De vraag is in welke mate kinderen het slachtoffer moeten worden van de omgeving waarin ze opgroeien.
Niet. Daarom dat ik systemen zoals kindergeld, sociale toelagen, studiebeurzen, toegankelijk onderwijs, ... gerust wil verdedigen omdat ik vind dat élk kind recht heeft op een goede basis. Ik vind zelfs overigens uit principe dat ouders verplicht zouden moeten zijn een significant deel van die basis zelf te voorzien en dat de staat enkel extra zou moeten tussenkomen wanneer ze daar echt niet in slagen.
Ik zie bovendien in een aantal zaken die jij opsomt echter geen basisvoorzieningen maar luxe. Jij maakt er vervolgens een karikatuur van natuurlijk, maar een ski-reis heb je niet nodig om een goed leven te leiden. Elke schoolreis moeten missen is natuurlijk iets anders.
Want dental care verzekeringen zijn standaard fringe benefit voor jobs aan het minimumloon?
Uiteraard niet. Maar nogmaals een volledig gaaf gebit kan je op latere leeftijd ook corrigeren en is wel degelijk een stukje luxe want dat is esthetisch. We hebben in dit land zelfs een premier gehad wiens gebit duidelijk correctie nodig had, zo'n gebit beperkt je dus duidelijk niet in je kansen in het leven.
Desondanks geeft mijn mutualiteit tegenwoordig ook al een verhoogde tegemoetkoming voor orthodontie bij jongeren (niet meer bij volwassenen). Dus ja, voor dat laatste resterende stukje, voor een uiterlijk iets mogen de ouders gerust nog iets bijdragen.
Maar goed ik val in herhaling.
Ik vind inderdaad dat er argumenten zijn om ervoor te zorgen dat elk kind zijn eigen smartphone en laptop heeft. Dat zijn in mijn ogen geen luxe producten meer.
Ik heb nergens gezegd dat een smartphone of een laptop luxeproducten zijn. Ik ben zelfs pro laptops te voorzien via het onderwijs, één basis standaard model (eventueel per scholengemeenschap) voor iedereen. Geen toestanden waarbij rijkere leerlingen afkomen met Macbooks, gemakkelijker voor de IT-ondersteuning op school, korting via groepsaankopen...
Een smartphone? Tja, dat heeft je kind de eerste 12 jaar wel al niet nodig denk ik dan. Daarenboven heb je tegenwoordig al goede instapmodelletjes van € 100. Mijn vorige smartphone was overigens een Moto E, ook zo'n budgetmodelletje, in een tijd dat ik zoveel mogelijk geld wou sparen... Ik gaf ironisch genoeg toen les in het onderwijs en had leerlingen in m'n klas met een iPhone X die toen het twaalfvoudige kostte.
Gewoon uit nieuwsgierigheid, hoeveel moet de smartphone van een kind kosten om niet arm te zijn?
Het afdekken van je primaire behoeften is in een welvaartsstaat toch geen indicatie van welvaart. Kinderarmoede is dus volgens jou opgelost als kinderen voldoende te eten hebben en dak boven hun hoofd? Sorry maar ik vind dat we de lat wel hoger kunnen leggen.
Natuurlijk mag de lat hoger, de vraag is alleen hoe hoog moet de lat liggen?
Bibliotheekabonnement in mijn stad: € 5 en je kan onbeperkt (als je alles tijdig terugbrengt) boeken lezen, jeugdbeweging kost bijna niets (€ 25 ofzo), tekenschool is € 150 voor een jaar voor een jongere, ... maar het moet blijkbaar toch die voetbalploeg zijn die € 450 per jaar kost?
Ik ben qua meerdaagse reizen één keer met mijn ouders naar zee geweest, denk nog een keer Ardennen en één keer Disneyland Parijs... was ik nu arm omdat ik niet elke zomervakantie op reis ging? Als ik jou f sommige journaal-items zou moeten geloven wel...
