De band met je ouders

[Pikachu]

Goeie band aangeduid met moeder en vader ( stiefvader is voor mij men vader)

Biologische vader heeft me nooit herkent.

Vanaf me 6jaar is de stiefvader erbij gekomen. Met moeder steeds goeie band gehad. Mijn jeugd was eigenlijk niet zo mooi. Arm gezin en vele problemen waardoor ik me in mmorpgs verstopte dat was mijn leven en men stiefvader kon daar niet mee om op dat moment toen was de band minder. Maar nu ik volwassen ben heb ik toch goeie band met hem en zie ik wat hij eigenlijk allemaal wel doet voor mij. Ik hoef maar te bellen en die staat aan men deur terwijl ze toch 2u van mij wonen.

Ik zie nu ook in dat men ouders met riemen roeide dat ze hadden beide kwamen uit scheiding met financiële problemen en toch hun best gedaan van mij goeie opvoeding te geven. Ben hun ook dankbaar om waarde van geld te leren waardoor ik een betere jeugd aan men zoon kan geven ook al heb ik hem in co-ouderschap. Ik merk ook dat nu men ouders het iets breder hebben ze het proberen te compenseren naar mijn zoon toe. Niets is teveel gevraagd voor hem. Ze zijn zo zot als ik eens niet op tijd op school geraak om er 4u voor te rijden zodat hij niet naar de opvang moet.

Kan niet begrijpen dat er mensen hun kind in de steek laten. Merk wel doordat men biologische vader mij niet wou zien dat ik probeer te compenseren bij men zoon om zeker een goeie vader te zijn en hem alles te geven wat ik niet had in men jeugd.

 

[BearPils]

Tijdens mijn jeugd heb ik altijd een beter band gehad met mijn moeder. Ik speelde toen basketbal en zij was degene die altijd mee was. Mijn ouders werkten beide in shiften (papa fulltime, mama halftijds) waardoor mijn vader in het weekend dikwijls aan het werken was. Daarnaast was (is) mij vader een fervente visser waardoor hij in zijn vrije weekends vaak een hele dag weg was.
Die hobby heb ik gaandeweg ook opgepikt waardoor ik gaandeweg meer en meer tijd heb doorbracht met mijn vader en die relatie dus veel sterker is geworden.

Toen ik net het huis uit was besloot mijn vader de scheiding aan te gaan (mijn ouders hun relatie was altijd nogal heftig met ups en downs). Die scheiding nam ik mijn vader heel kwalijk, vooral omdat mijn moeder er toen een dik jaar serieus van heeft afgezien. Daarboven had hij niet lang na de scheiding een nieuwe vriendin waarvan hij nog altijd beweerd dat die niet in beeld was ten tijde van de scheiding (wat ik nog steeds niet geloof eigenlijk).
Op een bepaald moment heb ik hem een paar maand niet meer willen spreken. Mijn vader is iemand die niet makkelijk over zijn gevoelens praat en dat versterkte mijn slecht beeld over hem op dat moment wel, toen hij dat uiteindelijk wel heeft gedaan is die storm tussen ons wat gaan liggen en ondertussen volledig opgeklaard. Zijn nieuwe vriendin is een heel leuke vrouw die mijn vader wat zachter heeft gemaakt en doet beseffen dat hij wat meer gevoelens mag blootleggen tegenover zijn kinderen.

Na dat miserabele jaar leerde mijn moeder haar nieuwe man kennen (waar ze na één jaar mee getrouwd is). Die nieuwe man is een eikel eerste klas (en nen Hollander ). De relatie met haar vrienden en familie is met de tijd slechter en slechter geworden. Vroeger waren zij en mijn vrouw praktisch beste vriendinnen, tegenwoordig is alles heel oppervlakkig. Ik heb daar dan na een paar jaar serieus wat ruzie met mijn moeder over gehad, maar ze wilt niet inzien dat ze enorm is veranderd (het contact met haar zus is bvb compleet verbroken terwijl dat vroeger beste vriendinnen waren). In onze ogen is het vooral haar (te snelle) huwelijk met iemand die haar eenzaamheid wegnam maar haar niet perse gelukkiger maakt de oorzaak. Toen haar vent voor de zoveelste keer weer eens enorm boertig deed toen ze bij ons kwamen eten heb ik in mijn hoofd de klik gemaakt dat hij hier nooit nog een voet moet binnen zetten.
Mijn moeder en haar man zijn ondertussen verhuisd naar Spanje en komen maar een keer of drie per jaar naar hier, dus we zien ze dan ook zeer weinig. Ik heb wel af en toe contact via Whatsapp, maar het kan ook twee maanden stil zijn.
Ik denk dat ze ondertussen zelf ook wel beseft dat haar relatie met haar kinderen niet meer zoals vroeger is, maar ze heeft denk ik enorm veel schrik om terug in dat zwart gat van dat eerste jaar na de scheiding te vallen.

