Hoe regel je jouw financiën met jouw partner?

[Kingrotra]

Hier alles gezamelijk, komt het minste gezever van en leren we ook effectief samen te leven.

 

[gumball4000]

Loon komt op gemeenschappelijke rekening.
Delen alle kosten exact in 2 en al de rest gaat pro-rata naar mekaars spaarekening. We zijn wettelijk samenwonend.

Vb.
Zij= 2500€ loon
Ik= 2000€ loon
Kosten= 1000€ (dus ieder 500€, om even makkelijk te houden)

Zij zet dan 2000€ over naar haar spaarrekening, ik 1500€.
Is volgens ons ook het meest eerlijke en kan achteraf nooit zever van komen. Wij zetten naast de echte kosten elk 50€ voor fun zaken op de gemeenschappelijke. Al de rest gaat zoals hierboven uitgelegd naar ieder zn spaarrekening.
We hebben nooit het principe gesnapt als iemand 60% van het totaal verdient hij ook 60% vn de kosten moet betalen (kennen zo'n koppels). Omdat de ene een betere job/verloning heeft moet die ook meer opdraaien..is volgens ons niet fair.

We zijn ook een koppel.dat ELKE uitgave in een boekje noteren zodat we een strak budget hebben. Ik heb wel het geluk dat mijn vriendin niet veel uitgeeft. Op die manier sparen we samen 60% van ons inkomen..en we hebben de huur te betalen + lening op onze bouwgrond.

 

[REpute]

Nee, wij hebben iets van "ge had dan maar moeten studeren of zoekt u een job waar ge meer verdient".
Nu we hebben makkelijk praten..beiden master opleiding en verdienen +- zelfde.

Je haalt het zelf al aan hè. Zolang je beide ongeveer dezelfde inkomsten hebt (en misschien nog belangrijker) dit loon ook bovenmodaal is, is een gelijke bijdrage logisch. Maar in ons geval verdien ik bv dubbel zoveel als mijn partner, als je dan beiden dezelfde bijdrage doet dan heeft de ene elke maand nog een bak geld over en de andere quasi niks.

Maar goed, gelukkig is geld niet de enige "input" in een relatie, en zolang beiden het gevoel hebben dat ieder zijn steentje bijdraagt, dan lijkt me dat niet echt een probleem. Voor ons werkt dat al +20 jaar zo.

 

[:unsure:]

Nee, wij hebben iets van "ge had dan maar moeten studeren of zoekt u een job waar ge meer verdient".
Nu we hebben makkelijk praten..beiden master opleiding en verdienen +- zelfde.
Zij 2300-2600€ netto (vrij beroep), ik 2250€ (incl mc) en heb veel extralegale voordelen die zij ni heeft.
Er is ook afgesproken dat we persoonlijke verzekeringen niet als gemeenschappelijke kost zien. Dus hospitalisatie, autoverzekering ed. = Een eigen kost.
Ik betaal vb 190€/jr aan hospitalisatie dankzij een korting van mijn vader zn werkgever. Mn vriendin betaalt 450€/jr.
Zij heeft een autoverzekering op een wagen die ze 100% zelf gekozen heeft en waar ik nooit mee rijd. Ik heb een bedrijfswagen en sta daar mijn bijdrage af (waar zij vb uiteraard ook niks aan bijdraagt)

Allemaal goed en wel als je beide ongeveer hetzelfde verdient of heel goed verdient natuurljik


Ik ken bv een koppel waar de ene in IT werkt en >2600 netto + bedrijfswagen verdient, terwijl de andere geen master heeft gehaald en een administratieve job doet met loon van +/-1700 verdient & zelf auto moet afbetalen. Ze houden ook alles gesplitst met uitzondering gemeenschappelijke kosten waarbij ze allebei hetzelfde bedrag voor storten.

De grootverdiener koopt met zijn eigen geld constant toffe dingen à la nieuwe fiets, nieuwe console, PC,... terwijl de andere eigenlijk langer moet sparen om bijvoorbeeld mooie kleren te kopen.

