De herfst ligt al even achter ons, maar de winter doet nog z'n ding tot volgende maand. Om die winter door te komen, moeten diverse boswezens zich goed voorbereiden. Zo verzamelen sommige dieren gedurende de herfst genoeg voedsel om te verstoppen, terwijl andere beesten dan hun buikje al vol eten. Hoe dan ook komt het erop neer genoeg voedsel te vinden en dat is wat elke speler in Bosbuit moet doen. Met dank aan 999 Games kan ik jullie deze review voorschotelen. Het is eens wat anders dan wormen, noten, eieren en bessen.
In Bosbuit
loert de winter om de hoek, dus alle bosbewoners hebben maar één missie: genoeg voedsel verzamelen zodat ze de winter levend door komen en terug van het zonnetje kunnen genieten eens de lente er weer is. Om dat te bereiken moet je de beestjes met een pad vol heerlijk voedsel verbinden, al zijn ze niet allemaal verlekkerd op eender wat. Ze verzamelen altijd het eerste voedsel dat ze tegenkomen, ook als ze het niet lekker vinden. Schattige, maar vreemde beesten dus, maar het zorgt er wel voor dat je als speler een tof puzzelspel kunt spelen.
In Bosbuit bouwt elke speler een bos van vier op vier kaarten, bestaande uit paden en bosdieren, gaande van een egel en bever tot de blauwe gaai en de spitsmuis. Elk hebben ze hun eigen voorkeuren qua voedsel. Zo eet de bever bijvoorbeeld het liefst van al bessen en noten, want zij zijn elk twee punten waard. De wormen en eieren leveren geen punten op. De blauwe gaai eet alles, maar de vier voedselsoorten leveren elk slechts één punt op. De spitsmuis eet enkel bessen en wormen voor elk één punt, terwijl de rest niets oplevert. Ook de egel is niet kieskeurig, met twee voedselsoorten van elk één punt en twee soorten van elk twee punten. Een bijzonder beestje dus, maar het verschil zit in de opslagcapaciteit die de dieren hebben.
Je maakt een raster van vier bij vier kaarten en er is maar één plaatsingsregel: een kaart moet horizontaal of diagonaal grenzen aan een eerder geplaatste kaart. Een pad mag doodlopen, al verbind je het best geen twee dieren met elkaar. Hoe liefdevol ze er ook uitzien, ze kunnen niet met elkaar om. Leidt een pad naar twee beestjes, dan moet je aan het einde van het spel een keuze maken en één dier verwijderen uit je bos, waardoor je voor dat bepaalde dier geen punten ontvangt. Het kiezen en plaatsen van de kaarten is trouwens erg belangrijk, want zoals reeds gezegd neemt een dier altijd de eerste voedselsoorten die het tegenkomt. De spitsmuis heeft een opslagcapaciteit van vier en lust alleen bessen en wormen, maar maak je een pad met een ei, een worm, nog een ei en een bes, dan levert je dat maar twee punten op. Beter is dus een pad te leggen waarop enkel bessen en wormen liggen.
Dat is echter eenvoudiger gezegd dan gedaan, want je hebt maar keuze uit vier kaarten en afhankelijk van de startspeler kom je soms pas als derde of vierde speler aan de beurt. De kaartenrij wordt pas op het einde vernieuwd, dus soms blijf je met een kaart over waarmee je op het eerste gezicht niks bent. Er is dus best wel wat geluk mee gemoeid, al blijft plannen en puzzelen ook belangrijk. Je wil trouwens niet enkel een goede kaart voor jezelf, maar wil de andere spelers ook geen cadeaus geven. Je moet in veel gevallen dus een afweging maken, al keek ik in mijn spellen voornamelijk naar mezelf. En nee, dat resulteerde niet altijd in winst, want zelfs mijn tienjarige dochter heeft me eens afgedroogd.
In Bosbuit
Herfstdiner
Qua voorbereiding is er niet bijzonder veel werk. Het spelbord leg je op tafel, met zowel de holstenen als de waterdruppels erboven bij de juiste locatie. De twee soorten kaarten, van schitterend artwork voorzien trouwens, sorteer je en elke stapel schud je. Elke speler krijgt één dierkaart en legt dit voor zich neer. Er wordt ook één dierkaart helemaal rechts onder het speelbord gelegd. De overige drie vrije plekken onder het speelbord zijn voor enkele padkaarten. Elke speler kiest een spelerskleur, er wordt een startspeler gekozen en dan kan het spel van start gaan. De opzet is heel eenvoudig: verzamel aan het einde van het spel de meeste punten. Degene die dat bereikt, is de winnaar.In Bosbuit bouwt elke speler een bos van vier op vier kaarten, bestaande uit paden en bosdieren, gaande van een egel en bever tot de blauwe gaai en de spitsmuis. Elk hebben ze hun eigen voorkeuren qua voedsel. Zo eet de bever bijvoorbeeld het liefst van al bessen en noten, want zij zijn elk twee punten waard. De wormen en eieren leveren geen punten op. De blauwe gaai eet alles, maar de vier voedselsoorten leveren elk slechts één punt op. De spitsmuis eet enkel bessen en wormen voor elk één punt, terwijl de rest niets oplevert. Ook de egel is niet kieskeurig, met twee voedselsoorten van elk één punt en twee soorten van elk twee punten. Een bijzonder beestje dus, maar het verschil zit in de opslagcapaciteit die de dieren hebben.
