Valt wel altijd op hoe weinig volk er is op de goedkope gravelevents. 100 man vandaag.
Een grote organisatie schept toch altijd wat meer vertrouwen en het helpt ook dat er meer mensen meedoen dat je nooit alleen rijdt.
En dat laatste is selffulfilling gegeven, want omdat je denkt dat er meer gaan komen draag je zelf ook bij.
Hier is het noodlot overigens toegeslagen. Deze week afgevoerd naar het ziekenhuis met acute pericarditis…
Dacht dat ik ging sterven omdat ik een infarct had. Was van het werk gekomen met pijn op de borst, nog 1,5u gaan bijtrainen waar ik wel nog mijn effort kon doen maar de druk bleef aanwezig. Van de fiets werd de pijn alleen maar erger, toen dacht ik nog een verrekening die wel zou overgaan.
Dan die nacht wakker geworden, echt fenomenale druk, geen adem krijgen, niet kunnen staan/ zitten of liggen en zweten voor dood. Rechtgestaan en in elkaar gezakt.
Ambulance en mug ter plaatse en direct ECG en infuus erop, drie buisjes bloed afgetapt om daarna afgevoerd te worden.
3u later kwamen de woorden “u hebt pericarditis meneer, ontsteking van het hartzakje”.
Niet heel erg, perfect geneesbaar en oplosbaar en verzachtend met medicatie.
Hartfunctie nog perfect in orde, dus allemaal dik oké.
Maar goed toen kwam het, 4 weken absoluut geen hoge intensiteit van sport doen en 6 weken voor competitie toelaatbaar is. Op zijn minst wel te verstaan.
Volgende week ging ik GF Vosges rijden… Zwaar klote natuurlijk want ik zal waarschijnlijk heel de zomer geen enkel deftige sportieve prestatie kunnen neerzetten. Dus op vlak van fietsen voor niks getraind en op vlak van lopen de beste periode waar ik weinig tot niks zal kunnen klaarspelen.
Het leven is niet altijd fair, maar dit is nu toch wel echt zwaar klote