De taalwetgeving in België

Onlangs kregen we een panne op de autostrade in Wallonië, achter Luik nog maar.
De chauffeur belt naar de vab. Die mogen niet ingrijpen op de autostrade, je moet dan de 112 bellen.
Dus de 112 bellen. Niemand te bereiken die Nederlands kon. (Werken ook met zones zekers.)
Het in ons beste Frans wel kunnen uitleggen.
Had het iets ernstig geweest, en meer dan voiture en panne, dan "tja".
(Engels was ook een non, probeerde de chauffeur eerst.)
Van't algemene noodnummer mag je toch ook iets meer verwachten.
 
Laatst bewerkt:
En @the_fox : het is net de taalwetgeving die ik absurd star vind en veranderd kan worden.
In sommige gevallen wel, in dit ga ik totaal niet akkoord.

Als het over medische noodgevallen gaat, vind ik dat men de voertaal/voertalen van het gebied machtig moet zijn. En zelfs niet enkel wat basisdingen. Veel mensen kunnen met moeite een medisch noodgeval deftig en concreet omschrijven in hun moedertaal. Voeg daar nog schock/overstuurd/pijn bij en zelfs mensen die goed Frans spreken gaan het nodige jargon (of zelfs nog maar da anatomische termen) niet kennen om duidelijk te maken wat er net scheelt.

En ja, dat probleem ga je ook in het buitenland hebben (of over de taalgrens zoals @Oldskooler zijn voorbeeld). Dat is niet meer dan normaal. Maar als je ergens woont en Nederlands is (1 van de) officiële voertalen, moet men mij te woord kunnen staan en begrijpen in het Nederlands binnen hun openbare en hulp verlenende functie.
 
Naar aantal sprekers is Nederlands de eerste taal van België, daar gaat het om.

Het kunnen begrijpen van en communiceren met patiënten van de grootste taalgroep van je land lijkt mij nu toch een redelijk essentieel onderdeel te zijn van een job in de zorgsector, zeker bij de spoeddiensten, en zeker in Brussel. Want het klopt dat Brussel zelf steeds minder Nederlandstalige inwoners kent, maar je hebt wel een paar honderdduizend Vlaamse pendelaars die dagelijks komen werken in de stad, én een aanzienlijk deel van de inwoners van de Vlaamse rand moeten voor spoed ook naar Brussel. Het is echt niet goed te praten dat je daar dan niet in het Nederlands kan geholpen worden.

Dat de meertaligheid bij de bevolking in het algemeen ook naar omhoog moet, helemaal mee eens. Maar wat jij doet komt eigenlijk gewoon neer op victim blaming hé. Dat is niet ok. De verantwoordelijkheid van de taalbarrière leggen bij mensen die ziek, zwaar gekwetst of in paniek of getraumatiseerd zijn. En niet bij de mensen aan wie we onze levens toevertrouwen, die daarvoor opgeleid en betaald worden? Faut le faire.
Indien je niet verlangt van je algehele bevolking dat deze beide landstalen machtig zijn, kan je moeilijk die lijn doortrekken naar "zorgpersoneel". De zorgsector kampt reeds met een tekort aan geschoold personeel. Als je dan moet gaan vissen uit een vijver met ééntaligen wordt het moelijk. Ofwel moet je dan maar het lef hebben om de opleiding voor de zorgsector de helf in het Nederlands en de helft in het Frans te doceren, zodanig dat een minimum aan kennis van beide landstalen mee in de opleiding vervat zit.
 
Indien je niet verlangt van je algehele bevolking dat deze beide landstalen machtig zijn, kan je moeilijk die lijn doortrekken naar "zorgpersoneel". De zorgsector kampt reeds met een tekort aan geschoold personeel. Als je dan moet gaan vissen uit een vijver met ééntaligen wordt het moelijk. Ofwel moet je dan maar het lef hebben om de opleiding voor de zorgsector de helf in het Nederlands en de helft in het Frans te doceren, zodanig dat een minimum aan kennis van beide landstalen mee in de opleiding vervat zit.
Die eerste zin is gewoon klinkklare onzin natuurlijk. We mogen absoluut verwachten van onze bevolking dat ze voor dagdagelijkse zaken met elkaar kunnen communiceren, je kan niet van hen verwachten dat ze perfect twee- of meertalig zijn en in zeer stresserende omstandigheden zich perfect kunnen uitdrukken. Alleen al maar omdat een aanzienlijk deel van die bevolking bestaat uit kinderen. Van personeel bij de nooddiensten mag je natuurlijk absoluut wel hogere verwachtingen hebben. Kunnen begrijpen wat er mis is, is een behoorlijk essentieel onderdeel van het takenpakket. Als arts is het onnoemelijk veel moeilijker om een correcte diagnose te stellen, laat staan een accurate en adequate behandeling op te starten, als je niet kan verstaan wat je patiënt je probeert te vertellen. Een chirurg moet vooral goed zijn in chirurgie, dat is absoluut correct. Maar als je als chirurg niet weet waar je moet snijden, omdat je je patiënt niet goed begrepen het, zal het resultaat er ook niet naar zijn.

