Crisis in de kinderopvang

[Pieterjan94]

Ik ben altijd verbaasd van het groot aantal problemen dat we hebben in Vlaanderen. Vergeleken met buurlanden doen het doorgaans toch niet slechter qua financiering?

Nu ook met die kinderopvang. Ik ben oprecht verbaasd dat we met 115miljoen extra hebben geïnvesteerd en toch tweeduizend plaatsen zijn verloren. Dan klopt er toch gewoon iets niet aan de formele organisatie van die opvang denk ik.

Kan het niet zinvoller zijn om het geld gewoon rechtstreeks aan de ouder te geven die eventueel wél thuis wil blijven voor het kind? Het komt nu al neer op grofwel 9K euro per formele plaats...

 

[Wilto]

Ik (wonende in Brussel) stuur mijn kinderen naar een franstalige crèche. Max 14 kinderen met 2 verzorgers. En dan zijn er nog verschillende 'vliegende' verzorgsters. Die 14 kinderen zijn er zelden of nooit allemaal tegelijkertijd. Er is er altijd wel een of meerdere ziek, op vakantie, of gewoonweg niet full time in de crèche. Ik zie dezelfde verzorgsters iedere dag, dus niet zo veel verloop.

Als ik dan de miserie in de Nederlandstalige crèches zie en lees hier... ben ik content dat ik kan kiezen.

Rechts (begrotings)beleid zorgt natuurlijk voor harde keuzes. Je weet dat dit een gevolg is als je de partijstandpunten leest.

Zoals hier al eerder gezegd: kinderopvang is slechts voor een minderheid van de bevolking een probleem. Het is een tijdelijk (2/3j) probleem voor de ouders. Voor politiekers die nanny's inschakelen bestaat dit probleem enkel op papier.

 

[anders.]

Ik ben altijd verbaasd van het groot aantal problemen dat we hebben in Vlaanderen. Vergeleken met buurlanden doen het doorgaans toch niet slechter qua financiering?

Nu ook met die kinderopvang. Ik ben oprecht verbaasd dat we met 115miljoen extra hebben geïnvesteerd en toch tweeduizend plaatsen zijn verloren. Dan klopt er toch gewoon iets niet aan de formele organisatie van die opvang denk ik.

Kan het niet zinvoller zijn om het geld gewoon rechtstreeks aan de ouder te geven die eventueel wél thuis wil blijven voor het kind? Het komt nu al neer op grofwel 9K euro per formele plaats...

Volgens een groot deel van de partijen, is dat absoluut uit den boze. We willen zelfs de mensen die thuis willen blijven voor het kind zonder daar geld voor te krijgen, gaan verplichten om toch te gaan werken...

 

[Ares]

Met een begrotingstekort dat gaat toenemen naar 30 miljard (!!!), valt het alleen maar toe te juichen dat er tenminste 1 partij is die geen voorstander is van blanco cheques uit te delen en daar nog maar een miljard (of wat dan ook) extra tegen aan te smijten.

Als je die 30 miljard dan nog eens afzet tegen een overheidsbeslag dat bij de wereldtop hoort, en een "waar voor geld" dat bij de middenmoot hoort, dan is wel duidelijk dat België op alle niveaus geen nood heeft aan meer uitgaven (integendeel) en nog meer inkomsten (dubbel integendeel), maar wel aan een stevige cut in uitgaven en heroriëntatie van beschikbare middelen. Welke partij met welk voorstel dan ook die daar geen uitsluitsel over kan geven, is de facto niet serieus te nemen. Prima als je x miljard meer wil uitgeven aan wat dan ook, maar hoe ga je dat financieren en waar ga je voor je dat doet, de ontbrekende miljarden halen.

 

[Conradus]

Trek de waarborg in die de Vlaamse regering aan Ineos gegeven heeft ( en waar de details blijkbaar niet door het parlement gekend mogen zijn) en gebruik dat om in kinderopvang te investeren als we toch al onmiddellijk met een volledig onderbouwde oplossing moeten komen.

ook, het tekort zit hem momenteel niet bij Vlaanderen, de bevoegdheid inzake kindergeld en kinderopvang wel ( en daar hebben we ook al bespaard door zaken niet te indexeren).

 

[Sir.Killalot]

Er is het voorstel geweest om tijdskrediet te beperken tot de eerste 3 jaar ipv 12 jaar, en daar is toen enorme kritiek op gekomen, terwijl het het probleem effectief zou oplossen, geen extra kosten meebrengt, en volgens kinderpsychiaters een heel goeie oplossing is.

