De uitspraak dat ik als 35-jarige vindt dat een 36-jarig persoon gerust in staat is, behoudens gezondheidsproblemen om voltijds te gaan werken lijkt mij allesbehalve verkeerd. Als ik halftijds ga werken zou ik het financieel ook een pak moeilijker hebben om de eindjes aan elkaar te knopen en ik heb niet eens kinderen.
Weduwe doet hier overigens niet eens iets ter zaken, ze zal inderdaad haar tijd nodig hebben om te rouwen, maar we geven tot nader order ook geen maanden rouwverlof aan andere mensen die hun partner verliezen, maar slechts 10 dagen en haar vriend is reeds 3 maanden geleden overleden.
Ik wil gerust begrijpen waar de problemen vandaan komen. Ik heb begrip voor het feit dat haar situatie niet makkelijk is.
Maar als je de boodschap in dat krantenartikel leest dan komt het er eigenlijk op neer dat meer nog dan louter andere mensen die denken dat wettelijk samenwonen gelijk is aan gehuwd zijn te waarschuwen, mevrouw wél een uitkering verwacht van de overheid en/of geld van andere mensen, en daar heb ik net als sommige anderen hier géén begrip voor.
Mijn zus en haar vriend wonen slechts feitelijk samen, maar hebben zeker aangezien ze een zoontje hebben en een woning gaan bouwen, de zaken netjes geregeld bij de notaris en een schuldsaldoverzekering voor 100% elk totdat ze in de nabije toekomst effectief gaan huwen als de bouw af is.
Het moet inderdaad niet meer zijn, alle begrip voor dat voor veel mensen het wél meer inhoudt, maar daarvoor zijn er dus genoet tussenoplossingen intussen die dit koppel niet genomen heeft.
Mevrouw heeft jaren geleefd op de kosten van haar overleden vriend, waarbij ze inderdaad natuurlijk wel een groter deel van de zorg van hun kinderen zal hebben gedragen, maar zeker met kinderen in het spel, hadden ze maar eens wat verder moeten nadenken over de gevolgen, zeker met dan nog eens een duidelijk gevaarlijke hobby van de man.
De zaken die ze niet gedaan hebben
- huis enkel op naam van de man en/of geen deftige schuldsaldoverzekering.
- geen deftig testament geregeld.
- geen buffer/job om capabel te zijn alleen voor de kinderen te zorgen.
Want bij wettelijk samenwonen erf je blijkbaar wél vruchtgebruik op de gezinswoning en de inboedel, maar tja, dat vereist dan inderdaad wel dat er iemand voor een deftig inkomen zorgt dat de woning kan afbetalen, wat het nog eens des te erger maakt dat er niet aan een deftige verzekering gedacht is.
Wél een schaamteloos pleidooi dat de rest van de samenleving maar moet bijspringen: hetzij via een crowdfunding (nu goed, wie daaraan wilt bijdragen doet maar), hetzij via een uitkering.
Ja, je kan inderdaad een heleboel redenen bedenken waarom trouwen een stuk zwaarwichtiger is dan gewoon samenwonen, maar als ouder ben je ook wel verplicht om toch een zekere omgeving voor je kinderen te creëren.
Als je in de krant een artikel laat zetten waarin je jezelf beklaagt, terwijl er zéér eenvoudige maatregels waren geweest om dit te voorkomen, waarbij trouwen niet eens ene must was, dan vind ik een online tegenreactie dat je het zelf gezocht hebt, echt niet zo "waanzinnig kort door de bocht".
www.hln.be
Toen we ons huis kochten heeft de notaris meteen aanbevolen wettelijk samen te wonen en een testament op te stellen waarin het huis naar een van de partijen gaat en daarna naar de dochter. Vruchtgebruik dus.
."
