De taalwetgeving in België

Waar haalt ge dat "Nederlands" de eerste taal is ? Nederlands en Frans staan volgens mij op gelijke voet in België.

Trouwens waarom verwachten we dat alle medisch personeel beide talen spreekt en verwachten we niet van de patiënten dat deze beide talen machtig zijn ? We zouden als tweetalig land ook kunnen opleggen dat iedereen beide talen machtig moet zijn.
Ik vermoed dat hij doelt op het % van de bevolking.

Verder kan je volgens mij talenkennis verwachten (en eisen) van personeel of tenminste proberen je teams in te richten zodat er aan basisvereisten zijn voldaan. Als je over de brede bevolking spreekt is het toch echt een compleet onwerkbare fantasie om te verwachten dat iedereen in twee talen zou kunnen communiceren over medische zaken. Daar zit het hem hé, probeer eens in een niet-moedertaal uit te leggen welke klachten je net hebt.

Huidige wetten moeten gevolgd worden, daar ben ik het eveneens. Maar in welke mate is de tweetaligheid van Brussel nog houdbaar als Nederlands misschien al maar de vierde taal is in Brussel? Een beetje realisme mag ook, he.

Er wordt zoveel gezegd dat we de overheid simpeler moeten maken en dat daar veel op bespaard mag worden. Laten we de soms ook eens absurde taalreglementering aanpassen. Zowel in het verplichten van Nederlands/Frans als het verbieden van Frans/Nederlands en of andere talen.
Kijk, deze anekdote stoorde me meer omdat de indruk eerder was dat Nederlands een verplicht nummertje is maar als daar wat min of meer ok klanken worden geproduceerd dat afgevinkt was. Doe het goed of doe het niet. Sowieso is het al redelijk belachelijk om een publiek van onderzoekers niet in het Engels aan te spreken, maar goed, dat soort realiteitszin zit ook gewoon niet in de politiek hé (ongeacht de moedertaal).

Voor zaken zoals de zorg of de ordehandhaving zit dat anders, Brussel is niet groot hé. Het loopt dan ook nog vol Vlaamse pendelaars, en Vlaams is de voertaal in de rand. Ik vind echt niet dat er veel steekhoudende argumenten zijn om medisch personeel, of pakweg politie en brandweer, eentalig Frans te maken op een kleine vlek die binnen Vlaanderen ligt verder.

De complexe realiteit in dit land is er nu eenmaal, en soms is dat het resultaat van mismanagement, maar de minder taalvaardige burger moet toch geen tweederangsdienstverlening krijgen bij noodgevallen omdat hij toevallig naast Brussel woont?
 
Men kan gerust meer inzetten op tweetaligheid. Men zit wel naar het vlaams beleid dat men antwerpen meer als hoofdstad beschouwt maar men kan een vlaming wel niet helpen in hun taal in de officiele hoofdstad. Zoals ik onlangs een waals politicus hoorde zeggen on gebroken nederlands, we hebben van onze tweetaligheid iets vies gemaakt ipv een meerwaarde. En dat neem ik onze politici zeer kwalijk. En niet enkel de vlaamse politici. Ook de zuidelijke landshelft mag eens in eigen boezem kijken waarom de vlaming zich meer en meer afkeert van wallonie.
 
Durf je ook te benoemen welke andere talen je dan zal toelaten als je Nederlands al de "vierde taal" van Brussel noemt?
Want dit is volgens mij het soort "realisme" dat tot de ondergang van culturen/landen leidt.

Brussel is de hoofdstad van België, België is voor de meerderheid Nederlandstalig én Broekzele is van oorsprong een Nederlandstalige stad die door elitaire verfransing grotendeels Franstalig is geworden, maar alles van essentiële overheidsdiensten tot onderwijs, en dus ook zeker spoedgeneeskundige zorgen mag écht wel met ondersteuning voor het Nederlands, of in deze internationale tijden: deftig Engels (waarin Franstaligen vaak ook stevig tekort schieten) blijven aangeboden worden.



Meer betalen voor Nederlandstalig personeel: vraag/aanbod.
Franstalig personeel verplicht op opleiding sturen.
Of nog een acceptabel compromis voor Brussel: Engels, maar géén andere talen.
In mijn ogen mag engels slechts een vierde taal zijn in Brussel. Want Engels voorstellen om geen frans te moeten spreken is even kwalijk als zeggen dat Frans ook ok zou zijn.
 