Vind dat persoonlijk wel 'onrechtvaardig' in zo'n situaties.
Als koppel wil je normaal toch samen dezelfde levenstijl kunnen aanhouden ipv dat de ene constant in rijkdom zit terwijl de andere over elke cent moet kijken of dat in zijn budget past?

 

[eniac]

Niet grof bedoeld, maar serieus? Dat hou je toch geen lange periode vol?

Ik ken een koppel dat ondertussen al 20j samen is (of iets dergelijks), hebben een kind van een jaar of 9, en doen nog altijd alles 50/50. Die zeggen ook letterlijk dat ze dan gemakkelijk uit elkaar kunnen als dat nodig is. Tja, elk zijn redenering.

Het enige dat er echt nog altijd niet in gaat bij mij is de hele "wij hebben gescheiden rekeningen want dan moet ik geen aankopen verantwoorden". Ik snap het simpelweg niet, toch niet voor gevorderde relaties (samen huis gekocht, kind(eren), al dan niet getrouwd, ...).
Mijn rationele kijk daarop is dat je toch 1 gezinsinkomen hebt waarvan alles moet betaald worden. Als er genoeg is zal er wel ruimte zijn voor leuke aankopen, en ik hoop maar dat je als koppel elkaar dat gunt los van of het nu van 1 pot komt of van 2 gescheiden rekeningen.

Hier is ook alles samen van sinds we een huis gekocht hebben 13 jaar geleden. Ik moet toch ook niet "verantwoorden" dat ik zaken koop voor mezelf van de gedeelde rekening?

 

[gumball4000]

Allemaal goed en wel als je beide ongeveer hetzelfde verdient of heel goed verdient natuurljik


Ik ken bv een koppel waar de ene in IT werkt en >2600 netto + bedrijfswagen verdient, terwijl de andere geen master heeft gehaald en een administratieve job doet met loon van +/-1700 verdient & zelf auto moet afbetalen. Ze houden ook alles gesplitst met uitzondering gemeenschappelijke kosten waarbij ze allebei hetzelfde bedrag voor storten.

De grootverdiener koopt met zijn eigen geld constant toffe dingen à la nieuwe fiets, nieuwe console, PC,... terwijl de andere eigenlijk langer moet sparen om bijvoorbeeld mooie kleren te kopen.

Vind dat persoonlijk wel 'onrechtvaardig' in zo'n situaties.
Als koppel wil je normaal toch samen dezelfde levenstijl kunnen aanhouden ipv dat de ene constant in rijkdom zit terwijl de andere over elke cent moet kijken of dat in zijn budget past?

Ge moet mekaar natuurlijk ook de ogen niet uitsteken met materiaal..da loopt dan inderdaad niet goed af.
Nu anderzijds, moet je als grootverdiener heel je leven meer bijdragen omdat de andere minder verdient? Dat is ook niet rechtvaardig natuurlijk..
Dat de "kleinverdiener" dan een job zoekt waar er meer verdiend wordt/opleiding volgen die meer kansen geeft binnen de job om zo meer te verdienen?

De grootverdiener wordt "gestraft" omdat hij meer gestudeerd heeft/betere onderhandelingsskills heeft.. dan valt die persoon zijn beloning voor de goede prestaties toch ook weg.
Ik zie het nu ook bij iemand in mijn familie. Hij verdient los boven de 3000€ als starter (arts) ..zij mss 1500€ (werkt halftijds en nog iets in bijberoep)
Zij pusht hem om nog bij te studeren."want dan moet ik later niet meer gaan werken omdat gij dan genoeg verdient" (heb dat zo letterlijk horen zeggen).
Zo'n persoon zou bij mij wel een waarschuwing krijgen..en als die dat nog eens zegt, dan zou het een reden zijn om serieus over de relatie na te denken als uw partner u als melkkoe gebruikt.
Het is eigenlijk daarom dat we van het principe zijn dat het 50-50 verdeeld moet worden.

 

[Général Zantas]

Vroeger hielden we alles bij op onze eigen rekening, en stortten we een bedrag naar een gezamenlijke rekening om de huur, kosten, shoppen, etc te betalen. Maar elke maand kwamen we wel tekort daarmee, en op de duur was het gekibbel van "ja maar ik betaal meer dan jij met mijn eigen kaart als we gaan winkelen, etc".

Tegenwoordig komen onze beide salarissen aan op een gezamenlijke rekening, en transferen we 30% van ons salaris naar onze eigen spaarrekening om onze hobbies te bekostigen. Met mijn hoger salarus, krijg ik wat meer voor de hobbies, maar ik draag ook meer bij aan onze vaste uitgaven.

Samen sparen we voor een eigen huis met hetgeen wat overblijft van onze gezamenlijke 70%.

 

[Pompi]

Ik zou normaal alles altijd 50/50 doen, samen evenveel in de pot en dan de rest van je loon op je spaarrekening.
Da's vooral voor mezelf omdat ik graag geld aan moto's e.d. geef, dus daar ook lang voor moet sparen en mijn vriendin liever minitrips af en toe en kledij..
Ik verdien wel €300 netto meer, maar zal ook makkelijker iets trakteren.

Maar mijn vriendin komt uit het buitenland dus momenteel iets anders, aangezien het appartement van mij is betaal ik de hypotheek alleen af.
Zij geeft haar MC + €260 voor gas/elek/water/internet/eten.
Vooral omdat haar nu ff de kans geeft om goed te sparen, we rekenen daar op een 10k per jaar, zodat we hier nog een jaar of 4-5 wonen in mijn app en we dan samen iets kopen zij toch ook haar inleg kan doen zodat we daar echt evenwaardig in stappen.

Dus ik betaal momenteel wel een pak meer (vorige maand zaten we aan €1000 gezamelijk, wel een paar uitzonderlijke kosten.
Da's da's dan €740 van mij en €260 van haar..
Maar ik draag dat liever nu even dan dat zij haar sparen zou verminderen.

 

[zarathustra]

dat apart gedoe tot daar aan toe maar u schuldig voelen omdat jij/hij/zij een dure hobby zou hebben, neen dat gaat er hier niet in..


en ter verduidelijking, ik praat mezelf niet goed: het is de vrouw die paardrijdt en dat kan je al onder duurder klasseren maar geen haar op mijn hoofd dat "de rekening ne keer zal maken"..

Ik heb dat eigenlijk voor mezelf, zeker sinds dat we kinderen hebben kan ik me er niet echt meer toe brengen om geld uit te geven voor mezelf. Ik voel me al schuldig over het feit dat ik over een maand de volgende drie Malazan boeken ga kopen. Dat is mss 40 euro ofzo, maar ja de badkamer moet ooit gedaan worden, ramen vervangen worden, ikea living tafel vervangen met iets deftig, etc dus pak dat ik 50-60k kosten zie in de toekomst dan is voor mij alles wat aan onzin uitgegeven wordt gewoon dingen voor iedereen die achteruit geduwd worden.

Daarom dat het 3 jaar sparen is voor een nieuwe PC te kopen

 

[Voidski]

Ik ken een koppel dat ondertussen al 20j samen is (of iets dergelijks), hebben een kind van een jaar of 9, en doen nog altijd alles 50/50. Die zeggen ook letterlijk dat ze dan gemakkelijk uit elkaar kunnen als dat nodig is. Tja, elk zijn redenering.

Het enige dat er echt nog altijd niet in gaat bij mij is de hele "wij hebben gescheiden rekeningen want dan moet ik geen aankopen verantwoorden". Ik snap het simpelweg niet, toch niet voor gevorderde relaties (samen huis gekocht, kind(eren), al dan niet getrouwd, ...).
Mijn rationele kijk daarop is dat je toch 1 gezinsinkomen hebt waarvan alles moet betaald worden. Als er genoeg is zal er wel ruimte zijn voor leuke aankopen, en ik hoop maar dat je als koppel elkaar dat gunt los van of het nu van 1 pot komt of van 2 gescheiden rekeningen.

Hier is ook alles samen van sinds we een huis gekocht hebben 13 jaar geleden. Ik moet toch ook niet "verantwoorden" dat ik zaken koop voor mezelf van de gedeelde rekening?

Hier is dat hetzelfde. Of wij nu een stuk samen op één rekening zouden storten of alles samen, verandert, voor ons, niks aan onze manier van leven. Grote aankopen moet je toch altijd even overleggen, en voor de rest is ze vrij om te doen wat ze wilt en ik ook.

Mijn vriendin werkt ook 4/5 sinds dit jaar om te zorgen voor ons kind (dat nog op komst is). Moeten we dat dan ook gaan verrekenen? Want haar minder werken is om ons uitgaven te besparen, dus moet daar een opportuniteitskost aan gegeven worden om dat mee te nemen in een verrekening. Nee, één gezinsinkomen werkt hier ook het beste.

 

[Herman De Croo]

Maar jij bent nogal vree op de centen gefocust hé. De ene verdient meer dan de andere, en dat is helemaal niet zo eenvoudig als "je had maar beter moeten studeren of een betere job kiezen". Sommige sectoren of jobs verdienen nu eenmaal meer dan andere, zonder dat daar veel logica achter zit. De maatschappij is veel complexer dan de simplistische redenering: hard studeren -> hard werken -> goed verdienen.

Het juist in kaart brengen van financiën gebeurt m.i. omdat het zo gemakkelijk meetbaar is. Maar als je een relatie aangaat, kies je ervoor om op alle vlak lief en leed te delen. Dat is financieel, maar er is zoveel meer. De ene kookt beter/meer dan de andere. De ene heeft een positievere kijk om het leven, neemt meer initiatief om de andere uit zijn comfort zone te halen en ervaringen mee te maken die je alleen niet zou doen.
Je hebt al eens een depressie of neerslachtige periode, dan is de ene partner daar een betere of slechter steun in.
Iemand heeft een interessantere vriendengroep waardoor je een boeiender leven heeft. De ene zijn familie is handiger, of zorgt meer voor de kinderen. Je schoonvader kent een directeur die je aan een betere job helpt. De ene zorgt beter voor de kinderen etc. Je gaat dichter bij de ene schoonouders dan bij de andere wonen.


Bijdragen aan een relatie is zoveel meer dan geld, en het is m.i. dus absurd om dat financiële deel sterk zo strikt te controleren, en dat dan niet te doen bij alle andere aspecten. Als je het geld 50-50 verdeelt en consequent bent, dan moet je ook het aantal kookbeurten, bezoeken aan de winkel, bezoekjes aan vrienden en familie 50-50 verdelen.
De financiele bijdrage aan een relatie is niet hetzelfde als, of toch zeker niet beperkt tot, jouw totale bijdrage aan de relatie. Als dat wel zo is, dan ben je roommates ipv soul mates.

Ik kan veel systemen volgen, maar waar ik nooit mee zou akkoord gaan is 50-50 bij sterk ongelijke inkomens. Naar % van inkomen bijdragen vond ik vroeger raar, maar vind ik eigenlijk heel fair. Als je meer geld verdient, draag je meer bij, maar heb je nog altijd meer over. Ik zie het dus helemaal niet zoals @gumball4000 dat de ene gestraft wordt omdat hij 60% van een groter bedrag "moet" bijdragen. In tegendeel, hij heeft nog altijd 40% over van een groter inkomen. Ik vind zo'n quotes net getuigen van een erg transactionele visie op samen zijn, het is alsof je een vermogensverdeling van de maatschappij bespreekt ipv. een relatie.



Mijn idee: wat je ervoor hebt opgebouwd, blijft van jou persoonlijk. Vanaf dat je een duurzame relatie hebt, is alles wat je opbouwt gemeenschappelijk. En ja, dat vind ik zowel in goede als slechte dagen.