Dat verschuift het probleem alleen maar. De nood aan opvang stopt niet als kinderen vier jaar worden, integendeel.

Het fundamentele probleem van onze maatschappij is dat we willen dat iedereen zo veel en zo lang mogelijk gaat werken, maar niet voldoende willen investeren in het opvangen van het zorgende netwerk dat op die manier wegvalt. It takes a village to raise a child, maar onze maatschappij is zodanig geëvolueerd dat die village bijna volledig verdwenen is. Als iedereen in de omgeving van het kind voltijds aan de slag is, dan moeten opvang en opvoeding door de maatschappij worden opgevangen. Maar daar willen we dan weer niet in investeren. Ik lees hier ook weer berichten dat opvoeding niet de taak is van kinderopvang (en scholen), maar iemand moet het toch doen. Aan de ouders en hun omgeving (grootouders moeten ook steeds langer werken) kan je het eigenlijk niet vragen, want je verwacht dat die voltijds aan de slag zijn. Aan de kinderopvang en scholen mogen we het ook niet vragen, want die zijn ondergefinancierd en onderbemand. Daar zit een geweldige systeemfout natuurlijk.

Je ziet overigens hetzelfde met de ouderenzorg en de bredere zorgsector in het algemeen. Het is echt crimineel en mensonterend hoe wij met de jongste, oudste en zwakste leden van onze samenleving omgaan. Als individu forceert de maatschappij je in een situatie waarbij je niet de tijd, ruimte of financiële middelen hebt om zelf voor die zorg in te staan. Dan is het minste dat je van de maatschappij terug mag verwachten dat de opvang, zorg en opvoeding van onze kinderen, ouderen en zieken voldoende gefinancierd en ondersteund wordt. En dat is nu absoluut niet het geval.

En zeker met onze jongsten: daar begint alles mee hé. Als er nu één investering voor de toekomst is, dan is het wel dat. Onbegrijpelijk dat we daar dan enkel broodkruimels aan willen geven.

 

[Gray]

Dat verschuift het probleem alleen maar. De nood aan opvang stopt niet als kinderen vier jaar worden, integendeel.

Het fundamentele probleem van onze maatschappij is dat we willen dat iedereen zo veel en zo lang mogelijk gaat werken, maar niet voldoende willen investeren in het opvangen van het zorgende netwerk dat op die manier wegvalt. It takes a village to raise a child, maar onze maatschappij is zodanig geëvolueerd dat die village bijna volledig verdwenen is. Als iedereen in de omgeving van het kind voltijds aan de slag is, dan moeten opvang en opvoeding door de maatschappij worden opgevangen. Maar daar willen we dan weer niet in investeren. Ik lees hier ook weer berichten dat opvoeding niet de taak is van kinderopvang (en scholen), maar iemand moet het toch doen. Aan de ouders en hun omgeving (grootouders moeten ook steeds langer werken) kan je het eigenlijk niet vragen, want je verwacht dat die voltijds aan de slag zijn. Aan de kinderopvang en scholen mogen we het ook niet vragen, want die zijn ondergefinancierd en onderbemand. Daar zit een geweldige systeemfout natuurlijk.

Je ziet overigens hetzelfde met de ouderenzorg en de bredere zorgsector in het algemeen. Het is echt crimineel en mensonterend hoe wij met de jongste, oudste en zwakste leden van onze samenleving omgaan. Als individu forceert de maatschappij je in een situatie waarbij je niet de tijd, ruimte of financiële middelen hebt om zelf voor die zorg in te staan. Dan is het minste dat je van de maatschappij terug mag verwachten dat de opvang, zorg en opvoeding van onze kinderen, ouderen en zieken voldoende gefinancierd en ondersteund wordt. En dat is nu absoluut niet het geval.

En zeker met onze jongsten: daar begint alles mee hé. Als er nu één investering voor de toekomst is, dan is het wel dat. Onbegrijpelijk dat we daar dan enkel broodkruimels aan willen geven.

Lol, you have seen nothing yet.
Momenteel leven we nog gigantisch boven onze stand, en gezien de demografische evolutie is het kwestie van tijd dat Europa zegt, genoeg!
En dan krijgen we Griekse scenario's, dan zullen het de schuldeisers (andere landen) zijn die gaan beslissen waar ons geld aan besteed moet worden.