Men kan gerust meer inzetten op tweetaligheid. Men zit wel naar het vlaams beleid dat men antwerpen meer als hoofdstad beschouwt maar men kan een vlaming wel niet helpen in hun taal in de officiele hoofdstad. Zoals ik onlangs een waals politicus hoorde zeggen on gebroken nederlands, we hebben van onze tweetaligheid iets vies gemaakt ipv een meerwaarde. En dat neem ik onze politici zeer kwalijk. En niet enkel de vlaamse politici. Ook de zuidelijke landshelft mag eens in eigen boezem kijken waarom de vlaming zich meer en meer afkeert van wallonie.
Recent op de radio nog een segment over "de laatste echte Belgen": onze Duitstalige landgenoten, die bijna allemaal tweetalig zijn en vaak drie- of viertalig. Die rijkdom zijn we in Vlaanderen volgens mij aan het verliezen door de nadruk op het (voor ons makkelijker en toegankelijker) Engels. Mijn ouders spraken beiden vlot Frans, ook al was mijn vader een politieagent die tot zijn 14de naar school was geweest. Maar die werkte eerst in Brussel en dan in een faciliteitengemeente dus die had zijn best gedaan.
 
Recent op de radio nog een segment over "de laatste echte Belgen": onze Duitstalige landgenoten, die bijna allemaal tweetalig zijn en vaak drie- of viertalig. Die rijkdom zijn we in Vlaanderen volgens mij aan het verliezen door de nadruk op het (voor ons makkelijker en toegankelijker) Engels. Mijn ouders spraken beiden vlot Frans, ook al was mijn vader een politieagent die tot zijn 14de naar school was geweest. Maar die werkte eerst in Brussel en dan in een faciliteitengemeente dus die had zijn best gedaan.
Niet enkel door de focus op Engels. Imo hebben we ons de laatste 20 a 30 jaar te veel laten vangen aan de rancune tegenover Wallonië en het (belachelijke) sentiment waarom we moeite zouden moeten doen om Frans te spreken als zij geen moeite doen om Nederlands te spreken. We zijn een meertalig land met 2 bevolkingsgroepen die weigeren elkaars taal te spreken omdat ze elkaar niet kunnen luchten omdat ze hun taal niet spreken.
 
Niet enkel door de focus op Engels. Imo hebben we ons de laatste 20 a 30 jaar te veel laten vangen aan de rancune tegenover Wallonië en het (belachelijke) sentiment waarom we moeite zouden moeten doen om Frans te spreken als zij geen moeite doen om Nederlands te spreken. We zijn een meertalig land met 2 bevolkingsgroepen die weigeren elkaars taal te spreken omdat ze elkaar niet kunnen luchten omdat ze hun taal niet spreken.
Ja, volledig akkoord eigenlijk. Ik snap de historische context, maar ik denk dat die animositeit vandaag vooral politiek wordt aangewakkerd en gebruikt om eerlijk te zijn. Ik werk samen met Franstalige instituten, en dan (opnieuw, R&D) spreken we gewoon Engels. Een van die mensen is praktisch tweetalig en die wil met mij steevast Nederlands spreken. Verder komen elke keer vooral de frustraties boven over hoe moeilijk de politiek het maakt of heeft gemaakt om samen te werken. Toch leeft er nog vaak het beeld van de inflexibele Waal die enkel Frans wil spreken en dat ook verwacht van iedereen die hij ontmoet.

Pas op, op politiek vlak leeft er bij bepaalde Franstaligen volgens mij nog wel een zeker superioriteitsgevoel ten opzichte van de Flamins (zeker in Brussel), maar bij de Franstaligen die ik ontmoet lijkt dat toch afwezig. Uitzondering, hier in de straat woont wel zo'n oud Franstalig koppel, dat dus al jaren in Vlaanderen woont en geen woord Nederlands wil/kan spreken, ook al horen die mij fout na fout maken in het Frans. Dat is natuurlijk de oorzaak van veel van die rancune, maar ik denk dat het ook wel uitsterft.
 
Laatst bewerkt:
Waar haalt ge dat "Nederlands" de eerste taal is ? Nederlands en Frans staan volgens mij op gelijke voet in België.

Trouwens waarom verwachten we dat alle medisch personeel beide talen spreekt en verwachten we niet van de patiënten dat deze beide talen machtig zijn ? We zouden als tweetalig land ook kunnen opleggen dat iedereen beide talen machtig moet zijn.
Naar aantal sprekers is Nederlands de eerste taal van België, daar gaat het om.

