Je moet je toch niet vastpinnen op het letterlijke 'Disneyland Parijs'. Dat kereltje komt na een schoolvakantie terug in de klas terecht waar pakweg 3/4e van zijn klasgenootjes kan vertellen over hun vakantie. Gaande van vijfsterren resorts tot campings. Kinderen op jonge leeftijd maken daar echt geen onderscheid tussen. Die zijn op vakantie geweest of niet. Vrij arbitrair (zoals jou kijk op de zaak
).
Dat kansarme kereltje heeft niks gedaan. En dat is bij die ventjes met alles zo. Dat weegt op op het mentale welzijn van dat kereltje. Die beseft maar al te goed dat hij er niet bij hoort, niet dezelfde kansen heeft, niet het geluk heeft van het gros van zijn leeftijdsgenootjes.
Ik ben van lagere middenklasse komaf, wiens ouders voorrang gegeven hebben aan een goede thuis en stabiliteit over reizen en dure vakanties.
Ik ben één keer naar DisneyLand geweest, één keer een weekendje naar zee, en de meeste schoolvakanties heb ik wél meegedaan maar niet allemaal, kampen van de jeugdbeweging dan weer niet. Meeste zomers was het "hoogtepunt" een uitstapje naar een pretpark of een dagtripje naar zee, dus inderdaad nooit "niets", maar ook geen regelmatige grootse verhalen.
Jij verwijt mij natuurlijk steevast dat ik het niet altijd op mezelf moet betrekken, maar ik kan toch moeilijk anders als ik jouw en anderen hun mening lees, dat arm zijn tegenwoordig ook al betekent dat je geen verre/lange vakanties kan maken. Zeker wanneer media en andere organisaties (misschien niet in het minst dankzij gelobby van de toerismesector) artikels leest als:
Ongeveer één op de vijf Vlaamse gezinnen kan zich geen week vakantie veroorloven. Ook voor Orenda is het rekenen en sparen.
www.vrt.be
Vakantie-armoede is niet het eerste waar ik aan denk bij armoede, ik heb me om die reden ook nooit arm gevoeld toen ik jong was, ik zie dat in dit verhaal meer als een soort van framing waar ik helemaal geen boodschap aan heb.
Of dat ventje zijn moeder al dan niet werkt, zijn vader al dan niet aanwezig is maakt voor zijn situatie toch geen flikker uit. Hij zit in de shit en that's it. Zoals jij het stelt moet dat onschuldige jongetje gewoon maar aanvaarden dat hij pech heeft. Zolang hij niet omkomt van de honger is alles in orde? Het leven is meer als de onderkant van de piramide van Maslow.
De volgorde van behoeften in de piramide van Maslow is stevig voor discussie vatbaar, maar dat is een ander debat.
Hoe dan ook kan je niet verwachten dat de overheid/samenleving in élk van je noden voorziet, maar in de eerste plaats naar de belangrijkste en haalbare kijkt. Ik denk dat België en West-Europa het op dat vlak zeker niet slecht doen.
Dat jongetje kan er inderdaad niets aan doen, maar voor een breder debat en the bigger picture doen die vragen er wél degelijk toe.
Mind you ik heb er absoluut géén énkel probleem mee dat die jongen z'n koksschool volledig terugbetaald zou worden. Ik zou me wel vragen stellen bij de uitkering/kindergeld van alle ouders in een vergelijkbare situatie zomaar te verhogen.
Zeker in een land waarin werkende, kinderloze alleenstaande aan een recordpercentage binnen de OESO belast worden.
In een samenleving waarbij 2 gezinsinkomens meestal wél volstaat om armoede zo goed als uit te sluiten, maar waarin het (terecht) niet verstandig is om met een uitkering 3 kinderen (!) te willen opvoeden. Ik vind dat er dan ofwel een goede reden moet zijn om niet voltijds te werken.
En dat gekrakeel van je over die smartphones. Wie wel, wie niet... waar ligt de grens? Hoeveel mag je verdienen eer je kind er recht op zou hebben enz... Dat zijn zaken waar een regeling over getroffen moet worden. Ik heb echter niet de kennis of data om daar een grens in te trekken. Jij ook niet. Ik heb het over het principe: hebben kinderen een smartphone nodig? Dan zeg ik volmondig ja, elk kind heeft een smartphone en wat mij betreft ook een laptop nodig. Zonder die dingen hebben ze niet dezelfde kansen in het onderwijs. Dewelke, hoeveel die mag kosten en wat in welk geval de tussenkomst van de overheid moet zijn, daar kunnen we op dit forum toch geen enkel zinnig antwoord op geven?
Jij bent daarover begonnen met een stevig lijstje waarbij sommige zaken toch echt eerder als luxe dan als basisnoodzakelijkheden gezien kunnen worden. Voor een gemeenschappelijk laptopmodel voor scholieren valt wel degelijk iets te zeggen.
Smartphones vind ik dan weer van niet, tenzij in OCMW-situaties. Ouders moeten opvoedkundig ok nog enig beslissingsrecht hebben, ik heb bijvoorbeeld moeten "sparen" voor mijn eerste gsm. Er zijn nog genoeg ouders die niet elke maand zomaar voor zoon of dochterlief een nieuwe smartphone kunnen kopen, dus ja, waarom het dan weer aan sommigen volledig gratis geven? Zet ze dan maar onder budgetbeheer denk ik dan.
En binnen deze discussie vind ik dan de vraag stellen met wat met volwassenen die zich geen (nieuwe) smartphone kunnen veroorloven ook weer niet irrelevant. De batterij van de mijne is versleten, dus ik moet sparen voor een nieuwe... maar blijkbaar kan je ook gewoon niet werken en 3 kinderen op de wereld zetten, dan krijg je er voor niets?
Het bizarre is wel dat de ondersteuning 'kindergeld' heel democratisch is. Iedereen met kinderen krijgt het. De klein mannen van Coucke, mijn dochter en indien je kinderen hebt, jou kinderen ook. Waarom zou dat dan ook niet kunnen met iets als bijvoorbeeld een smartphone of een laptop?
Omdat we niet in een communistisch land leven en vrije keuze nog belangrijk vinden?
Ik stel me overigens net wél vragen bij het democratisch gehalte van kindergeld: het is geld voor de kinderen, maar we geven het aan de ouders die een keuze gemaakt hebben voor kinderen? Dan mogen daar een aantal "eisen" tegenover staan waarbij je dat kindergeld in vraag stelt, zoals een gevulde brooddoos, maar ook niet spijbelen op school, etc.
Er zijn overigens ook geheel andere systemen van kindergeld denkbaar. In meerdere andere landen zou Coucke bijvoorbeeld geen kindergeld krijgen. Maar goed, ik vind het net een mooi principe dat élk kind het krijg en dan koppel ik tenslotte terug naar mijn eerste, onbedoelde openingspost van deze thread: met het bedrag aan kindergeld plus eventuele andere sociale toelagen zou het onmogelijk moeten zijn dat kinderen op school arriveren met een lege brooddoos én nog meer dan dat.
