Geloof jij in een god?

[Tonerider]

Zonder een heel andere discussie te willen opentrekken, vind ik het nog steeds heel amusant dat men gelooft in zaken die in de "heiliige geschriften" staan, maar men tegelijk schaterlacht bij UFO/Alien verhalen

Je hebt het ook genoeg andersom hoor. Mensen die denken dat sci-fi wetenschap is, (vooral in de tijd van The X-files) en dus mogelijk, maar dan wel lachen met de Heilige Geschriften.
Of wetenschappers die geloven dat we niet alleen zijn in dit universum of dat er nog universums bestaan (zelfs waar we ook leven, maar andere beslissingen hebben genomen (of exact dezelfde)), maar toch de gedachte aan een opperwezen verwerpen.
Multiverse - Wikipedia

 

[Sir.Killalot]

Wat ik ongeloofelijk interessant vind is de geschiedenis van het geloof, met de oorsprong van al die verschillende stromingen. Als je opzoekt waarom de orthodoxe kerk en de katholieke kerk nu juist hun eigen weg zijn gegaan is dat bij momenten vrij absurd (als je referentiekader vandaag is).

Bij het protestantisme is het ook interessant hoe van die zeer extreme gemeenschappen krijgt, genre wat jij aanhaalt met de zwarte kledij en donderpreken (iedereen is schuldig aan de erfzonde, nietwaar). Een tijd geleden was er nog een documentaire over Urk bijvoorbeeld. Het is ironisch hoe zo'n dingen dan zijn ontstaan uit de afkeer van het centrale gezag van het vaticaan, terwijl op veel plaatsen het katholicisme (volgens mij) toch wel iets vrijer en met de nodige hypocrisie wordt beleefd.

Nu goed, het is eerder geschiedenis zo'n dingen.

De geschiedenissen van religies zijn dan ook ongelofelijk interessant . Volgens sommige historici en theologen zou de islam bijvoorbeeld begonnen zijn als een afscheuring van het christendom, waarbij de figuur Mohammed nooit bestaan heeft. Mohammed zou eigenlijk zoveel betekenen als 'de messias', en dus gewoon synoniem staan voor Jezus. Het christendom is op haar beurt dan weer een afgeleide van het jodendom, met een samenraapsel van ideeën uit andere godsdiensten uit die tijd. Heel wat van de dogma's van de katholieke kerk zijn pas honderden jaren na de dood van Jezus tot stand gekomen.

Als je die geschiedenissen bestudeert, dan zie je hoe die religies geëvolueerd zijn, gegroeid zijn. Waarbij bepaalde dogma's die nu centraal staan in het geloof soms maar een paar honderd jaar oud zijn. Waarbij het dus telkens weer overduidelijk is dat die religies geschapen en bewerkt zijn door mensen. Dat wil niet zeggen dat er geen hoger 'iets' kan zijn. Alleen dat het duidelijk is dat geloven in een god en geloven in een religie iets fundamenteel anders is.

De geschiedenis van de islam en de geschiedenis van het jodendom, dat waren twee van mijn absoluut favoriete vakken als geschiedenisstudent. Geschiedenis van het jodendom is wel depressing as fuck, maar bon

 

[MiniJeffrey]

Echt geloven geloven niet, omdat ik geloof in dingen die ik kan zien/voelen/ruiken of bewezen kunnen worden.

Mocht ik sterven en dan plots voor de poorten van de hemel komen, dan zal ik geloven ja. Als het dan al niet te laat is natuurlijk. Maar met wat ik nu weet kan ik niet geloven.

 

[Margu]

Wat ik ongeloofelijk interessant vind is de geschiedenis van het geloof, met de oorsprong van al die verschillende stromingen. Als je opzoekt waarom de orthodoxe kerk en de katholieke kerk nu juist hun eigen weg zijn gegaan is dat bij momenten vrij absurd (als je referentiekader vandaag is).

Bij het protestantisme is het ook interessant hoe van die zeer extreme gemeenschappen krijgt, genre wat jij aanhaalt met de zwarte kledij en donderpreken (iedereen is schuldig aan de erfzonde, nietwaar). Een tijd geleden was er nog een documentaire over Urk bijvoorbeeld. Het is ironisch hoe zo'n dingen dan zijn ontstaan uit de afkeer van het centrale gezag van het vaticaan, terwijl op veel plaatsen het katholicisme (volgens mij) toch wel iets vrijer en met de nodige hypocrisie wordt beleefd.

Nu goed, het is eerder geschiedenis zo'n dingen.

