Leven na corona - "grotsyndroom" - versoepelingen 9/06

  • Onderwerp starter Deleted member 1888
  • Startdatum
Ja, dat gaat idd raar zijn int begin.. ik vraag mij zelfs af of iemand een hand, zoen geven ooit nog wel gaat terugkomen zoals voor corona.. Vanuit mijn standpunt hoeft dat niet. Ik zeg liever mondeling een goeiedag.
Ik moet zeggen dat dat in mijn vriendengroep sinds de heropening van de terrassen terug de standaard is eigenlijk. Hangt er wat vanaf hoe elk zijn vriendengroep aan elkaar hangt zeker? Wij spreken soms makkelijk 3 x per week af met elkaar. Deze week al de meeste 2 x gezien en er zijn al plannen voor vrijdag zaterdag en zondag ondertussen 😁
 
Gisteren voor de eerste keer terug gerepeteerd met ons bandje. De laatste keer was begin oktober.
Het ging allemaal wat stroef maar tegelijkertijd heerlijk om weer te kunnen doen!
 
Laatst bewerkt:
Hier geen last van, hoe sneller al mijn sociale activiteiten van vroeger heropstarten hoe liever.
Sinds gisteren zijn indoor sportclubs terug open, mooi zo!
 
mijn eigen versoepelingen al lang genomen dus van grotsyndroom hier zeker geen sprake, integendeel. De laatste weken, zeker met dit goede weer, elk weekend wel mensen gezien of vanalles gaan doen.
 
Zelf niets last van, van mij mag alles terug naar het oude keren (dat mocht al vanaf dag 1 btw, maar kom). Ik denk dat wel dat veel forummers hier nog heimwee gaan krijgen naar de alle beperkingsmaatregels, als ik de Covid thread hier lees.
Sowieso, sommige maatregelen waren echt een verademing. Op afspraak winkelen, geen grote mensenmassa's, minder verkeer op de baan, geen contact met mensen waar ge wat sociaal verplicht toe was maar liever niet aan mee doet, ... what's not to love?
 
Ergens ook wel "grappig" dat ge in al die maanden mensen hebt leren kennen (bv ouders van aan de schoolpoort) die ge eigenlijk nog nooit zonder mondmasker hebt gezien. Dat gaat dus nog "oh gij zijt het? Oei, ik had u niet herkend, zo zonder die mondmaskers!"-momenten opleveren.
 
Zelf niets last van, van mij mag alles terug naar het oude keren (dat mocht al vanaf dag 1 btw, maar kom). Ik denk dat wel dat veel forummers hier nog heimwee gaan krijgen naar de alle beperkingsmaatregels, als ik de Covid thread hier lees.
Ik haalde een jaar lang m'n docher af op de kinderopvang om 17u15, 17u30 was ik thuis. En dan moest ik nog koken, eten, badje en je wilt nog wat spelen met de kleine ook. Dankzij Corona kon ik haar ophalen om 15u30 aan de schoolpoort. Dat was een zegen. Minder verkeer op de baan, winkelen op afspraak, gewoonweg geen rush meer. Het was een jaar lang "langzaam leven" en het beviel me wel. Het enige wat is mistte was reizen, maar dit jaar staat dat ook op de agenda. Nu is het vechten om zo maximaal mogelijk te telewerken. Ik ga dat non-stop telewerken wel missen.
 
Sowieso, sommige maatregelen waren echt een verademing. Op afspraak winkelen, geen grote mensenmassa's, minder verkeer op de baan, geen contact met mensen waar ge wat sociaal verplicht toe was maar liever niet aan mee doet, ... what's not to love?
Minder verkeer was inderdaad mooi meegenomen.
En andere dingen ga ik toch blijven doen. Door Covid heb ik het lef gehad om den tondeuse te pakken en volledig bros te gaan.
En wat blijkt,,, mijn vrouw vindt het nog mooi ook. Dus geen maandelijkse afspraak meer bij de kapster die toch maar memt over de koetjes en de kalfjes.
Verder ook kleren beginnen te kopen op het internet en ipv restaurant meer zelf koken en take away.
 
Ik ben nog altijd even (a)sociaal als voor Covid, geen verschil dus. Zo een dag of 2 per week thuis werken is niet slecht, dan kan ik wat langer uitslapen op de dagen dat ik thuis werk.
Enkel de winter is een hel, die lange donkere dagen en de verplichting om thuis te zitten (zonder mogelijkheid om te reizen of zelfs nog maar eens op café of naar de cinema te gaan) is dan toch maar een depressieve bedoening, in februari had ik het moeilijk om nog uit mijn bed te geraken en moest ik mij precies alle dagen voortslepen wanneer het slecht weer was. In niet-corona tijden ga ik 's winters op reis om wat zonlicht/vitamine D op te doen.
 
Grotsyndroom niet direct, omdat ik al vrij hard introvert ben verlangde ik altijd naar thuis blijven en zoveel mogelijk van thuis uit doen. Ik heb wel grote schrik dat telewerk nu als negatief ervaren zal worden (vooral door de werkgevers). Ik wil graag optimistisch zijn en hopen dat corona een goede promoter was van telewerk, maar ik vrees dervoor.
 
