met een soort backhanded compliment te zeggen: voor een hip hop plaat is dit een van de meer luisterbare dingen die ik al gehoord heb. Hip hop komt bij mij snel irritant over (al spreekt hier ook veel onwetendheid), dit is dat, euh, niet? Het is makkelijk verteerbaar en vaak nog best genietbaar op muzikaal vlak. Het eigenlijke rappen doet me, zoals gewoonlijk, niets, al is het hier nog vrij low-key en, opnieuw, verteerbaar. De samples en beats daarentegen kan ik wel smaken.

Als geheel vind ik het moelijk te beoordelen. De nummers passeren zo snel dat het een nogal vormeloze brij wordt. Dat is niet eens slecht bedoeld, het is louter een obervatie. Er staat eigenlijk niets op dat ik slecht vind klinken. Zo'n Supervillain Theme bv is echt in orde, ook al is het direct voorbij. Het is niet iets dat ik snel spontaan zou opzetten voor een actieve luisterbeurt, maar om gewoon wat op te chillen zie ik het nog wel gebeuren. Als keuze die compleet buiten m'n comfort zone ligt, kan ik het alleen maar toejuichen.
 
Heb dan ook maar eens geluisterd. Op de tekst heb ik niet echt gelet, die begint mij pas meer op te vallen als ik een album al een paar keer gehoord heb of echt gewoon luister en vooruit staar. Wat ik wel moet zeggen dat de flow goed zet. Het was geen tough guy gedoe zoals je dat wel wat had bij Wu tang of het la touretterig gedoe dat voor cardi b doorgaat. Gewoon iemand die zen ding zegt en er best wat ritme insteekt.

Qua muziek had ik liever iets langere nummers gehad en wat minder nummers maar goed. De muziek zat ook wel goed sampkes vormden een mooi geheel, geen platte beat die eindeloos doorgaat. Enkel de spoken word gedeeltes waren voor mij iets te revolution 9 achtig en dat is nooit goed
 
Ik loop weer zwaar achter. Een weekje vakantie en zieke kindjes (ik ga niet uitweiden, zie maar het desbetreffende topic in het vrijetijd forum).
Gecombineerd met het feit dat ik over Angel Dust, Faith No More en Patton teveel en te uitgebreid wil vertellen en dat ik een licht autistisch trekje heb om alle album of the week in volgorde uitgebreid te beluisteren en te bespreken, weerhoudt dat me ervan deze plaat al eens op te zetten. Maar.ik moet zeggen dat dat me veel moeite kost.

Waarom? Een aantal autoriteiten van het muziekforum zijn hier laaiend enthousiast over. Een deel van de mensen wiens smaak grotendeels overlapt met de mijne ook. En ik heb nog wel een zwak voor hiphop.
In de beginjaren van mijn middelbare schoolcarrière heb ik nog een hiphop fase gekend. Wu-Tang, Tupac, Biggie. Zelfs ouder soul als de NWA en Public Enemy: allemaal gepasseerd.

Geen idee hoe dit album zich daar tot verhoudt maar ik ben heel benieuwd!
 
Terug
Bovenaan