Ik probeer de band met mijn moeder niet te verliezen omdat ik daar later anders enorm spijt van ga krijgen, maar het is soms echt moeilijk om niet uit mijn krammen te schieten. Onze relatie is nu zeer oppervlakkig en vooral dat contrast met hoe het vroeger was toen ik opgroeide doet soms wel pijn.

 

[Pompi]

Ik kon me onmiddellijk vinden in de OP van coldplayke; mijn relatie met mijn vader word ook zeer moeilijk gemaakt door zijn alcoholverslaving en bijkomende hersenschade.
Ik probeer er dan ook afstand van te nemen maar op de een of andere manier word ik toch elke 6 maand gedwongen om actie voor hem te ondernemen. Hij heeft dan ook niemand anders die voor hem iets zal doen.

Mijn moeder en vader zijn al 30j gescheiden toen ik geen jaar was en mijn zus 2, na dat hij haar dronken telkens weer sloeg en al haar spaargeld er door had gejaagd (+een hoop schulden bezorgt) is ze er vertrokken. vervolgens niets meer van zich laten horen gedurende jaren, nooit alimentatie betaald. tot ik en mijn een jaar of 7 moeten geweest zijn en iemand uit het dorp wist te zeggen "alle seg wete wie we nu in antwerpen zagen werken?" en mijn moeder er naar toe is gegaan om te vragen of hij is geen goeiendag tegen zijn kinderen zou zeggen.

De jaren daarna is dat stilaan verbeterd. jaarlijks is naar een pretpark, of een weekendje sunparks. paar weken op verlof naar het hotel waar hij daarna werkte. allemaal wel cava. af en toe ne slechte moment als hij weer is duidelijk bezopen was. (da's een trend die bleef, om 10h een duveltje kon wel als ge al om 6h begon met werken)

Tot een jaar of 6 geleden de eerste hersenbloeding kwam. niet verwonderlijk op zijn levensstijl. Het enige jammere is dat ze hem toen toch nog na langen tijd gevonden hebben. cue: coma - revalidatie - een moeder en zus die hem "alle kansen wouden geven" door hem zelf te helpen met revalideren; wat ze met verve gedaan hebben he, mens was veel beter dan dat een ziekenhuis hem ooit had gekregen.

Maar eigenlijk zorgde de hersenschade er toen al voor dat hij niet meer zelfstand kon leven.
Zijn officieel adres was een postbus in brussel, dus geen thuishulp enzo mogelijk. om de zoveel tijd sprong ik er is binnen, soms is nen halven dag om te kuisen. proberen zeggen dat hij zich beter moet verzorgen, beter wassen, zijn afwas moet doen..
Mijn zus woont ondertussen al 5j in het buitenland, dus daar

een jaar geleden dan zijn 2e hersenbloeding.
wederom helaas gevonden, het is hem niet gegund om tijdig te sterven.
ik met hem naar de kliniek, wat voor hem allemaal niet nodig was natuurlijk (koppige mens) ook al liep het water uit zijne mond vanwege verlammingsverschijnselen. uiteindelijk is hij toch naar de kliniek omdat de mama begon te wenen dat het niet kon.