Ja, inderdaad de geschiedenis achter veel is gewoon interessant, ook als je niet gelooft. Het zijn natuurlijk nog steeds oude geschriften met zelfs een geschiedkundige waarheid achter. Zo zou ik ook nog wel eens de apocriefe boeken of de dode zee-rollen willen lezen.

Die mensen van Urk herken ik wel. Vroeger zijn wij ook wel op vakantie geweest naar Christelijke campings, daar vind je dan alle afsplitsingen perfect samen leven. Natuurlijk kan je nog wel steeds de Urkers er tussen uit halen .
Daarnaast ook altijd raar als je bedenkt dat ze perfect in harmonie op een camping konden leven. Maar o wee als ze in Nederland terug zijn en er in jullie kerk de dominee geen toga draagt, want dat is echt wel de essentie van de kerk!

Ik ben daarom wel blij dat ik in een land/plaats ben opgegroeid waar er minder gelovigen zijn. Dan let je waarschijnlijk ook minder op die futiliteiten.

Ik moet je ook wel gelijk geven dat het katholicisme al veel vrijer is geworden op sommige plaatsen. Zo heb ik een jaar op kot gezeten in een klooster. Super goedkoop (€150/maand ), echter moest ik wel elke woensdag naar de mis. Daar heb ik toch nog wel wat dingen bijgeleerd en ingezien dat niet elke katholieke kerk hetzelfde is. Net zoals niet elke protestantse kerk hetzelfde is. En waarschijnlijk ook niet elke moskee hetzelfde is.

 

[CerumenCrevice]

Wat is een god (voor mij)? Een concept dat alle onzekerheden van het bestaan omvat. Een god is volgens mij altijd een lossy image van de tijdsgeest. Het nut/effect hiervan voor mij, is dat ik alle dingen die ik en iemand anders nu niet kan bewijzen of begrijpen hier opstapel. Een soort van stapel van onbeslisbare problemen. De bewezen feiten in de wetenschap nu verschillen waarschijnlijk in inhoud en aantal van de bewezen feiten vroeger en in de toekomst. Er is ook geen reden om te denken dat alle feiten ooit bewezen kunnen worden. Mooie quote van "the truth is not all things to all people all the time". Op die manier focus ik mij op de huidige waarheid en daar wordt ik gelukkiger van.

Het dogmatische van klassieke geloven of subsets van die geloven weerhoudt mij om de mensen die hier deel van uitmaken volledig te kunnen begrijpen. Katholieke kerken zijn enkel goed voor slechte akoestiek, daar stoorde ik mij vroeger vooral aan. Ik dacht toen, dit kunnen de gelovigen toch beter doen. Bleek dat ze veel beter kunnen doen, maar dat maakt hun geloof of god niet minderwaardig. Al begrijp ik hun meer en meer met de jaren.

 

[Kas de Kalebas]

Ik geloof ook niet in God. Er zijn bijzonder weinig dingen die niet te verklaren zijn door standaard fysische wetten. Er zijn dingen die we (nog) niet weten, en er zijn mysterieuze dingen die moeilijk te verklaren zijn. Maar vrijwel elke verklaring is beter dan een "onzichtbaar bewustzijn dat alles regelt". Ik heb geen idee waarom mensen de neiging hebben dat er "iets" is dat hen stuurt. We zijn een speldenprik in het heelal, geen idee waarom er dan iets is dat zich op ons zou focussen.

En dan blijf je enkel met van de vragen over als "wat was er voor de big bang", waar imo zowel "niets" als "iets dat we niet kennen" een veel logische antwoord zijn dan "god"...

Ik heb dat eerlijk gezegd altijd wat grappig en tegenstrijdig gevonden.
"Alles kan verklaard worden door fysische wetten."

Aja. Wat verklaart de fysische wetten dan? Ons beste idee over de werkelijkheid momenteel is dat er zeventien wiebelige kwantumvelden zijn die met elkaar interageren op allerhande specifieke manieren waar we geen kop of staart aan krijgen.

Gelijk wat je ook probeert, of je nu God of fysieke wetten als een soort ultieme verklaring aanduidt, stuit je op hetzelfde probleem. Bij wetenschap kun je wel proberen om steeds dieper en dieper te graven, maar het lijkt mij toch een onmogelijke taak om via wetenschap een soort ultiem antwoord op de vraag te krijgen waarom er iets is en niet niks. Stephen Hawking mag dan wel zeggen: "quantumfluctuaties!" Maar dan verklaar je gewoon waarom er deeltjes zijn, niet waarom er uberhaupt een kwantumveld is waar fluctuaties voor kunnen komen.