Ik denk dat telewerk wel meer zal worden geaccepteerd in bedrijven maar we zullen het zien binnenkort binnen enkele maanden wanneer telewerk niet meer zal verplicht zijn door de overheid. Als ze mij gaan 5 dagen op 5 doen opgaan naar het werk zoals vroeger dan zet ik mij gewoon ziek wanneer ik nog eens een verkoudheid heb. De flexibiliteit moet van 2 kanten komen. Als je je niet 100% voelt en je kan thuiswerken, dan is dat nog een optie. Maar zo halfziek komen werken zoals vroeger dat is verleden tijd.
 
Het grootste voordeel van corona was: einde van de fomo....

Die rust is nu voorbij. En de vrees is dat de fomo nog erger terugkomt dan voor corona. Een Nederlandse psychiater plakte er afgelopen week ook een term op: de postcorona fomo, volgens hem een soort van fomo in het kwadraat. Er zullen niet alleen meer beelden en verhalen circuleren van anderen die leuke of spannende dingen aan het doen zijn, we zullen door het overaanbod aan feestjes, weekendjes en concertplannen ook weer meer keuzes moeten maken.

Dat vergroot de kans op fomo nog, stelt de Amerikaanse professor psychologie Sheena Iyenagar al langer. Ze deed in 2000 een ondertussen beroemd geworden experiment met jampotten. In een winkel bleken proefpersonen prima te kunnen kiezen uit zes soorten jam en was iedereen tevreden. Maar kiezen uit 24 potten ging een pak moeilijker. Meer nog, na het kiezen hadden de meesten het vervelende gevoel de verkeerde pot gekozen te hebben.

SOCIALE MEDIA​

“Het wordt inderdaad een hele uitdaging”, vindt ook professor psychologie Gina Rossi (VUB). En de sociale media zullen daar niet meteen bij helpen, vreest ze. Daar posten mensen enkel de leuke zaken, niet hun tegenslagen. “Van mensen die je kent, weet je dat zij ook wel eens een minder dagje of negatieve ervaringen hebben”, zegt ze. “Maar hoe meer vage kennissen je hebt, hoe minder je hun posts kunt checken op hun waarheidsgehalte.”

En hoe meer je de indruk krijgt dat iedereen leuke dingen aan het doen is en jij iets aan het missen bent. “Dat zagen we al bij de heropening van de terrassen”, meent professor Glorieux. “Het leek wel alsof iedereen constant op terras zat. Als jij er nog niet geraakt bent, dan denk je al snel: wat ben ik toch een saaie mens.”

postcorona-fomo
 
Sowieso, sommige maatregelen waren echt een verademing. Op afspraak winkelen, geen grote mensenmassa's, minder verkeer op de baan, geen contact met mensen waar ge wat sociaal verplicht toe was maar liever niet aan mee doet, ... what's not to love?
Vond ik ook. + thuiswerk: pak minder stress. Nu denk ik constant 'waar gaan al die mensen naartoe?' Zo druk op de baan weer.
 
Ik heb vooral een beetje grotsyndroom voor wat betreft het werk. Ik vind werken van thuis uit aangenaam en efficiënt. Dus dat naar 't werk gaan gaat wel vreemd aandoen, aan de andere kant mis ik de dagelijkse middaglunch met de collega's wel... We kunnen nu wel 2 dagen per week van thuis uit werken, maar dat gaat toch niet zo eenvoudig zijn voor mij...

Ik zie de familie en de vrienden sinds een maand terug (nog steeds met respect voor de geldende regels).
Dat is natuurlijk het allerbelangrijkste.
 
Ja, dat gaat idd raar zijn int begin.. ik vraag mij zelfs af of iemand een hand, zoen geven ooit nog wel gaat terugkomen zoals voor corona.. Vanuit mijn standpunt hoeft dat niet. Ik zeg liever mondeling een goeiedag.
Idd, dat mag ook zo blijven van mij.

Familie langs mijn pa zijn kant is zo, als er daar 1x per jaar iets te doen is mag je gans die rij afdweilen om alle verlepte tantes te gaan kussen.

Perfect moment om dat gebruik achterwege te laten :)
 
Idd, dat mag ook zo blijven van mij.

Familie langs mijn pa zijn kant is zo, als er daar 1x per jaar iets te doen is mag je gans die rij afdweilen om alle verlepte tantes te gaan kussen.

Perfect moment om dat gebruik achterwege te laten :)
Tante Bernadette, ge proeft weer naar kip :p
 
Geen idee of ik er last ga van hebben... Familie ben ik eigenlijk blijven zien ( met maatregelen )
Misschien van de massa's volk in het begin...
Vrienden beginnen nu toch ook te zeggen dat we weer kunnen afspreken (vielen hielden toch de boot af, zelfs voor buiten... )
Kussen en handen geven deed ik ook al weinig.

Het zou gewoon tof zijn om terug weer FT te kunnen werken maar het zal toch wennen worden achter een half jaar PT te werken.
 
Terug
Bovenaan