De suggesties van FlyingHorseman zitten er al boenk op wat mij betreft. Mocht ik hier wat langer over nadenken (en voor mijn boekenkast staan) zou ik me wellicht nog meer titels herinneren, maar dit zijn enkelen die mij meteen te binnen schoten:
Je kan vaak een goede dosis nostalgie vinden in boeken waarin een personage terugblikt op zijn jongere jaren.
The Sea (John Banville) of
A Portrait of the Artist as a Young Man (James Joyce) passen daarin.
Ik weet dat je expliciet zegt dat je niet per se op zoek bent naar een verhaal dat zich in een vroegere periode afspeelt, maar ik wil toch enkele boeken vermelden die zich in oorlogstijd afspelen omdat de gevoelens die erin naar voren komen nog steeds actueel en ook tamelijk universeel zijn:
Die Welt von Gestern - Stefan Zweig: Memoire van een auteur die zelf is moeten vluchten voor het regime van Hitler. Voor mij is dit de mooiste autobiografie die ik al heb gelezen.
Het Verdriet van België van Hugo Claus. Er is een specifieke zin die ik na enkele jaren nog steeds vanbuiten ken omdat ze zo diep in mij resoneerde: "Zijn vingers streelden haar wang. Hij zag de attente wijven om hen heen en sloot zijn ogen, wreef zijn nek tegen zijn moeder's borst, ik mag dit nooit vergeten, blijdschap is iets dat bestaat. Mama."
Als het ook kortverhalen mogen zijn: ik ben nu bezig aan het verzameld werk van John Cheever, en veel van de verhalen daar gaan ook over een gevoel van vergane glorie en personages die hunkeren naar vroegere tijden.
Bovenstaande boeken zou ik wel niet als lichte lectuur categoriseren. Ik weet niet of je eerder naar iets luchtiger/ontspannender op zoek bent.
. Het is zo'n typisch boek dat hip is als je het gelezen hebt.
)
