Album of the week BRUIT ≤ - The Machine is burning and now everyone knows it could happen again

Totaal niet bekend met Bruit en bij het lezen hield ik m'n hart een beetje vast. De postrock platen uit de vorige AotW editie waren niet m'n ding.
Er zaten goeie dingen in maar telkens kwam er zo'n typische postrock sound terug en was het geheel net niet krachtig genoeg.
Maar verdween snel genoeg na het op zetten van de plaat!

Jammer genoeg (of net niet voor wie geen walls of text wil ): een vrij snelle luisterbeurt (enorm hectische week) dus geen notepad of boekje erbij. Maar (zoals gezegd): zeer verfrissende plaat in het genre imo. Niet dat ik dé kenner ben maar ik was meteen mee en die 40 minuten waren voorbij voor ik het wist. @LessThanJake verwoordt het perfect imo: niet die standaard succesformule hanteren maar ze doen hun eigen ding.
En het gaat inderdaad de Godspeed toer op, al vind ik die toch nog een trapje straffer. Maar dat is Bruit als jonge band zeker vergeven.

Verder nog thanks aan de music boys hier voor Slift: wat een ontdekking. Imo nog beter dan Bruit! Maar ik ga @Obi-Jan zijn feestje hier niet te hard bederven en niet té veel met lof zwaaien naar andere bands ;)

Conclusie van deze AotW: weer twee goeie bands leren kennen; bands die ik waarschijnlijk niet zo snel zelf zou hebben op gezet vanwege het post-rock label*. Zo zie je maar van die labeltjes zijn voor niets goed :)

*correctie: één band. Slift is nu ni bepaald post-rock.
 
to be fair, Slift was de 2de beste ontdekking op Roadburn dit jaar, en ik was nog aan het twijfelen tussen dit en Slift om AOTW te maken
 
Voor een eerste album kan dit tellen.

De begeleidende beelden op Youtube doen me zin krijgen om me mee te laten drijven met de cameraman als de twee heren - die we horen spreken in het album - een urenlange conversatie houden en je jezelf afvraagt waarom je nog moet gaan werken voor geld te verdienen en het zo moeilijk is om de luxe af te geven omdat je jarenlang met een constante toevoer van energie- en antislaappillen de wereld in kan duiken en zelf pentabytes aan videomateriaal zou moeten creëren, met onder meer dit album op de achtergrond.

De explosie en einde bij 'The Machine is Burning' zijn veruit de hoogtepunten op een al hoge Olympus Mons.

Bruit. Oui, oui :thumb:.
 
The Machine Is Burning is toch ook wel een gewéldig nummer ! Hard en snel maar tegelijkertijd langzaam en zwoel ! En dan bedoel ik niet de verschillende stukken in het arrangement, maar gewoon die climax, in dezelfde secondes zitten zoveel emoties.
 
Laatst bewerkt:
In deze video wordt er dieper ingegaan op de laatste track. De andere zijn ook echt goed.

Hij gebruikt volgend nummer van de grootmeesters als reference track tijdens het mixen. Ook een van mijn favoriete nummers en albums.

Ben ook nog op een interview gebotst waarin ze hun standpunt over streaming services uitleggen.

Wat een topband, topalbum. Die mannen zijn nu al klassiekers in het genre.
 
Ik heb deze niet geskipt @Obi-Jan, maar ik kan momenteel slechts 1 ding concluderen: Ik vind momenteel niet het juiste moment om deze te luisteren. Ik heb 1 notitie genomen: Bah Frans, dat versta ik niet goed :unsure:.

Het is redelijk frusterend, want ik hoor dat het mijn ding is. Maar ik heb het zo druk, dat ik het enkel kan opleggen tijdens het werk, in de auto (met kleine), tijdens het eten (met kleine), tijdens de huis taken,... en het lukt mij niet om dit album fatsoenlijk te beluisteren.

Dus ik parkeer deze en kom er later op terug.
 
