Al sinds eind de jaren negentig ben ik gestopt met bij te houden hoeveel Sonic-games er jaarlijks op ons losgelaten worden, en dan zijn ze nog maar pas aan de filmserie begonnen. Niet dat ik het allemaal zo erg vind. Onze blauwe gestekelde vriend met de rode sneakers staat immers ook voor altijd in mijn geheugen gegrift als één van de eerste digitale helden ooit en mijn kinderen kunnen hierdoor eindelijk meeproeven van het stukje nostalgie. Met andere woorden, ik vind het best prima dat er nog steeds Sonic-materiaal bijkomt en al dat jaarlijkse uitmelken errond neem ik dan maar voor lief. Tenslotte, wanneer de meest recente Sonic-game tegenvalt, dan wachten we gewoon weer op de volgende, want dat zal toch niet lang duren, niet?
Met deze insteek wilde ik deze review van Sonic Origins aanvatten, omdat er online toch hier en daar wel wat negatiefs over deze game te lezen valt. In elk geval, Sonic Origins is dus voor heel even nu de jongste telg van de familie en werd uitgebracht op 23 juni voor zowel Xbox Series X|S, Nintendo Switch, Playstation 4, Playstation 5 als het pc-platform.
Weinig nieuwe content, belachelijke DLC
Wat de content van de basisgame betreft, hoef je als die-hard Sonic-fan helaas niet al te veel nieuwigheden te verwachten. Sonic Origins bevat vier retroklassiekers, namelijk Sonic the Hedgehog, Sonic CD, Sonic 2 en Sonic 3 & Knuckles. Je kan in het hoofdmenu zowel de originele versie als de zogenaamde Anniversary Mode van elke game terugvinden. Ook via deze Anniversary Mode lanceer je overigens de originele gameversie, waar weliswaar enkele quality-of-life verbeteringen aan toegevoegd werden. Kort samengevat zijn dit:
De game komt met twee DLC-pakketten, het Classic Music Pack en het Premium Fun Pack. Wat de eerste DLC betreft is er geen extra uitleg nodig, de tweede bevat enkele moeilijke missies, een zogenaamde Letterbox-achtergrond, bonusanimaties van personages (in de menu's dan), een muziekspeler en enkele herwerkte muzieknummers. Het behoeft geen verdere toelichting dat deze DLC’s puur bestaan uit geldgewin. Dit had allemaal evengoed in de basisgame kunnen zitten en nog steeds was er geen haan die ernaar ging kraaien.
Gameplay toegankelijker, weinig interessante modi
Gelukkig blijven de vier games nog steeds heel aangenaam om te spelen, en al zeker indien je ze met twee kunt spelen. Want dat moet gezegd, de lokale co-op werkt nog steeds out-of-the-box. Ondanks dat de oorspronkelijke, hoge moeilijkheidsgraad in deze remasters intact gebleven is, zorgen de oneindige levens nu weliswaar voor een pak minder frustratie. Doordat je telkens opnieuw kunt proberen, krijg je namelijk veel minder de neiging om te gaan rage quiten. Daarnaast zal je ook merken dat er nieuwe spelwijzen mogelijk (of zelfs noodzakelijk) worden wanneer je een personage kiest dat standaard niet in de originele game aanwezig was. Doordat Tails bijvoorbeeld als enige niet zo hoog kan springen als Sonic en zijn mierenegelvriendje Knuckles, zal je heel vaak Tails zijn helikopterstaart moeten aanspreken. Dat is best leuk, zeker wanneer blijkt dat je hiermee ook de lastigste stukken van het level gewoon kan omzeilen.
Toch blijf ik sterk op mijn honger zitten wat de rest van de game betreft. Er zijn namelijk veel te weinig interessante alternatieve modi. Voor elke game is er Boss Rush Mode, waarbij je de ene na de andere eindbaas moet zien te verslaan met een beperkt aantal kansen en nul ringen. Daarnaast is er de Mirror Mode, waarbij je de Anniversary Mode van de game in spiegelbeeld speelt, side-scrollend van rechts naar links dus. Bij Sonic 3 & Knuckles heb je nog de bonusgame Blue Spheres, maar deze vind je ook al in-game terug en is tevens eentje waar je heel snel op uitgekeken bent. Als hekkensluiter is er nog het Mission-menu. Hier kun je de Story Mode lanceren waarbij je de diverse games na elkaar uit kunt spelen (wie vraagt hier eigenlijk om?!?) en waar je tevens de Mission Mode terugvindt. In deze modus kun je de levels dan weer enkel geslaagd afronden indien je bepaalde opdrachtjes vervult, zoals bijvoorbeeld het tussendoor doden van vijf bijen. Ja, het is maar slapjes, helaas.
Bugs? Je bedoelt Robotniks Moto Bugs?
Online wordt er sinds de release van de game door velen gewag gemaakt van de talloze bugs en vele problemen met de performantie van Sonic Origins. Tijdens het spelen van de verschillende games en diverse modi heb ik echter op geen enkel moment een hapering of een glitch voorgehad die ik kon beschouwen als game-breaking. Er waren weliswaar wat problemen tijdens het ontwikkelingsproces van deze game, maar misschien zijn er al wat zaken opgelost onder de motorkap vooraleer ik begon aan deze review, misschien heeft het een en ander ook te maken met het prijskaartje dat aan deze game hangt versus de tegenvallende inhoud, of misschien moet ik gewoon het ergste eerst eens met mijn eigen ogen zien …
Met deze insteek wilde ik deze review van Sonic Origins aanvatten, omdat er online toch hier en daar wel wat negatiefs over deze game te lezen valt. In elk geval, Sonic Origins is dus voor heel even nu de jongste telg van de familie en werd uitgebracht op 23 juni voor zowel Xbox Series X|S, Nintendo Switch, Playstation 4, Playstation 5 als het pc-platform.
