Gisteren een top moment op de parking van de supermarkt:
Ik vind geen plaats in rij waar ik inzit en wil dus in de volgende rij gaan kijken.
Wanneer ik het T-punt nader, zie ik van links(tegen de rijrichting, pijlen op grond) een 7-serie afkomen die in "mijn" rij wilt rijden, maar haar bocht te breed neemt en dus op "mijn" deel van de baan terechtkomt.
Ik voorzie dit en stop tijdig zodat ze nog kan corrigeren zonder terug achteruit te moeten.
Mevrouw stopt(half ingedraaid) en doet teken naar mij om nog achterruit te rijden.
(op die moment dacht ik nog: ok dan ik bol even naar achter, ze zal denken dat ze meer afstand nodig heeft om in te kunnen draaien)
Ik rij dus een 2 meter naar achter....mevrouw komt gewoon neus aan neus staan, terwijl ik al helemaal rechts sta en er plaats genoeg is om naast mij te passeren.
Maar ze wil blijkbaar in het midden van de weg rijden.
Dan hautaine gebaren maken dat ik maar heel de rij achteruit moest rijden.
Op zo'n momenten zou ik vroeger zot worden, maar heb ondervonden dat je door het tegenovergestelde meer bereikt.
Dus handrem op, teken gedaan op mijn horloge dat ik tijd zat heb, boekje erbij genomen.
Na een 2 minuten (met wat getoeter van haar kant en gas geven alsof ze me ging rammen) is ze dan toch een meter achteruit gereden, haar naar de juiste kant van de weg begeven en doorgereden.
Van mij kreeg ze een dikke duim en van enkele omstaanders een welverdiend applaus.