heeft zelfs daar niet mee te maken, het gaat gewoon over een verworven recht bij aankoop van de woning die je niet zomaar kan afschaffen. Kleine veranderingen (zoals afschaffen van de marginale behandeling) kan wél, maar afschaffen kan niet. Daar over discussieren is dus verloren tijd. Je kan dat bullshit noemen, maar het KAN wettelijk niet.Ik vind dat een goed vergelijkingspunt: net zoals ik na de verlaging van de woonbonus terecht jaloers was op wie het betere systeem heeft, vind ik dat mensen zonder woonbonus terecht jaloers zijn op mij. Dergelijke oneerlijke behandeling heeft geen plaats in fiscaliteit. Dan moet een regering maar het lef van zijn overtuiging vinden en ze voor iedereen afschaffen, maar dat zou te veel stemmen kosten natuurlijk, dus kloten de babyboomers de jongeren maar.
de praktijk leert dat veel van die zaken die een individuele keuze zijn, erop neerkomen dat je het in kleinere bedrijven (die ook in de zorg bestaan) vaak licht gedwongen wordt om niet te nemen. Dus dan zou het hoger loon betekenen en geen verlofdagen. Want die laatste zijn lastiger voor een werkgever dan hoger loon.KoC zei:@Rimpeldagen in de zorg:
Wel correct kaderen: dat zijn 12 extra dagen verlof vanaf hun 45e en 36 dagen vanaf hun 55e. Lijkt me niet onredelijk om de job draaglijk te houden. Je ziet overigens ook in de sector waar ze nu courant salariswagens uitdelen, zoals de IT, dat je ook extra verlofdagen kan kopen via cafetariaplannen. In zekere zin heeft de zorgsector in het verleden die dagen gekocht voorzijn oudere werknemers wiens loon véél minder stijgt via anciënniteit dan in andere sectoren. Dat zijn keuzes. Keuzes die wat mij betreft beter individueel zouden zijn dan collectief per sector, maar dat is een andere discussie.