Het kunnen begrijpen van en communiceren met patiënten van de grootste taalgroep van je land lijkt mij nu toch een redelijk essentieel onderdeel te zijn van een job in de zorgsector, zeker bij de spoeddiensten, en zeker in Brussel. Want het klopt dat Brussel zelf steeds minder Nederlandstalige inwoners kent, maar je hebt wel een paar honderdduizend Vlaamse pendelaars die dagelijks komen werken in de stad, én een aanzienlijk deel van de inwoners van de Vlaamse rand moeten voor spoed ook naar Brussel. Het is echt niet goed te praten dat je daar dan niet in het Nederlands kan geholpen worden.

Dat de meertaligheid bij de bevolking in het algemeen ook naar omhoog moet, helemaal mee eens. Maar wat jij doet komt eigenlijk gewoon neer op victim blaming hé. Dat is niet ok. De verantwoordelijkheid van de taalbarrière leggen bij mensen die ziek, zwaar gekwetst of in paniek of getraumatiseerd zijn. En niet bij de mensen aan wie we onze levens toevertrouwen, die daarvoor opgeleid en betaald worden? Faut le faire.
 
Naar aantal sprekers is Nederlands de eerste taal van België, daar gaat het om.

Het kunnen begrijpen van en communiceren met patiënten van de grootste taalgroep van je land lijkt mij nu toch een redelijk essentieel onderdeel te zijn van een job in de zorgsector, zeker bij de spoeddiensten, en zeker in Brussel.

Waarom is 'land' belangrijk en niet het gebied waar je actief bent?

Wat mij betreft kan het me gestolen worden dat een spoedarts in Aarlen op de spoeddienst Nederlands moet kunnen (eerder nog Duits daar). Ik vermoed dat je het er ook mee eens bent.

Vraag is dan hoe je het afbakent. En hoe je personeel vindt die én een goeie arts ins én de competenties heeft om twee talen goed genoeg te spreken om zowel de basisvaardigheden ('ik kan een brood bestellen bij de bakker'-Nederlands) als een technische kennis Nederlands (exacte namen van de spieren,...) als een beetje een psychologisch Nederlands (mensen op hun gemak stellen, kunnen omgaan met spreken naar kinderen toe,...) te kunnen.

Zeker gezien veel spoedartsen al uit het buitenland komen, denk ik dat je nog zoveel met theoretische argumenten kan afkomen, de praktijk maakt het gewoon onmogelijk.

In verband met dat afbakenen: in Brussel is Nederlands qua moedertaal WSS nog de tweede taal, qua spreektaal onder vrienden de derde, qua spreektaal buitenshuis de vierde.

En dat ondanks alle miljoenen subsidies en vereisten die de complexe taalwetgeving de Brusselaars oplegt. Buiten Brussel, zeker zuidelijk, is Frans ook vaak de eerste taal. Nochtans is er daar geen verplichting om Frans te gebruiken en VERBIEDT de wetgeving zelfs om soms direct Frans te gebruiken in brieven.

Wil je het correct afbakenen en Nederlands verplichten? Voor mij goed, maar gebruik dan evolutieve criteria die voor gans het land gelden. En ja, als je per se de cultuur wil beschermen, gebruik dan gerust criteria als 'de taal waarin je in België onderwijs kreeg is de taak die op jou plakt' voor eventuele taaltellingen (waarbij je nog uitzondering kan maken als mama/papa in de andere landstaal les kreeg, zodat je nog kan kiezen). En voer verdomme Engels in als TOEGELATEN communicatietaal voor mensen die een van de twee niet machtig zijn.
Want het klopt dat Brussel zelf steeds minder Nederlandstalige inwoners kent, maar je hebt wel een paar honderdduizend Vlaamse pendelaars die dagelijks komen werken in de stad,
Waarvan heel veel omdat we, om toch maar Nederlands te horen in Brussel, lle Vlaamse instellingen per se naar Brussel wilden krijgen, wat voor de files in Brussel en pendelproblemen (noord-zuidverbinding) gewoon een ramp is.
én een aanzienlijk deel van de inwoners van de Vlaamse rand moeten voor spoed ook naar Brussel. Het is echt niet goed te praten dat je daar dan niet in het Nederlands kan geholpen worden.
opnieuw een constructie die men gemaakt heeft in het idee dat Brussel tweetalig moet zijn, maar die in de praktijk wegens personeelstekort gewoon niet werkt. Er wonen genoeg mensen in de Vlaamse rand om 2 deftige, grote ziekenhuizen in de rand te hebben die vooral Nederlandstalig zijn.
 
