Album of the week BRUIT ≤ - The Machine is burning and now everyone knows it could happen again

Obi-Jan

Well-known member
Ik zit hier nog in volle Roadburn roes, dus ik ga het niet te lang maken.
Maar ik heb nu dus wel gekozen wat voor mij het hoogtepunt en grootste ontdekking van Roadburn dit jaar was.

BRUIT ≤ is een jonge Franse band die nu net 1 album uit hebben, maar wat voor een album. Wat mij betreft is dit direct een nieuwe post-rock klassieker die zich naast GY!BE kan zetten. Het is post-rock met klassieke, ambient, electronica invloeden, en met een intensiteit om U tegen te zeggen.

Kern van de groep is 4 man: gitarist, cellist, drummer en bassist/violist (het zou extra indrukwekkend zijn moest hij die tegelijkertijd bespelen, maar live wisselt hij gewoon af :unsure: ).
Maar op Roadburn (en op het album) komen er ook nog 4 blaasinstrumenten bij.

Verder ga ik gewoon de muziek voor zich laten spreken. Als je van de title track 'The machine is burning' niet op je knieen valt intensiteit dan weet ik ook niet wat er mis is met je.
Ze staan (nog?) niet op Spotify, maar het is op de volgende locaties te beluisteren:



Dit clipje is ook een aanrader:



Sorry not sorry for degenen die Electric Callboy of iets kvlte black metal verwacht hadden :unsure:
 
Intens! Dit is ook weer zo'n album dat je van begin tot einde moet beluisteren, daar zit een verhaallijn in, een opbouw die de finale van de titeltrack doet aanvoelen als een climax. Moet inderdaad bijzonder zijn om live mee te maken. Volgend jaar dan toch eens naar Roadburn proberen gaan. Mocht je dit weekend niet naar Roadburn zijn geweest, had je een ander album in de running?

Het is u vergeven dat ge de blekkies van het forum niet zomaar hun goesting hebt gegeven, dit is een mooie AOTW.
 
Terug een Roadburn-revelatie als AOTW. Als de kleine hier wat ouder is, ga ik daar toch ook eens moeten geraken!

Supernice ontdekking, zit heel veel in waar ik me achter kan scharen. Ze combineren die ambient electronics ook mooi met de rest van het rock-instrumentarium. En ik ben een zware sucker voor cello. Smelt.

Een aantal touchstones die ik er in eerste instantie uit haal: Ben Frost, Tim Hecker, Hidden Orchestra en dan een resem post-rock bands uiteraard.
 
Dit zou volledig in mijn straat moeten liggen, dus straks even offline beschikbaar maken in spotify, en straks op de trein eens luisteren!
EDIT: geen spotify... dan maar bandcamp
 
Laatst bewerkt:
cerebro-explosion.gif



Geniaal, Renaissance vind ik het beste maar de 3 andere delen zijn zeker een 9/10 waard.
Postrock is wel quickly één van mijn favoriete genres aan het worden.

1 negatief dingetje, waarom staat dit niet op Spotify :(
 
wow ja, inderdaad mind blown.

Industry - drumwerk is geniaal, opbouw wtf goed gedaan, cello/viool fantastisch,
een legioen aan instrumenten en die rumbling bass daaronder maakt het af.
intro's, outro's en overgangen ook altijd een plus voor mij.
 
Ja dit is absolute top. Vanaf het moment dat ik dit hoorde was ik verkocht. Los in mijn favoriete albums ooit. Bruit intussen ook live gezien en het was episch. Ze komen binnenkort ook naar dunk! festival.

Op hun facebook staan ook video's die de moeite waard zijn met de making of van hun album.

Bruit beats GYBE at their own game las ik ergens :biglaugh:
 
De usual suspects hebben nu bijna allemaal geantwoord, ben nu wel eens benieuwd wat de BG'ers ervan vinden die niet bekend zijn met dit genre.
 
Ik ben er vrij zeker van dat hun fanbase al groter zou zijn als de release op spotify beschikbaar zou zijn. Vraag me af wat de reden is, is al zo sinds het album uit is.

De LP is sinds kort beschikbaar via Pelagic records (en betaalbaar). Nobrainer voor de vinylheads hier. :unsure:
 
Postrock niet meer gevolgd sinds de 90s. De strijkers duwen het direct richting filmmuziek, ik veronderstel bij liveshows dat er projecties op scherm zijn ? Zeker niet slecht.
 
Ik ben er vrij zeker van dat hun fanbase al groter zou zijn als de release op spotify beschikbaar zou zijn. Vraag me af wat de reden is, is al zo sinds het album uit is.

De LP is sinds kort beschikbaar via Pelagic records (en betaalbaar). Nobrainer voor de vinylheads hier. :unsure:
Hun vorige label, Elusive Sound, was nogal tegen Spotify dacht ik (hoewel ik precies redelijk wat bands wél terugvind). Zelfde met Silent Whale... Dat zijn titanen in het genre, maar relatief onbekend zonder Spotify.
 
Ik ben er vrij zeker van dat hun fanbase al groter zou zijn als de release op spotify beschikbaar zou zijn. Vraag me af wat de reden is, is al zo sinds het album uit is.

De LP is sinds kort beschikbaar via Pelagic records (en betaalbaar). Nobrainer voor de vinylheads hier. :unsure:
Ik snap wel dat dit voor veel independent artists een principekwestie is en steun vooralsnog de backing via Bandcamp als een meer fair platform.

Hoewel ik zelf weinig op Bandcamp koop, gezien ik eerder een fysieke plaat bij een (lokale) record shop probeer te halen.
 
Intens! Dit is ook weer zo'n album dat je van begin tot einde moet beluisteren, daar zit een verhaallijn in, een opbouw die de finale van de titeltrack doet aanvoelen als een climax. Moet inderdaad bijzonder zijn om live mee te maken. Volgend jaar dan toch eens naar Roadburn proberen gaan. Mocht je dit weekend niet naar Roadburn zijn geweest, had je een ander album in de running?

Het is u vergeven dat ge de blekkies van het forum niet zomaar hun goesting hebt gegeven, dit is een mooie AOTW.
Ik had wel verschillende albums in de running, die wel allemaal meer in de extremere metal (black metal of (funeral) doom) te vinden waren.
Maar Roadburn heeft dat allemaal van tafel geveegd :p

Postrock niet meer gevolgd sinds de 90s. De strijkers duwen het direct richting filmmuziek, ik veronderstel bij liveshows dat er projecties op scherm zijn ? Zeker niet slecht.

Ze hebben inderdaad projecties live.


En leuk om zoveel positieve reacties te zien!
De LP van Pelagic records is sowieso de moeite, ziet er heel mooi uit, zeker zijn geld waard (en ze vragen er inderdaad niet eens overdreven veel geld voor).
 
Lang geleden dat ik nog eens een post-rockachtige band had beluisterd. Zal eerlijk zeggen dat ik het wel een aangenaam genre vind maar me nooit volledig is blijven boeien. De band is mij ook compleet onbekend.

Eerst nummer sprak me minder aan. Maar daarna vond ik het veel beter worden. Veel variatie in de muziek. Het tweede nummer is interessant met het akoestische begin waarna verder wordt opgebouwd. Ook het derde nummer spreekt me erg aan. Ik hoor er bij momenten wat NIN in en naar het einde toe ook wat Gas. Laatste nummer vind ik ook het beste van de plaat. Vrij episch en filmisch.

Morgen wat minder tijd/kans. Maar daarna moeten er zeker nog meer luisterbeurten inzitten.
 
Terug
Bovenaan