We sponsoren inderdaad een opleiding kunstgeschiedenis die 4 jaar duurt en waarvan de museumbezoeken ongetwijfeld massa's geld kosten.
Wie verbuigt nu wie zijn woorden
Jouw punt was dat we als maatschappij niet moeten willen betalen voor een opleiding waarvan de afgestudeerden aan de marktwerking worden overgeleverd.
Waarom niet vraag je? Ik hoop dat ik u niet moet uitleggen dat als er een tekort is van laat ons zeggen, 1000 artsen, dat we er geen 4000 extra moeten beginnen opleiden (per jaar). Laat staan dat daar de faciliteiten voor bestaan.
Het eerste jaar wil ik je geloven dat er "te veel" extra willen beginnen. Ik ben er van overtuigd dat dat vrij snel stabiliseert. Kijk naar ingenieurs: er is, ondanks de afschaffing van het ingangsexamen, nog steeds een groot tekort.
Het gaat mij er over dat je steeds net een klein beetje naast de kwestie antwoordt om je ongelijk niet te moeten toegeven. Voorbeeld: ik spreek er over dat er heel veel flexibiliteit is en dat ook de slechte studenten die waarschijnlijk niet zullen afstuderen toch in het tweede jaar geraken en dus een pak praktijkvakken zullen krijgen. Jouw antwoordt daarop is dat er studievoortgangsmaatregelen zijn? Ja nee, het punt is net dat deze niet streng genoeg zijn voor deze situatie.
Dat zie je verkeerd, da's niet naast de kwestie. Die slechte student die je aanhaalt, geraakt dus niet in het derde jaar.
Granted, eventueel in het tweede maar daar stemt de studievoortgangsbewaking en het studiepuntenverhaal ook al sneller tot heroriënteren.
Of de universiteit kan zorgen dat "dure" practica niet opgenomen kunnen worden omwille van volgtijdelijkheidsvoorwaarden.
Ik denk dat je niet goed kan inschatten welke impact die drie samen hebben op het studietraject. Gezien je nickname en je post vermoed ik dat je zelf geneeskunde studeert/studeerde. Ik heb burgie gedaan en effectie slechts 30 % van wie in het eerste jaar startte, startte in het tweede jaar, met of zonder meenemen van vakken. Laat staan diegene die in het derde jaar terechtkomen.
De oplossing lijkt me dan eerder te liggen in strengere studievoortgangsmaatregelen en volgtijdelijksheidsvoorwaarden, hoewel dat volgens mij al streng genoeg is. Niet in een vergelijkend ingangsexamen.
Je spreekt ook over 1 studiepunt, je haalt dit dan in de eerste plaats al van 1 universiteit, zonder de werkelijke kost te kennen dat daar achter zit. In het tweede jaar geneeskunde aan de UGent is er per groepje van een 10-tal mensen een volledig lichaam voorzien dat volledig voorbereid is. Die dissecties duren 2 weken lang, dag in dag uit en daar loopt een heel arsenaal proffen, assistenten, vast personeel rond die helpen. Zelfs al telt dat mee voor 1 studiepunt, dat zal wel iets kosten, niet?
Uiteraard kost dat geld. Maar dat is in andere richtingen zonder ingangsexamen evenzeer het geval, en die kost zal niet veel minder zijn.
Als de andere 59 studiepunten (pak nog de andere 50 studiepunten) klassieke hoorcolleges en werkzittingen zijn, zal de kost niet disproportioneel veel meer zijn om een ingangsexamen te verantwoorden. Dat is hetgeen ik wil zeggen.
Zeker omdat je perfect de toegang tot die vakken kan afdichten door volgtijdelijkheidsvoorwaarden en studievoortgangsmaatregelen.