Weinig nieuwe content, belachelijke DLC
Wat de content van de basisgame betreft, hoef je als die-hard Sonic-fan helaas niet al te veel nieuwigheden te verwachten. Sonic Origins bevat vier retroklassiekers, namelijk Sonic the Hedgehog, Sonic CD, Sonic 2 en Sonic 3 & Knuckles. Je kan in het hoofdmenu zowel de originele versie als de zogenaamde Anniversary Mode van elke game terugvinden. Ook via deze Anniversary Mode lanceer je overigens de originele gameversie, waar weliswaar enkele quality-of-life verbeteringen aan toegevoegd werden. Kort samengevat zijn dit:
- allerhande begeleidende animatiefilmpjes (overigens wel knap gemaakt!)
- oneindige levens
- de mogelijkheid om elke game met de personages Sonic, Tails of Knuckles te spelen
- ondersteuning voor widescreen
De DLC? Daar kraait geen haan naar.
De game komt met twee DLC-pakketten, het Classic Music Pack en het Premium Fun Pack. Wat de eerste DLC betreft is er geen extra uitleg nodig, de tweede bevat enkele moeilijke missies, een zogenaamde Letterbox-achtergrond, bonusanimaties van personages (in de menu's dan), een muziekspeler en enkele herwerkte muzieknummers. Het behoeft geen verdere toelichting dat deze DLC’s puur bestaan uit geldgewin. Dit had allemaal evengoed in de basisgame kunnen zitten en nog steeds was er geen haan die ernaar ging kraaien.
Gameplay toegankelijker, weinig interessante modi
Gelukkig blijven de vier games nog steeds heel aangenaam om te spelen, en al zeker indien je ze met twee kunt spelen. Want dat moet gezegd, de lokale co-op werkt nog steeds out-of-the-box. Ondanks dat de oorspronkelijke, hoge moeilijkheidsgraad in deze remasters intact gebleven is, zorgen de oneindige levens nu weliswaar voor een pak minder frustratie. Doordat je telkens opnieuw kunt proberen, krijg je namelijk veel minder de neiging om te gaan rage quiten. Daarnaast zal je ook merken dat er nieuwe spelwijzen mogelijk (of zelfs noodzakelijk) worden wanneer je een personage kiest dat standaard niet in de originele game aanwezig was. Doordat Tails bijvoorbeeld als enige niet zo hoog kan springen als Sonic en zijn mierenegelvriendje Knuckles, zal je heel vaak Tails zijn helikopterstaart moeten aanspreken. Dat is best leuk, zeker wanneer blijkt dat je hiermee ook de lastigste stukken van het level gewoon kan omzeilen.
De klassiekers blijven vooral leuk indien je ze met twee kunt spelen.
Toch blijf ik sterk op mijn honger zitten wat de rest van de game betreft. Er zijn namelijk veel te weinig interessante alternatieve modi. Voor elke game is er Boss Rush Mode, waarbij je de ene na de andere eindbaas moet zien te verslaan met een beperkt aantal kansen en nul ringen. Daarnaast is er de Mirror Mode, waarbij je de Anniversary Mode van de game in spiegelbeeld speelt, side-scrollend van rechts naar links dus. Bij Sonic 3 & Knuckles heb je nog de bonusgame Blue Spheres, maar deze vind je ook al in-game terug en is tevens eentje waar je heel snel op uitgekeken bent. Als hekkensluiter is er nog het Mission-menu. Hier kun je de Story Mode lanceren waarbij je de diverse games na elkaar uit kunt spelen (wie vraagt hier eigenlijk om?!?) en waar je tevens de Mission Mode terugvindt. In deze modus kun je de levels dan weer enkel geslaagd afronden indien je bepaalde opdrachtjes vervult, zoals bijvoorbeeld het tussendoor doden van vijf bijen. Ja, het is maar slapjes, helaas.
Bugs? Je bedoelt Robotniks Moto Bugs?
Online wordt er sinds de release van de game door velen gewag gemaakt van de talloze bugs en vele problemen met de performantie van Sonic Origins. Tijdens het spelen van de verschillende games en diverse modi heb ik echter op geen enkel moment een hapering of een glitch voorgehad die ik kon beschouwen als game-breaking. Er waren weliswaar wat problemen tijdens het ontwikkelingsproces van deze game, maar misschien zijn er al wat zaken opgelost onder de motorkap vooraleer ik begon aan deze review, misschien heeft het een en ander ook te maken met het prijskaartje dat aan deze game hangt versus de tegenvallende inhoud, of misschien moet ik gewoon het ergste eerst eens met mijn eigen ogen zien …
Conclusie
Sonic Origins is zo één van die vele Sonic-games die niet veel fout doet door vooral al niksend te teren op het vroegere succes van de franchise. De volgende game wordt vast weer een pak vernieuwender, maar de meerwaarde van deze remaster-editie blijkt erg beperkt wanneer je de oude games allang of meermaals achter de kiezen hebt. Zeker gezien het prijskaartje, en dan heb ik het nog niet eens over de DLC.
Pro
- Oneindig levens in de retroklassiekers
- Blijft fun, zeker met twee
Con
- Content en alternatieve modi vallen tegen
- Betalen voor de DLC ?
6.5
Over
Beschikbaar vanaf
23 juni 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Platformer
Ontwikkelaar
- SEGA
Uitgever
- SEGA
Website
Laatst bewerkt:
