Op 20 juli 1969 zette de eerste mens voet op de maan en in het jaar 1977 is de kolonisatie van de maan in volle gang. Het is een race van megabedrijven naar het bouwen van de meest imposante en efficiënte maanbasis, want er kan maar één hoofdstad zijn van de nieuwe maankolonie in Luna Capital, een bordspel van Jose Ramón Palacios dat bij ons wordt uitgegeven door het Nederlandse Keep Exploring Games. Wie zal door het ministerie van Maankolonisatie worden aangewezen als winnaar van deze nieuwe maanrace?
In Luna Capital
nemen één tot vier spelers de rol aan van een bedrijf dat probeert om een maanbasis te ontwikkelen. Hiervoor kiezen ze om de beurt een constructiekaart en de projecttegels die onder de kaart liggen. Vervolgens speel je een van de constructiekaarten uit je hand en bouw je alle gekozen projecttegels op de beschikbare bouwplaatsen op de kaarten. Op deze manier zal je gedurende twaalf rondes je basis opbouwen en enkel wie het meest efficiënt kan plannen, zal de overwinning in de wacht kunnen slepen.
Aan het einde van elke fase worden er doelkaarten gescoord. Als je voldoet aan de voorwaarde van de drie willekeurig gekozen doelkaarten, dan kan je die claimen door er een bedrijfsfiche op te leggen. Het is mogelijk dat meerdere spelers een doelkaart op hetzelfde moment claimen, maar eens de kaarten geclaimd zijn, kan je ze in een latere fase niet meer vervullen. De punten die deze doelkaarten geven, worden op het einde van het spel bijgeteld aan de puntentelling van de projecttegels. Helaas is de puntentelling niet altijd even duidelijk, dit vooral door de manier waarop de verschillende elementen op de tegels met elkaar worden gecombineerd en de redelijk drukke iconografie die niet altijd zo duidelijk is. Op dit vlak mocht Luna Capital iets meer gestroomlijnd zijn.
Als je even niemand in de buurt hebt, dan kan je het spel ook in solomodus spelen. Hierbij neem je het op tegen automaton Dirk en maak je gebruik van de keerzijde van het spelbord. Je zet het spel op alsof je met twee spelers speelt, mits enkele aanpassingen. Dirk kiest steeds de kaart en tegels die het verst verwijderd zijn van de kaarthouder en waar de maanleveringspion niet staat. Om de solomodus vlot te houden, stapel je Dirk zijn tegels en kaarten gewoon op per soort. Het scoren van de doelkaarten en eindpuntentelling verlopen voor Dirk op basis van alles wat hij heeft verzameld. Er zijn dus enkele wijzigingen in de puntentelling waar je rekening mee moet houden. Als je meer punten behaalt dan Dirk, dan heb je de solomodus gewonnen.
De spelcomponenten waarmee je aan de slag gaat, kunnen uiteraard ook een invloed hebben op de spelervaring en gelukkig stelt Luna Capital hier niet teleur. De kartonnen fiches zijn van een stevige kwaliteit en ze zijn prachtig geïllustreerd, vooral de bedrijfsfiches die tonen met welk bedrijf je speelt. De verschillende houten tokens zijn bovendien bedrukt, wat voor mij altijd een visuele meerwaarde is. Daarnaast komt het spel ook met een tegelhouder in de vorm van een raket en een kaarthouder die zorgen voor een knappe presentatie, al is de tegelhouder niet altijd even handig. Er wordt ook een organiser meegeleverd voor de tegels en de startspelerfiche. Maar helaas is dit als insert voor de doos niet zo goed uitgedacht. Er werd verder namelijk niets voorzien voor de houten tokens, die je best in aparte zakjes houdt als je ze niet over heel de doos wil terugvinden. De organiser heeft bovendien geen bodem, waardoor dat als je hem niet vastlijmt, er kaarten of de bedrijfstegels onder de organiser kunnen kruipen. Het is fijn dat ze geprobeerd hebben om er een milieuvriendelijke insert in te steken, maar het resultaat voelt helaas omslachtig aan.