 

[kwistenbiebel]

Toen wij onze tweeling kregen (terwijl we al 1 peuter in de creche hadden) snel tot de conclusie gekomen dat het beter was dat mijn vrouw thuis bleef ipv nog verder te werken en 3 kinderen in de chreche te steken, zeker omdat zij shiften (verpleegkundige) deed. Financieel geen goede zaak maar gemoedsrust, opvoeding en kwaliteit van leven zeer sterk omhoog gegaan. Ik kon mij ten volle richten op mijn carriere en had geen verplichtingen te komen en gaan voor de kinderen, uiteraard stond ik wel mee in voor de zorg.

Toen ze naar school zijn beginnen gaan heeft dat ook voor ruimte gezorgd waarbij mijn vrouw een zeer sterk sociaal netwerk kon opbouwen binnen de lokale gemeenschap: Ze zit in het schoolteam, is meter voor nieuwe ouders, doet vrijwilligerswerk om een kindje te begeleiden, trekker van een LETS vereniging, ...

Ondertussen zijn we samen een BV gestart waarbij we elks ons eigen business doen, zij heeft van haar hobby haar job kunnen maken. Ik breng veel meer geld binnen maar ik heb dit ook enkel kunnen doen door de ruimte die zij mij heeft kunnen geven. Ik sta voor altijd achter de keuze die we gemaakt hebben ook al was het niet altijd gemakkelijk financieel.

Ieder zijn mening hierover maar ik vind het persoonlijk kwalijk dat ouders, of het nu vader of moeder is, zo hard ontraden worden om zelf de zorg van de kinderen op te nemen om toch maar zo snel terug te gaan werken, amper een moment van rust of verbinding. Ik wil gerust tot mijn 67ste werken maar ik denk dat we dan wel het tempo mogen aankaarten.

 

[anders.]

Dat verschuift het probleem alleen maar. De nood aan opvang stopt niet als kinderen vier jaar worden, integendeel.

Het fundamentele probleem van onze maatschappij is dat we willen dat iedereen zo veel en zo lang mogelijk gaat werken, maar niet voldoende willen investeren in het opvangen van het zorgende netwerk dat op die manier wegvalt. It takes a village to raise a child, maar onze maatschappij is zodanig geëvolueerd dat die village bijna volledig verdwenen is. Als iedereen in de omgeving van het kind voltijds aan de slag is, dan moeten opvang en opvoeding door de maatschappij worden opgevangen. Maar daar willen we dan weer niet in investeren. Ik lees hier ook weer berichten dat opvoeding niet de taak is van kinderopvang (en scholen), maar iemand moet het toch doen. Aan de ouders en hun omgeving (grootouders moeten ook steeds langer werken) kan je het eigenlijk niet vragen, want je verwacht dat die voltijds aan de slag zijn. Aan de kinderopvang en scholen mogen we het ook niet vragen, want die zijn ondergefinancierd en onderbemand. Daar zit een geweldige systeemfout natuurlijk.

Je ziet overigens hetzelfde met de ouderenzorg en de bredere zorgsector in het algemeen. Het is echt crimineel en mensonterend hoe wij met de jongste, oudste en zwakste leden van onze samenleving omgaan. Als individu forceert de maatschappij je in een situatie waarbij je niet de tijd, ruimte of financiële middelen hebt om zelf voor die zorg in te staan. Dan is het minste dat je van de maatschappij terug mag verwachten dat de opvang, zorg en opvoeding van onze kinderen, ouderen en zieken voldoende gefinancierd en ondersteund wordt. En dat is nu absoluut niet het geval.

En zeker met onze jongsten: daar begint alles mee hé. Als er nu één investering voor de toekomst is, dan is het wel dat. Onbegrijpelijk dat we daar dan enkel broodkruimels aan willen geven.

Maar voor de opvang vanaf 4 jaar is er natuurlijk wel al grotendeels een oplossing he. Daar schiet enkel de schoolvakanties over en daar zijn veel makkelijker oplossingen voor te bedenken dan voor de volledige eerste 3 jaar. Maar je hebt zeker een punt dat we enerzijds iedereen voltijds willen laten werken, en anderzijds de scholen niet willen laten in staan voor opvoeding. Daar zit een serieuze denkfout natuurlijk...
Ik zie het nu first hand bij de kleuterschool, bijna geen enkel kind is zindelijk. Natuurlijk zullen er bij zijn die lichamelijk niet klaar zijn, maar een groot deel is gewoon een crèche die geen tijd heeft om potjestraining te doen, en ouders die enkel de weekends voor hun kinderen zorgen. Dat geeft een omgeving waarin dat allemaal in het 100 loopt en langs geen kanten lukt. Als ik kijk hoeveel uren wij gespendeerd hebben aan die potjestraining, dan is dat iets dat je énkel voor elkaar krijgt als iedereen daar tijd (en dus budget) voor heeft.