Post-rock, ik heb wel al enkele albums beluisterd maar vooral specifiek binnen dat post-rock naar iets zoekend want bvb. van Spiderland en Pygmalion ben ik enorm fan. Grote namen soms ook wel nog niet geprobeerd, anderen vielen mij ook fors tegen of begrijp ik de hype niet (Black Country, New Road), dus voorlopig heb ik een soort love/hate it relatie met post-rock. Misschien ook omdat je er veel mee kan doen natuurlijk en het een breed genre is dat je niet in 1,2,3 kan samenvatten of als een umbrella term dient voor vaak langere tracks met onconventionele structuren? En gezien ik niet altijd fan ben van conventionele structuren... heb ik er misschien wel wat raakvlakken mee.

Bij similar artists ken ik wel niet direct iets, op GYBE na, waar ik eigenlijk nog nooit een album van heb beluisterd, en daar eens werk van moet maken. Niet altijd alles ligt me binnen het genre, maar van dit album kan ik wel genieten. Ik vind dit gewoon een goed en vrij sterk album.

Je merkt direct ook wel dat er een verhaal in zit. De precieze puzzel kan ik niet meteen oplossen, maar qua sfeer, de occasionele teksten en de beelden die we te zien krijgen op YT zijn niet echt positief, lijkt me meer te gaan over de staat van de wereld sinds de industriële revolutie met op het einde alles dat in brand staat. Het einde van The Amazing Old Tree heb ik niet volledig begrepen maar zal de ultieme clue hebben over de bedoeling ervan (want het ging over die boom).

En in de eerste song horen we dit (in frans en vertaald in engels)

Moi je crois que c'est le système économique que l'on est en train de développer c'est le système de la lutte en permanence. Il faut que je l'emporte sur l'autre il faut que je sois premier il faut que je sois compétitif. C'est absurde cela n'abouti qu'a des catastrophes c'est que l'on est en train de vérifier et je me demande pourquoi on s'y maintient quand même.

Oser dire à un enfant "j'espère que tu seras premier" je pense que c'est un crime, d'abord c'est une stupidité parce que la notion de palmarès n'a aucun sens et surtout ca va amener l'enfant à lutter, prétendument pour se faire, mais avant tout avec comme objectif de l'emporter sur l'autre.
C'est ça qu'il faut complètement stopper, on peut très bien s'apercevoir qu'une société pourrait être construite sans compétition."

"I think that the economic sytem that we are currently devolopping is a system of permanent struggle. It is needed that I win over the other, it is needed that I become the first, it is needed that I become competitive. This is absurd, this results only into catastrophes, it is what we are verifying curently and I am asking myself why we are sticking to it. To dare saying to a child "I hope that you will be the first" I think that it is a crime, first it is stupidity because the notion of prize list doesn't have any sens and above all it will lead the child to struggle, presumably in order to achieve himself, but first and formemost with the objective to win against the other. This is what we need to completly stop, we can perceive very well that a society could be built without competition."

Het is een dystopisch of apokalyptische sfeer, vrij depressief en kritisch. Qua vibe doet het me ook denken aan de documentaire Lektionen in Finsternis / Lessons of Darkness van Werner Herzog.

Goede keuze wat mij betreft.
 
Toen ik GYBE als vergelijking zag passeren, was ik wel benieuwd. Ik ben geen grote postrock fan maar hoe die mannen soms zo'n apocalyptisch geluid kunnen neerzetten, daar word ik happy van.
Na enkele luisterbeurten ben ik wel mee met dit album, dan vooral de eerste 2 nummers. Bij Amazing Old Tree verliezen ze mijn aandacht waardoor ik het favoriete titelnummer waarschijnlijk ook (nog) niet volledig naar waarde kan schatten.
Maar voor die eerste 2 nummers is een aanschaf wel al het overwegen waard.
 
Dit is best wel een fijne ontdekking. Erg intens en atmosferisch. Het soort muziek dat je niet te pas en te onpas opzet, maar in de juiste mood en setting wel stevig binnen kan komen. Het voelt soms aan als iets dat perfect zou passen op de soundtrack van een Lynch film.
 
Deze plaat ga ik wellicht nooit meer opleggen, maar dat is vooral omdat ze niet op Spotify staat. :unsure:

Sfeervol en drukkend zijn de adjectieven die ik zou gebruiken om dit te beschrijven. Niet iets om op repeat te zetten of waar ik vrolijk van word, maar het bevalt me enorm.

