Kinderarmoede

Armoede is in heel veel gevallen geen geld probleem, maar een gedragsprobleem. Je kunt blijven geld/tijd/resources tegen smijten, brengt niks op in veel gevallen. Kunnen de schaarse middelen beter aan iets anders besteden..
Ergens ben ik het wel met je eens. Maar sommigen hebben een basis niet meegekregen wat gedrag betreft.
Dus dan zeg jij: "pech, met wat goeie wil kunnen ze het wel wel leren! Daar moeten we geen geld tegenaan gooien!"
Terwijl wij met een aantal hier zeggen: "Zorg voor begeleiding zodat toch zeker de volgende generatie het wél kan leren!"
Zodat ze niet met een rugzak vol zelfhaat, negatieve ervaringen, met een achterstand op schools én financieel vlak, als 18-jarige de wereld in worden gegooid".
 
Laatst bewerkt:
Tjah. Let's agree to disagree. Armoede bestrijding is in veel gevallen geen ethische keuze (zoals de gutmenschen soms proberen iedereen een schuldgevoel aan te spreken), maar een keuze in financiering en opinies. Ik vind (ik mag een mening hebben) dat een Filipino in armoede mijn probleem niet is. Een drugsmoeder die haar kindergeld erdoor spuit is ook mijn probleem niet, blijf liefst ver weg van mijn kinderen. Tante Zulma die de helft van haar leven huismoeder geweest is, haar vent doodvalt en zelf kanker krijgt en moeilijk voor haar 4 kinderen kan zorgen, ja daar wil ik voor betalen. Dat is mijn mening en die is evenveel waard als 'we moeten iedereen op hetzelfde niveau krijgen'.

Armoede is in heel veel gevallen geen geld probleem, maar een gedragsprobleem. Je kunt blijven geld/tijd/resources tegen smijten, brengt niks op in veel gevallen. Kunnen de schaarse middelen beter aan iets anders besteden..
Dat armoede in de Filipijnen een ver van je bed show is kan ik nog wel aannemen.

Het verschil tussen een kind in België dat in armoede geraakt doordat zijn ouders ziek zijn of drugsverslaafd maakt geen zak uit voor de situatie van dat kind want in geen van beide gevallen kan er ook maar enige schuld bij dat kind worden gelegd. Ik vind dat alle arme kinderen in België ondersteuning verdienen, ongeacht of de ouders idioten of pechvogels zijn. We zijn het er toch over eens dat een kleine van 6 niet verantwoordelijk is voor de drugs-, drank- of gokverslaving van zijn ouders?
 
Het kind niet. Ik evenmin.

En nee, nog altijd niet bereid om daar voor te betalen en de hele hangmat te financieren.


In je redenering is een kind hier meer waard dan een Afrikaans kind. Daar zijn er 1mrd arme kindertjes. Ga je ze allemaal proberen te redden?
 
Dat armoede in de Filipijnen een ver van je bed show is kan ik nog wel aannemen.

Het verschil tussen een kind in België dat in armoede geraakt doordat zijn ouders ziek zijn of drugsverslaafd maakt geen zak uit voor de situatie van dat kind want in geen van beide gevallen kan er ook maar enige schuld bij dat kind worden gelegd. Ik vind dat alle arme kinderen in België ondersteuning verdienen, ongeacht of de ouders idioten of pechvogels zijn. We zijn het er toch over eens dat een kleine van 6 niet verantwoordelijk is voor de drugs-, drank- of gokverslaving van zijn ouders?
Haal die klein mannen weg bij de ouders en voedt die op via de staat dan?
En ouders steriliseren.

Ah nee dat mag niet, want rechten blablabla

Heel dit riedeltje is gwn hetzelfde verhaal als dat we zien in de rest van deze softe westerse maatschappij.
Individualisering van de rechten, collectivisering van de plichten.
 
Die modaliteiten zijn hier wel de kern van de zaak natuurlijk. Iedereen zal wel erkennen dat kinderen recht hebben op ontspanning, net zoals iedereen zal beseffen dat hoe rijker je bent, hoe meer opties er op dat vlak open liggen. De vraag vanaf wanneer een gebrek aan opties door een beperkt inkomen zo onaanvaardbaar wordt dat andere mensen verplicht moeten bijspringen zou je kunnen zien als de vraag vanaf wanneer iets armoede wordt. Je kan de vraag wel herleiden naar "Ieder kind heeft recht op ontspanning (ja/nee)" maar dan wordt de vraag meteen: Vanaf wanneer wordt dat recht geschonden? Als je geen tv hebt, niet naar de voetbalclub kunt of als je niet elke maand kan gaan karten? Ergens zal de grens toch getrokken moeten worden en waar je die grens trekt is het echte antwoord op 'wat is armoede?'.

Da's ook niet echt een vraag die je op zich moet overlaten aan specialisten vind ik, da's vooral een ethische zaak.
Ik merk dat het heel moeilijk is om een degelijk debat te voeren over die opties.

Ik heb een aantal kenmerken, die ik met kinderarmoede associeer, opgelijst. Buiten de usual suspects zoals honger en dakloos. Hoeveel van volgende opties moeten ontbreken / ingevuld worden om van kinderarmoede te spreken?

- Nooit op vakantie kunnen gaan of nooit uitstappen kunnen doen
- Geen enkele financiële ruimte om een hobby of sport in clubverband te kunnen uitoefenen. Of bij een jeugdbeweging te gaan.
- Geen smartphone en laptop ter beschikking hebben. Imo relevant vanaf dat dit nodig is voor school.
- Geen financiële ruimte om de extra schoolse activiteiten zoals bosklassen of skiklassen (enz.) te kunnen betalen
- Geen ruimte thuis om tot rust te komen of om rustig het huiswerk te kunnen maken
- Er zijn er ongetwijfeld nog...

Op dit forum wordt daar dan ongeveer het volgende van gemaakt:

- Meerdere vliegreizen per jaar en skivakanties... Ik ben als kind zelden op reis geweest en we waren ook niet arm.
- Moeten we die marginalen nu ook al geld geven om hun dochters naar een manege te kunnen sturen? Of: een lidkaart van een bibliotheek kost 5 euro / jaar. Ontspanning? check!
- Dure smartphones zijn pure luxe. Als kind heb ik zelf moeten sparen voor mijn gsm. Of de beste: 'ik had als kind toch ook geen smartphone want ze bestonden nog niet.'
- Skireizen zijn overbodige luxe. Terwijl het over de skiklasse gaat... Met school dus.
- Als kind heb ik ook een kamer met mijn broer gedeeld en wij waren toch ook niet arm.

Als er enkel vanuit een eigen referentiekader op een paar voorbeelden uit de eigen jeugd wordt gefocust dan is er geen zinnig debat over die opties mogelijk he?
 
Laatst bewerkt:
Aan de andere kant moet het belgische systeem toch echt wel al veel opvangen en kan je je afvragen waarom mensen nog door de mazen van het net vallen.

Kijk naar @Squidward hier, in dit topic zegt ze dat ze nog op straat gebedeld heeft en door veel hoepels heeft moeten springen om iets uit het systeem te krijgen. Maar afgaande op haar andere posts hier is dat nu toch (hogere) middenklasse? Dus ofwel is dat ergens veel geluk gehad of wel werkt het systeem dus wel als je moeite doet.
 
Aan de andere kant moet het belgische systeem toch echt wel al veel opvangen en kan je je afvragen waarom mensen nog door de mazen van het net vallen.

Kijk naar @Squidward hier, in dit topic zegt ze dat ze nog op straat gebedeld heeft en door veel hoepels heeft moeten springen om iets uit het systeem te krijgen. Maar afgaande op haar andere posts hier is dat nu toch (hogere) middenklasse? Dus ofwel is dat ergens veel geluk gehad of wel werkt het systeem dus wel als je moeite doet.
Veel geluk gehad in dat ik de kans gehad heb op een diploma waar ik altijd werk mee zal hebben (leerkracht godsdienst is altijd aan het werk) en de volledige erfenis van twee ouders. Wij waren goed bezig, maar dit heeft ons toch zeker tien jaar vroeger op de eigendomsladder gezet.
 
Haal die klein mannen weg bij de ouders en voedt die op via de staat dan?
En ouders steriliseren.

Ah nee dat mag niet, want rechten blablabla

Heel dit riedeltje is gwn hetzelfde verhaal als dat we zien in de rest van deze softe westerse maatschappij.
Individualisering van de rechten, collectivisering van de plichten.

Dit dus! Het probleem met verwaarlozing van kinderen is dat het zich grotendeels in de privé ophoudt. En daar aan raken blijft altijd een gevoelige stap. Maar we lijken soms toch wel te vergeten dat kinderen zo goed als geen invloed op hun situatie kunnen uitoefenen en steeds het onschuldige slachtoffer zijn. En zolang er mensen zijn die zichzelf op de eerste plaats zetten (en niet hun kinderen, die er ook niet voor gekozen hebben daar geboren te worden), zal de maatschappij terughoudend zijn om voluit steun te geven aan minderbedeelden.

Van mijn part zouden ouders die een lege boterhammendoos meegeven zwaar gestraft mogen worden. Hetzelfde voor "ouders" die in een (vecht)scheiding hun kinderen als speelbal gaan gebruiken. Het enige probleem is dat je die kinderen deels weer meestraft als je hun ouders afpakt.

Maar toch, als je uw huisdier verwaarloost staan ze er snel tegenwoordig. Uw kinderen, daar kunde toch nog vree serieus uw goesting mee doen. Zolang het niet (teveel) geweld is, mag alles blijkbaar.
 
Het kind niet. Ik evenmin.

En nee, nog altijd niet bereid om daar voor te betalen en de hele hangmat te financieren.


In je redenering is een kind hier meer waard dan een Afrikaans kind. Daar zijn er 1mrd arme kindertjes. Ga je ze allemaal proberen te redden?
Wat een egocentrisme... Het gaat niet om jou.

Het gaat over hoe we als maatschappij in België omgaan met kinderarmoede.

Elk kind is evenveel waard en zou eender waar zonder armoede moeten kunnen opgroeien. Je weet net zo goed als ik dat het vanuit België, een postzegel groot, vrij ambitieus zou zijn om kinderarmoede uit de wereld te helpen. Maar net zoals een milieuproblematiek ook mijn persoonlijke capaciteiten waanzinnig overstijgt betekent het niet dat ik niks kan doen. Als iedereen zou redeneren zoals jij dan gebeurt er in deze wereld letterlijk niks meer.
 
Laatst bewerkt:
Tuurlijk gaat het om hem, en om jou en om gelijk wie. Die centen komen van ergens.
Het is niet omdat je belasting betaalt dat je ook bepaalt waar dat geld naartoe gaat he. Anders kunnen we ineens voor elke overheidsuitgave een referendum organiseren. Simplistische visie.

Om de vier jaar mag je in het stemhokje aanduiden wie je het mandaat geeft om de schatkist te beheren. Tot daar gaat je macht over je belastingsgeld.
 
Sjonge jonge.

Ik post een epistel over dat ik ook een mening mag hebben en hoppAaaa. Nee hoor, HET GAAT OM DE KINDEREN.

Dat is EEN mening. Niet een absolute waarheid.

Ik mag dus een mening hebben en ik mag geen fuck geven om 99.999% van de kinderen in de wereld. Dat kan, ja dat mag. En nee, dat is niet erg.

Ik heb er 2 om mij bezig te houden. De rest, I don't care that much about ...
 
Het is niet omdat je belasting betaalt dat je ook bepaalt waar dat geld naartoe gaat he. Anders kunnen we ineens voor elke overheidsuitgave een referendum organiseren. Simplistische visie.

Om de vier jaar mag je in het stemhokje aanduiden wie je het mandaat geeft om de schatkist te beheren. Tot daar gaat je macht over je belastingsgeld.