Zelf ben ik een behoorlijk rationeel persoon, dus je gaat me hier geen betoog voor religie ten voordele van wetenschap horen houden, maar ik vind een soort absoluut 'geloof in de wetenschap' soms nogal naïef als het over onze menselijke ervaring gaat. Zaken die er voor ons toe doen en ons zin geven in ons leven zijn niet het alleenrecht van de wetenschap. Voor al het comfort dat de wetenschap ons bezorgde, zijn zaken die eerder tot het domein van de religie behoren ook enorm belangrijk: Dan bedoel ik vooral het gemeenschapsgevoel dat het ons bezorgt. Het actief nadenken over wat onze waardes en plichten zijn. Bepaalde overgangsrituelen op belangrijke punten in ons leven. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat we minder depressies en eenzaamheid in onze maatschappij zouden kennen als we wat meer zaken van religie terug zouden kunnen overnemen in ons seculier leven.

 

[Destel]

Ik weet ‘t niet en hoef het niet te weten. Ik houd mij liever bezig met te zijn dan mij af te vragen waarom wij zijn.

 

[kriskap]

Ik kan niet zeggen of er een god is of niet want ik weet het niet maar als er 1 is wil ik er niets meet te maken hebben.

Hij zou de mens gecreerd hebben maar laat zijn creatie aan zijn lot over sterker nog hij pleegt er terroristische aanslagen op ( de 10 plagen van egypte), als god bestaat is het een sadistische moordenaar, dictator en sekteleider ,hij heeft de duivel gecreerd en doet er niets aan alhoewel hij almachtig is en alwetend.

 

[nTFs]

Ik geloof niet in een god of de god van ons geloof of alle verhalen die het bestaan van een god kunnen bevestigen.
Er is geen god. Als je dood bent dan is het game over. Geen hemel/hel, reïncarnatie of andere toestanden.

 

[Tweak37]

Ik heb dat eerlijk gezegd altijd wat grappig en tegenstrijdig gevonden.
"Alles kan verklaard worden door fysische wetten."

Aja. Wat verklaart de fysische wetten dan? Ons beste idee over de werkelijkheid momenteel is dat er zeventien wiebelige kwantumvelden zijn die met elkaar interageren op allerhande specifieke manieren waar we geen kop of staart aan krijgen.

Gelijk wat je ook probeert, of je nu God of fysieke wetten als een soort ultieme verklaring aanduidt, stuit je op hetzelfde probleem. Bij wetenschap kun je wel proberen om steeds dieper en dieper te graven, maar het lijkt mij toch een onmogelijke taak om via wetenschap een soort ultiem antwoord op de vraag te krijgen waarom er iets is en niet niks. Stephen Hawking mag dan wel zeggen: "quantumfluctuaties!" Maar dan verklaar je gewoon waarom er deeltjes zijn, niet waarom er uberhaupt een kwantumveld is waar fluctuaties voor kunnen komen.

Zelf ben ik een behoorlijk rationeel persoon, dus je gaat me hier geen betoog voor religie ten voordele van wetenschap horen houden, maar ik vind een soort absoluut 'geloof in de wetenschap' soms nogal naïef als het over onze menselijke ervaring gaat. Zaken die er voor ons toe doen en ons zin geven in ons leven zijn niet het alleenrecht van de wetenschap. Voor al het comfort dat de wetenschap ons bezorgde, zijn zaken die eerder tot het domein van de religie behoren ook enorm belangrijk: Dan bedoel ik vooral het gemeenschapsgevoel dat het ons bezorgt. Het actief nadenken over wat onze waardes en plichten zijn. Bepaalde overgangsrituelen op belangrijke punten in ons leven. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat we minder depressies en eenzaamheid in onze maatschappij zouden kennen als we wat meer zaken van religie terug zouden kunnen overnemen in ons seculier leven.

Beetje een valse equivalentie toch. Ten eerste pretendeert de wetenschap ook helemaal niet de ultieme verklaringsgronden te hebben of te kunnen ontdekken. God daarentegen pretendeert wel een ultieme verklaring te zijn, enkel bij stipulatie uiteraard. Ten tweede voegen wetenschappelijke inzichten wel telkens iets toe met (vaak) praktische implicaties. God is een lege doos die niets toevoegt.

Het hele rituelen, religieuze ervaring, symbolische taal, zingeving etc. verhaal is allemaal goed en wel, maar ik vind dat altijd nogal hypocriet. Religie doet tal van claims die ver voorbij dat domein gaan en dan is het nogal flauw om in de verdediging op dat riedeltje terug te vallen.