In Luna Capital
We gaan naar de maan
Zoals je merkt, maakt Luna Capital gebruik van twee populaire spelmechanismes, namelijk drafting en tile placement. Hierdoor zal dit spel zeker en vast in de smaak vallen bij liefhebbers van bordspellen zoals Cascadia of Caldera Park. In Luna Capital gebeurt het kiezen van de kaarten uit een selectie van vier kaarten, waarbij je ook de bijhorende tegels zal moeten pakken. Hierbij is het steeds belangrijk een afweging te maken tussen welke constructiekaarten en tegels je wilt. Want de kaarten bevatten niet enkel meer of minder bouwplaatsen of voorgebouwde projecten, maar ook waardevolle meteorieten. Daarnaast zijn er nog een aantal restricties bij het plaatsen van de kaarten, zo kan je een kaart niet rechts van een kaart met een hoger nummer leggen, en de kaart die je vervolgens wil pakken, ligt mogelijks niet boven tegels die voor jou waardevol zijn. Het spel is ook opgedeeld in drie fases van vier rondes, waarbij er na elke ronde telkens een extra tegel wordt bijgelegd, wat de keuzestress alleen maar vergroot.Aan het einde van elke fase worden er doelkaarten gescoord. Als je voldoet aan de voorwaarde van de drie willekeurig gekozen doelkaarten, dan kan je die claimen door er een bedrijfsfiche op te leggen. Het is mogelijk dat meerdere spelers een doelkaart op hetzelfde moment claimen, maar eens de kaarten geclaimd zijn, kan je ze in een latere fase niet meer vervullen. De punten die deze doelkaarten geven, worden op het einde van het spel bijgeteld aan de puntentelling van de projecttegels. Helaas is de puntentelling niet altijd even duidelijk, dit vooral door de manier waarop de verschillende elementen op de tegels met elkaar worden gecombineerd en de redelijk drukke iconografie die niet altijd zo duidelijk is. Op dit vlak mocht Luna Capital iets meer gestroomlijnd zijn.
Als je mee wil, er is plaats genoeg
De combinatie van het kiezen waarbij je met heel wat factoren moet rekening houden en je tegels zo efficiënt mogelijk plaatsen op je tableau dat je gedurende het spel opbouwt, zorgt alvast wel voor leuk puzzelwerk. Het is geen zware doordenker, maar soms zal je toch even je tijd willen nemen om alle mogelijkheden te analyseren. Hierdoor kan het spel wat onderhevig zijn aan analysis paralysis, veel meer dan bij soortgelijke spellen eigenlijk. Gezien de lage spelersinteractie, waarbij je hoogstens een combinatie kan kiezen die net iemand anders wou, speelt het spel het vlotst met twee spelers. Maar met drie of meer spelers spelen, is minstens even leuk.Als je even niemand in de buurt hebt, dan kan je het spel ook in solomodus spelen. Hierbij neem je het op tegen automaton Dirk en maak je gebruik van de keerzijde van het spelbord. Je zet het spel op alsof je met twee spelers speelt, mits enkele aanpassingen. Dirk kiest steeds de kaart en tegels die het verst verwijderd zijn van de kaarthouder en waar de maanleveringspion niet staat. Om de solomodus vlot te houden, stapel je Dirk zijn tegels en kaarten gewoon op per soort. Het scoren van de doelkaarten en eindpuntentelling verlopen voor Dirk op basis van alles wat hij heeft verzameld. Er zijn dus enkele wijzigingen in de puntentelling waar je rekening mee moet houden. Als je meer punten behaalt dan Dirk, dan heb je de solomodus gewonnen.
De tegelhouder in de vorm van een raket en een kaarthouder zorgen voor een knappe presentatie.
De spelcomponenten waarmee je aan de slag gaat, kunnen uiteraard ook een invloed hebben op de spelervaring en gelukkig stelt Luna Capital hier niet teleur. De kartonnen fiches zijn van een stevige kwaliteit en ze zijn prachtig geïllustreerd, vooral de bedrijfsfiches die tonen met welk bedrijf je speelt. De verschillende houten tokens zijn bovendien bedrukt, wat voor mij altijd een visuele meerwaarde is. Daarnaast komt het spel ook met een tegelhouder in de vorm van een raket en een kaarthouder die zorgen voor een knappe presentatie, al is de tegelhouder niet altijd even handig. Er wordt ook een organiser meegeleverd voor de tegels en de startspelerfiche. Maar helaas is dit als insert voor de doos niet zo goed uitgedacht. Er werd verder namelijk niets voorzien voor de houten tokens, die je best in aparte zakjes houdt als je ze niet over heel de doos wil terugvinden. De organiser heeft bovendien geen bodem, waardoor dat als je hem niet vastlijmt, er kaarten of de bedrijfstegels onder de organiser kunnen kruipen. Het is fijn dat ze geprobeerd hebben om er een milieuvriendelijke insert in te steken, maar het resultaat voelt helaas omslachtig aan.
Conclusie
In Luna Capital proberen jij en je medespelers om een zo goed mogelijke maankolonie op te richten, want er kan maar één hoofdstad zijn op de maan! Kies je constructiekaarten en projecttegels, en plaats deze zo efficiënt mogelijk in je tableau. De vele variaties en restricties zorgen voor een interessante puzzel, maar samen met de iconografie zorgt dit ook voor een puntentelling die complexer is dan gewenst.
Pro
- Presentatie
- Solomodus
- Interessant puzzelwerk
- Goede spelcomponenten
Con
- Insert niet al te handig
- Iconografie
- Puntentelling kan verwarrend zijn
7.5
Over
Uitgever
- Keep Exploring Games
Designer
Jose Ramón Palacios
Aantal spelers
1-4
Tijdsduur
45 minuten