Dus wat je zegt is dat elke discussie hier of gelijk waar gewoon gestaakt moet worden want we hebben niet effectief de macht om het beleid te bepalen?
 
- Nooit op vakantie kunnen gaan of nooit uitstappen kunnen doen
- Geen enkele financiële ruimte om een hobby of sport in clubverband te kunnen uitoefenen. Of bij een jeugdbeweging te gaan.
- Geen smartphone en laptop ter beschikking hebben. Imo relevant vanaf dat dit nodig is voor school.
- Geen financiële ruimte om de extra schoolse activiteiten zoals bosklassen of skiklassen (enz.) te kunnen betalen
- Geen ruimte thuis om tot rust te komen of om rustig het huiswerk te kunnen maken
- Er zijn er ongetwijfeld nog...

- Je hebt uitstappen en uitstappen. Ik vermoed dat een keer naar de kust gaan bij jou niet telt als uitstap :p.

- Moet toch wel echt extreem zjin dan toch. Lidgeld bij de lokale voetbalploeg hier is 100euro + tenue en schoenen, zal je misschien aan 100 euro extra krijgen. Wat overeenkomt met 16,66 euro per maand. KSA is 25 euro. Scouts 34,40. 10 euro als je recht hebt op kansentarief...
Als dit al zo onoverkomelijk is, dan zit je toch in een situatie van extreme armoede en niet zomaar armoede.

- Sommige scholen bieden nu een laptop aan aan een huurprijs van 40euro per jaar. Dat is nu niet overkomelijk. Een smartphone is niet noodzakelijk (en smartphones zijn nu 100euro voor een goed model die makkelijk 3 jaar meegaat.)
Ik heb veel meer problemen met die grafische rekenmachines die men nog altijd verplicht aansmeert aan de leerlingen. Dat is pas regelrechte corruptie en verspilling!
En ik heb stevig de indruk dat sommige scholen opzettelijk veel dure (maar optionele) naschoolse activiteiten organiseren om "kansarme" kinderen weg te jagen. een Rome reis, een Parijs reis, een Athene reis,... Ieder jaar een reis tijdens de vakanties van +500euro met als summum een India-reis, wtf.


- Skiklassen zijn geen verplicht deel :p. Dat is toch fantasie dat iedereen daar aan meedoet. Daar doet misschien 20% van de school aan mee. Bosklassen. In mijn streek nooit van gehoord eigenlijk. En verplicht is het ook niet.

- Geen ruimte thuis om rustig het huiswerk te kunnen maken - daarvoor heb je "de studie" in het middelbaar :p.
Dan te bedenken dat ik nog mijn huiswerk gemaakt heb met een bureaulichtje die aangesloten was aan een autobatterij omdat de elektriciteit weer afgesloten was wegens niet betaald :p. Good old days wanneer men de elektriek nog afsloot bij wanbetaling.



Ik vind nu wel dat de grens van armoede wel stevig opschuift. In de jaren '90 tientallen keren als kind moeten herhalen dat mijn ouders geen telefoon hadden (Als je elektriciteit al niet kon betalen, werd de telefoonrekening al zeker niet betaald. :p). Al die leerkrachten in de war en me maar niet geloven :p.
Ik heb door mijn beroep in contact gekomen met de armoede in de steden en armoede nu is toch wat anders dan de armoede in de jaren '90. Nu wordt de elektriciteit, chauffage en water tenminste niet meer afgesloten. :p
 
- Moet toch wel echt extreem zjin dan toch. Lidgeld bij de lokale voetbalploeg hier is 100euro + tenue en schoenen, zal je misschien aan 100 euro extra krijgen. Wat overeenkomt met 16,66 euro per maand. KSA is 25 euro. Scouts 34,40. 10 euro als je recht hebt op kansentarief...
Als dit al zo onoverkomelijk is, dan zit je toch in een situatie van extreme armoede en niet zomaar armoede.
Ieperse voetbalploeg:

Het lidgeld wordt niet verhoogd en bedraagt €150 per spelend lid bij de U6 en de U7 (°2016 & °2015), €250
voor de U8 en U9, €300 voor de U10 en U11 en €400 vanaf de U12. Voor een tweede (en volgend) aangesloten
kind wordt een korting van €55 toegekend (deze korting geldt niet bij de U6 en de U7).
In ruil krijgt elke speler een trainingspak (verplicht te dragen voor en na alle wedstrijden), een rugzak of sporttas of
sweater en een paar kousen in bruikleen.