Waarom is 'land' belangrijk en niet het gebied waar je actief bent?

Wat mij betreft kan het me gestolen worden dat een spoedarts in Aarlen op de spoeddienst Nederlands moet kunnen (eerder nog Duits daar). Ik vermoed dat je het er ook mee eens bent.

Vraag is dan hoe je het afbakent. En hoe je personeel vindt die én een goeie arts ins én de competenties heeft om twee talen goed genoeg te spreken om zowel de basisvaardigheden ('ik kan een brood bestellen bij de bakker'-Nederlands) als een technische kennis Nederlands (exacte namen van de spieren,...) als een beetje een psychologisch Nederlands (mensen op hun gemak stellen, kunnen omgaan met spreken naar kinderen toe,...) te kunnen.

Zeker gezien veel spoedartsen al uit het buitenland komen, denk ik dat je nog zoveel met theoretische argumenten kan afkomen, de praktijk maakt het gewoon onmogelijk.

In verband met dat afbakenen: in Brussel is Nederlands qua moedertaal WSS nog de tweede taal, qua spreektaal onder vrienden de derde, qua spreektaal buitenshuis de vierde.

En dat ondanks alle miljoenen subsidies en vereisten die de complexe taalwetgeving de Brusselaars oplegt. Buiten Brussel, zeker zuidelijk, is Frans ook vaak de eerste taal. Nochtans is er daar geen verplichting om Frans te gebruiken en VERBIEDT de wetgeving zelfs om soms direct Frans te gebruiken in brieven.

Wil je het correct afbakenen en Nederlands verplichten? Voor mij goed, maar gebruik dan evolutieve criteria die voor gans het land gelden. En ja, als je per se de cultuur wil beschermen, gebruik dan gerust criteria als 'de taal waarin je in België onderwijs kreeg is de taak die op jou plakt' voor eventuele taaltellingen (waarbij je nog uitzondering kan maken als mama/papa in de andere landstaal les kreeg, zodat je nog kan kiezen). En voer verdomme Engels in als TOEGELATEN communicatietaal voor mensen die een van de twee niet machtig zijn.
Waarvan heel veel omdat we, om toch maar Nederlands te horen in Brussel, lle Vlaamse instellingen per se naar Brussel wilden krijgen, wat voor de files in Brussel en pendelproblemen (noord-zuidverbinding) gewoon een ramp is.
opnieuw een constructie die men gemaakt heeft in het idee dat Brussel tweetalig moet zijn, maar die in de praktijk wegens personeelstekort gewoon niet werkt. Er wonen genoeg mensen in de Vlaamse rand om 2 deftige, grote ziekenhuizen in de rand te hebben die vooral Nederlandstalig zijn.
Ik vind het allemaal nogal "in een ideale wereld" hoor. Zoals het nu is, zou je gewoon een hoop mensen tweederangszorg geven door het Nederlands "los te laten".

Dat er veel dingen belachelijk zijn geregeld in het verleden, daar ga ik volledig mee akkoord verder hoor. Maar euhm, als die hypothetische nieuwe ziekenhuizen in de rand Nederlandstalig personeel zouden vinden, waarom die ziekenhuizen een kilometer verder in Brussel niet? Mensen die afgeschrikt worden door een Franstalige omgeving?
 
Niet enkel door de focus op Engels. Imo hebben we ons de laatste 20 a 30 jaar te veel laten vangen aan de rancune tegenover Wallonië en het (belachelijke) sentiment waarom we moeite zouden moeten doen om Frans te spreken als zij geen moeite doen om Nederlands te spreken. We zijn een meertalig land met 2 bevolkingsgroepen die weigeren elkaars taal te spreken omdat ze elkaar niet kunnen luchten omdat ze hun taal niet spreken.
Is het echt door rancune op dat vlak vanuit Vlaamse kant? Voor zover ik weet is er geen enkele beslissing geweest om bvb het aantal uren Frans zwaar (of zelfs licht voor zover ik weet) in te perken, misschien dat ik niet meer mee ben de laatste evoluties in het onderwijs maar tot voor kort kregen wij nog steeds even veel uren Frans als onze ouders. De enige die een bewuste de keuze gemaakt heeft om de kennis van de tweede landstaal een lagere prioriteit te maken is Wallonië waar Nederlands nu voor een groot deel gedegradeerd is tot een keuzevak.