 

[Sir.Killalot]

Maar voor de opvang vanaf 4 jaar is er natuurlijk wel al grotendeels een oplossing he. Daar schiet enkel de schoolvakanties over en daar zijn veel makkelijker oplossingen voor te bedenken dan voor de volledige eerste 3 jaar. Maar je hebt zeker een punt dat we enerzijds iedereen voltijds willen laten werken, en anderzijds de scholen niet willen laten in staan voor opvoeding. Daar zit een serieuze denkfout natuurlijk...
Ik zie het nu first hand bij de kleuterschool, bijna geen enkel kind is zindelijk. Natuurlijk zullen er bij zijn die lichamelijk niet klaar zijn, maar een groot deel is gewoon een crèche die geen tijd heeft om potjestraining te doen, en ouders die enkel de weekends voor hun kinderen zorgen. Dat geeft een omgeving waarin dat allemaal in het 100 loopt en langs geen kanten lukt. Als ik kijk hoeveel uren wij gespendeerd hebben aan die potjestraining, dan is dat iets dat je énkel voor elkaar krijgt als iedereen daar tijd (en dus budget) voor heeft.

Als ik zie hoe frequent mijn kinderen ziek zijn, dan ben ik héél blij dat ik mijn ouderschapsverlof niet volledig heb opgesoupeerd voor hun drie jaar, maar dat ik die nu kan gebruiken om 4/5de te werken. Zelfde voor mijn vrouw.

 

[shellshock]

Vroeger, toen de meesten op dit forum klein waren, kwam je doorgaans met één kostwinner toe om een deftig huis te kopen, meerdere kinderen groot te brengen en nog wat over te houden. Nu is alles zo duur geworden dat je met twee wel moet gaan werken -en zelfs dan is het nog vaak krabbelen. Dát is de oorzaak van het probleem.

 

[Sylverscythe]

Toen wij onze tweeling kregen (terwijl we al 1 peuter in de creche hadden) snel tot de conclusie gekomen dat het beter was dat mijn vrouw thuis bleef ipv nog verder te werken en 3 kinderen in de chreche te steken, zeker omdat zij shiften (verpleegkundige) deed. Financieel geen goede zaak maar gemoedsrust, opvoeding en kwaliteit van leven zeer sterk omhoog gegaan. Ik kon mij ten volle richten op mijn carriere en had geen verplichtingen te komen en gaan voor de kinderen, uiteraard stond ik wel mee in voor de zorg.

Toen ze naar school zijn beginnen gaan heeft dat ook voor ruimte gezorgd waarbij mijn vrouw een zeer sterk sociaal netwerk kon opbouwen binnen de lokale gemeenschap: Ze zit in het schoolteam, is meter voor nieuwe ouders, doet vrijwilligerswerk om een kindje te begeleiden, trekker van een LETS vereniging, ...

Ondertussen zijn we samen een BV gestart waarbij we elks ons eigen business doen, zij heeft van haar hobby haar job kunnen maken. Ik breng veel meer geld binnen maar ik heb dit ook enkel kunnen doen door de ruimte die zij mij heeft kunnen geven. Ik sta voor altijd achter de keuze die we gemaakt hebben ook al was het niet altijd gemakkelijk financieel.

Ieder zijn mening hierover maar ik vind het persoonlijk kwalijk dat ouders, of het nu vader of moeder is, zo hard ontraden worden om zelf de zorg van de kinderen op te nemen om toch maar zo snel terug te gaan werken, amper een moment van rust of verbinding. Ik wil gerust tot mijn 67ste werken maar ik denk dat we dan wel het tempo mogen aankaarten.

Wat jij beschrijft is een beetje hoe het vroeger was, voor een gezin van tweeverdieners de norm was: een partner, meestal de vrouw, neemt de zorg van de kinderen voornamelijk op zich en werkt niet. Wanneer er dan tijd vrijkomt kan zij die in allerhande verenigingen en initiatieven steken.