Bolle buikjes
De gulzige egel kan standaard geen voedsel opslaan, terwijl de spitsmuis vier voedsel kan bewaren. En dat verklaart het een en ander, want het is niet altijd even eenvoudig om opslagcapaciteit bij te krijgen. Elke keer een speler aan de beurt is, moet die namelijk een kaart pakken onder het spelbord. Er zijn vier mogelijkheden, waarbij er drie padkaarten liggen. Pak je de eerste kaart, dan krijg je de startspelerpion. Pak je de kaart bij de geit, dan mag je ook een waterdruppel nemen. Hiermee verhoog je de puntenwaarde van een voedselsoort bij één dier met één punt. Per kaart mag je per voedsel maar één waterdruppel hebben liggen. Maar het is dus perfect mogelijk om zowel de waarde van de wormen als de bessen te verhogen bij een bepaald beestje. Pak je de derde kaart, dan krijg je ook een holsteen, waarmee je dus de opslagcapaciteit bij een beestje kunt verhogen. En daar kun je zo veel stenen als nodig voor gebruiken, maar dan moet je dus regelmatig de derde kaart nemen en daarmee beperk je je mogelijkheden. De vierde kaart is een dierkaart en hiermee heb je weer wat extra vrijheid om punten te scoren.Bosbuit is een erg vermakelijk en best schattig puzzellegspel.
Je maakt een raster van vier bij vier kaarten en er is maar één plaatsingsregel: een kaart moet horizontaal of diagonaal grenzen aan een eerder geplaatste kaart. Een pad mag doodlopen, al verbind je het best geen twee dieren met elkaar. Hoe liefdevol ze er ook uitzien, ze kunnen niet met elkaar om. Leidt een pad naar twee beestjes, dan moet je aan het einde van het spel een keuze maken en één dier verwijderen uit je bos, waardoor je voor dat bepaalde dier geen punten ontvangt. Het kiezen en plaatsen van de kaarten is trouwens erg belangrijk, want zoals reeds gezegd neemt een dier altijd de eerste voedselsoorten die het tegenkomt. De spitsmuis heeft een opslagcapaciteit van vier en lust alleen bessen en wormen, maar maak je een pad met een ei, een worm, nog een ei en een bes, dan levert je dat maar twee punten op. Beter is dus een pad te leggen waarop enkel bessen en wormen liggen.
Dat is echter eenvoudiger gezegd dan gedaan, want je hebt maar keuze uit vier kaarten en afhankelijk van de startspeler kom je soms pas als derde of vierde speler aan de beurt. De kaartenrij wordt pas op het einde vernieuwd, dus soms blijf je met een kaart over waarmee je op het eerste gezicht niks bent. Er is dus best wel wat geluk mee gemoeid, al blijft plannen en puzzelen ook belangrijk. Je wil trouwens niet enkel een goede kaart voor jezelf, maar wil de andere spelers ook geen cadeaus geven. Je moet in veel gevallen dus een afweging maken, al keek ik in mijn spellen voornamelijk naar mezelf. En nee, dat resulteerde niet altijd in winst, want zelfs mijn tienjarige dochter heeft me eens afgedroogd.
Conclusie
Bosbuit is een erg mooi vormgegeven spel dat zo'n dertig minuten in beslag neemt en heel eenvoudig op te zetten is. Het is in se een makkelijk legspel met puzzelelementen, vergelijkbaar met bijvoorbeeld Kingdomino. Bosbuit speelt vlot en een beurt is zo voorbij, waardoor het heel toegankelijk is. Het biedt echter wel genoeg diepgang om interessant te blijven, maar hou ook rekening met de geluksfactor.
Alle foto's (van de Engelstalige versie) werden aangeleverd door Free The Meeple. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina freethemeeple.
Alle foto's (van de Engelstalige versie) werden aangeleverd door Free The Meeple. Meer knappe foto's vind je op zijn Instagram-pagina freethemeeple.
Pro
- Knap artwork
- Extra expertvariant voor twee spelers
- Eenvoudig met toch wat diepgang
Con
- Toch best wel wat geluk mee gemoeid
8
Over
Designer
Rodrigo Rego
Aantal spelers
2-4
Tijdsduur
20-40 minuten