Daar gesprekken met psychologen enzo "frontal lobe syndrome" door jarenlang drankmisbruik ; geen remmingen meer blabla
hem dan toch in een huisje nabij een rusthuis gekregen, dus er is wel al iets van opvolging gelukkig.
en ergens doet hij dat ook wel OK dan, de mama ging er ook elke 2 weken mee naar de winkel omdat ze op pensioen is (veel te braaf mens).
tot hij al zijn geld begon te spenderen op internet. bestelling links, bestelling rechts, chathoeren.. noem maar op.

en de shit is dat hij zijn verstand niet verloren is, ge kunt er een gesprek mee houden en ge denkt da er ne verstandige mens voor u zit, maar hij liegt en lacht u gewoon in u gezicht uit. "tuurlijk manneke, ja ik gaan da doen" ; "jaja ik douche mij elken dag" > de zeep lag een maand onaangeraakt. ; "pa ge kunt nie meer voor 20man pannekoeken bakken" "nee nee tuurlijk nie cava" > is 2weken later gaan soliciteren in een ontbijtrestaurant (op zen 78)

En dat maakt het gewoon zo kut.. die leeft in zijn fantasiewereldje; en da's hersenschade en ik weet da he.. maar ik kan er gewoon niét mee om.
Ik wil hem niet zien omdat ik weet dat hij toch enkel zegt wat ge wilt horen, en uiteraard de herhaling van dwaze verhalen over "hoe hij ooit ergens op een cafeke zat en dat dat daar wreed gezellig was" die ge al 20x hebt moeten horen.


Alsk het hier allemaal is uitschrijf dan weet ik dat dat allemaal niks is tgo wat sommige anderen hier meemaken.
Maar 'tdoet wel goed om het is uit te schrijven.

De mama die mag me echter alles vragen, en ook al botst dat soms, da's enkel omdat we elkaar graag zien en wij zijn een perfect team <3
Het enige waar ik spijt van heb is dat ze me nooit haar achternaam heeft gegeven omdat ze het niet kon betalen.
Ik loop met nen achternaam rond die ik echt niet graag aan men kinderen zou doorgeven, maar die van men vriendin is onuitspreekbaar..

 

[Mulan]

@Pompi
Niet geschoten is altijd mis en nu maar 140 euro verloren indien afgewezen.
Vroeger koste dat idd een maandloon

Veranderen van familienaam

Uw naam heeft een officieel karakter. Hij stelt u, de overheid en anderen in staat om uzelf te identificeren. Onder bepaalde voorwaarden kunt u uitzonderlijk uw voornaam en familienaam laten wijzigen.

www.vlaanderen.be

 

[Pieterjan94]

Mijn moeder is overleden en met mijn vader heb ik een prima relatie. Ik vind het soms wat moeilijk om in te schatten hoe vaak ik hem moet bezoeken, of hoe vaak ik iets van mezelf moet laten horen. Mijn broer en zus gaan wel quasi wekelijks langs met hun kinderen, dus ik denk niet dat er echt behoefte is om het laatste stukje weekend weg te nemen van de man.

Best blij dat we goed overeenkomen.

 

[Tonerider]

Misschien eens gewoon rechtstreeks aan hem vragen?

Zelf ga ik nu elke 14 dagen bij mn moeder langs.eestal voor een uur of twee. En de andere week skypen we een uurtje. We zijn beide geen babbelaars, dus dat is goed zo.

Als het aan haar lag, kwam ik wel wat meer langs. ze was bv rouwig toen ik trouwde en naar Oost Vlaanderen verhuisde. Nu ja, toen Skypeten we ook elke week, maar ging ik er maar elke twee maand langs. Onze agenda zat toen altijd propvol.
Nu ik weer alleen ben heb ik weer tijd en ga ik dat ritme van veertien dagen ook aanhouden.
Spijtig wel dat er geen goede OV verbindings is want anders zou ze graag ook af en toe eens langs hier komen

 

[Pieterjan94]

Misschien eens gewoon rechtstreeks aan hem vragen?

Mijn papa kennende zou hij gewoon zeggen "dat kiest ge zelf". En ik weet niet wat kiezen. Wanneer er later kinderen zijn is het allemaal wat eenvoudiger.

