Organisaties als Pirlewiet en Kadee doen zeer goed werk door vakanties voor kinderen in armoede mogelijk te maken. Die organiseren dan vakanties met bestemmingen zoals Ieper, Houthalen-Helchteren, Geel, ... Een vakantie is voor een kansarm kind een onderbreking van de dagelijkse sleur, een moment om de batterijen op te laden, om zich verbonden te voelen,... Probleem is perceptie. Als ik hier vakantie neerschrijf dan associëren velen dat onmiddellijk met: meerdere vliegreizen per jaar, Jamaica en Euro Disney (zaken die hier echt zijn benoemd). Terwijl het bij mij echt wel gaat over het concept vakantie en niet over een specifieke bestemming of formule. Dus ja, de kust telt ook.
Voor een gezin, zoals in het voorbeeld van
@Mulan, met twee kinderen en een weekbudget van 80 euro (per week of 320 /maand) + kindergeld zullen die bedragen inderdaad moeilijk zijn. 16,66 per maand per kind is dan relatief gezien een behoorlijke hap uit het budget. Jeugdbewegingen zijn goedkoper maar daar komen nog wel wat kosten bij voor het weekend en het kamp. Veel clubs en jeugdbewegingen doen inspanningen om bereikbaar te zijn voor (kans)arme kinderen.
Terecht, al dat soort activiteiten zal mee bepalen hoeveel kansarme kinderen worden bereikt door een school. De vraag is hoe we daar mee omgaan he. Inclusief onderwijs, waar elk kind gelijk aan de startlijn verschijnt en op maat wordt begeleid, hebben we nog niet bereikt.
Ze zijn niet verplicht en maken daarom net een onderscheid. Ik weet niet waar je die 20% vandaan haalt, in de klas van mijn dochter leek het me eerder 80% te zijn maar dat is maar één waarneming natuurlijk. Zou interessant zijn om te weten hoeveel kinderen deelnemen aan die zaken. Ik ga er wel van uit dat wat door een school wordt georganiseerd bereikbaar moet zijn voor elke leerling van die school.
Ach ja... de jaren 90 zijn dertig jaar geleden gestart. Trek van die jaren '90 nog 's 30 jaar af je had in België nog pubers van 14 die in de steenkoolmijnen gingen werken. Ah, the good old days toen je je kinderen nog kon laten werken ipv hun hobby's te financieren...
Zo van die referentiekaders als in mijn jeugd dit dus vandaag niet zagen... We zijn hier toch geen bende nostalgische bejaarden?