----

Met schoenen, kledij en scheenlappen Enzo zit je bij opgroeiende kinderen zeker boven de 400. Nu, wielrennen in nog een stuk duurder.

Wij betalen zo'n 280 voor 2 turntrainingen per week (dochter), 250 + 140 voor basket/atletiek.
 
Ieperse voetbalploeg:

Het lidgeld wordt niet verhoogd en bedraagt €150 per spelend lid bij de U6 en de U7 (°2016 & °2015), €250
voor de U8 en U9, €300 voor de U10 en U11 en €400 vanaf de U12. Voor een tweede (en volgend) aangesloten
kind wordt een korting van €55 toegekend (deze korting geldt niet bij de U6 en de U7).
In ruil krijgt elke speler een trainingspak (verplicht te dragen voor en na alle wedstrijden), een rugzak of sporttas of
sweater en een paar kousen in bruikleen.

----

Met schoenen, kledij en scheenlappen Enzo zit je bij opgroeiende kinderen zeker boven de 400. Nu, wielrennen in nog een stuk duurder.

Wij betalen zo'n 280 voor 2 turntrainingen per week (dochter), 250 + 140 voor basket/atletiek.
Vraag dan eens waarom het 10km verder wel aan 100euro kan? Dezelfde streek maar het lidgeld is wel een factor drie verschil.

In plaats van rugzakken en trainingspakken aan te smeren via het lidgeld. Lidgeld van de jeugd dient niet om een of ander lokaal winkeltje of de eerste ploeg te sponsoren.
 
Kathleen (23) verliest dochtertje na 37,5 week zwangerschap: “We hebben geen geld om begrafeniskosten te betalen”


Om maar 1 voorbeeldje te geven.
Is het verantwoord van hen om nog een kind erbij te nemen? Neen.
Maar als het licht boven niet te hard brandt, is anticonceptie vaak fout gebruikt. (op mijn werk bvb ook nog iemand gehad die ongewenst zwanger was geworden en het niet snapte: ze had elke dag dat ze seks had gehad wél de pil genomen!)
En helaas is het wettelijk niet toegestaan die mensen te verbieden om kinderen te maken.

En vrienden van mij hebben ook een kindje verloren kort na de geboorte ongeveer 6j geleden. Hij zei me dat ze voor baby's een totaal ander tarief hebben, het kraamgeld is ruim voldoende voor al die kosten te dekken normaal.

Maar je zal maar opgroeien in dit gezin waar papa wél werkt maar er toch maar 80 euro per week is.
Geen oordeel over deze mensen specifiek hoor, heel goed mogelijk dat het fantastische ouders zijn en hun kinderen elke dag warm eten op school en de facturen rechtstreeks door de schuldbemiddelaar worden betaald.
 
@KnightOfCydonia

Ik heb het over de principes en jij over de modaliteiten.

Zoals in je openingspost terecht wordt opgemerkt zou het in België, een welvarende verzorgingsstaat, niet mogelijk mogen zijn dat kinderen honger lijden. Nu blijkt dat wel te kunnen.

Als toevoeging op dat feit is mijn standpunt dat kinderarmoede niet stopt bij voldoende te eten hebben maar een breder probleem is waarbij alle kinderen recht zouden moeten hebben om onbezorgd te kunnen opgroeien, los van de status of portemonnee van hun ouders. Dat is een principe.

