Het was een van de meest geanticipeerde films van de laatste jaren en een van de beste filmreleases van 2021. Dat komt natuurlijk door het bronmateriaal, de boekenreeks Dune geschreven door Frank Herbert, waarvan het eerste deel in 1965 verscheen. Een epos waar veel leentjebuur bij gepleegd is, zo kent Star Wars toch wel veel gelijkenissen qua verhaal. Was het een inspiratie of heeft Lucas creatief wat dingen gepikt, wie zal het zeggen. Het bewijst in ieder geval hoe groots Dune is. Denis Villeneuve probeert met deze film een klein deel van dit verhaal in beeld te brengen, maar is hij daar ook in geslaagd? Of kunnen we deze op dezelfde plaats zetten als de verschrikkelijk Dune van David Lynch uit 1984?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niets van Dune wist voor ik de film bekeek. Ik heb ooit geprobeerd om de versie van Lynch te bekijken, maar dat was veel te verwarrend. Ik was dan ook blij om te zien dat Villeneuve drie films gaat maken, om zo de ingewikkelde info rustig los te laten op de kijker. De boeken hebben mij ook altijd afgeschrikt vanwege hun lengte en verouderde schrijfstijl. Een fantastische marketingcampagne, een budget van 165 miljoen euro, een sterrencast én veel positieve commentaren deden mij dan toch wel watertanden naar Dune: Part 1. Daarom kwam deze screener op het perfecte moment. Ik kon niet wachten om eraan te beginnen, zonder verwachtingen of enige voorkennis. Nog nooit zijn mijn verwachtingen zo hard de dieperik in geduwd...
What's in the box? Pain!
We volgen Paul Atreides, de zoon van een nobele familie, die visionaire dromen heeft. Zo droomt hij over een zandplaneet en een mysterieus meisje met felblauwe ogen. De familie Atreides heeft de zandplaneet Arrakis (beter bekend als, jawel, Dune) in bruikleen gekregen van Emperor Shaddam Corrino. Ze zullen dan House Harkonnen vervangen als planeetbezitters. En daar is heel wat om te doen. Waarom? Dune is een woestijnplaneet die als enige in het universum “spice” heeft. Spice is een gewild en waardevol kruid, want het maakt interstellair reizen mogelijk en maakt mensen niet alleen superintelligent, maar laat hen ook langer leven. Niets is wat het lijkt en ze blijken in een vooraf uitgezette valstrik te lopen. Om niet te spoilen, ga ik ook niet dieper in op het verhaal.
Ik bleef achter met gemengde gevoelens en enorm veel vragen. Toegegeven, Villeneuve is een van de beste regisseurs van zijn generatie en weet altijd zijn eigen stempel te drukken op zijn films. Ze stralen altijd een bepaalde sfeer uit. De cinematografie is ook steeds weer uitmuntend en kan niet anders omschreven worden dan ‘een visuele parel’. Dat is ook hier het geval. Dune zit vol geweldige wide shots, unieke set designs en fantastische werelden. De cast doet wat hij moet doen, met Chalamet (Paul) en Ferguson (Jessica, de moeder van Paul) op kop. Brolin en Bautista konden mij dan weer een pak minder bekoren. Waar ook veel mensen ongetwijfeld naar uitkeken, waren de acteerprestaties van Zendaya. Maar die zijn helaas niet veel in beeld gebracht.
Mooie cinema, maar zeker niet meer dan dat
Villeneuve mag dan wel een fantastische kijk op kadrage en camerawerk hebben, maar met Dune stelt hij mij enorm zwaar teleur. Waar ging dit in godsnaam over? Er wordt heel veel aan world building gedaan en er moet super veel geïntroduceerd worden. I get that. Maar er gebeurt ook amper iets interessant gedurende 150 minuten. Alles. Gaat. Zo. Belachelijk. Traag. Er mist voor mij enorm veel diepgang en er zit geen vaart in de film. Misschien is dat ook wel een kenmerk van Villeneuve: een langzaam tempo. Als je dan nog een interessant verhaal brengt, maakt mij dat vrij weinig uit. Maar heel die dromerige sfeer had voor mij niet gemoeten. Waarom zit er niet wat humor in, spanning of, godbetert, wat meer actie?
