Was ter voorbereiding alle films van Paul Thomas Anderson bekijken een goed idee om deftig over Licorice Pizza te oordelen? Ik ben zeker van wel! Al ging het verteren ervan soms moeilijker dan verwacht. Zijn films blijven dagen na het bekijken nog nazinderen. Filmcritici kijken dan ook keer op keer weer uit naar zijn volgende projecten. Ik kan het iedereen alleen maar aanraden om eens in zijn oeuvre te duiken en wat pareltjes te ontdekken, al weet ik zeker dat het niet voor iedereen is weggelegd. Hieronder mijn ondervinding van zijn jongste telg!
Licorice Pizza is de negende langspeelfilm van regisseur en scenarist Paul Thomas Anderson. De man die duidelijk een voorliefde heeft voor de jaren 70, brengt hiermee een authentieke ode aan het tijdperk van optimisme, idealisme en crisis door de straten van de San Fernando Valley waarin hij zelf opgroeide. De titel Licorice Pizza is afkomstig van een platenzaak die indertijd populair was. Licorice, zijnde zwarte drop, en pizza, de vorm van de lp's.
DJ Anderson in de mix
De film vertelt een coming-of-age verhaal van de 15-jarige Gary Valentine (Cooper Hoffman, zoon van overleden acteur Philip Seymour Hoffman) en de 25-jarige Alana Kane (Alana Haim). Gary is een enthousiaste, ambitieuze en ondernemende kerel die koste wat kost succesvol wil zijn in het leven. Hij start als kindacteur om vervolgens een grootse ondernemer te worden. De twee ontmoeten elkaar op school tijdens het fotograferen van de leerlingen waar Alana als assistent van de fotograaf werkt. Ongeremde puberende Gary vraagt de tien jaar oudere Alana op date. Wanneer ze op zijn avances ingaat begint een unieke vriendschap vol ambitie en jaloezie in het bloeiende Los Angeles in het jaar 1973.
Na eerder kennis gemaakt te hebben met Paul Thomas Andersons filmografie voelde Licorice Pizza als een kind met Punch-Drunk Love, Inherent Vice en Phantom Thread als ouders. Een vriendin van me zei onlangs dat gemengd bloed de mooiste resultaten oplevert. Deze film is daar een bewijs van. Licorice Pizza is een mix van de lichthartigheid van Punch-Drunk Love, de humor en setting van Inherent Vice en deels de liefde van Phantom Thread. Samen met Punch-Drunk Love hoort deze bij zijn meest toegankelijke films.
Putting The A in Great!
Alana Haim is Andersons nieuwste revelatie en zet hier een ijzersterke prestatie neer. Je kunt alleen maar beamen dat deze regisseur steeds het beste uit zijn cast kan bovenhalen. Zowel Alana Haim (met uitzondering van de muziekvideo's van de band Haim waarvan ze bandlid is) als Cooper Hoffman hebben geen voorafgaande acteerervaring. Terwijl Hoffman ook aardig werk levert, is het toch Haim die de film een niveau hoger tilt. Naast onze hoofdrolspelers krijgen we alweer een indrukwekkende supporting cast op ons bord getoverd. Sean Penn, Benny Safdie en Tom Waits passeren allemaal de revue, maar het is de hilarische vertolking van Bradley Cooper als Jon Peters die de meesten zullen bijblijven.
Als ik echt moet zoeken naar een minpuntje in dit liefdesverhaal is het de onderliggende boodschap die er wat te vingerdik op ligt. Ik miste wat van de subtiliteit die we eerder te zien kregen in Phantom Thread, al valt het verschil in personages natuurlijk niet te vergelijken met elkaar. Ook bij een paar gebeurtenissen die in het verhaal voorkomen kun je af en toe eens twijfelen of een jongeman op die leeftijd dat wel allemaal kan meemaken. Nu, alles is mogelijk in de seks, drugs en rock 'n roll-tijden in Hollywood. Deze puntjes zijn zeker verwaarloosbaar en zullen het kijkplezier van de sfeervolle weergave van Los Angeles niet bederven.
Met een funky soundtrack, sublieme acteerprestaties, scherpe dialogen en verschillende komische momenten die de zaal luidop liet lachen, heeft Paul Thomas Anderson een coming-of-age parel afgeleverd. Zijn films zijn zelden zomaar films. Het zijn ervaringen waarin je jezelf moet laten onderdompelen en mee moet laten drijven met de flow. Op het einde van de rit kun je rustig analyseren waaraan je de voorbije uren bent blootgesteld. Niet elke film vind ik even goed, maar ik kan ze stuk voor stuk zeker appreciëren. Licorice Pizza is opnieuw zo’n ervaring, al dan niet wat toegankelijker dan zijn vorige films, maar daarom niet minder goed. Ik kijk alvast halsreikend uit naar zijn volgend project!