 

[Ivan4you]

Mijn verhaal,

Voor mijn arbeidsongeval kregen mijn zus en broer 10 000 den euro,s als gift voor hun huis in aanbouw.Ikzelf kreeg bij mijn aankoop van huis niks omdat de aankoop hen niet aanstond.
Na 16 maand hospitaal heeft mijn vriendin de relatie gestopt en ging ik terug naar huis.Het was genoeg.
Na twee dagen thuis kwamen mijn ouders mij duidelijk maken dat ik de rest van mijn leven alleen moest blijven omdat een vrouw door mijn verminkingen en rolstoel afhankelijkheid alleen uit is op mijn geld.
Ik kreeg namelijk een grote schadevergoeding en stevig maandelijkse vergoeding.
Voor de rest laten ze mij thuis wegrotten want ze komen met mij door mijn handicap liever niet onder de mensen.Dit geld ook voor mijn broer en zus.
Vorige week kwamen mijn ouders langs om te zeggen dat ik wegens mijn leeftijd mijn geld moet weggeven aan de familie.Beter voor het zekere spelen mocht ik te vroeg sterven.Alles in verband met succesierechten vermijden.
Kerst en nieuwjaar zit ik hier alleen thuis want geen uitnodiging.Is al 20 jaar zo.Liever geen gehandicapt iemand aan tafel waar vrienden bij zijn.
Mijn voornemen voor 2022 is al gemaakt.Een testament waarbij alles naar het goede doel gaat.Of alles laten zoals het is en laat geld wegrotten.

 

[Tonerider]

Wat een shitty ouders zijn me dat zeg?

 

[Sylverscythe]

Mijn verhaal,

Voor mijn arbeidsongeval kregen mijn zus en broer 10 000 den euro,s als gift voor hun huis in aanbouw.Ikzelf kreeg bij mijn aankoop van huis niks omdat de aankoop hen niet aanstond.
Na 16 maand hospitaal heeft mijn vriendin de relatie gestopt en ging ik terug naar huis.Het was genoeg.
Na twee dagen thuis kwamen mijn ouders mij duidelijk maken dat ik de rest van mijn leven alleen moest blijven omdat een vrouw door mijn verminkingen en rolstoel afhankelijkheid alleen uit is op mijn geld.
Ik kreeg namelijk een grote schadevergoeding en stevig maandelijkse vergoeding.
Voor de rest laten ze mij thuis wegrotten want ze komen met mij door mijn handicap liever niet onder de mensen.Dit geld ook voor mijn broer en zus.
Vorige week kwamen mijn ouders langs om te zeggen dat ik wegens mijn leeftijd mijn geld moet weggeven aan de familie.Beter voor het zekere spelen mocht ik te vroeg sterven.Alles in verband met succesierechten vermijden.
Kerst en nieuwjaar zit ik hier alleen thuis want geen uitnodiging.Is al 20 jaar zo.Liever geen gehandicapt iemand aan tafel waar vrienden bij zijn.
Mijn voornemen voor 2022 is al gemaakt.Een testament waarbij alles naar het goede doel gaat.

Ik vind dit zeer moeilijk om te lezen. Ik herinner me uit andere threads dat je een serieuze handicap hebt sinds dat ongeval, maar het klinkt een beetje alsof er weinig moeite wordt gedaan voor jou om nog wat levensvreugde te hebben.

Is er geen optie om elders te leven, met thuisverpleging of iets genre service flat? Ik ken er niets van hé, maar sowieso zijn er nog mensen met gelijkaardige problemen waar je mee kan omgaan, en ik denk dat je zo nog altijd een leven kan uitbouwen in de mate van het mogelijke in plaats van weg te deemsteren ergens op een kamer met dat soort familie.

