Het zijn grote "what if's" die je daar aanhaalt. Mogelijk had Italië dezelfde problemen als Rusland vandaag: op papier groot en sterk, maar een corrupt en inefficiënte legerleiding doet veel teniet. Alleen heeft het huidige Rusland geen Duitsland die de kastanjes uit het vuur haalt. Het verlies van twee maanden Griekse campagne was misschien ook niet zo slecht omdat de raspoetista in Oekraïne behoorlijk hevig was in mei.
Uiteraard, bijzonder grote "what if's". Ik wil maar zeggen dat dat imho vereisten waren om ook maar enige kans op slagen te hebben voor de Axis om de oorlog finaal te winnen. En zelfs dan nog zou het moeilijk geweest zijn.
Mogelijk kan je daar nog bij voegen dat de luchtmacht onder Göring de BoB slecht aangepakt heeft (door meer civiel te gaan bombarderen om de spirit van de engelsen te breken, iets wat averechts uitdraaide) , maar zelfs als de duitsers absolute luchtsuperieuriteit behaald hadden, dan konden ze de plas nog niet over steken zolang de Royal Navy bestond. Dus tja
Op lange termijn was de Duitse productie inderdaad niet groot genoeg om de geallieerden bij te benen, al haalden ze in 1944 ondanks alle uitdagingen toch een hoogtepunt. Het kwam er voor hen op neer om de oorlog vooral snel te winnen in enkele beslissende slagen. Zonder Churchill en met een Chamberlain had de UK inderdaad mogelijk al een vrede gesloten, maar dat was nu eenmaal niet.
Voor Japan hetzelfde: de eerste zes maanden van 1942 hebben zij een verbluffende campagne gevoerd, waarbij zowel de UK als VS het onderspit delfden op een haast gênante manier. Dat was deels te wijten aan hun arrogantie en vermeende superioriteit tegenover het Japanse leger. Maar eens de Amerikaanse oorlogsindustrie op volle toeren draaide was het onmogelijk om de VS nog weg te houden. Daarom was de aanval op Pearl Harbor niet beslissend genoeg: de vliegdekschepen waren er niet en de derde aanvalsgolf, die de havenfaciliteiten significant hadden gedegradeerd, bleef uit. Na 6 maanden waanden de Japanners zich ook in een overwinningsroes, wat hen laks en arrogant maakte. Na Midway was het gedaan en bleven ze een zeer verbeten maar bij voorbaat verloren oorlog uitvechten.
Op korte termijn ook niet, productie is 1 ding, maar je troepen gevechtsklaar krijgen nog iets anders. Barbarossa is vrij snel zonder stoom gevallen, olietekorten zijn er altijd geweest en al in '41 waren de meeste troepen aan het russische front eigenlijk niet meer goed genoeg bewapend voor beslissende offensieve acties. Zoals je zegt het was een hail mary'ke om de oorlog snel te winnen of het was voorbij.
Japan zat eigenlijk in hetzelfde straatje: geen grondstoffen op eigen gebied en qua oorlogsproductie eigenlijk zelfs onbestaande. De VS heeft zich daar goed laten vangen, maar oa Yamamoto wist het wel (zijn beruchte sleeping giant quote). Japan hoopte dat de VS hetzelfde deed als waar Duitsland bij rusland op hoopte: zich overgeven en vrede sluiten na die eerste initiële schok.
Eigenlijk zijn de Duitsers nog ver geraakt en de overwinningen in 1941 (en ook de zomercampagne van 1942 - Fall Blau) zijn op zijn minst indrukwekkend te noemen. Duitsland heeft enkele zéér grote slagen behaald. De USSR had echter ruimte om zich terug te trekken en deed dat ook, wat het voor Duitsland logistiek een enorme uitdaging maakte want én lange aanvoerlijnen én consolidatie én partisanenstrijd én blijvende offensieven én de steeds zwaarder wordende verliezen ... Bijkomend "voordeel" voor de USSR: het had een meedogenloze staatsstructuur. De NKVD stond paraat achter de linies om weifelende soldaten terug naar voor te jagen. Dat zorgde voor steeds koppigere tegenstand en gaandeweg werden de Sovjets ook kundiger in het campagnevoeren. De Slag om Stalingrad, de Slag om Koersk en Operatie Bagration zijn drie concrete voorbeelden van een USSR dat niet alleen kon incasseren maar ook doordrukken en veldslagen kon winnen.
Lend-Leasehulp aan de USSR mag je ook niet onderschatten, maar dat kwam pas media 1942 echt op gang. Sovjetbloed, Britse koppigheid en Amerikaanse industrie ... dat zijn de bepalende factoren van de overwinning van de Geallieerden.
De Duitsers zijn idd nog ver geraakt. De resultaten van Fall Blau waren indrukwekkend, het plan zelf: niet zozeer. Een te lange frontlinie, enorme logistieke- en bevoorradingsproblemen, Hitler die tegen dan al wat zotter begon te doen en vooral het opsplitsen van de troepenmacht en zich vastrijden in Stalingrad.
En zelfs als het plan geslaagd was, dan hadden de russen eens goed gelachen: die olievelden in de Kaukasus waren door de russen volledig onbruikbaar gemaakt. Optimistische schattingen nu zeggen dat de Duitsers makkelijk 1 jaar werk hadden vooraleer ze er terug olie uit konden winnen.
"Sovjetbloed, Britse koppigheid en Amerikaanse industrie ... dat zijn de bepalende factoren van de overwinning van de Geallieerden."
Heel mooie en correcte verwoording
Het is voor Duitse generaals een gemakkelijk excuus geweest om gefaalde campagnes af te schuiven op Hitler. Zij maakten er een sport van om memoires te schrijven waarin zijzelf goed naar voor kwamen. Daar komt ook de mythe van de Goede Wehrmacht vandaan.
Dat is inderdaad heel erg veel gebeurd. Makkelijk ook, als de kerel die je beschuldigt:
a) dood is
b) door iedereen gehaat wordt en dus een makkelijke zondebok is
Je moet al echt gaan graven in brieven of dagboeken van generaals aan het front om de iets meer genuanceerde verhalen te vinden.
Hitler was een (geschiedkundig bekeken) boeiend figuur. Heeft bij momenten heel erg veel geluk gehad (als de Blitskrieg tegen Frankrijk niet lukt, stopt het daar al), nam bij momenten betere beslissingen dan zijn staff en was bij momenten niet ver verwijderd van een crazy cat lady die door tarot-kaarten de strategie liet beslissen.
De mannen juist onder hem waren niet minder boeiend, de nazi-top was 1 grote slangenput waarin iedereen probeerde de anderen te kloten, de loef af te steken of in discrediet te brengen. Game of thrones was er niets tegen.
Dat deed de oorlogsmachine ook zeker geen goed. Info geraakte vaak niet of vertekend tot bij de topfiguren die moesten beslissen.