Tonerider
Well-known member
maar het is wel raar dat ze de weg naar de gazet weten, maar niet hoe ze zich moeten informeren over dingen die belangrijk zijn.
Wettelijk samenwonen of trouwen: mogelijks problemen bij erfenis
- Onderwerp starter Renegadexxripxx
- Startdatum
Vulture
Well-known member
Dat zijn dikwijls bevriende journalisten of kennissen van... die zo'n verhaal oppikken en dat in de gazet berichten.
Deels om andere koppels te waarschuwen goed na te kijken welk samenlevingscontract ze hebben en deels om het bevriende gezin een hart onder de riem te steken/te hopen dat er iemand hen wil helpen (weeral: daarom niet financieel, maar met raad) om uit deze miserie te geraken.
Begrijp me niet verkeerd ik ben ook wel van mening dat er een heleboel mogelijkheden waren om dit verhaal toch iets minder pijnlijk te maken.
Voldoende kansen waren er, die niet gegrepen zijn en het stopt ook ergens.
De reden waarom deze niet genomen waren dat is voor mij het punt.
En daar vind ik dat sommige toch nogal hard zijn en kort door de bocht gaan. Je kan onmogelijk oordelen met de info die we hebben, veel speculeren wel.
Maar het lijkt me alvast niet zo een gekke these dat veel mensen in feite de echte implicaties van trouwen kennen, en wat het inhoudt als je enkel maar wettelijk samenwoont.
Dat wettelijk samenwonen is een statuut dat vrij vreemd is, want heel veel zaken zijn gelijk aan trouwen. Maar niet alles.
Voor mijn part mag alles wat te maken heeft met de praktische en financiële kant gerust onder wettelijk samenwonen vallen.
En alles van het romantische onder trouwen vallen.
Daarbij vind ik ook dat men nog meer focus mag leggen op de mogelijkheid tot formele verdeling van eigendom. Nog te veel mensen trouwen onder gemeenschap van goederen zonder te weten wat het inhoudt en wat de mogelijkheden zijn.
Sommige zouden nog schrikken hoeveel fouten nog gemaakt worden door onwetendheid hoor. Niet iedereen is zo gevolgd of zijn frank valt op tijd. Achteraf is het makkelijk gezegd “allez het dat of dit gedaan, dat weet je toch!”
Veelal schrijft men zelf geen krant aan of stapt men naar een journalist.
Het is meestal omgedraaid dat een journalist dit opvangt via via en die persoon dan benadert en er een stuk over schrijft.
Zulke verhalen zijn dan ook vaak interessant om te brengen want schrijnend. En men kan dan verwijzen naar de valkuilen waarin men getrapt is en hoe dit te vermijden.
Je mag hln ook niet te veel krediet geven. Ik geloof niet dat er ook maar iets altruïstisch schuilt in de keuze van de redactie om dat artikel te brengen. Enkel sensatie, clicks, likes en shares. Hoe meer er over gesproken wordt, hoe beter. Moest het hen iets interesseren had men er inderdaad een kader met duiding bijgezet: hoe zit de vork juist aan de steel, wat kan je doen om dit zelf niet aan de hand te hebben: hetgeen in je laatste zin staat. Da's echter quasi nooit het geval met dit soort artikels; liefst niet te veel duiding zodat de reageerders netjes in twee kampen reageren ("het is de schuld van de zakkenvullers in Brussel" <> "eigen schuld"). Beetje wat je hier ziet maar dan zonder enige nuance.
Elke keer opnieuw kots ik van dat rioolgazetje.
Intussen al drie keer gezien dat met een artikel van hun zusterkrant in Nederland letterlijk woord voor woord overneemt. Dan lees je een zin als "onze koning nodigde koning Filip niet uit aan boord"
Eigenlijk mogen ze zich daar bij die rioolgazet eens afvragen in welke mate ze schuld hebben aan de polarisering in onze maatschappij. Maar dat zal waarschijnlijk te ethisch zijn. In ieder geval zou men van een groot deel van hun werknemers de titel journalist mogen schrappen.Je mag hln ook niet te veel krediet geven. Ik geloof niet dat er ook maar iets altruïstisch schuilt in de keuze van de redactie om dat artikel te brengen. Enkel sensatie, clicks, likes en shares. Hoe meer er over gesproken wordt, hoe beter. Moest het hen iets interesseren had men er inderdaad een kader met duiding bijgezet: hoe zit de vork juist aan de steel, wat kan je doen om dit zelf niet aan de hand te hebben: hetgeen in je laatste zin staat. Da's echter quasi nooit het geval met dit soort artikels; liefst niet te veel duiding zodat de reageerders netjes in twee kampen reageren ("het is de schuld van de zakkenvullers in Brussel" <> "eigen schuld"). Beetje wat je hier ziet maar dan zonder enige nuance.