 

[Wilcao]

Mijn verhaal,

Voor mijn arbeidsongeval kregen mijn zus en broer 10 000 den euro,s als gift voor hun huis in aanbouw.Ikzelf kreeg bij mijn aankoop van huis niks omdat de aankoop hen niet aanstond.
Na 16 maand hospitaal heeft mijn vriendin de relatie gestopt en ging ik terug naar huis.Het was genoeg.
Na twee dagen thuis kwamen mijn ouders mij duidelijk maken dat ik de rest van mijn leven alleen moest blijven omdat een vrouw door mijn verminkingen en rolstoel afhankelijkheid alleen uit is op mijn geld.
Ik kreeg namelijk een grote schadevergoeding en stevig maandelijkse vergoeding.
Voor de rest laten ze mij thuis wegrotten want ze komen met mij door mijn handicap liever niet onder de mensen.Dit geld ook voor mijn broer en zus.
Vorige week kwamen mijn ouders langs om te zeggen dat ik wegens mijn leeftijd mijn geld moet weggeven aan de familie.Beter voor het zekere spelen mocht ik te vroeg sterven.Alles in verband met succesierechten vermijden.
Kerst en nieuwjaar zit ik hier alleen thuis want geen uitnodiging.Is al 20 jaar zo.Liever geen gehandicapt iemand aan tafel waar vrienden bij zijn.
Mijn voornemen voor 2022 is al gemaakt.Een testament waarbij alles naar het goede doel gaat.Of alles laten zoals het is en laat geld wegrotten.

Dit is echt schrijnend als ik het zo mag zeggen. Walgelijk hoe uw ouders u behandelen.

 

[Ivan4you]

@Sylverscythe​

Ik laat niets aan mijn hart komen hoor.Ik laat mij tot in de puntjes verzorgen door mensen (verplegend personeel) die het wel goed met mij voor hebben.
Als ik iets nodig heb ga ik niet letten op wat iets kost.Comfort is mijn hoogste goed.
Ik woon ook niet bij mijn ouders.Ik woon in een mooi ruim eigen appartement.

 

[Soeplepel]

Mijn verhaal,

Voor mijn arbeidsongeval kregen mijn zus en broer 10 000 den euro,s als gift voor hun huis in aanbouw.Ikzelf kreeg bij mijn aankoop van huis niks omdat de aankoop hen niet aanstond.
Na 16 maand hospitaal heeft mijn vriendin de relatie gestopt en ging ik terug naar huis.Het was genoeg.
Na twee dagen thuis kwamen mijn ouders mij duidelijk maken dat ik de rest van mijn leven alleen moest blijven omdat een vrouw door mijn verminkingen en rolstoel afhankelijkheid alleen uit is op mijn geld.
Ik kreeg namelijk een grote schadevergoeding en stevig maandelijkse vergoeding.
Voor de rest laten ze mij thuis wegrotten want ze komen met mij door mijn handicap liever niet onder de mensen.Dit geld ook voor mijn broer en zus.
Vorige week kwamen mijn ouders langs om te zeggen dat ik wegens mijn leeftijd mijn geld moet weggeven aan de familie.Beter voor het zekere spelen mocht ik te vroeg sterven.Alles in verband met succesierechten vermijden.
Kerst en nieuwjaar zit ik hier alleen thuis want geen uitnodiging.Is al 20 jaar zo.Liever geen gehandicapt iemand aan tafel waar vrienden bij zijn.
Mijn voornemen voor 2022 is al gemaakt.Een testament waarbij alles naar het goede doel gaat.Of alles laten zoals het is en laat geld wegrotten.

Als je een grote schadevergoeding hebt een een maandelijkse vergoeding, kan je dan niet ergens naar toe waar je op uw eigen rolstoelvriendelijk kan wonen? Ik zou inderdaad op deze manier niets nalaten aan uw familie..

Mag ik vragen wat er gebeurd is en wat je nu hebt als handicap?

 

[Ivan4you]

@Soeplepel Ik woon in een rolstoelvriedelijke buurt en woonst.Ik heb wel begeleiding nodig bij het op stap gaan.

 

[Pompi]

@Pompi
Niet geschoten is altijd mis en nu maar 140 euro verloren indien afgewezen.
Vroeger koste dat idd een maandloon

Veranderen van familienaam

Uw naam heeft een officieel karakter. Hij stelt u, de overheid en anderen in staat om uzelf te identificeren. Onder bepaalde voorwaarden kunt u uitzonderlijk uw voornaam en familienaam laten wijzigen.

www.vlaanderen.be

Ik weet het, maar ondertussen heb je zoveel contacten die je zo kennen.. moeilijk. al speelt het wel nog steeds in mijn hoofd.
De knoop zal sowieso wel doorgehakt worden voor er kinderen komen.