Ik had eigenlijk iets steviger of meer guitar-oriented verwacht, ook qua productie blijven de individuele instrumenten eigenlijk allemaal wat op de achtergrond en is het "de sfeer" die de hoofdrol vertolkt. Het soundtrack-gehalte is inderdaad erg hoog en misschien nog meer omdat er op wat samples (?) na geen vocals zijn. Het vreemde is dat ik tijdens het luisteren vooral heb genoten van de rustige stukken en de opbouw, maar live zou ik daar dan weer zenuwachtig van worden en willen dat het wat meer vooruit gaat, denk ik. Vooral omdat ge daar dan heel de tijd rechtstaat met een pint in elke hand tussen een paar duizend andere dudes die evenveel recht hebben om daar te zijn maar toch al te vaak de spirituele ervaring verknallen met hun aanwezigheid of, God verhoede, gepraat.

De payoff in het laatste nummer is wel echt fantastisch, qua intensiteit en emotie roept dat een beeld op van het hele fucking toverbos met Bambi en Sneeuwwitje en alle andere heilige huisjes uit mijn kindertijd die genadeloos in vlammen opgaan. En ze cremeerden nog lang en gelukkig, einde.
 
Als fan zijnde van Sigur Ros, Explosions in the sky en consoorten, alsook hevige fan van sfeervolle, intense filmmuziek, a la Max Richter & Hans Zimmer, ben ik hier toch ook wel redelijk door weggeblazen, straf.
 
leuk plaatje. ik ga het nog wel es opnieuw opleggen, want meestal bij zo'n muziek moet ik het een paar keer hebben gehoord.

ik kende het ook niet. vrij onbekende band?
 
Ik heb deze mannen gisteren live aan het werk gezien. Wat. Een. Optreden. :love:

Naar dunk!festival geweest en dit was de enige naam van heel de affiche waar ik al van had gehoord, dankzij dit topic. Zonder jullie had ik dit mss gemist zeg!

Had dat dan gezegd?! Dan hadden we hier een mooi parcours doorheen de affiche uitgestippeld! Je hebt YOB toch gezien? :drool:
 
Bruit ook ontdekt tijdens Amenra show in Rijsel
Heel toegankelijke gasten, heb hun vinyl paar weken geleden gekocht via Pelagic
Voor mij revelatie van 't jaar!
 
Weer een genre waar ik eigenlijk niets van ken.

Had toen twee nummers van deze plaat gehoord, maar het kwam er niet van om verder te luisteren en dus hier te schrijven.

Ik vind het heel moeilijk om iets over deze muziek te schrijven, maar het bevalt me hoe dan ook wel!

Nu is genoemde favoriet Renaissance bezig, en inderdaad een heel bijzonder nummer...

Ik denk ook dat deze muziek heel goed tot zijn recht komt met oortjes en ben dan ook zojuist beginnen luisteren met een koptelefoon voor de full experience. :)

EDIT: Het laatste deel van "Amazing Old Tree" is zeker mijn ding! Het album lijkt vanaf daar ook steeds intenser en zwaarder te worden en dat kan ik als (doom)metalfan zeker appreciëren!
Het is wel duidelijk dat dit geen achtergrondalbum is en je er echt voor moet gaan zitten....
(Blijkbaar had ik het mis en is er toch nog een rustige afsluiter.)
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Heerlijk eerste nummer en een semi goed laatste nummer. Daartussen zijn ze mij eigenlijk een beetje kwijt. Maar dat eerste nummer is echt fingerlicking good. Die drums samen met die bass daaronder :drool:

Ik ben hier nu niet de progrock kenner of expert, heb dit genre echt maar leren apprecieren via vorige AOTW met @BearPils zijn album. Maar ik moet mijn hoedje af doen voor hoe deze sjareltjes het benaderen. Het klinkt allemaal volwassener van alle prog rock die ik sinds dat heb mogen beluisteren. En dat is een goed ding.

Wel denk ik dat dit allemaal beter tot zijn recht komt in een donkere zaal met overal projecties, strobo's, rook, en de muziek die loei hard staat.

Productie is imo top, heeft nog een rauw kantje wat zeker zijn effect niet mist. En de album art dig ik ook.
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan