Gaat een beetje een discussie trouwen vs niet trouwen worden, hierbij toch nog even mijn laatste bericht over het onderwerp (mss wel interessant apart topic).
Je gaat er van uit dat je misschien niet overeen komt met je kinderen over een gezamenlijk vastgoed, maar van een scheiding doe je dan alsof het allemaal gemakkelijk is en "ieder zijn deel krijgt". Als ik kijk naar de verhouding tussen mijn ouders en mezelf/mijn vriendin haar ouders en haar hoop ik dat we een even goede verstandhouding zouden hebben later met onze kinderen (en al zeker over iets als geld).
In de realiteit is scheiden vaak niet zo simpel. Stel dat je niet goed uit elkaar gaat zal je ex (of jezelf) misschien gelden gaan vragen die haar niet toebehoren, onderhoudsgeld vragen, hoederecht van de kinderen niet eerlijk willen verdelen, etc... Ken toch een paar mensen die hun scheiding niet op minder dan 2j rond kregen, waarvan nu nog iemand al twee jaar en 2 maanden bezig is om te scheiden (en pas volgende maand beslist zal worden of de scheiding via de rechtbank wordt gedaan of toch maar via de notaris).
Dus scheiden kan wel degelijk een pak moeilijker zijn dan uit elkaar gaan wanneer je wettelijk samenwoont. Testament kost dan misschien 500 EUR (voor twee testamenten tezamen), indien we uit elkaar gaan zal dit een pak gemakkelijker en goedkoper kunnen dan de potentiële kost van een scheiding. Zoals gezegd, na 2j, verschillende overleggen eerst onderling, daarna via (elks) een advocaat ben je verschillende duizenden euro's kwijt. Trouwen is misschien gratis, scheiden is dat alles behalve.
Weduwe/weduwnaarspensioen, daar ben ik alles behalve mee bezig. Ik ben niet op een leeftijd dat als ik mijn partner zou verliezen (of indien mijn partner mij zou verliezen), we geen leven meer zullen/kunnen opbouwen met een andere partner. Ook dit is een volledig non-argument.
Dus nog steeds zie ik geen enkele reden om op dit punt van ons leven te trouwen.