Het bordspel Beam Me Up, niet te verwarren met het dobbelspel Beam Me Up of het kaartspel Beam Me Up uit 2005, is een nieuwe aanvulling in het gamma van tweespelerspellen van White Goblin Games. Het spel werd ontworpen door Günter Burkhardt, de Duitse designer van onder meer Ülm, Seeland en De Piramides van de Jaguar. In zijn nieuwste spel strijden twee spelers om zoveel mogelijk invloed te verwerven met als doel pas ontdekte planeten onder hun controle te krijgen.
Ondanks de ongelukkig gekozen naam, schuilt er in Beam Me Up gelukkig wel een interessant spel. Hoewel het kernconcept relatief vertrouwd aanvoelt, je moet immers simpelweg meerderheden proberen te behalen op bepaalde kaarten die elk op hun eigen manier scoren, kan het spel uitpakken met een opvallend spelmechanisme. De actie van dit tactische tweespelerspel dat ongeveer twintig minuutjes duurt, speelt zich namelijk af op twee fronten.
Doordat je steeds alle invloedstenen opraapt en doordat je min of meer weet waar je tegenstander de transporter in zijn beurt kan plaatsen, is het belangrijk op steeds vooruit te denken. Je wil immers niet de transporter zo klaarzetten dat je tegenspeler in zijn beurt stenen kan plaatsen zodat hij een voordeel behaalt op belangrijke planeten. Anderzijds wil je zelf natuurlijk jouw stenen zo goed mogelijk plaatsen, of je tegenstander pesten door zijn of haar stenen te "verspillen", als je hiertoe de kans krijgt. Op deze manier kan er een heerlijk steekspel ontstaan, waarbij het spel onder het simpele uiterlijk heel wat spannend denkwerk verbergt. Toegegeven, het is geen schaken, maar het is bijzonder leuk om je tegenstander te verplichten om voor een bepaalde locatie te gaan die jou eigenlijk beter uitkomt.
Hoewel het spel hier bij ons thuis een succes was, waren er toch enkele bedenkingen. Er zijn verschillende types planeten, maar het voelde ergens raar aan dat meerdere planeten dezelfde artwork hadden. Elk type planeet scoort ook op zijn eigen manier, maar zijn er enkele planeten waarbij het niet volledig duidelijk is hoe je ze moet scoren en waarbij er zelfs een andere interpretatie mogelijk is afhankelijk van de Nederlandstalige of Engelstalige spelregels. Daarnaast is de vorm van de invloedstenen ook niet echt ideaal. Het is leuk dat ze hiervan kleine sterren hebben gemaakt, maar wanneer je ze moet stapelen of er een piramide mee vormen is de vorm toch net iets te onhandig.
Ondanks de ongelukkig gekozen naam, schuilt er in Beam Me Up gelukkig wel een interessant spel. Hoewel het kernconcept relatief vertrouwd aanvoelt, je moet immers simpelweg meerderheden proberen te behalen op bepaalde kaarten die elk op hun eigen manier scoren, kan het spel uitpakken met een opvallend spelmechanisme. De actie van dit tactische tweespelerspel dat ongeveer twintig minuutjes duurt, speelt zich namelijk af op twee fronten.
Vooruit denken
Het speelveld bestaat namelijk uit twee delen. Enerzijds heb je het spelbord waarop je invloedstenen initieel liggen en anderzijds heb je een grid van vier op vier kaarten die de planeten voorstellen. Op elk van de twee gebieden staat er een transporter, waarbij je deze op de kaarten op de overeenkomstige plaats moet zetten als je deze op het spelbord beweegt. Deze transporter beweeg je om de beurt en kan je bovendien horizontaal of verticaal verplaatsen. Eens bewogen, pak je de invloedstenen op de plaats waarop je geland bent op en verdeel je ze over de planeten in de rij en kolom van de transporter op de kaarten. Sommige van deze kaarten geven onmiddellijk punten, maar het meeste ervan scoor je echter pas op het einde van het spel.Een heerlijk steekspel, waarbij het spel onder het simpele uiterlijk heel wat spannend denkwerk verbergt.
Doordat je steeds alle invloedstenen opraapt en doordat je min of meer weet waar je tegenstander de transporter in zijn beurt kan plaatsen, is het belangrijk op steeds vooruit te denken. Je wil immers niet de transporter zo klaarzetten dat je tegenspeler in zijn beurt stenen kan plaatsen zodat hij een voordeel behaalt op belangrijke planeten. Anderzijds wil je zelf natuurlijk jouw stenen zo goed mogelijk plaatsen, of je tegenstander pesten door zijn of haar stenen te "verspillen", als je hiertoe de kans krijgt. Op deze manier kan er een heerlijk steekspel ontstaan, waarbij het spel onder het simpele uiterlijk heel wat spannend denkwerk verbergt. Toegegeven, het is geen schaken, maar het is bijzonder leuk om je tegenstander te verplichten om voor een bepaalde locatie te gaan die jou eigenlijk beter uitkomt.
Three to tango
Hoewel Beam Me Up een tweespelerspel is, biedt het ook de mogelijkheid om met drie spelers te spelen. Er zijn namelijk ook neutrale witte invloedstenen, die op zich hun meerwaarde hebben in een tweespelerspel, maar ook gebruikt kunnen worden voor een derde speler. Verder dien je enkel het startvakje op het bord niet aan te vullen met invloedstenen, zodat iedere speler evenveel beurten heeft, en kan je volgens de gewone regels verder spelen. De toevoeging van een derde speler zorgt alvast voor wat extra competitie, want met twee spelers gebruik je de neutrale stenen vooral om de andere speler te saboteren.Hoewel het spel hier bij ons thuis een succes was, waren er toch enkele bedenkingen. Er zijn verschillende types planeten, maar het voelde ergens raar aan dat meerdere planeten dezelfde artwork hadden. Elk type planeet scoort ook op zijn eigen manier, maar zijn er enkele planeten waarbij het niet volledig duidelijk is hoe je ze moet scoren en waarbij er zelfs een andere interpretatie mogelijk is afhankelijk van de Nederlandstalige of Engelstalige spelregels. Daarnaast is de vorm van de invloedstenen ook niet echt ideaal. Het is leuk dat ze hiervan kleine sterren hebben gemaakt, maar wanneer je ze moet stapelen of er een piramide mee vormen is de vorm toch net iets te onhandig.
Conclusie
Beam Me Up neemt je mee naar de ruimte waar je het meeste invloed probeert te krijgen over een aantal nieuw ontdekte planeten. De manier waarop je de transporters gebruikt om je locatie op het bord te bepalen voelt origineel aan en het spel staat garant voor een boeiende tactische strijd tussen twee spelers. Twee extra module's en de mogelijkheid om zelf met drie te spelen, geven je extra mogelijkheden om het spel te verkennen. Enkele onduidelijkheden in de spelregels en de vorm van de invloedstenen zorgen voor enige ruimte voor verbetering.
Pro
- Spannend tactisch spel voor twee spelers
- Origineel selectiemechanisme
- Mogelijkheid om met drie te spelen
- Twee extra modules zorgen voor meer variatie
Con
- Vorm van de invloedstenen
- Enkele onduidelijkheden in de regels
8
Over
Uitgever
- White Goblin Games
Designer
Günter Burkhardt
Aantal spelers
2
Tijdsduur
20 minuten