Elke keer opnieuw kots ik van dat rioolgazetje.
Intussen al drie keer gezien dat met een artikel van hun zusterkrant in Nederland letterlijk woord voor woord overneemt. Dan lees je een zin als "onze koning nodigde koning Filip niet uit aan boord"
Die hebben daar zeker schuld aan, maar dat zal ze worst wezen. Integendeel, ze teren daar net op. Polarisatie verkoopt, da's het enige dat telt.
Tjah, wij zitten in een rechtszaak tegen onze aannemer en dan lees je in HLN een artikel over iemand waarvan zijn aannemer in beroep ging en het blijkbaar nog 7 jaar duurt bij het Hof van Beroep, dan denk ik ook "breng ze nu niet op ideeën ook hé, onnozelaars"
HLN doesn't care.Enfin, ontopic: 0,0 medelijden mee. Je moet inderdaad niet van alles op de hoogte zijn, maar gelukkig zijn we in België/Vlaanderen nog altijd verplicht om een huis aan te kopen via een notaris, die u op dat moment correct informeert (en wettelijk moet informeren) over alle mogelijke voor- en nadelen van uw huidig statuut. De onze heeft ons zo bv. ook gezegd om tot aan ons huwelijk (omdat we geen kinderen hebben) een zelfgeschreven en gehandtekende brief bij te houden dat bij ons overlijden alles naar onze partner gaat, omdat anders de helft van het huis naar de familie van de overleden partner ging. Een lening zonder schuldsaldo, dat konden wij zelfs niet afsluiten. Zelfs voor onze verbouwing wou de bank ze niet geven zonder schuldsaldo omdat ze het een te groot bedrag vonden.
Als je dan niet naar uw notaris of bank wil luisteren, is dat uw zaak. Dat is niet de schuld van de staat, de maatschappij, de regering of de rest van de wereld als er dan iets fout loopt. Dat is enkel de uwe. En ja, da's zeer mottig voor de dame in kwestie, maar ik kan mij echt zéér moeilijk inbeelden dat ze niet op z'n minst in grote lijnen op de hoogte was van wat er kon mislopen.
Ach jonge, ik heb me nergens alwetend genoemd. Maar dit soort zaken als in dat wettelijk samenwonen niet hetzelfde is als huwen qua erfrechten? Dat mag je wel weten denk ik, en dan nog: zoals geïnformeerd in deze thread: je koopt je huis via de notaris, dan word je nog een keer extra geïnformeerd. Krijg je kinderen met een partner die reeds een huis bezit? Dan zorg je zelf toch dat je deftig geïnformeerd bent over wat er met je nalatenschap gebeurt indien één of beide ouders overlijden.
Meer hulp nodig? Waar kan ik als alleenstaande(/alleenwonende) mijn blanco cheque afhalen om het leven financieel wat gemakkelijker te maken?
Even nogmaals benadrukken: deze dame vindt dat ze ondanks dat ze niet gehuwd was, wél recht zou moeten hebben op een overgangsuitkering, terwijl ze de eenvoudige minimumvereiste daarvoor niet wou tegemoet komen: huwen.
Dat kan gerust zijn dat jij dat vindt, maar de realiteit is dat wettelijk samenwonen iets is waarvoor je wel nog steeds naar het stadhuis gaat, een formeel document tekent, etc. het is ongetwijfeld minder verregaand en minder romantisch als trouwen, maar je hebt dan ook de kans gehad om te informeren en bewust gekozen om niet te trouwen, dan moet je achteraf niet komen mekkeren dat je toch alle voordelen van trouwen wilt hebben.
Voor mijn part zou trouwen voor de staat net overbodig worden wanneer er géén enkel verschil meer is met wettelijk samenwonen, want wat is de meerwaarde dat de staat je romantische voorkeuren onderschrijft? De staat is er voor de formele verbindtenis tussen mensen, ga voor het symbolische naar de Kerk of regel een andere plechtigheid.
Dat kan kloppen maar dat ontslaat je niet van de verantwoordelijkheid. Net zomin dat ze mijn verkeersboete niet kwijtschelden als ik ga beweren dat ik niet wist dat je daar maar 70 en geen 90 km/h mocht rijden.
