Echte muziekliefhebbers en muzikanten zullen hun instrumenten toch nog steeds in een winkel kopen, want zoals gezegd moeten die toch eerst eens uitgetest worden.
Mijn broer speelt drum, gitaar en piano. Hij leeft daar gedeeltelijk van. Dwz hij werkt via een vennootschap en factureert als hij speelt, naast andere activiteiten want met muziek spelen alleen zou hij niet rondkomen.
Nu, die koopt zijn instrumenten voornamelijk in een winkel of op de zeer levendige tweedehandsmarkt. Echte pro muzikanten zijn vaak op zoek naar die parel die niet meer in productie is. Hij heeft wel een vaste winkel maar zal ook makkelijk honderden kilometers rijden voor een bepaald soort instrument.
Anderzijds heeft hij ook veel verbruiksmateriaal: stokken, vellen, cimbalen, materiaal om instrumenten te stockeren of te vervoeren... Dat soort zaken koopt die wel online en aan de beste prijs.
Nu er zijn verschillende profielen he. De thuismuzikant zal minder verbruiksmateriaal hebben. Mijn broer is (enfin, was want nu is dat allemaal een heel pak minder) vaak onderweg (optredens, repetities, opnames) met zijn instrumenten en dan zal er al 's sneller iets kwijtraken of stuk geraken. Een cimbaal dat op de grond valt tijdens de verhuis van zijn drumkit...
Los daarvan, Kamal laat al voor de tweede maal iemand opdraven die succesvol is door de piggy-back strategie. Vorige keer die slager van Jeroen Meus en deze keer die accordeonist van Bart Peeters. Die mannen zijn ongetwijfeld harde werkers en getalenteerd maar hebben hun succes ook gedeeltelijk te danken aan hun partnership met iemand succesvol. Ze hebben het geluk gehad van de juiste mens tegen het lijf te lopen. Die werken met mensen die hun eigen als merk hebben ontwikkeld en hebben dat zelf ook gedaan in de schaduw van die beroemdheid. Dat is imo een groot commercieel voordeel tov de slager en muzikant uit de reeks.