Over de modaliteiten hoe zoiets dan moet worden gerealiseerd worden en waar we de grenzen van steun trekken kan je ook discussiëren maar ik denk dat maar weinigen op dit forum voldoende kennis hebben om daar een nuttige bijdrage over te kunnen leveren. Ik heb de kennis alvast niet.

In een debat over kinderarmoede in België ben ik al lang blij als ik verontwaardiging lees/merk over het bestaan ervan. En hoop ik dat mensen gaan nadenken over bepaalde principes zoals recht op ontspanning voor iedereen of digitale achterstand omdat hun ouders kinderen geen smartphone (kunnen) geven zou niet mogen...

Wat jij doet is het debat richting modaliteiten trekken, vaak gebaseerd op je eigen ervaring (ik heb het zo gedaan dus dat moet voor een ander ook maar zo zijn). Met mijn antwoorden over iPhones en Ben Weyts probeer ik enkel uit te leggen dat het met onze kennis van zaken weinig zin heeft om over modaliteiten te discussiëren.

Ieder kind heeft recht op ontspanning. Ja of nee? Simpel... En niet: "ja maar als die ouders niet gaan werken dan gaan we ze toch niet naar een voetbalclub sturen. En waarom moeten kinderen die of die hobby hebben? Ik ging vroeger alleen naar de scouts en voel me ook niet arm." Dat zijn modaliteiten. Ik hoop dat je ergens inziet dat dit toch naast de kwestie is in een complexe materie als (kans)armoede bij kinderen?

@ThomasMore

Kort antwoord:
De uitvoering van principes is in de praktijk altijd beperkt door datgene wat jij modaliteiten noemt. Een euro kan je normaliter immers maar één keer uitgeven, zelfs al denken politici er met het huidige duizelingwekkende gat in de begroting tegenwoordig misschien anders over.

Iets langer:
In een land met reeds recordbelastingvoeten op kinderloze alleenstaanden en op arbeid in het algemeen, zijn de mogelijkheden om meer inkomsten te verwerven langs die kant beperkt. Je zit natuurlijk wel nog met een hoop fraude in de strikte en brede zin van het woord, maar wat wél zou helpen is natuurlijk méér mensen aan de slag krijgen... en wat zie je uiteraard niet toevallig in discussies over kinderarmoede zoals die Pano-reportage maar al te vaak? Juist ja, slechts één ouder (vaak een alleenstaande mama) of zelfs twee ouders die niet werken. Dus op globaal niveau moet daar zeker wel naar gekeken worden (wat mij betreft: kindergeld ontvangen = verplicht activeringstraject voor de ouder via de VDAB/ACTIRIS/FOREM).

Daarnaast éénmaal je je budget hebt, moet je ook kijken hoe je het uitgeeft: zelfs bepaalde principes zijn belangrijker dan anderen.
Wat mij betreft: voedsel & gezondheidszorg > onderwijs > ontspanning >>> reizen. Het doel van een gericht kinderarmoede beleid moet zijn om die kinderen tegen de volgende generatie zoveel mogelijk uit die vicieuze cirkel van armoede te trekken. Ik ben het zelfs ermee eens dat kansen op wat ontspanning en geen volledige sociale uitsluiting door tegenwoordig zonder pienter telefoontje door het leven te moeten gaan daarbij noodzakelijk zijn, maar ik leg de lat daarbij inderdaad wel lager dan jou. Deels omdat ik zelf reflecteer over mijn eigen jeugd, en deels omdat je ook prioriteiten moet stellen.
 
Ik merk dat het heel moeilijk is om een degelijk debat te voeren over die opties.

Ik heb een aantal kenmerken, die ik met kinderarmoede associeer, opgelijst. Buiten de usual suspects zoals honger en dakloos. Hoeveel van volgende opties moeten ontbreken / ingevuld worden om van kinderarmoede te spreken?