Je kan uiteraard niet verwachten dat ze elke taal machtig zijn of even goed beheersen, maar ik vind het eerlijk gezegd onbegrijpelijk dat er hier mensen zijn die het verdedigbaar vinden dat nooddiensten in onze hoofdstad mensen van de grootste taalgroep van ons land niet te woord kunnen staan of kunnen verstaan, wanneer die op dagelijkse basis Nederlandstalige patiënten en slachtoffers over de vloer krijgen. Het klopt dat de zorgsector met een groot tekort aan personeel kampt, maar dat is geen excuus. Voor mij is het ook niet noodzakelijk dat elk personeelslid in een nooddienst vanaf dag 1 perfect meertalig is, zolang er voldoende collega's zijn die je kunnen ondersteunen wanneer de communicatie faalt. En die collega's, dat kunnen van mijn part ook tolken zijn. Zolang in situaties van nood er maar direct accurate communicatie kan plaatsvinden tussen beide partijen. Want miscommunicatie zorgt voor slachtoffers en traumatische, mensonterende situaties.

En je kan prima zeggen 'makkelijker gezegd dan gedaan'. Dat weet ik ook wel. Maar dan moet je niet gaan counteren met 'zorg dan dat iedereen, kinderen inclusief, beide landstalen machtig zijn'. En we moeten al helemaal niet de schouders ophalen, zeggen 'dat is nu eenmaal de realiteit, sorry' en verder er niets aan doen.
 
Onlangs kregen we een panne op de autostrade in Wallonië, achter Luik nog maar.

(Engels was ook een non, probeerde de chauffeur eerst.)
Van't algemene noodnummer mag je toch ook iets meer verwachten.
Ik woon in Vlaanderen, belde 112 in Vlaanderen en kreeg de nooddiensten van Henegouwen aan de lijn. Ook geen Nederlands, geen Engels en trek uw plan. Omdat we vlak aan de Waalse grens wonen.
1 van de dokters van mijn vorig werk werd zo in wachtdienst opgeroepen, moest onmiddellijk een ambulance hebben, belt in Vlaanderen naar 112, doorgeschakeld naar Wallonië, enkel Franstalig wat zij absoluut niet machtig is. Ze hebben haar doorgeschakeld naar 112 in Brugge zei ze me zodat ze tenminste kon uitleggen waarom ze een ambulance of MUG nodig had...
 
In de regio waar ik vroeger woonde (westkant Pajottenland) heeft men 15 jaar terug een brandweer/ambulancepost opgericht om te vermijden dat men nog beroep moest doen op de Franstalige brandweer van buur- én faciliteitengemeente Edingen.

 
Laatst bewerkt:
Keuzeoptie invoeren zal niet mogen zeker?

112 bellen. Druk op 1 voor Nederlands, druk op 2 voor Frans.

Maar ja, ziekenhuizen zijn federaal. Je zou de spoeddienst kunnen regionaliseren waardoor je in Vlaanderen wel verbonden kunt worden met een Vlaams ziekenhuis in de buurt.
 
Laatst bewerkt:
Je kan uiteraard niet verwachten dat ze elke taal machtig zijn of even goed beheersen, maar ik vind het eerlijk gezegd onbegrijpelijk dat er hier mensen zijn die het verdedigbaar vinden dat nooddiensten in onze hoofdstad mensen van de grootste taalgroep van ons land niet te woord kunnen staan of kunnen verstaan, wanneer die op dagelijkse basis Nederlandstalige patiënten en slachtoffers over de vloer krijgen. Het klopt dat de zorgsector met een groot tekort aan personeel kampt, maar dat is geen excuus. Voor mij is het ook niet noodzakelijk dat elk personeelslid in een nooddienst vanaf dag 1 perfect meertalig is, zolang er voldoende collega's zijn die je kunnen ondersteunen wanneer de communicatie faalt. En die collega's, dat kunnen van mijn part ook tolken zijn. Zolang in situaties van nood er maar direct accurate communicatie kan plaatsvinden tussen beide partijen. Want miscommunicatie zorgt voor slachtoffers en traumatische, mensonterende situaties.
Maar je kan toch ook niet verwachten dat indien je moet 'recruteren' uit een vijver ééntaligen, deze van zodra ze een medisch/dienstverlenend beroep uitoefenen ineens beide landstalen perfect machtig zijn. De enige oplossing om dit te bewerkstelligen is om dit via het onderwijs zo vroeg mogelijk mee op te nemen in het curriculum (dus offwel voor iedereen vanaf de lagere school ofwel in het leerpakket van die beroepen waarvan je het op zijn minst verwacht).
 