Nu staan al die initiatieven en verenigingen ook veelal onder druk, want wie heeft daarvoor nog tijd na de voltijdse job + zorg voor de kinderen? Vandaag is zoiets -laat ons eerlijk zijn- enkel vanuit een financiële luxesituatie mogelijk eigenlijk, en wordt er ook gewoon negatief naar gekeken. Ben je niet zo'n seksistische, ouderwetse man die de vrouw in de keuken en bij de kinderen wil houden? Of zo'n achtergestelde, traditionele vrouw die kennelijk geen ambitie heeft? Het lijkt erop dat "vrij zijn" om te werken toch vaak inhoudt dat je het maar best doet want anders de gemeenschap je als een profiteur ziet. Zie ook de eerdere thread hier over huisvrouwen.

Mijn vrouw was het van plan initieel, ze deed een rotjob in de horeca die ze wou opgeven. Ik had mijn rekeningen gemaakt en zou het wel alleen kunnen trekken. En de reacties leken echt op wat ik hierboven schreef (het was dan nog een buitenlandse, die had ik zeker naar hier gehaald om ze in de keuken te houden). Al mijn vrienden in koor hoe blij ze waren dat ze toch maar terug konden gaan werken.
Dan zwangerschap slecht afgelopen, andere job gezocht, en opnieuw zwanger. Nu heeft ze een 7-15 job waardoor alles doenbaar is, en het is gewoon een ongeloofelijke luxe om tijd te hebben voor de kinderen.

 

[C11]

En zeker met onze jongsten: daar begint alles mee hé. Als er nu één investering voor de toekomst is, dan is het wel dat. Onbegrijpelijk dat we daar dan enkel broodkruimels aan willen geven.

Volledig akkoord hoor, maar waar trek je natuurlijk de grens? Er staan op dit moment bijna 7000 minderjarigen te wachten op niet-rechtstreeks toegankelijke jeugdhulp. Daarnaast ook nog 1000 wachtenden op een persoonlijk assistentiebudget.
Dit gaat niet over eender welk kind, maar over kinderen waar er sprake is van mishandeling, armoede, gedragsproblemen, ernstige beperking, ... die niet thuis kunnen blijven.
Als ze zelfs daar niet ingrijpend in willen investeren, waarom zouden ze dit dan wel doen voor de 'gewone' kinderopvang?

Investeringen voor de jongsten moet dan ook véél ruimer bekeken worden dan enkel de kinderopvang. Deze opvangproblemen zijn gewoon wat tastbaarder voor de meeste mensen omdat ze hiermee in aanraking komen. We mogen daarbij echter niet de meest kwetsbaren uit het oog verliezen omdat zij een minder luide stem hebben.

 

[NemesisBE]

Ik ben altijd verbaasd van het groot aantal problemen dat we hebben in Vlaanderen. Vergeleken met buurlanden doen het doorgaans toch niet slechter qua financiering?

Nu ook met die kinderopvang. Ik ben oprecht verbaasd dat we met 115miljoen extra hebben geïnvesteerd en toch tweeduizend plaatsen zijn verloren. Dan klopt er toch gewoon iets niet aan de formele organisatie van die opvang denk ik.

Kan het niet zinvoller zijn om het geld gewoon rechtstreeks aan de ouder te geven die eventueel wél thuis wil blijven voor het kind? Het komt nu al neer op grofwel 9K euro per formele plaats...

Qua klakkeloos overnemen van een N-VA-oneliner kan dit wel tellen.
Ik zou zeggen: lees u eerst eens in over de materie en kom dan nog eens terug. Aan te raden prof: Michel Vandenbroeck en zijn boek 'Negen is teveel'.

Kleine tip: als ge eerst de kindnorm optrekt van 6/7 baby's/peuters naar 8/9 per begeleider op meer plaatsen te creëren (en het budget status quo houdt of zelfs afbouwt), lijkt het me logisch dat ge met een minimale budgetverhoging de problemen die zich jaar na jaar opstapelen, niet zomaar wegvaagt. In tegendeel: de culminatie van het probleem manifesteert zich momenteel en dat heeft (nog) niks met die 115 miljoen te maken.

(ik spreek uit ervaring door mijn vrouw die in 2013 begonnen is als verantwoordelijke van een kinderopvang)

 

[jvc]

Ik zie het nu first hand bij de kleuterschool, bijna geen enkel kind is zindelijk. Natuurlijk zullen er bij zijn die lichamelijk niet klaar zijn, maar een groot deel is gewoon een crèche die geen tijd heeft om potjestraining te doen, en ouders die enkel de weekends voor hun kinderen zorgen. Dat geeft een omgeving waarin dat allemaal in het 100 loopt en langs geen kanten lukt. Als ik kijk hoeveel uren wij gespendeerd hebben aan die potjestraining, dan is dat iets dat je énkel voor elkaar krijgt als iedereen daar tijd (en dus budget) voor heeft.