- Nooit op vakantie kunnen gaan of nooit uitstappen kunnen doen
- Geen enkele financiële ruimte om een hobby of sport in clubverband te kunnen uitoefenen. Of bij een jeugdbeweging te gaan.
- Geen smartphone en laptop ter beschikking hebben. Imo relevant vanaf dat dit nodig is voor school.
- Geen financiële ruimte om de extra schoolse activiteiten zoals bosklassen of skiklassen (enz.) te kunnen betalen
- Geen ruimte thuis om tot rust te komen of om rustig het huiswerk te kunnen maken
- Er zijn er ongetwijfeld nog...

Op dit forum wordt daar dan ongeveer het volgende van gemaakt:

- Meerdere vliegreizen per jaar en skivakanties... Ik ben als kind zelden op reis geweest en we waren ook niet arm.
- Moeten we die marginalen nu ook al geld geven om hun dochters naar een manege te kunnen sturen? Of: een lidkaart van een bibliotheek kost 5 euro / jaar. Ontspanning? check!
- Dure smartphones zijn pure luxe. Als kind heb ik zelf moeten sparen voor mijn gsm. Of de beste: 'ik had als kind toch ook geen smartphone want ze bestonden nog niet.'
- Skireizen zijn overbodige luxe. Terwijl het over de skiklasse gaat... Met school dus.
- Als kind heb ik ook een kamer met mijn broer gedeeld en wij waren toch ook niet arm.

Als er enkel vanuit een eigen referentiekader op een paar voorbeelden uit de eigen jeugd wordt gefocust dan is er geen zinnig debat over die opties mogelijk he?

Maar nu ben je ffs weer daar met dat lijstje van inderdaad opties die individueel allemaal voor discussie vatbaar zijn. Velen hier hebben jou inderdaad al aangegeven dat élke optie op zich je niet arm maakt. Beantwoord misschien eens jouw eigen vraag: als je met een beperkt budget jouw lijstje moet financieren, wat krijgt dan voorrang? De smartphone of de skiklassen? De familievakantie of de eigen kamer waar er rustig gestudeerd kan worden?

Jouw verwijt dat er enkel vanuit een eigen referentiekader gedacht wordt, kan je ook op jezelf toepassen: het is niet omdat jij aan al die zaken hebt meegedaan of hebt gehad dat die daarom noodzakelijk zijn.

Nogmaals ontspanning/luxe is altijd keuzes maken, ook voor ons als volwassenen, jij kiest voor je kind een voetbalclub van € 500/jaar waarin sommige impliciete zaken als de verplaatsingskosten wanneer die club verwacht dat de ouders taxi spelen niet eens inbegrepen zijn?
Wel als ik € 500 heb om een kind wat kansen op ontspanning te gunnen dan zou ik inderdaad de voorkeur geven aan:
  • een bibliotheek-abonnement van € 5, onbeperkt leesplezier als je alles tijdig terugbrengt
  • € 135 tekenschool (daarbovenop ook nog eens fiscaal aftrekbaar),
  • € 110 lidgeld voor de lokale zwemclub,
  • € 125 voor de jeugdbeweging (misschien niet doenbaar voor de duurde jeugdbeweging, wel voor de goedkopere, plus mutualiteiten betalen een deel van het lidgeld en kampkosten ook nog eens terug),
  • & voor de resterende € 100 schrijf ik over 2,5 jaar een Nintendo Switch Lite af zodat hij/zij ook mee Fortnite kan spelen (of insert de laatste nieuwe gratis hypegame voor de jeugd van tegenwoordig).
Ongeveer dezelfde € 500, andere keuzes! Beter? Tja, een voetbalfan zal het er uiteraard mee oneens zijn...
Wil dat kind toch graag gaan voetballen bij jouw absurd dure club?
Tja, er eens mee samenzitten en duidelijk maken dat niet alles te combineren valt.
 