Als je goed zou lezen dan zou je zien dat dat de hele opzet was.
Schaf dat tussenstelsel af en maak enkel nog een formele verbintenis voor de praktische kant die je eenvoudig te onderschrijven valt, zoals dat nu is bij wettelijk samenwonen.
Of dat nu trouwen of wettelijk samenwonen heet dat laat mij koud.
Effe hierop inpikken. Zoals eerder gezegd zitten wij dus in een rechtszaak tegen onze aannemer. Die had ons verkeerd en/of niet geïnformeerd over bepaalde zaken die onder zijn wettelijke informatieplicht vallen, en toch was het oordeel van de gerechtsexpert dat de wetgeving tegenwoordig zodanig toegankelijk is, dat er van uit wordt gegaan dat een leek die kent of moet kennen.
Je kan het dus kut vinden dat situaties in uw nadeel uitdraaien, en dat zal het vast wel allemaal zijn, maar de algemene teneur tegenwoordig is toch echt wel dat het als burger ergens uw eigen plicht is om u correct te informeren en zelfs na te gaan of de informatie die je van professionals krijgt wel degelijk correct is! Dat gaat dus nog een stap verder dan de stap die sommigen hier in het topic al niet nodig vinden om te zetten.
Maar wat jij wilt bestaat nu reeds:
dat heet trouwen.
Wettelijk samenwonen wat jij zou willen hervormen richting "al het praktische van trouwen maar zonder het romantische" is eerder "trouwen-light", en zelfs daar: je gaat ook niet zomaar samenwonen met om het even wie, in de praktijk is dat ook vaak een romantische partner.
Jouw hervorming zou net het aantal opties van 2 terug beperken tot 1, met als voornaamste meerwaarde dat er dan geen verwarring meer mogelijk is bij ongeïnformeerde mensen?
De dame in dit verhaal en haar man/vriend wouden niet trouwen, want de man had reeds een echtscheiding achter de rug, maar de implicaties waren/zijn waarschijnlijk dan ook: dat hij goed genoeg wist dat een nieuwe echtscheiding hem geld zou kosten: opnieuw partneralimentatie, een stuk van zijn huis kwijt aan iemand die er minder toe bijdroeg, etc.
Ik ben gerust pro allerhande systemen om zaken als pensioenrechten te herverdelen als één partner (i.c. vaak de vrouw) deeltijds thuis blijft om voor de kinderen te zorgen. Maar zaken als een overgangsuitkering/overlevingspensioen gaan toekennen aan een ongehuwde 36-jarige vrouw die gerust voltijds in plaats van halftijds te gaan werken? Dat lijkt mij niet gewenst ondanks dat het krantenartikel ertoe oproept.
Didymus
Well-known member
Belangrijke eigenschap van wettelijk samenwonen is nochtans dat het wél met eender wie kan: broer, zus, ouder, gewone vriend, allemaal geen probleem.
Ja en neen. Als ze niet gehuwd zijn en hij heeft zijn kinderen niet wettelijk erkend dan zijn dit -raar maar echt waar- juridisch dus niet zijn kinderen. (voor hetzelfde geld heeft ze hem bedrogen en zijn het dus helemaal zijn dochters niet) In eerste instantie erven die 2 dochters dan inderdaad gewoon "niets".Als het zijn dochters zijn, is dit wettelijk onmogelijk dat ze niet één cent zien. Tenzij er natuurlijk geen centen te verdelen zijn
Maar hiervoor kan je (ook na het overlijden van de vader) nog naar de rechtbank voor gaan en na een procedureslag als aangetoond kan worden dat ze biologisch echt zijn kinderen zijn dan kan men dat deel alsnog opeisen.
Dit dus. Maar hij is vermoedelijk wel zijn kinderen vergeten. Als ik het goed begrepen heb, heeft hij ze niet erkend.
Dat wordt dan mogelijks een procedureslag.
Met die dame dan. Ik heb wel een beetje medelijden met hun dochters die hierin mee gesleept worden.
Als de andere kinderen moeilijk doen en hij heeft zijn dochters niet erkend dan moet dit voor de rechtbank uitgevochten worden.