Licorice Pizza is de negende langspeelfilm van regisseur en scenarist Paul Thomas Anderson. De man die duidelijk een voorliefde heeft voor de jaren 70, brengt hiermee een authentieke ode aan het tijdperk van optimisme, idealisme en crisis door de straten van de San Fernando Valley waarin hij zelf opgroeide. De titel Licorice Pizza is afkomstig van een platenzaak die indertijd populair was. Licorice, zijnde zwarte drop, en pizza, de vorm van de lp's.
DJ Anderson in de mix
De film vertelt een coming-of-age verhaal van de 15-jarige Gary Valentine (Cooper Hoffman, zoon van overleden acteur Philip Seymour Hoffman) en de 25-jarige Alana Kane (Alana Haim). Gary is een enthousiaste, ambitieuze en ondernemende kerel die koste wat kost succesvol wil zijn in het leven. Hij start als kindacteur om vervolgens een grootse ondernemer te worden. De twee ontmoeten elkaar op school tijdens het fotograferen van de leerlingen waar Alana als assistent van de fotograaf werkt. Ongeremde puberende Gary vraagt de tien jaar oudere Alana op date. Wanneer ze op zijn avances ingaat begint een unieke vriendschap vol ambitie en jaloezie in het bloeiende Los Angeles in het jaar 1973.
Na eerder kennis gemaakt te hebben met Paul Thomas Andersons filmografie voelde Licorice Pizza als een kind met Punch-Drunk Love, Inherent Vice en Phantom Thread als ouders. Een vriendin van me zei onlangs dat gemengd bloed de mooiste resultaten oplevert. Deze film is daar een bewijs van. Licorice Pizza is een mix van de lichthartigheid van Punch-Drunk Love, de humor en setting van Inherent Vice en deels de liefde van Phantom Thread. Samen met Punch-Drunk Love hoort deze bij zijn meest toegankelijke films.
Putting The A in Great!
Alana Haim is Andersons nieuwste revelatie en zet hier een ijzersterke prestatie neer. Je kunt alleen maar beamen dat deze regisseur steeds het beste uit zijn cast kan bovenhalen. Zowel Alana Haim (met uitzondering van de muziekvideo's van de band Haim waarvan ze bandlid is) als Cooper Hoffman hebben geen voorafgaande acteerervaring. Terwijl Hoffman ook aardig werk levert, is het toch Haim die de film een niveau hoger tilt. Naast onze hoofdrolspelers krijgen we alweer een indrukwekkende supporting cast op ons bord getoverd. Sean Penn, Benny Safdie en Tom Waits passeren allemaal de revue, maar het is de hilarische vertolking van Bradley Cooper als Jon Peters die de meesten zullen bijblijven.
Als ik echt moet zoeken naar een minpuntje in dit liefdesverhaal is het de onderliggende boodschap die er wat te vingerdik op ligt. Ik miste wat van de subtiliteit die we eerder te zien kregen in Phantom Thread, al valt het verschil in personages natuurlijk niet te vergelijken met elkaar. Ook bij een paar gebeurtenissen die in het verhaal voorkomen kun je af en toe eens twijfelen of een jongeman op die leeftijd dat wel allemaal kan meemaken. Nu, alles is mogelijk in de seks, drugs en rock 'n roll-tijden in Hollywood. Deze puntjes zijn zeker verwaarloosbaar en zullen het kijkplezier van de sfeervolle weergave van Los Angeles niet bederven.
Je kunt alleen maar beamen dat deze regisseur steeds het beste uit zijn cast kan bovenhalen.
Met een funky soundtrack, sublieme acteerprestaties, scherpe dialogen en verschillende komische momenten die de zaal luidop liet lachen, heeft Paul Thomas Anderson een coming-of-age parel afgeleverd. Zijn films zijn zelden zomaar films. Het zijn ervaringen waarin je jezelf moet laten onderdompelen en mee moet laten drijven met de flow. Op het einde van de rit kun je rustig analyseren waaraan je de voorbije uren bent blootgesteld. Niet elke film vind ik even goed, maar ik kan ze stuk voor stuk zeker appreciëren. Licorice Pizza is opnieuw zo’n ervaring, al dan niet wat toegankelijker dan zijn vorige films, maar daarom niet minder goed. Ik kijk alvast halsreikend uit naar zijn volgend project!
Conclusie
Licorice Pizza vertelt een coming-of-age verhaal over de vriendschap tussen een 15-jarige ambitieuze puberende jongen en een 25-jarige jongedame. Paul Thomas Anderson levert een feelgood-film met een heerlijke soundtrack, fantastische vertolkingen, scherpe dialogen en humor waardoor je luidop zult grinniken. Naast de hilarische intrede van Bradley Cooper krijgen we ook een prachtige authentieke feel van Los Angeles in 1973 te zien.
Pro
- Fantastische debuutvertolkingen
- Soundtrack
- Scherpe dialogen
- Humor
- Cinematografie
Con
- Onderliggende boodschap mocht iets subtieler
8.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
5 januari 2022
Genre
- Drama
- Romantiek
Speelduur
133 minuten
Regie
Paul Thomas Anderson
Cast
Alana Haim, Cooper Hoffman, Sean Penn, Tom Waits, Bradley Cooper en Benny Safdie
Uitgever
Universal Pictures