- Je hebt uitstappen en uitstappen. Ik vermoed dat een keer naar de kust gaan bij jou niet telt als uitstap :p.
Organisaties als Pirlewiet en Kadee doen zeer goed werk door vakanties voor kinderen in armoede mogelijk te maken. Die organiseren dan vakanties met bestemmingen zoals Ieper, Houthalen-Helchteren, Geel, ... Een vakantie is voor een kansarm kind een onderbreking van de dagelijkse sleur, een moment om de batterijen op te laden, om zich verbonden te voelen,... Probleem is perceptie. Als ik hier vakantie neerschrijf dan associëren velen dat onmiddellijk met: meerdere vliegreizen per jaar, Jamaica en Euro Disney (zaken die hier echt zijn benoemd). Terwijl het bij mij echt wel gaat over het concept vakantie en niet over een specifieke bestemming of formule. Dus ja, de kust telt ook.

- Moet toch wel echt extreem zjin dan toch. Lidgeld bij de lokale voetbalploeg hier is 100euro + tenue en schoenen, zal je misschien aan 100 euro extra krijgen. Wat overeenkomt met 16,66 euro per maand. KSA is 25 euro. Scouts 34,40. 10 euro als je recht hebt op kansentarief...
Als dit al zo onoverkomelijk is, dan zit je toch in een situatie van extreme armoede en niet zomaar armoede.

Voor een gezin, zoals in het voorbeeld van @Mulan, met twee kinderen en een weekbudget van 80 euro (per week of 320 /maand) + kindergeld zullen die bedragen inderdaad moeilijk zijn. 16,66 per maand per kind is dan relatief gezien een behoorlijke hap uit het budget. Jeugdbewegingen zijn goedkoper maar daar komen nog wel wat kosten bij voor het weekend en het kamp. Veel clubs en jeugdbewegingen doen inspanningen om bereikbaar te zijn voor (kans)arme kinderen.
En ik heb stevig de indruk dat sommige scholen opzettelijk veel dure (maar optionele) naschoolse activiteiten organiseren om "kansarme" kinderen weg te jagen. een Rome reis, een Parijs reis, een Athene reis,... Ieder jaar een reis tijdens de vakanties van +500euro met als summum een India-reis, wtf.
Terecht, al dat soort activiteiten zal mee bepalen hoeveel kansarme kinderen worden bereikt door een school. De vraag is hoe we daar mee omgaan he. Inclusief onderwijs, waar elk kind gelijk aan de startlijn verschijnt en op maat wordt begeleid, hebben we nog niet bereikt.

- Skiklassen zijn geen verplicht deel :p. Dat is toch fantasie dat iedereen daar aan meedoet. Daar doet misschien 20% van de school aan mee. Bosklassen. In mijn streek nooit van gehoord eigenlijk. En verplicht is het ook niet.
Ze zijn niet verplicht en maken daarom net een onderscheid. Ik weet niet waar je die 20% vandaan haalt, in de klas van mijn dochter leek het me eerder 80% te zijn maar dat is maar één waarneming natuurlijk. Zou interessant zijn om te weten hoeveel kinderen deelnemen aan die zaken. Ik ga er wel van uit dat wat door een school wordt georganiseerd bereikbaar moet zijn voor elke leerling van die school.

Ik vind nu wel dat de grens van armoede wel stevig opschuift. In de jaren '90 tientallen keren als kind moeten herhalen dat mijn ouders geen telefoon hadden (Als je elektriciteit al niet kon betalen, werd de telefoonrekening al zeker niet betaald. :p). Al die leerkrachten in de war en me maar niet geloven :p.
Ik heb door mijn beroep in contact gekomen met de armoede in de steden en armoede nu is toch wat anders dan de armoede in de jaren '90. Nu wordt de elektriciteit, chauffage en water tenminste niet meer afgesloten. :p

Ach ja... de jaren 90 zijn dertig jaar geleden gestart. Trek van die jaren '90 nog 's 30 jaar af je had in België nog pubers van 14 die in de steenkoolmijnen gingen werken. Ah, the good old days toen je je kinderen nog kon laten werken ipv hun hobby's te financieren... :rolleyes:
Zo van die referentiekaders als in mijn jeugd dit dus vandaag niet zagen... We zijn hier toch geen bende nostalgische bejaarden?
 

Vergelijkbare onderwerpen

Terug
Bovenaan