 

[Kas de Kalebas]

Beetje een valse equivalentie toch. Ten eerste pretendeert de wetenschap ook helemaal niet de ultieme verklaringsgronden te hebben of te kunnen ontdekken. God daarentegen pretendeert wel een ultieme verklaring te zijn, enkel bij stipulatie uiteraard. Ten tweede voegen wetenschappelijke inzichten wel telkens iets toe met (vaak) praktische implicaties. God is een lege doos die niets toevoegt.

Het hele rituelen, religieuze ervaring, symbolische taal, zingeving etc. verhaal is allemaal goed en wel, maar ik vind dat altijd nogal hypocriet. Religie doet tal van claims die ver voorbij dat domein gaan en dan is het nogal flauw om in de verdediging op dat riedeltje terug te vallen.

Gaat me niet om wat de wetenschap pretendeert. Wel dat sommige mensen beweren dat zij 'geloven in de wetenschap'. Een diepere betekenis geven aan religie of wetenschap is in mijn ogen equivalent en even betekenisloos, dus is mijn conclusie dat je ze evengoed beide kunt afrekenen op wat ze concreet voor ons als mens betekenen.

 

[Tweak37]

Gaat me niet om wat de wetenschap pretendeert. Wel dat sommige mensen beweren dat zij 'geloven in de wetenschap'.

Wel, die mensen zijn zich hopelijk ook bewust van dat gebrek aan pretentie (de persoon die je citeerde alvast wel) en daarom mist je kritiek zijn doel.

 

[Kas de Kalebas]

Wel, die mensen zijn zich hopelijk ook bewust van dat gebrek aan pretentie (de persoon die je citeerde alvast wel) en daarom mist je kritiek zijn doel.

Ah, was het dan een kritiek?

 

[Tweak37]

Ah, was het dan een kritiek?

Toch een vermeende tegenstrijdigheid in hun positie die je dacht te ontwaren...

 

[Tweak37]

Uw argument is gericht tegen god de grote almachtige man met de baard in de hemel. Nogal een enge, en dezer dagen, toch zeker in onze contreien, achterhaalde kijk op religie.

Mijn argument? Of tegen wie heb je het nu?

 

[Deleted member 95]

Mijn argument? Of tegen wie heb je het nu?

Hier:

God daarentegen pretendeert wel een ultieme verklaring te zijn, enkel bij stipulatie uiteraard.

Dit is gewoon onjuist. God zelf pretendeert helemaal niets. Religieuze gekken pretenderen dat "hun" God de ultieme verklaring is, maar met religie an sich heeft dat eigenlijk nog weinig te maken.

 

[Tweak37]

Ja. Mensen kunnen perfect gelovig zijn zonder god als de grote verklaring voor alles te moeten zien. Zoals je zelf zegt heeft de wetenschap zijn grenzen, en ik zie niet in waarom een god de gaten daar niet een beetje kan opvullen. Gaat nogal ver om iets dat zoveel mensen zoveel hoop en steun geeft een lege doos te noemen.

Maar ik reageerde op Triploid die God en wetenschap op een gelijkaardige manier als gelimiteerd ziet. Mijn punt is dat ze misschien beiden gelimiteerd zijn, maar zeker niet op een evenwaardige manier. Van zodra God (of misschien beter religie) zich op het terein van de kennis en de kenbare wereld begeeft, heeft ze niets toe te voegen, behalve dan een lege bijkomende verklaringshuls. God als een gatenopvuller? Volgens mij moet religie gewoon wegblijven van dit soort zaken, dat is dan ook een moderne religieopvatting. Probleem daarmee is dat religieuzen zich daar in de praktijk zelden aan houden. En dat je al snel een nogal theoretische, en in ieder geval heel high brow versie van religie aan het verdedigen bent.

Hier:


Dit is gewoon onjuist. God zelf pretendeert helemaal niets. Religieuze gekken pretenderen dat "hun" God de ultieme verklaring is, maar met religie an sich heeft dat eigenlijk nog weinig te maken.

Ok ja. Uiteraard een beetje gechargeerd uitgedrukt. Ik ben het echter niet eens met uw karakterisering "religieuze gekken". Tenzij je miljoenen gelovigen over heel de wereld als dusdanig wilt beschrijven. In de praktijk zijn er weinig mensen die hun geloof volledig beperken tot het (ondoordringbare) domein van de religieuze ervaring. Zeker niet binnen gevestigde religies.