Ik vermoed dat de achteruitgang van het Frans in Vlaanderen er eerder komt door een veranderende omgeving, je wordt buiten de lessen amper nog geconfronteerd met Frans maar wel met Engels. En met dat Engels is het eigenlijk hetzelfde, de kennis daarvan is niet omhoog gegaan omwille van een bewuste onderwijsbeslissing maar omwille van de wereld die veranderd is.
 
Waarom is 'land' belangrijk en niet het gebied waar je actief bent?

Wat mij betreft kan het me gestolen worden dat een spoedarts in Aarlen op de spoeddienst Nederlands moet kunnen (eerder nog Duits daar). Ik vermoed dat je het er ook mee eens bent.
Ik ben het daar inderdaad mee eens ja. Maar we hebben het over Brussel, niet Aarlen. Daar krijg je nog altijd heel veel Nederlandstaligen op spoed, en dan vind ik het absoluut abnormaal dat je niet geholpen kan worden.
Vraag is dan hoe je het afbakent. En hoe je personeel vindt die én een goeie arts ins én de competenties heeft om twee talen goed genoeg te spreken om zowel de basisvaardigheden ('ik kan een brood bestellen bij de bakker'-Nederlands) als een technische kennis Nederlands (exacte namen van de spieren,...) als een beetje een psychologisch Nederlands (mensen op hun gemak stellen, kunnen omgaan met spreken naar kinderen toe,...) te kunnen.

Zeker gezien veel spoedartsen al uit het buitenland komen, denk ik dat je nog zoveel met theoretische argumenten kan afkomen, de praktijk maakt het gewoon onmogelijk.
Ik vind niet dat we onze kwaliteitseisen voor zorg moeten laten varen omdat we moeite hebben om mensen te vinden. Ook dat artsen uit het buitenland komen is geen excuus. Je patiënt kunnen verstaan is een essentieel onderdeel van je zorgfunctie.

Er kan ook gekeken worden naar ondersteunend personeel, dat je op spoeddiensten altijd enkele mensen hebt die kunnen tolken in het Nederlands-Frans (en liefst ook Engels). Dat hoeft dan niet perse de spoedarts zelf te zijn.
In verband met dat afbakenen: in Brussel is Nederlands qua moedertaal WSS nog de tweede taal, qua spreektaal onder vrienden de derde, qua spreektaal buitenshuis de vierde.

En dat ondanks alle miljoenen subsidies en vereisten die de complexe taalwetgeving de Brusselaars oplegt. Buiten Brussel, zeker zuidelijk, is Frans ook vaak de eerste taal. Nochtans is er daar geen verplichting om Frans te gebruiken en VERBIEDT de wetgeving zelfs om soms direct Frans te gebruiken in brieven.

Wil je het correct afbakenen en Nederlands verplichten? Voor mij goed, maar gebruik dan evolutieve criteria die voor gans het land gelden. En ja, als je per se de cultuur wil beschermen, gebruik dan gerust criteria als 'de taal waarin je in België onderwijs kreeg is de taak die op jou plakt' voor eventuele taaltellingen (waarbij je nog uitzondering kan maken als mama/papa in de andere landstaal les kreeg, zodat je nog kan kiezen). En voer verdomme Engels in als TOEGELATEN communicatietaal voor mensen die een van de twee niet machtig zijn.
Ik ben het daar allemaal mee eens, maar ik vind dit in deze discussie eerlijk gezegd irrelevant. Het gaat hier niet om beschermen van cultuur of om de tere zieltjes van Vlaams-nationalisten die een flauwte krijgen als ze in het Frans worden aangesproken. Het gaat hier heel concreet over Nederlandstaligen in Brussel en de Vlaamse rand die in noodsituaties niet kunnen communiceren met medisch personeel en nooddiensten, wat voor levensbedreigende situaties zorgt.
Waarvan heel veel omdat we, om toch maar Nederlands te horen in Brussel, lle Vlaamse instellingen per se naar Brussel wilden krijgen, wat voor de files in Brussel en pendelproblemen (noord-zuidverbinding) gewoon een ramp is.
opnieuw een constructie die men gemaakt heeft in het idee dat Brussel tweetalig moet zijn, maar die in de praktijk wegens personeelstekort gewoon niet werkt. Er wonen genoeg mensen in de Vlaamse rand om 2 deftige, grote ziekenhuizen in de rand te hebben die vooral Nederlandstalig zijn.
OK, maar de realiteit is dat die mensen er werken, er op bezoek gaan en dat die ziekenhuizen in de rand er niet zijn. Met de vinger naar de politici van x jaar geleden wijzen gaat er nu niet voor zorgen dat mensen de zorg krijgen die ze verdienen.
 
