Al sinds eind de jaren negentig ben ik gestopt met bij te houden hoeveel Sonic-games er jaarlijks op ons losgelaten worden, en dan zijn ze nog maar pas aan de filmserie begonnen. Niet dat ik het allemaal zo erg vind. Onze blauwe gestekelde vriend met de rode sneakers staat immers ook voor altijd in mijn geheugen gegrift als één van de eerste digitale helden ooit en mijn kinderen kunnen hierdoor eindelijk meeproeven van het stukje nostalgie. Met andere woorden, ik vind het best prima dat er nog steeds Sonic-materiaal bijkomt en al dat jaarlijkse uitmelken errond neem ik dan maar voor lief. Tenslotte, wanneer de meest recente Sonic-game tegenvalt, dan wachten we gewoon weer op de volgende, want dat zal toch niet lang duren, niet?