Mijn verhaal,

Voor mijn arbeidsongeval kregen mijn zus en broer 10 000 den euro,s als gift voor hun huis in aanbouw.Ikzelf kreeg bij mijn aankoop van huis niks omdat de aankoop hen niet aanstond.
Na 16 maand hospitaal heeft mijn vriendin de relatie gestopt en ging ik terug naar huis.Het was genoeg.
Na twee dagen thuis kwamen mijn ouders mij duidelijk maken dat ik de rest van mijn leven alleen moest blijven omdat een vrouw door mijn verminkingen en rolstoel afhankelijkheid alleen uit is op mijn geld.
Ik kreeg namelijk een grote schadevergoeding en stevig maandelijkse vergoeding.
Voor de rest laten ze mij thuis wegrotten want ze komen met mij door mijn handicap liever niet onder de mensen.Dit geld ook voor mijn broer en zus.
Vorige week kwamen mijn ouders langs om te zeggen dat ik wegens mijn leeftijd mijn geld moet weggeven aan de familie.Beter voor het zekere spelen mocht ik te vroeg sterven.Alles in verband met succesierechten vermijden.
Kerst en nieuwjaar zit ik hier alleen thuis want geen uitnodiging.Is al 20 jaar zo.Liever geen gehandicapt iemand aan tafel waar vrienden bij zijn.
Mijn voornemen voor 2022 is al gemaakt.Een testament waarbij alles naar het goede doel gaat.Of alles laten zoals het is en laat geld wegrotten.

dit slaat echt alles.. blij te horen dat je voor je eigen leven en geluk zorgt. fuck familie die zo met je omgaat..

 

[Polle32]

Ik had een bijzonder goeie band met mijn moeder.

Mijn vader is toen ik een jaar of 7-8 was met de noorderzon vertrokken en heeft nooit meer iets van zich laten horen. Via via wel te weten gekomen dat hij in India heeft gezeten en uiteindelijk in Portugal is beland (waar hij voordien al vaak was voor zijn werk). Van toen af stond mijn moeder er alleen voor, en ze heeft haar ganse leven moeten ploeteren (gelukkig wel met de nodige steun van haar ouders, mijn grootouders). Mijn opvoeding en studies waren haar grootste goed. Ik heb 2 universitaire opleidingen mogen volgen, ook al was dat financieel allesbehalve evident, en gelukkig heeft ze mijn afstuderen van mijn eerste opleiding nog mogen meemaken. In 2007 werd er bij haar longkanker vastgesteld. Een zware operatie (waarbij een long en een aantal ribben werden verwijderd) en een chemokuur hebben niet mogen baten, en ze is op 10 december van dat jaar overleden. Ik heb de ganse nacht bij haar bed doorgebracht en was bij haar toen ze in de ochtend ging. Voor haar heb ik toen toch mijn examens afgelegd (zat in mijn laatste jaar rechten), en ben uiteindelijk afgestudeerd met onderscheiding.

En bizar genoeg is mijn dochter geboren op een 10 december, ook in de ochtend (paar jaar nadien wel), en heeft die toch een paar duidelijke karaktertrekken van mijn moeder meegekregen .
Het steekt vooral dat ze de grote momenten in mijn leven niet heeft kunnen meemaken: eerste job, trouwen, de kinderen, een eigen huis, etc... Maar ik koester de vele mooie momenten die we hebben gehad en die ik voor geen geld had willen missen.

En mijn vader, mocht ik die ooit tegenkomen weet ik niet wat ik zou doen. Straal negeren of hem een lap geven behoren zeker tot de opties...