 

[RB26DETT]

Wij storten elk een vast bedrag per maand in verhouding tot ons loon. Ons inkomen verschilt teveel om elk hetzelfde bij te dragen. Met wat we dan zelf overhouden (+/- 200 euro) gebruiken we voor persoonlijke uitgaven/sparen, in mijn geval een game of eens iets van gereedschap.

 

[Reverz]

Allemaal goed en wel als je beide ongeveer hetzelfde verdient of heel goed verdient natuurljik

Ik ken bv een koppel waar de ene in IT werkt en >2600 netto + bedrijfswagen verdient, terwijl de andere geen master heeft gehaald en een administratieve job doet met loon van +/-1700 verdient & zelf auto moet afbetalen. Ze houden ook alles gesplitst met uitzondering gemeenschappelijke kosten waarbij ze allebei hetzelfde bedrag voor storten.

De grootverdiener koopt met zijn eigen geld constant toffe dingen à la nieuwe fiets, nieuwe console, PC,... terwijl de andere eigenlijk langer moet sparen om bijvoorbeeld mooie kleren te kopen.

Vind dat persoonlijk wel 'onrechtvaardig' in zo'n situaties.
Als koppel wil je normaal toch samen dezelfde levenstijl kunnen aanhouden ipv dat de ene constant in rijkdom zit terwijl de andere over elke cent moet kijken of dat in zijn budget past?

Ik ben het meest fan van de tussenoplossing. Op zich snap ik Gumball in zijn redenering en redeneer ik zelf ook zo wel tot op zekere hoogte maar jij legt hier wel exact de gevoeligheden van dat systeem bloot: dat werkt zolang je beiden ballpark hetzelfde loon/kosten hebt.

Tot begin januari betaalden wij een stuk op de gemeenschappelijke rekening (ik €350+MC, zij €450). Sinds begin januari is onze regeling aangepast naar ieder 30% van ons loon waardoor ik nu toch een stukje meer in de pot steek per maand, ik heb daar ook geen probleem mee: mijn loon is hoger en ik heb ne firmawagen. Zij verdient net €400 minder denk ik maar heeft niks extralegalen voordelen (buiten veel congé, ra ra welke sector ). Echter wil ik op dit moment ook geen 70% gemeenschappelijk maken omdat zij 60% van het kapitaal voor ons huis in brengt en ik voor mijn 40% nog 13jaar een kleine lening heb lopen, ik zou dus liefst die kloof zelf wat dichten (misschien een vreemde redenering maar bon).

Sowieso behoud ik liever grotendeels financiële autonomie voor zolang dat kan. Zij koopt voor haar hobby's regelmatig voor kleinere bedragen. Ik geef quasi nooit geld uit maar als ik geld uitgeef spreken we dikwijls ineens over €500+. Ik wil daar geen discussie/schuld/rekenwerk over. Als ik mij volgend jaar ne nieuwe vélo koop (of zelfs 2) dan kan/doe ik dat gewoon. Als alles samen wordt gesmeten zou ik dat moeilijk vinden om zomaar te zeggen: "ahja, ik heb derjust ne vélo gekocht voor €3-4k"...

Zeggen van "ge had maar langer moeten studeren/iets moeten doen waar je meer verdient" vind ik nogal flauw. Ik heb liever dat zij iets doet dat ze graag doet + als er kinderen in het spel komen is het alleen naar opvang toe al gewoon enorm handig dat mijn vriendin in het onderwijs werkt. Ook dat is wel iets waar ik gerust mee voor wil "compenseren". Ze weet echter wel dat ze niet moet rekenen van halftijds te gaan werken... die vlieger gaat niet op. Ze is trouwens veel te sociaal om de helft van de week thuis te zitten als "huisvrouw", dat zou niet goedkomen. 4/5de is wel bespreekbaar, maar dat zien we dan weer wel.