Dat moet dan toch een uitzondering zijn? Zowel bij mijn dochter en zoon waren zo goed als alle kindjes al zindelijk bij de start van de peuterklas, ik hoor overal hetzelfde. Van al onze vrienden en familie is er geen enkel kind die nog niet zindelijk was tegen de peuterklas en die gingen allemaal grotendeels naar de kinderopvang.

 

[Holocene]

Dat moet dan toch een uitzondering zijn? Zowel bij mijn dochter en zoon waren zo goed als alle kindjes al zindelijk bij de start van de peuterklas, ik hoor overal hetzelfde. Van al onze vrienden en familie is er geen enkel kind die nog niet zindelijk was tegen de peuterklas en die gingen allemaal grotendeels naar de kinderopvang.

zal anekdotisch zijn.

Neefje hier is op 1/9 gestart, zo goed als iedereen in de klas is zindelijk. Van wat ik heb gehoord zijn er 3 kindjes die voor de zekerheid nog een pamper dragen.

 

[anders.]

Dat moet dan toch een uitzondering zijn? Zowel bij mijn dochter en zoon waren zo goed als alle kindjes al zindelijk bij de start van de peuterklas, ik hoor overal hetzelfde. Van al onze vrienden en familie is er geen enkel kind die nog niet zindelijk was tegen de peuterklas en die gingen allemaal grotendeels naar de kinderopvang.

Dat kan (geen idee van andere scholen...), van de 10 instappers nu zijn er 3 echt zindelijk (lees: max 2 ongelukjes vorige week), 2 die aan het proberen zijn, en 5 die met pamper komen. Volgende week gaan ze op schoolreis, dat gaat tof worden als er daar een paar een ongelukje hebben in de bus...

(in before: ik weet dit omdat de juf dit tijdens (groeps)-oudercontact heeft gemeld, de juf wil dat ze gewoon zonder pamper komen zodat ze er mee aan kan werken maar die 5 ouders weigeren dus gewoon voorlopig).

 

[Pieterjan94]

Qua klakkeloos overnemen van een N-VA-oneliner kan dit wel tellen.
Ik zou zeggen: lees u eerst eens in over de materie en kom dan nog eens terug. Aan te raden prof: Michel Vandenbroeck en zijn boek 'Negen is teveel'.

Ik wist niet dat dat specifiek iets van de N-VA was, ik had het gewoon zo in de krant gelezen. Maar als ik uw antwoord zo bekijk (het boek zal ik nog wel eens lezen), dan lijkt dat mijn punt toch te bevestigen? Die culminatie van problemen is dan toch het gevolg van een totaal gebrek aan efficiënte organisatie? De verklaring voor het verlies aan plaatsen ondanks de verhoging heb ik nu wel dankzij u, waarvoor dank.

Ge hoeft er niet op te antwoorden, zal het boek wel eens lezen. Misschien beantwoord dat mijn vragen.

 

[contextbinder]

Gewoon opvang duurder maken i.f.v. werkelijke gezinsinkomen in de hogere regionen - ziedaar budget verschijnen. Ik weet niet hoe bvb. gezinnen met een werkelijk inkomen van 8k netto/maand er tegenover staan om wat meer te betalen, denk niet dat die wakker liggen van het belastingvoordeel op kinderopvang- of ben ik daar verkeerd in.

 

[Conradus]

Dat moet dan toch een uitzondering zijn? Zowel bij mijn dochter en zoon waren zo goed als alle kindjes al zindelijk bij de start van de peuterklas, ik hoor overal hetzelfde. Van al onze vrienden en familie is er geen enkel kind die nog niet zindelijk was tegen de peuterklas en die gingen allemaal grotendeels naar de kinderopvang.

Geen idee, onze zoon was er in de overgangsklas er echt nog niet klaar voor. We hadden hem proberen aanleren in de vakanties maar de klik was er niet ( en hij was zo vaak ziek dat er altijd ook wel weer iets tussenkwam). deze zomer, toen hij net drie werd is het wel redelijk gelukt. Hij heeft soms nog wel een ongeval nu in de eerste kleuterklas, maar dat zijn de uitzonderingen. En hij was vorig jaar zeker niet de enige in die situatie.