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van slowburners met niet veelzeggende conversaties die twee uur of langer duren. Maar dan moeten ze mij vanaf minuut een vastgrijpen, en dat lukte Dune zelfs niet op twee-en-een-half-uur. En als de film daar dan bijna wel in slaagt, is het ineens allemaal gedaan. Ik kan het allemaal eigenlijk heel bondig samenvatten, zelfs in één woord: jammer!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niets van Dune wist voor ik de film bekeek. Ik heb ooit geprobeerd om de versie van Lynch te bekijken, maar dat was veel te verwarrend. Ik was dan ook blij om te zien dat Villeneuve drie films gaat maken, om zo de ingewikkelde info rustig los te laten op de kijker. De boeken hebben mij ook altijd afgeschrikt vanwege hun lengte en verouderde schrijfstijl. Een fantastische marketingcampagne, een budget van 165 miljoen euro, een sterrencast én veel positieve commentaren deden mij dan toch wel watertanden naar Dune: Part 1. Daarom kwam deze screener op het perfecte moment. Ik kon niet wachten om eraan te beginnen, zonder verwachtingen of enige voorkennis. Nog nooit zijn mijn verwachtingen zo hard de dieperik in geduwd...
What's in the box? Pain!
We volgen Paul Atreides, de zoon van een nobele familie, die visionaire dromen heeft. Zo droomt hij over een zandplaneet en een mysterieus meisje met felblauwe ogen. De familie Atreides heeft de zandplaneet Arrakis (beter bekend als, jawel, Dune) in bruikleen gekregen van Emperor Shaddam Corrino. Ze zullen dan House Harkonnen vervangen als planeetbezitters. En daar is heel wat om te doen. Waarom? Dune is een woestijnplaneet die als enige in het universum “spice” heeft. Spice is een gewild en waardevol kruid, want het maakt interstellair reizen mogelijk en maakt mensen niet alleen superintelligent, maar laat hen ook langer leven. Niets is wat het lijkt en ze blijken in een vooraf uitgezette valstrik te lopen. Om niet te spoilen, ga ik ook niet dieper in op het verhaal.
Dune moet het vooral hebben van zijn cinematografie, en is niets meer dan een ellenlange inleiding voor de vervolgfilms.
Ik bleef achter met gemengde gevoelens en enorm veel vragen. Toegegeven, Villeneuve is een van de beste regisseurs van zijn generatie en weet altijd zijn eigen stempel te drukken op zijn films. Ze stralen altijd een bepaalde sfeer uit. De cinematografie is ook steeds weer uitmuntend en kan niet anders omschreven worden dan ‘een visuele parel’. Dat is ook hier het geval. Dune zit vol geweldige wide shots, unieke set designs en fantastische werelden. De cast doet wat hij moet doen, met Chalamet (Paul) en Ferguson (Jessica, de moeder van Paul) op kop. Brolin en Bautista konden mij dan weer een pak minder bekoren. Waar ook veel mensen ongetwijfeld naar uitkeken, waren de acteerprestaties van Zendaya. Maar die zijn helaas niet veel in beeld gebracht.
Mooie cinema, maar zeker niet meer dan dat
Villeneuve mag dan wel een fantastische kijk op kadrage en camerawerk hebben, maar met Dune stelt hij mij enorm zwaar teleur. Waar ging dit in godsnaam over? Er wordt heel veel aan world building gedaan en er moet super veel geïntroduceerd worden. I get that. Maar er gebeurt ook amper iets interessant gedurende 150 minuten. Alles. Gaat. Zo. Belachelijk. Traag. Er mist voor mij enorm veel diepgang en er zit geen vaart in de film. Misschien is dat ook wel een kenmerk van Villeneuve: een langzaam tempo. Als je dan nog een interessant verhaal brengt, maakt mij dat vrij weinig uit. Maar heel die dromerige sfeer had voor mij niet gemoeten. Waarom zit er niet wat humor in, spanning of, godbetert, wat meer actie?
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van slowburners met niet veelzeggende conversaties die twee uur of langer duren. Maar dan moeten ze mij vanaf minuut een vastgrijpen, en dat lukte Dune zelfs niet op twee-en-een-half-uur. En als de film daar dan bijna wel in slaagt, is het ineens allemaal gedaan. Ik kan het allemaal eigenlijk heel bondig samenvatten, zelfs in één woord: jammer!
Conclusie
Moet ik Dune een nieuwe kans geven? Misschien. Maar dat betekent niet dat ik sta te springen om deel twee en drie van de Dune-trilogie te bekijken. Het zou me verbazen moest de toon zodanig veranderen dat het mij allemaal wel wat kan interesseren. Al doet meer Zendaya in beeld al héél veel... Kortom: heerlijke cinema maar plottechnisch slaapverwekkend.
Pro
- Geweldige cast en idem ditto acteerprestaties
- Audiovisueel pareltje
Con
- Slaapverwekkend saai
- Tempo ontbreekt
4
Over deze film
Beschikbaar vanaf
15 september 2021
Genre
- Avontuur
- Fantasie
- Scifi
Speelduur
155 minuten
Regie
Denis Villeneuve
Cast
Timothée Chalamet, Zendaya, Rebecca Ferguson, Jason Mamoa, Oscar Isaac, Josh Brolin, Javier Bardem
Uitgever
Warner Bros Pictures