 

[Termin]

Ook hier alles op één gemeenschappelijke zicht- en spaarrekening. We zijn uiteindelijk al 17j samen, getrouwd en 2 jonge kinderen. Het verschil in loonpakket is op zich vrij groot, maar ik zie niet in waarom we de financiën zouden splitsen.

Het meeste van ons budget gaat naar onze woning en kinderen. Moesten we onze financiën splitsen, vermoed ik dat het net veel complexer wordt en druk op de relatie legt. En als je het alsnog doet enkel met de gedachte dat je dan makkelijker uit elkaar gaat, ga je toch een relatie aan met de verkeerde intentie? Een prille relatie kan ik nog snappen, maar eenmaal je getrouwd bent en kinderen hebt, snap ik het niet helemaal.

 

[Nineshots]

Loon komt op gemeenschappelijke rekening.
Delen alle kosten exact in 2 en al de rest gaat pro-rata naar mekaars spaarekening. We zijn wettelijk samenwonend.

Vb.
Zij= 2500€ loon
Ik= 2000€ loon
Kosten= 1000€ (dus ieder 500€, om even makkelijk te houden)

Zij zet dan 2000€ over naar haar spaarrekening, ik 1500€.
Is volgens ons ook het meest eerlijke en kan achteraf nooit zever van komen. Wij zetten naast de echte kosten elk 50€ voor fun zaken op de gemeenschappelijke. Al de rest gaat zoals hierboven uitgelegd naar ieder zn spaarrekening.
We hebben nooit het principe gesnapt als iemand 60% van het totaal verdient hij ook 60% vn de kosten moet betalen (kennen zo'n koppels). Omdat de ene een betere job/verloning heeft moet die ook meer opdraaien..is volgens ons niet fair.

We zijn ook een koppel.dat ELKE uitgave in een boekje noteren zodat we een strak budget hebben. Ik heb wel het geluk dat mijn vriendin niet veel uitgeeft. Op die manier sparen we samen 60% van ons inkomen..en we hebben de huur te betalen + lening op onze bouwgrond.

Wij proberen het hier gewoon wat in het midden te houden. Ik verdien wat meer dan m'n vriendin, dus neem ik wat extra kosten op mij.
En dat is niet per se recht evenredig met hoeveel % ik meer verdien, daar kijk ik eigenlijk niet eens naar.

Moest het nu zo worden dat ik echt enorm veel begin te verdienen, zou ik zelfs geld beginnen storten op haar privé rekening.
We hebben elk ook nog ons eigen leven met onze eigen persoonlijke kosten, dus dat houden we gewoon apart.
Ik zou mij er ook niet comfortabel bij voelen om van de gemeenschappelijke geld af te halen voor mijn persoonlijke hobby.
Het enige dat telt bij ons is dat we er beiden comfortabel bij voelen hoe de financiën geregeld worden. En dat we een gelijkaardige levensstijl kunnen behouden.
Dus niet dat de ene opeens gigantisch veel verdient en makkelijk peperdure dingen kan open, terwijl de ander er superlang voor zou moeten sparen.
Voor de rest kijken we niet naar de precieze verhoudingen of hoeveel voordeel de een heeft tov de ander ofzo.

 

[REpute]

Een prille relatie kan ik nog snappen, maar eenmaal je getrouwd bent en kinderen hebt, snap ik het niet helemaal.

Heb toch niets te maken met de maturiteit van een relatie? Een relatie hoeft toch niet persé te betekenen dat je vanaf dan alles samen doet? Net zoals je perfect je financiën voor een deel gezamelijk doet en voor een deel apart, heb je misschien ook gezamelijke vrienden maar daarnaast ook je eigen vrienden waarmee je niet noodzakelijk als koppel optrekt? Ik heb het hierboven al eerder aangehaald, maar voor mij betekent een relatie niet een volledige symbiose waarbij beide partners volledig in mekaar moeten opgaan.