 

[wiseguy444]

Mijn verhaal,

Voor mijn arbeidsongeval kregen mijn zus en broer 10 000 den euro,s als gift voor hun huis in aanbouw.Ikzelf kreeg bij mijn aankoop van huis niks omdat de aankoop hen niet aanstond.
Na 16 maand hospitaal heeft mijn vriendin de relatie gestopt en ging ik terug naar huis.Het was genoeg.
Na twee dagen thuis kwamen mijn ouders mij duidelijk maken dat ik de rest van mijn leven alleen moest blijven omdat een vrouw door mijn verminkingen en rolstoel afhankelijkheid alleen uit is op mijn geld.
Ik kreeg namelijk een grote schadevergoeding en stevig maandelijkse vergoeding.
Voor de rest laten ze mij thuis wegrotten want ze komen met mij door mijn handicap liever niet onder de mensen.Dit geld ook voor mijn broer en zus.
Vorige week kwamen mijn ouders langs om te zeggen dat ik wegens mijn leeftijd mijn geld moet weggeven aan de familie.Beter voor het zekere spelen mocht ik te vroeg sterven.Alles in verband met succesierechten vermijden.
Kerst en nieuwjaar zit ik hier alleen thuis want geen uitnodiging.Is al 20 jaar zo.Liever geen gehandicapt iemand aan tafel waar vrienden bij zijn.
Mijn voornemen voor 2022 is al gemaakt.Een testament waarbij alles naar het goede doel gaat.Of alles laten zoals het is en laat geld wegrotten.

Ik verdraag geen onrecht, maar hiervan slaat mijn meter volledig tilt. Ik kan het niet anders verwoorden.

 

[JPV]

Mijn voornemen voor 2022 is al gemaakt.Een testament waarbij alles naar het goede doel gaat.Of alles laten zoals het is en laat geld wegrotten.

Ondanks dat ik perfect snap dat je enorme walging hebt van je ouders, doe niet zoals hen. Laat je geld niet verrotten enkel om anderen pijn te doen.

Zoek een goed doel uit voor jezelf (en dan is alles een goed doel, zelfs dames van plezier) of zoek een goed doel uit voor je testament, waarmee je mensen die in dezelfde situatie zoals jij belanden én hun familie de nodige begeleiding/ondersteuning krijgen.

Kies zelf, maar kies bewust.

 

[Chauffagist]

Een relatie kan je soms niet altijd zwart-wit beoordelen. Het is niet eenduidig simpel en er zijn toch wel wat frustraties die soms naar boven komen.

1) gevoel van ongelijkheid tov zussen. Zussen op kot, ik zelf auto bekostigen, dus 10000 euro kwijt bij start aan het werkleven. Ene zus kreeg auto van grootvader, geen compensatie voor mij?? Jongere zus werkt, maar rijdt gratis met wagen van mijn moeder, hoewel ze niet thuis woont. Bv ook geen trouwcadeau gekregen, wel geen groot feest gedaan. Over het algemeen veel meer zaken zelf bekostigd door weekendwerk en vakantiewerk, zussen deden dat niet en gingen op cm reizen/kampen...

2) hoewel ik adhd heb, hebben ze hier niks aan gedaan, buiten de diagnose laten stellen. Dat heeft uiteindelijk tot veel gedragsproblemen geleid op school.

3) de slecht-gevoel-geef aanpak. Neef A en B doen sport en jij niet, neef C zit in een vereniging en jij niet. Als je geen master doet gaan ze altijd op je neerkijken. Je resultaten zijn toch niet zo goed als X.

4) verplicht naar wekelijkse mis gaan, tot 18 jaar. Bij jongere zussen was dit niet het geval.

5) omdat ik handig ben moest ik voor alles opdraven. Ik kocht ook tools, maar vele tools waren al versleten tegen dat ik ging alleen wonen.
6) zussen werden vaak gebracht met de wagen. Examens, dik pak sneeuw, mocht zelf met mijn fiets door de sneeuw naar het station om 6u s ochtends.

Bovenstaande zaken zijn toch ergens blijven plakken...

 

[makila]

Ik had een bijzonder goeie band met mijn moeder.

Wat een kut miserie heeft uw moeder gehad. Ze heeft zichzelf 200% opgeofferd om jou gelukkig te zien worden.
Toen ze eindelijk zelf een beetje kon rusten op haar lauweren --> Longkanker en dood ...

1 troost: Als ze ziet hoe het nu met jou gaat, en ze zou nog leven, dan had ze een BIG smile op haar gezicht gehad.