Is het echt door rancune op dat vlak vanuit Vlaamse kant? Voor zover ik weet is er geen enkele beslissing geweest om bvb het aantal uren Frans zwaar (of zelfs licht voor zover ik weet) in te perken, misschien dat ik niet meer mee ben de laatste evoluties in het onderwijs maar tot voor kort kregen wij nog steeds even veel uren Frans als onze ouders. De enige die een bewuste de keuze gemaakt heeft om de kennis van de tweede landstaal een lagere prioriteit te maken is Wallonië waar Nederlands nu voor een groot deel gedegradeerd is tot een keuzevak.

Ik vermoed dat de achteruitgang van het Frans in Vlaanderen er eerder komt door een veranderende omgeving, je wordt buiten de lessen amper nog geconfronteerd met Frans maar wel met Engels. En met dat Engels is het eigenlijk hetzelfde, de kennis daarvan is niet omhoog gegaan omwille van een bewuste onderwijsbeslissing maar omwille van de wereld die veranderd is.
Op beleidsvlak misschien niet maar hoeveel mensen ik niet hoor praten op een manier als "dat ik speciaal voor hun frans zal spreken terwijl ze nog geen enkele moeite doen om nederlands te spreken" is in mijn ogen toch gewoon uit rancune. En ik catalogeer ook het feit dat we meer en meer engels gebruiken als gevolg van die mentaliteit. Natuurlijk komen we als vlaming minder en minder in contact met het frans als we het zelf minder en minder praten.
Dat wallonie hier ook veel schuld aan heeft kan ik enkel beamen hoor. Daarom dat ik ook zeg dat ze daar ook wel eens in eigen boezem mogen kijken als reden in het serieus veranderende sentiment naar wallonie toe. Maar dat maakt ons gedrag dan ook weer niet juist.
 
Ik vind het allemaal nogal "in een ideale wereld" hoor. Zoals het nu is, zou je gewoon een hoop mensen tweederangszorg geven door het Nederlands "los te laten".

Dat er veel dingen belachelijk zijn geregeld in het verleden, daar ga ik volledig mee akkoord verder hoor. Maar euhm, als die hypothetische nieuwe ziekenhuizen in de rand Nederlandstalig personeel zouden vinden, waarom die ziekenhuizen een kilometer verder in Brussel niet? Mensen die afgeschrikt worden door een Franstalige omgeving?
Door een betere organisatie van je zorg en concentratie op de tweetaligheid waar nodig, kan je dat probleem wél oplossen door Nederlands deels los te laten.

En waarom: omdat je ook mensen hebt die in school nooit deftig Frans geleerd hebben of dat gewoon niet goed genoeg kunnen naar hun eigen normen en daarom liever in een Vlaams ziekenhuis werken?
Ik ben het daar inderdaad mee eens ja. Maar we hebben het over Brussel, niet Aarlen. Daar krijg je nog altijd heel veel Nederlandstaligen op spoed, en dan vind ik het absoluut abnormaal dat je niet geholpen kan worden.
We hebben het niet over Brussel, het ging over een gezin uit Roosdaal, nu op een halfuurtje rijden van Anderlecht, waar wss het dichtsbijzijndste Franstalig ziekenhuis is. Roosdaal-Ninove is minder dan een kwartier. Ninove, een stad van 40.000 inwoners met 30 bedden in hun ziekenhuis.

Ieper, minder inwoners en minder druk bevolkte regio, heeft 500 bedden.

Als je weinig Nederlandstaligen hebt (wat gewoon een feit is, daar iets aan veranderen is pas utopisch), dan moet je je dienstverlening aanpassen. Nu zijn er 3516 bedden voor nét geen 1,2 miljoen inwoners (1.173.440). West-Vlaanderen heeft nét iets meer inwoners (1.209.011) en 6644 bedden.