 

[eniac]

Heb toch niets te maken met de maturiteit van een relatie? Een relatie hoeft toch niet persé te betekenen dat je vanaf dan alles samen doet? Net zoals je perfect je financiën voor een deel gezamelijk doet en voor een deel apart, heb je misschien ook gezamelijke vrienden maar daarnaast ook je eigen vrienden waarmee je niet noodzakelijk als koppel optrekt? Ik heb het hierboven al eerder aangehaald, maar voor mij betekent een relatie niet een volledige symbiose waarbij beide partners volledig in mekaar moeten opgaan.

Tuurlijk, maar of gescheiden rekeningen er nu voor zorgen dat je "niet in elkaar opgaat"... Redenering, zie hierboven.

 

[Tha_nOn]

Ge moet mekaar natuurlijk ook de ogen niet uitsteken met materiaal..da loopt dan inderdaad niet goed af.
Nu anderzijds, moet je als grootverdiener heel je leven meer bijdragen omdat de andere minder verdient? Dat is ook niet rechtvaardig natuurlijk..
Dat de "kleinverdiener" dan een job zoekt waar er meer verdiend wordt/opleiding volgen die meer kansen geeft binnen de job om zo meer te verdienen?

De grootverdiener wordt "gestraft" omdat hij meer gestudeerd heeft/betere onderhandelingsskills heeft.. dan valt die persoon zijn beloning voor de goede prestaties toch ook weg.
Ik zie het nu ook bij iemand in mijn familie. Hij verdient los boven de 3000€ als starter (arts) ..zij mss 1500€ (werkt halftijds en nog iets in bijberoep)
Zij pusht hem om nog bij te studeren."want dan moet ik later niet meer gaan werken omdat gij dan genoeg verdient" (heb dat zo letterlijk horen zeggen).
Zo'n persoon zou bij mij wel een waarschuwing krijgen..en als die dat nog eens zegt, dan zou het een reden zijn om serieus over de relatie na te denken als uw partner u als melkkoe gebruikt.
Het is eigenlijk daarom dat we van het principe zijn dat het 50-50 verdeeld moet worden.

Maar ge zijt samen en ge kiest voor elkaar? Het grote geld verdienen is niet alles in een job? Ik zie mijn partner liever gelukkig in een job met een lager loon dan ongelukkig in een job waarin hij tenminste evenveel verdient als mij want hoho mijn levensstandaard!

En niet alles is apart? Als ge samen een dure reis wilt maken moet ge op uw manier ofwel
- langer sparen met uw gemeenschappelijk deel eer ge er komt
- een stuk voor de minder verdienende partner betalen
En dan nog zal de minder verdienende partner dan niet eens geld hebben voor mooie souvenirs of foliekes

Dat is gewoon een voedingsbodem voor ongelijke verhoudingen binnen een relatie.

Ge wordt beloond voor uw studies of uw prestaties door uw werk. Niet door dat geld allemaal per se in uw eigen pot te houden.

Uw voorbeeld is totaal naast de kwestie want dat is in geen enkele relatie goed te praten hé. Ook niet als ge alles samensmijt. Ge draagt bij naar eigen kunnen en vermogen imo. Of dat nu op vlak van geld is of huishoudelijk werk.

 

[Leclerc]

Er zijn er toch veel precies die in een lange relatie met kinderen+huis, toch een stok achter de deur willen hebben om gemakkelijk uiteen te kunnen te gaan.
Dat is toch geen gezonde fundatie voor een langdurige relatie of huwelijk lijkt mij. De minst verdienende partner zal zich zo altijd minderwaardig voelen.
En eens er kinderen in het spel zijn is het als meest verdienende wishful thinking om te denken dat je bij een scheiding zomaar met je eigen spaarpotje kan gaan lopen.
In het geval van een jonge relatie of als er geen kinderen zijn begrijp ik dan weer perfect dat er goede afspraken zijn. Dit topic laat ook goed zien dat goede afspraken voor iedereen anders zijn. Het belangrijkste is dus dat beide partners zich er goed bij voelen.

 

[utred]

2 weken op dure reis gaan zonder uw partner omdat die het niet kan betalen is de ultieme powermove.