 

[Mooncat]

Ik beschouw me zelf als agnost, maar vanuit cultuur-historisch perspectief vind ik religie erg interessant en met name het christendom aangezien dit een gigantische invloed heeft op het westen. Bart Ehrman is een interessant figuur om te volgen (als voormalig christelijk zeloot is hij nu misschien te hard doorgeschoten naar de andere richting als atheïst) en op Youtube zijn er diverse cursussen van hem te volgen waar hij vertelt over de geschiedenis van het christendom, meestal wel uit atheïstisch perspectief.

Veel van de traditionele kenmerken en geloofsbelijdenissen uit het christendom komen bijvoorbeeld van een concilie en zijn zelfs niet expliciet in het Nieuwe Testament beschreven. Een goed voorbeeld daarvan is het Comma Johanneum. Ook de niet-canonieke evangeliën, de verscheidene stromingen in het vroege christendom (Ebeonieten, Gnosticisme, ...) en die invloed van Paulus als 's werelds beste PR-man avant la lettre vind ik erg fascinerend. Maar als je dat allemaal met een kritische bril bekijkt, kan je de bijbel nog moeilijk serieus nemen.

 

[Lakigigar]

Ik geloof niet in een God, maar ik ben wel spiritueel aangelegd. In tegenstelling tot bepaalde spirituelen en gelovigen, hecht ik wel veel waarde aan de exacte wetenschappelijke domeinen. Maar ik zie veel sociale wetenschappen meer als theorieën, hypotheses en in de kern misschien wel deels correct, maar zeker niet exact. Ik hecht waarde aan kennis en wetenschap, maar ik vind dat er te snel uitgegaan wordt van het principe dat iets 100% waar is, vanaf het 1-2-3 keer is onderzocht. En dat gewoon veel nog niet geweten is, zelfs hier op Aarde. Daarom dat juist meer onderzoek nodig is.

Op zich heb ik niets tegen Christus of het Christendom, maar ik heb wel een probleem met de hedendaagse uitvoering van die religie, alsook hedendaagse interpretatie. Ik geloof ook niet dat Jezus de profeet was. Ik geloof ook dat hij dat zelf ook nooit heeft gezegd. En ik geloof nog minder dat Jezus vandaag een Christen zou zijn. Ik denk dat hij nog altijd een Joodse overtuiging heeft, gezien hij heel zijn leven lang een Jood was. Verder heb ik (heel) weinig gemeen met het Christendom of Abrahamistische religiën in het algemeen.

Ik geloof wel dat een bepaalde "betekenis" aan je leven, of een bepaalde manier van leven van enig waarde kan zijn, maar dat dit best individueel beleefd kan worden. Ik zie het nut niet van een groepsbelevenis rond religie, en denk dat daar het corrupte karakter al snel in kruipt. Maar... natuurlijk leef ik volgens bepaalde moralen, ethieken en ideologieën, en die komen ergens vandaan, dus in die zin ben ik wel spiritueel aangelegd.

Technisch gezien geloof ik niet in een "almachtige God", of toch niet een "almachtige God" binnen het universum. Een God buiten het universum kan per definitie niet almachtig zijn, maar ik sluit niet uit dat daar goddelijke krachten van pas kunnen komen. Alleen is dat van weinig belang voor ons leven, net zoals het idee van reïncarnatie dat bijvoorbeeld ook niet is, omdat we geen besef hebben van een vorig leven, en ik niet geloof in "boeten voor de daden in een vorig leven" of "je bent wie je bent" of "je pad ligt vast". Dat is meteen ook waarom ik afwijk van de oosterse religiën.

Wat ben ik dan wel? Simpel, ik baseer me op ecologische, naturalistisch en seculier gerichte paganisme, en kan me het meest identificeren met Wicca hoewel dat geen homogene groep is, dus zie ik me meer als een individuele beoefenaar.

 

[makila]

Ik heb het moeilijk met de vraag: waarom leef IK? Is het PUUR toeval dat ik OOIT leef? Of zit daar meer achter?
Stel dat het zaadje en de eicel waaruit ik ontstaan ben, door één of andere reden niet bevrucht was, dan was IK er niet geweest. Of wel? Had ik dan op een later tijdstip alsnog bestaan ????

En dan stel ik mij de vraag: Ben je voorbestemd om OOIT een keertje te leven of kan het zijn dat er iemand is die niet leeft, niet bestaat en ook NOOIT zal bestaan? Maar in dat geval is het antwoord ironisch genoeg: Die vraag is idioot, banaal en dikke bullshit. Want als iemand niet bestaat, dan is die iemand ... niemand.

Op de vraag of ik geloof in een god? Ik geloof dat er 'iets' is. Maar no idea what. Het gaat zeker geen man zijn met een grijze baard die in een gouden stoel zit met engeltjes rondom zich.