Als je daardoor veel mensen moet laten opvangen in Brusselse ziekenhuizen en daar dan te weinig Nederlandstaligen zijn in de vele ziekenhuizen die Brussel rijk is, kan je misschien ook een déél van de fout bij de organisatie van de ziekenzorg in Vlaams-Brabant leggen (zeker gezien je daar de helft van de al maar beperkte bedden in één ziekenhuis hebt).
Sir.Killalot zei:
Er kan ook gekeken worden naar ondersteunend personeel, dat je op spoeddiensten altijd enkele mensen hebt die kunnen tolken in het Nederlands-Frans (en liefst ook Engels). Dat hoeft dan niet perse de spoedarts zelf te zijn.
Ik ben het daar allemaal mee eens, maar ik vind dit in deze discussie eerlijk gezegd irrelevant. Het gaat hier niet om beschermen van cultuur of om de tere zieltjes van Vlaams-nationalisten die een flauwte krijgen als ze in het Frans worden aangesproken. Het gaat hier heel concreet over Nederlandstaligen in Brussel en de Vlaamse rand die in noodsituaties niet kunnen communiceren met medisch personeel en nooddiensten, wat voor levensbedreigende situaties zorgt.
[/quote]zie hierboven: zorg voor meer ziekenhuizen in Vlaams-Brabant en concentreer je Brussels tweetalig personeel in een aantal spoeddiensten van Brusselse ziekenhuizen ipv OVERAL in Brussel tweetaligheid te eisen.
Sir.Killalot zei:
OK, maar de realiteit is dat die mensen er werken, er op bezoek gaan en dat die ziekenhuizen in de rand er niet zijn. Met de vinger naar de politici van x jaar geleden wijzen gaat er nu niet voor zorgen dat mensen de zorg krijgen die ze verdienen.
Het is vingerwijzen naar de huidige politici, die die "Brusselse" problemen graag in stand houden.
 
Laatst bewerkt:
We hebben het niet over Brussel, het ging over een gezin uit Roosdaal, nu op een halfuurtje rijden van Anderlecht, waar wss het dichtsbijzijndste Franstalig ziekenhuis is. Roosdaal-Ninove is minder dan een kwartier. Ninove, een stad van 40.000 inwoners met 30 bedden in hun ziekenhuis.
Je vergeet 2 kleine detail: Ninove heeft geen spoedafdeling & de mensen uit Roosdaal hebben de hulpdiensten gebeld waardoor de MUG uit het Erasmusziekenhuis naar ginder kwam (wat ook logisch is, want dat is het dichtsbijzijnde ziekenhuis vanuit Roosdaal met spoeddienst & MUG...).

Er worden dus teams uitgestuurd naar de Vlaamse rand als je 100 of 112 belt die de taal van de plaats waar ze naartoe moeten niet machtig zijn. Daar hebben we het over.

[edit]En ook even verduidelijken: dan maakt het ook niet uit dat je meer ziekenhuizen/bedden voorziet in Vlaams Brabant, want het Erasmusziekenhuis ligt vlak aan de grens Brussel/Vlaanderen, dus zelfs als je een ziekenhuis in Vlaams Brabant voorziet met spoedafdeling en genoeg bedden, bestaat de kans nog steeds dat ze vanuit Erasmus in Anderlecht gaan uitsturen als dat dichter is en/of die MUG beschikbaar is.
 
Laatst bewerkt:
Je vergeet 2 kleine detail: Ninove heeft geen spoedafdeling & de mensen uit Roosdaal hebben de hulpdiensten gebeld waardoor de MUG uit het Erasmusziekenhuis naar ginder kwam (wat ook logisch is, want dat is het dichtsbijzijnde ziekenhuis vanuit Roosdaal met spoeddienst & MUG...).

Er worden dus teams uitgestuurd naar de Vlaamse rand als je 100 of 112 belt die de taal van de plaats waar ze naartoe moeten niet machtig zijn. Daar hebben we het over.

[edit]En ook even verduidelijken: dan maakt het ook niet uit dat je meer ziekenhuizen/bedden voorziet in Vlaams Brabant, want het Erasmusziekenhuis ligt vlak aan de grens Brussel/Vlaanderen, dus zelfs als je een ziekenhuis in Vlaams Brabant voorziet met spoedafdeling en genoeg bedden, bestaat de kans nog steeds dat ze vanuit Erasmus in Anderlecht gaan uitsturen als dat dichter is en/of die MUG beschikbaar is.
Maar dat is net wat ik bedoel: nu laat je elk Brussels ziekenhuis tweetalig zijn. Concentreer dat op de plekken waar het nodig is: vlak aan de rand, als ze Vlaanderen aandoen. Dat die ene Vlaming die in het hartje van Brussel woont maar geen Frans kan dan minder goed geholpen wordt, is dan maar zo.

En installeer de normale capaciteit voor je inwoner in Vlaams Brabant zelf, met dus een spoeddienst voor de rand van Brussel als je die wil.
 
Maar dat is net wat ik bedoel: nu laat je elk Brussels ziekenhuis tweetalig zijn. Concentreer dat op de plekken waar het nodig is: vlak aan de rand, als ze Vlaanderen aandoen. Dat die ene Vlaming die in het hartje van Brussel woont maar geen Frans kan dan minder goed geholpen wordt, is dan maar zo.

En installeer de normale capaciteit voor je inwoner in Vlaams Brabant zelf, met dus een spoeddienst voor de rand van Brussel als je die wil.
Omdat Brussel dan ook officiëel 2talig is... Dan mag je dat ook verwachten van de faciliteiten die aanwezig zijn. Verder nog, deze vallen onder de taalwetgeving zoals Zorg & Gezondheid hier bevestigt:
De taalwetgeving is altijd van toepassing wanneer een patiënt wordt opgenomen via een erkende spoedgevallendienst, zoals een mobiele urgentiegroep (MUG). Een patiënt in nood wordt immers naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gevoerd en heeft dus geen vrije keuze. De spoeddienst voert een wettelijke opdracht uit en moet in het kader hiervan de taalwetgeving naleven. Dit betekent dat de taal van de patiënt moet worden gebruikt, zowel tijdens de opname als in de administratieve afhandeling.
Voor zover ik weet gaat men het dichtsbijzijnde ziekenhuis binnen het taalgebied kiezen. Zo gaat men bijvoorbeeld voor Deux-Acren niet naar Geraardsbergen maar naar Ath, terwijl Geraardsbergen dichter is. Maar sinds Brussel 2talig is...
En daarom dat je vergelijking met Aarlen ook niet opgaat, de taalwetgeving verplicht deze niet om 2talig te zijn.


Maar Vlaams Brabant heeft genoeg capaciteit per inwoners + genoeg spoeddiensten. Zie hier het overzicht voor België voor spoeddiensten. Of MUG/PIT aanwezigheid. Maar dat neemt niet weg dat de MUG van een specifiek ziekenhuis niet altijd beschikbaar is of dat er andere ziekenhuizen die (volgens de taalwetgeving) in dezelfde voertaal dichterbij zijn.
 
Maar dat is net wat ik bedoel: nu laat je elk Brussels ziekenhuis tweetalig zijn. Concentreer dat op de plekken waar het nodig is: vlak aan de rand, als ze Vlaanderen aandoen. Dat die ene Vlaming die in het hartje van Brussel woont maar geen Frans kan dan minder goed geholpen wordt, is dan maar zo.

En installeer de normale capaciteit voor je inwoner in Vlaams Brabant zelf, met dus een spoeddienst voor de rand van Brussel als je die wil.
Prachtig idee. Ware het niet dat “de rand” elk jaar opschuift. Dat is geen concrete landsgrens he.

Vandaag zou je een ziekenhuis aan de rand tweetalig maken en over een paar jaar volledig Frans of Nederlands?

Toen ik begon te werken was de wijk waar mijn werkgever gevestigd is nog Nederlandstalig en officieel “de rand”. Ondertussen is 99% in de straat Frans.
 
Laatst bewerkt:
Prachtig idee. Ware het niet dat “de rand” elk jaar opschuift. Dat is geen concrete landsgrens he.

Vandaag zou je een ziekenhuis aan de rand tweetalig maken en over een paar jaar volledig Frans of Nederlands?

Toen ik begon te werken was de wijk waar mijn werkgever gevestigd is nog Nederlandstalig en officieel “de rand”. Ondertussen is 99% in de straat Frans.
Ik wist niet dat een ziekenhuis niet meer bruikbaar is als het in een Franstalig gebied komt te liggen? Personeel is verplaatsbaar, he.

En @the_fox : het is net de taalwetgeving die ik absurd star vind en veranderd kan worden.
 
Ik wist niet dat een ziekenhuis niet meer bruikbaar is als het in een Franstalig gebied komt te liggen? Personeel is verplaatsbaar, he.
Ik ook niet. Nergens staat dat het ziekenhuis niet meer bruikbaar is dan. Gelieve te lezen wat er staat en niet te verzinnen wat er niet staat.

De zorgsector kan nu al geen personeel vinden en dan zou je hen dus zeggen “over een paar jaar mag je wel mee verhuizen naar een ander ziekenhuis”? Dat lijkt mij weinig kans op succes te hebben. En voor iemand die nogal pro vakbonden is een straffe uitspraak van u als ik heel eerlijk ben.
 
Terug
Bovenaan