Ik schrijf:
Voor mij is het ook niet noodzakelijk dat elk personeelslid in een nooddienst vanaf dag 1 perfect meertalig is

Jij antwoordt:
Maar je kan toch ook niet verwachten dat indien je moet 'recruteren' uit een vijver ééntaligen, deze van zodra ze een medisch/dienstverlenend beroep uitoefenen ineens beide landstalen perfect machtig zijn.

Misschien moet je eerst eens lezen wat je citeert voor je antwoordt.
 
En er is een gigantisch verschil tussen perfect tweetalig zijn en "uwe plan kunnen trekken" + een specifieke lijst met woordenschat vanbuiten blokken zodat je de meest gebruikte medische terminologie ook machtig bent.
 
Inderdaad. Niemand verwacht dat iedereen perfect tweetalig is. Maar van een spoedarts in Brussel mag je wel verwachten dat die weet dat hart en coeur hetzelfde betekenen.
 
En dit verwachten van de brede bevolking omdat de hulpverleners mogelijk eentalig zijn is de omgekeerde wereld en ook onrealistisch. Allezja, in andere threads gaat het ook wel eens over hoe mensen talenkennis verkeerd inschatten of overschatten. Wel, gezien de gemiddelde leeftijd hier hebben we allemaal nog 10 jaar Frans ofzo gehad toen de Pisa-ranking van België nog ok was. Beeld je eens een gesprek in met een huisarts of specialist, maar dan in het Frans.

Een hele tijd terug heb ik hier een thread gestart over het feit dat een rijexamen enkel nog in landstalen of Engels kon gebeuren en hoe dit een hindernis is voor veel nieuwkomers. Toen kreeg ik ook de wind van voren want ze moeten maar een landstaal leren. Zelfde punt als hierboven: je plan trekken in een taal =/= de wegcode.
 
En dit verwachten van de brede bevolking omdat de hulpverleners mogelijk eentalig zijn is de omgekeerde wereld en ook onrealistisch. Allezja, in andere threads gaat het ook wel eens over hoe mensen talenkennis verkeerd inschatten of overschatten. Wel, gezien de gemiddelde leeftijd hier hebben we allemaal nog 10 jaar Frans ofzo gehad toen de Pisa-ranking van België nog ok was. Beeld je eens een gesprek in met een huisarts of specialist, maar dan in het Frans.
Ik kom niet verder dan wijzen en auw zeggen, vrees ik.
 
Komt ook nog eens bij dat de mensen aan wie je je medische problemen hoort uit te leggen, behalve ambulanciers, hooggeschoold moeten zijn, namelijk dokters en verpleegkundigen. Zeker daarvan mag men een basis verwachten, of eisen dat ze binnen termijn X een basisniveau behalen. Dat moet van mij geen selorexamen zijn hoor, dat mag perfect een interne mondelinge proef zijn met heel realistische praktijksituaties.
 
Een hele tijd terug heb ik hier een thread gestart over het feit dat een rijexamen enkel nog in landstalen of Engels kon gebeuren en hoe dit een hindernis is voor veel nieuwkomers. Toen kreeg ik ook de wind van voren want ze moeten maar een landstaal leren. Zelfde punt als hierboven: je plan trekken in een taal =/= de wegcode.
Bij mijn rij-examen hier in Brugge heeft mijn vrouw op het moment dat ik een aantal zaken moest aanwijzen in de auto moeten tolken omdat mijn examinator in het dialect praatte :unsure:

Komt ook nog eens bij dat de mensen aan wie je je medische problemen hoort uit te leggen, behalve ambulanciers, hooggeschoold moeten zijn, namelijk dokters en verpleegkundigen. Zeker daarvan mag men een basis verwachten, of eisen dat ze binnen termijn X een basisniveau behalen. Dat moet van mij geen selorexamen zijn hoor, dat mag perfect een interne mondelinge proef zijn met heel realistische praktijksituaties.
Dit. En voor mijn part zorg je dat er op die diensten enkele tolken werken die kunnen bijstaan.
 
Terug
Bovenaan