Laatst bewerkt:
Dit detail heb ik nergens gelezen. Nu goed, voor kinderen is er reeds een wezentoeslag bij het kindergeld - over de hoogte daarvan kan je nog discussiëren (zie o.a. hier) -. Ik vind het véél meer vanzelfsprekend dat een overheid tussenkomt in de opvoeding van (half)wezen om die alle toekomstkansen te geven, dan dat de overheid zou moeten tussenkomen om aan een weduwe/(weduwnaar) een extra uitkering te geven omdat die diens partner verloren is... zeker niet als die persoon 36 is en gerust voltijds kan gaan werken (behoudens nogmaals gezondheidsproblemen) zoals verwacht wordt van alle andere burgers?
De vrouw/moeder zal dus zeker en vast nog geholpen worden bij de opvoeding van haar kinderen, meer zelfs dan een gewone alleenstaande moeder cru gesteld, ... ze lijkt het echter vooral moeilijk te hebben inderdaad met dat ze zelf niets zal erven, en de hypotheek van de woning niet op haar naam kan zetten om uiteenlopende redenen.
Er valt een lans te breken voor het delen van pensioenrechten en een overheid die een stukje van de "winst" dat ze géén pensioen meer moeten uitbetalen aan de overledene, teruggeeft aan de partner, maar anderzijds: 1) ons pensioensysteem is zo eigenlijk niet opgebouwd... waarom nog die gunstbehandeling voor (ex-)partners? 2) if anything, door het feit dat de man in dit verhaal niet wou huwen, is er eigenlijk net een signaal, dat de man niet per se zijn oude dag met de vrouw wou slijten, want doordat ze slechts wettelijk samenwoonden, was er ook géén plicht geweest tot partneralimentatie indien hij de deur achter zich had dichtgetrokken.
anonymousMF
Well-known member
Er is toch vrij veel flexibiliteit in belgie om je samenzijn te registreren
- Feitelijk samenwonen
- Wettelijk samenwonen (gemeenschappelijke dingen zijn geregeld, maar je behoud wel je eigen loon/e.d.)
- Trouwen (3 verschillende stelsel beschikbaar)
- Custom huwelijks of samenzijns contract (kost wel al geld)
Als je geen geld wilt uitgeven aan een notaris ben je toch al vrij veel met die eerste 3 ? Als je niet wilt trouwen omdat je dat met bepaalde dingen associeert, wat verwacht je dan precies ? Een nieuwe status 'dit-is-niet-trouwen' dat exact hetzelfde doet als trouwen met een andere naam ?
- Feitelijk samenwonen
- Wettelijk samenwonen (gemeenschappelijke dingen zijn geregeld, maar je behoud wel je eigen loon/e.d.)
- Trouwen (3 verschillende stelsel beschikbaar)
- Custom huwelijks of samenzijns contract (kost wel al geld)
Als je geen geld wilt uitgeven aan een notaris ben je toch al vrij veel met die eerste 3 ? Als je niet wilt trouwen omdat je dat met bepaalde dingen associeert, wat verwacht je dan precies ? Een nieuwe status 'dit-is-niet-trouwen' dat exact hetzelfde doet als trouwen met een andere naam ?
cege
Well-known member
Valt tegen die echte wereld waar je verantwoordelijk bent voor je daden...
Wij zijn ook niet getrouwd, maar de 3 kinderen waren al erkend voor ze geboren waren. Is echt heel veel werk. 10 min gemeentehuis, het blaadje gaat rechtstreeks van de gynaecoloog...
Stap naar een notaris, die legt het allemaal gratis uit.
Als je interessante Frans wil uithangen, moet je maar op de blaren zitten...
Silence
Well-known member
Beding van aanwas, in de volksmond ook tontine genoemd, is essentieel een kanscontract, waarbij twee of meer personen samen in onverdeeldheid een onroerend goed verwerven met het beding dat het deel van de eerststervende door aanwas zal toekomen aan de langstlevende onder hen.
Als je wettelijk samenwoont en een woning hebt gewoon dit laten opnemen bij de notaris?
Als je wettelijk samenwoont en een woning hebt gewoon dit laten opnemen bij de notaris?
Als ik dit hier zo lees lijkt het toch allemaal richting een bewuste keuze van de man te gaan. Hij wou kennelijk zo weinig mogelijk strings attached, de vrouw heeft ditblijkbaar aanvaard of wist niet beter. Zeer erg natuurlijk voor weduwe en kinderen.
Maar dat de man "vergeten" is zijn kindrren aan te geven dat gelooft niemand toch?
Maar dat de man "vergeten" is zijn kindrren aan te geven dat gelooft niemand toch?
Is wel nadelig voor de kinderen dus dat is een reden om het niet te doen bv
